Wigilia nowego roku wg. tradycyjnego japońskiego kalendarza księżycowego!

"Pełny obrót sfery niebieskiej następuje w czasie równym obrotowi Ziemi wokół osi, to znaczy w czasie doby gwiazdowej, która jest około 4 minut krótsza od doby średniej używanej w życiu codziennym" (19).

"W przeciwieństwie do zjawisk astronomicznych ujętych przestrzennie w fizycznie określonym układzie odniesienia, zjawiskami widomymi nazywamy zjawiska obserwowane przez obserwatora znajdującego się w danym miejscu na Ziemi (lub innego ciała niebieskiego) i wykonującego zraz ze swoim miejscem obserwacji pewne (nie prostoliniowe na ogół) ruchy. Teoria sfery niebieskiej jest teorią zjawisk widomych" (19).

"Maksymalny czas trwania całkowitego zaćmienia [Księżyca] wynosi 1 godzinę i 40 minut" (52).

"Ponieważ [...] orbita Księżyca jest nachylona do płaszczyzny orbity Ziemi (mniej więcej o 5 stopni),więc w czasie obiegu Księżyc najczęściej przechodzi obok stożka cienia Ziemi i na odwrót - stożek cienia Księżyca na ogół mija z boku kulę ziemską" (57).

"Zagadnienie interpretacji widomych ruchów planet na sferze niebieskiej było od najdawniejszych czasów jednym z głównych problemów astronomicznych, a począwszy od wieku XVI stało się dziedziną ścierania się nie tylko poglądów astronomicznych, ale i światopoglądów filozoficznych" (59).

"Widzimy, że okres rośnie szybciej niż średnia odległość, a co za tym idzie - średnia prędkość liniowa planety w miarę wzrostu średniej odległości malenie. Najszybciej poruszają się planety bliskie Słońca" (63).

"Drugie Prawo Keplera [...] jest szczególnym przypadkiem znanego z mechaniki prawa zachowania momentu pędu. [...] wartość momentu pędu planety jest stała" (65).

"W Indiach np. uważano, że Ziemia wraz z ludzkością jest tylko pyłkiem w niezmierzonym dziele bogów; przyjmowano, że oprócz Ziemi istnieją niezliczone, podobne, zamieszkałe światy" (73).

Widma gwiazd - ss. 81, 89, 118.

"[...] prawo malenia natężenia światła proporcjonalnie do kwadratu odległości obowiązuje tylko w próżni. Przestrzeń międzygwiazdowa nie jest idealną próżnią [...]" (127).

Ruchy własne a prędkości radialne - s. 135.

"Galaktyk podobnie dużych jak nasza trafia się zaledwie jedna na wiele dziesiątek" (138).
"Wydaje się, że nasza Galaktyka leży na peryferiach jednej z większych gromad galaktyk rozciągających się na przestrzeni wielu setek trylionów kilometrów. Niektórzy nazywają ją Supergalaktyką" (141).

"[...] całkowita siła ciążenia, pochodząca z dowolnego kąta bryłowego i działająca na dane ciało niebieskie S jest nieskończenie wielka. [...] Ponadto nieskończenie wielkiemu przyciąganiu wywieranemu na dane ciało z jakiegoś kierunku przeciwstawiałoby się również nieskończenie wielkie przyciąganie wszechświata wywierane z kierunku przeciwnego. Wiemy z matematyki, że nieskończoność minus nieskończoność jest wyrazem nieoznaczonym. Rozumując w sposób ścisły, można wykazać, że przy tego rodzaju nieskończonym, wzajemnie przeciwdziałającym przyciąganiu ze wszystkich kierunków, ruch ciał powinien by się odbywać w sposób dowolny, to znaczy tak, jakby prawo ciążenia powszechnego w ogóle nie istniało. Ponieważ w rzeczywistości prawo ciążenia powszechnego rządzi ruchem ciał niebieskich [...] należy przyjąć, że któreś z założeń przeprowadzonego [...] rozumowania jest niesłuszne. Przytoczone rozumowanie nosi nazwę paradoksu grawitacyjnego [...] Paradoks zostanie [...] usunięty, jeśli założymy, że średnia gęstość materii we wszechświecie jest równa zeru. Wtedy sumowanie nawet do nieskończoności nie da w wyniku wartości nieskończonej" (144-145).

