Tym razem Zona widziana oczami kobiety, i jest naprawdę dobrze. Joannie udało oddać się ten klimat strefy, jakiego nie potrafili Haladyn oraz Kloss. Fabuła, nie jest jakoś odkrywcza ale ktoś powie, co można jeszcze wymyślić nowego o Zonie? Sam mam pewien pomysł, może się kiedyś zbiorę by przerzucić, to na kartki papieru.

Wracając do pozycji - strefa pokazana poprawnie, nie ma nachalnych walk co kartkę tylko by zapełnić tekst, mutanty też nie rzucają się hordami, wszystko w miarę stonowane, i z wyczuciem. Samych bohaterów książki, idzie polubić i nawet się z nimi zżyć. Jedno do czego można, się przyczepić, to do prowadzonej narracji. Jest tutaj taki trochę misz - masz, nie ma jednego opowiadającego całą historię, tak jak ma to choćby miejsce u Gołkowskiego, czy Noczkina.

Tutaj jest kilku opowiadających - sama autorka, Zielony, Łazik, czy Dyszka. Trochę to zaburza odbiór - aczkolwiek nie jest to, aż taki wielki błąd, bo tak też można opowiadać. A być może jest to celowy zabieg, i zamysł autorki. Dla kogoś, mniej skoncentrowanego na tekście i lekko rozkojarzonego, może być problem w połapaniu się, kto, co, jak? Niemniej polecam samemu ocenić, i aż prosi się o kontynuację.

Tym razem Zona widziana oczami kobiety, i jest naprawdę dobrze. Joannie udało oddać się ten klimat strefy, jakiego nie potrafili Haladyn oraz Kloss. Fabuła, nie jest jakoś odkrywcza ale ktoś powie, co można jeszcze wymyślić nowego o Zonie? Sam mam pewien pomysł, może się kiedyś zbiorę by przerzucić, to na kartki papieru.

Wracając do pozycji - strefa pokazana poprawnie,...