Książka Doroty Danielewicz-Kerskiej nie jest turystycznym przewodnikiem, lecz pełną nostalgii opowieścią o jednym z najciekawszych miast Europy.
Autorka opisuje Berlin z różnych perspektyw - dojrzałej kobiety zakorzenionej w metropolii, nastolatki, która wyjechała z Polski z rodzicami na początku lat 80. minionego wieku i osoby, która stopniowo poznawała stolicę Niemiec, zarówno w czasach, gdy przedzielał ją mur, jak i później.

Dużo jest tu wątków osobistych, co - jak widzę po opiniach - niektórzy uważają za wadę. Moim zdaniem, to jednak zaleta, gdyż dodaje opowieści emocjonalności. Należę do tego samego pokolenia co autorka, więc doskonale potrafiłam wczuć się w jej przeżycia - też pierwszy raz zobaczyłam Berlin, będąc nastolatką, czyli w czasach komuny i nie mogłam odżałować, że tylko po stronie wschodniej. Pamiętam, jak fatalnie się czułam, gdy nawet nie mogłam podejść do Bramy Brandenburskiej, bo była ona oddzielona od turystów i berlińczyków idiotyczną zaporą.
Tak jak autorka byłam przez jakiś czas związana z Poznaniem, więc jej porównywanie tego miasta do stolicy Niemiec bardzo do mnie przemawiało, wywołując wiele wspomnień i wzruszeń.

Zaletą książki jest pokazywanie Berlina w różnych czasach - współcześnie, przed zburzeniem muru, podczas drugiej wojny światowej i tuż po niej oraz w XIX wieku. Pani Danielewicz-Kerska zręcznie przechodzi od tematu do tematu, od teraźniejszości do przeszłości, dzięki czemu odbywamy nie tylko wędrówkę po najciekawszych miejscach miasta, ale i po różnych epokach.

Całość napisana jest lekko, ale interesująco. Jest tu wiele anegdot i ciekawostek związanych z historią miasta. Mało kto wie, co znajdowało się przed wiekami w miejscu Reichstagu, a to temat dla Polaków bardzo interesujący, gdyż tam właśnie Atanazy Raczyński wybudował piękny pałac, w którym zgromadził ogromną kolekcję sztuki.
Takich i innych niespodzianek jest w książce znacznie więcej. Są one okraszone zdjęciami (szkoda, że nie w kolorze).

Sporo miejsc ważnych dla autorki to również moje ulubione miejsca w Berlinie, więc jestem lekturą usatysfakcjonowana.
Dorota Danielewicz-Kerska przemówiła do mojej wyobraźni i duszy, dzięki czemu kolejny raz zwiedziłam stolicę Niemiec, tym razem w myślach i wspomnieniach, ale i taką wycieczkę uważam za udaną.

Książka Doroty Danielewicz-Kerskiej nie jest turystycznym przewodnikiem, lecz pełną nostalgii opowieścią o jednym z najciekawszych miast Europy.
Autorka opisuje Berlin z różnych perspektyw - dojrzałej kobiety zakorzenionej w metropolii, nastolatki, która wyjechała z Polski z rodzicami na początku lat 80. minionego wieku i osoby, która stopniowo poznawała stolicę Niemiec,...