"Jest to hierarchiczny model budowy wszechświata. Daje się udowodnić ściśle, że w takim modelu, mimo że żadne miejsce we wszechświecie nie jest wyróżnione, średnia gęstość materii może się równać zero" (146).

"Jak już mówiliśmy, jeszcze kilkaset lat temu Ziemia uważana była za środek wszechświata. [Tym, którzy uważali się za rządców świata, w szczególności papieżowi rzymskiemu, dawało to niezmierzoną władzę nie tylko na Ziemi, lecz i we wszechświecie (słynne twierdzenie, że papież ma władzę nawet nad aniołami)]. Mikołaj Kopernik twierdził, że środkiem wszechświata jest Słońce. Wraz z poznaniem budowy Galaktyki ten środek przesunął się w świadomości uczonych do środka Galaktyki. Wraz z odkryciem innych galaktyk i ich gromad dowiedzieliśmy się, że mówienie o środku wszechświata w ogóle nie ma sensu. Zasada kosmologiczna wymaga dziś wprost, aby wszechświat nie miał środka, punktu wyróżnionego, aby oglądany z każdego punktu widzenia wyglądał tak samo" (76, 149).

"Wszechświat podlega jednolitym prawom przyrody dla całego swego obszaru - choćby był on nieskończenie wielki. Gdyby tak nie było, musielibyśmy stracić nadzieję na rozwiązanie problemów jego budowy, a nawet nie moglibyśmy ich w ogóle sensownie sformułować" (152).

Wigilia nowego roku wg. tradycyjnego japońskiego kalendarza księżycowego!

"Pełny obrót sfery niebieskiej następuje w czasie równym obrotowi Ziemi wokół osi, to znaczy w czasie doby gwiazdowej, która jest około 4 minut krótsza od doby średniej używanej w życiu codziennym" (19).

"W przeciwieństwie do zjawisk astronomicznych ujętych przestrzennie w fizycznie określonym...

Ta książka, a konkretnie podręcznik do nauki astronomii towarzyszyła mi przez całą IV klasę liceum, aż do matury. Mogłabym powiedzieć, że kiedyś to były podręczniki, nie to co teraz. Trudno streścić jej zawartość ale napewno z tej książki czerpaliśmy wiedzę na tematy astronomiczne, czyli budowy Wszechświata, sposobu pomiarów odległości w kosmosie, to tu przeczytałam o pierwszych metodach pomiaru rozmiarów Ziemi dokonywanych przez starozytnych uczonych np. Archimedesa i wiele innych uznawanych wówczas za niezbędne dla maturzysty danych. Podejrzewam, że wiele wiadomości z tego podręcznika uległo przedawnieniu, dzisiaj mamy tak wielki postęp w wiedzy nie tylko astronomicznej, ale wiele informacji jest niezmiennych, szczególnie te historyczne, więc polecam wszystkim interesującym się tą dziedziną nauki, a przede wszystkim maturzystom.

Ta książka, a konkretnie podręcznik do nauki astronomii towarzyszyła mi przez całą IV klasę liceum, aż do matury. Mogłabym powiedzieć, że kiedyś to były podręczniki, nie to co teraz. Trudno streścić jej zawartość ale napewno z tej książki czerpaliśmy wiedzę na tematy astronomiczne, czyli budowy Wszechświata, sposobu pomiarów odległości w kosmosie, to tu przeczytałam o...

Treściwie, w końcu to podręcznik, chociaż ja czytałem z zainteresowania a nie z przymusu.

Treściwie, w końcu to podręcznik, chociaż ja czytałem z zainteresowania a nie z przymusu.