Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako rodowita Krakowianka, cierpię na nieuleczalną przypadłość, jaką jest czytanie wszelkich ciekawostkowych książek o Krakowie. Uwielbiam dowiadywać się nowych dla mnie rzeczy o miejscach, które – niby z pozoru – tak doskonale znam. Kiedy wiec tylko zobaczyłam, że wychodzi książka Zofii Jurczyk skierowana tak do turystów, jak i dla mieszkańców, która dodatkowo nie jest przewodnikiem po najbardziej znanych, wręcz już oklepanych miejscach wiedziałam, że muszę ją prędko kupić i natychmiast przeczytać. Fakt – kupiłam prędko. Przeczytałam po dwóch miesiącach, ale jak na mnie to świetny wynik i tak! W książce znajdziemy skondensowaną wiedzę o Krakowie, o nietypowych miejscach tego miasta oraz ludziach, którzy w nim mieszkali lub odwiedzili je tylko przejazdem. Jak to w przypadku tego typu książek bywa, są rozdziały, które ciekawią bardziej i takie, które z lekka nudzą, niemniej jednak całościowo była to dla mnie bardzo interesująca lektura, od której praktycznie nie mogłam oderwać się w ostatni weekend. Czego dowiemy się z „Kraków. Nieprzewodnik dla turystów i mieszkańców”? Na przykład tego, że miasto kultury i kościołów było kiedyś pełnoprawnym miastem górniczym oraz co stało się z kopalniami, których było kilkanaście. Przeczytamy też o tym, kto wpadł na pomysł, aby otworzyć w Krakowie muzeum w pełni poświęcone sztuce i technice Japonii oraz kto to przedsięwzięcie finansował. Poza tym dowiemy się, gdzie mieszkali Wisława Szymborska, Czesław Miłosz oraz Stanisław Lem, a także poznamy mroczną stronę miasta reprezentowaną przez krakowskich seryjnych morderców oraz historię przetrzymywania w smrodzie, głodzie i o chłodzie zakonnicy w jednym z klasztorów. Nie zabraknie też skondensowanej ciekawostkowej wiedzy o licznych kościołach i kopcach, a także fortach stanowiących pozostałość po bytności w Krakowie Austriaków podczas zaborów. Bardzo polecam tę książkę, choć chyba bardziej jednak mieszkańcom i stałym krakowskim bywalcom. Nie wiem, czy jako turystkę szczególnie zainteresowałaby mnie ta pozycja, choć naturalnie mogę się mylić. Warto przeczytać, choćby po to, żeby potem w trakcie spaceru krakowskimi alejkami zaskoczyć swojego interlokutora opowieścią o nożu wiszącym w Sukiennicach, a przy świątecznym stole, kiedy rozmowa jak zwykle zejdzie na tematy zdrowotne, napomknąć o pigułkach przeczyszczających wielokrotnego użytku i największym kołtunie w Polsce, który zobaczyć można w Krakowie właśnie.