Kto czytał już jakieś inne piłkarskie książki Jonathana Wilsona, wie, czego się spodziewać: rzetelność, drobiazgowość, dokładne badania źródłowe i dobre pióro. Przyznam jednak, że rozpoczęciem historii argentyńskiej piłki od XVI wieku (prolog) trochę mnie Wilson zaskoczył. Ale całkiem trafnie wiąże argentyńską mentalność piłkarską, przynajmniej tę z epoki Maradony i wcześniejszych, z polityczną historią kraju, a także społecznym rodowodem najstarszych klubów oraz samych zawodników. Czasem jednak przy lekturze relacji z meczów klubowych lub międzypaństwowych z udziałem argentyńskich drużyn włos się jeży na głowie. Jako osoba niebędąca fanatykiem piłki nożnej uważam, że jeśli nie potrafisz wygrać bez intencjonalnego faulowania, to nie potrafisz grać w futbol. "Instytucja" faulu taktycznego jest według mnie obrzydlistwem, a za faule złośliwe karałbym wielomiesięcznymi dyskwalifikacjami. Dlatego czasem czułem silny dyskomfort, zwłaszcza przy rozdziałach opisujących wyczyny klubu Estudiantes. Gdy już się człowiek dowie, przez ile dekad tolerowano w Argentynie stadionowy bandytyzm w wykonaniu tak kibiców, jak i piłkarzy, przestaje dziwić, że Argentyńczycy przeszli do porządku dziennego nad boiskowymi oszustwami i narkomanią Diego Maradony, a także absurdami uprawianymi przez niego na stanowisku trenera reprezentacji. Na szczęście to już przeszłość, a nad najnowszymi sukcesami reprezentacji Argentyny na topowych turniejach piętno nieuczciwości już nie ciąży. Książka zdecydowanie warta polecenia. Trochę dziwi jedynie, że tłumacz, często uzupełniający w swoich przypisach informacje podawane przez autora, ani słowem nie zająknął się na temat polskiego pochodzenia reprezentacyjnego zawodnika i efemerycznego trenera reprezentacji Argentyny (na MŚ 1974), Vladislao Capa. Mimo swojej skrupulatności Wilson o tym nie wspomniał, ale dla polskiego czytelnika jest to przecież istotne.

Kto czytał już jakieś inne piłkarskie książki Jonathana Wilsona, wie, czego się spodziewać: rzetelność, drobiazgowość, dokładne badania źródłowe i dobre pióro. Przyznam jednak, że rozpoczęciem historii argentyńskiej piłki od XVI wieku (prolog) trochę mnie Wilson zaskoczył. Ale całkiem trafnie wiąże argentyńską mentalność piłkarską, przynajmniej tę z epoki Maradony i...