KRONIKI NIGDZIEŚWIATA część 1: MIECZ OBOSIECZNY

Tak brzmi tytuł tej książki. Dlaczego została wydana pod innym? Nie wiadomo i Wydawnictwo Amber pewnie zamilknie o tym na wieki. Jestem pewna, że więcej osób sięgnęłoby po tę pozycję, gdyby jej tytuł nie został zmieniony tak, żeby brzmiał jak generyczne fantasy. Bo nazwa "Proroctwo wygnanych magów" zniechęciła mnie. Dopiero opis z tyłu okładki był w miarę przekonujący - a właściwie wzmianka o podwójnym życiu bohatera, bo poza tym opis też nie zachęca.

To jest dobra książka. Nie zwala z nóg, ale jest to przyjemne urban fantasy o Londynie. Nigdzieświat jest jak senne odbicie rzeczywistości. Główny bohater to nie jest rozpieprzający wrogów kozak, ale wrażliwy chłopak, co bardzo na plus (pierwsza scena, w której Finmere mówi, że ciastko ze świeczką, które dostaje raz w roku na urodziny jest wspaniałe i to wszystko na zimnych schodach budynku sądu, no kurde, ścisnęło mnie to). Jego przyjaciele też mają charakter, którego łatwo się nie zapomina, zwłaszcza pod koniec książki. Fowkes jest znakomity.

Pierwszy akt jest bardzo dobry, w drugim już trochę zgrzyt, bo sporo biegania z punktu do punktu, co trochę poprawia się w drugiej połowie. Trzeci akt trzyma w napięciu.

Minus - antagonista. Miał fajny build-up, ale nie okazał się godnym przeciwnikiem. Kolejna rzecz to, że bohaterowie czasem zbyt łatwo osiągali swój cel. Przydałoby im się więcej kłopotów. Pewne rzeczy po prostu udawały się same i za to chętnie dałabym pałę, lecz byłoby to niesprawiedliwe w stosunku do plusów. Język momentami bywa trochę pretensjonalny, mam nadzieję, że tu autorka nabierze wprawy w kolejnych tomach. Jednak Silverwood sprawnie buduje mroczny klimat i widać w niej inspiracje klasykami takimi jak Dickens, co jest właściwie powiedziane wprost. Warto zwrócić też uwagę na niekonwencjonalne pomysły na walkę (wykorzystanie elementów otoczenia jak np. studnia albo narzędzia kuchenne).

Tak, nastolatki są wysłani żeby "ratować świat": to jest YA. Wystarczy przeczytać opis i odłożyć książkę, jeśli komuś zgrzyta to za bardzo. Tu jednak dochodzimy do kwestii czasu. Motyw starzenia i oddawania/otrzymywania lat życia jest tu czymś, co zdecydowanie trzeba pochwalić. Mamy tu perspektywę nastolatków i dorosłych: wizja błyskawicznego zestarzenia się jest wystarczająco straszna, a co dopiero kiedy masz całe życie przed sobą. Młodzi idą, bo starzy nie mogą (bo są starzy),i to ich młodość (dosłownie) jest w stanie im pomóc.

Nie lubię motywu wszelkiego rodzaju przepowiedni, ale wszystko zależy od tego, jak zostanie on rozegrany. Dlatego z tym poczekam do kolejnych części, które niestety (lub stery) muszę przeczytać w oryginale, bo "z jakiegoś powodu" nie ukazały się one po polsku (tak, "tytule" na ciebie patrzę).

KRONIKI NIGDZIEŚWIATA część 1: MIECZ OBOSIECZNY

Tak brzmi tytuł tej książki. Dlaczego została wydana pod innym? Nie wiadomo i Wydawnictwo Amber pewnie zamilknie o tym na wieki. Jestem pewna, że więcej osób sięgnęłoby po tę pozycję, gdyby jej tytuł nie został zmieniony tak, żeby brzmiał jak generyczne fantasy. Bo nazwa "Proroctwo wygnanych magów" zniechęciła mnie. Dopiero...

Oj ciężko mi się czytało chyba wyrosła z tego

Oj ciężko mi się czytało chyba wyrosła z tego

Przyjemna historia i bardzo lekko się czyta. Trochę za dziecinna.

Przyjemna historia i bardzo lekko się czyta. Trochę za dziecinna.

Typowe Urban Fantasy: świat realny przenika się z światem nie mniej realnym ale pełnym magii etc., nadciąga widmo końca świata, tylko nastolatki z mlekiem pod nosem mogą go ocalić, tajemnica, syf z przeszłości, bla, bla, bla, no i Londyn. Sztampowo.

Nie rozumiem dlaczego gatunek mający spory potencjał zawsze sprowadzony jest do parteru w ten sam sposób.

Czytało się nie najgorzej, ale wygórowane oczekiwania zostały na półce z innymi książkami. Uwagę zwraca również ładne wydanie, ale to plus dla wydawnictwa Amber. Szkoda dłużej się rozwodzić.

Typowe Urban Fantasy: świat realny przenika się z światem nie mniej realnym ale pełnym magii etc., nadciąga widmo końca świata, tylko nastolatki z mlekiem pod nosem mogą go ocalić, tajemnica, syf z przeszłości, bla, bla, bla, no i Londyn. Sztampowo.

Nie rozumiem dlaczego gatunek mający spory potencjał zawsze sprowadzony jest do parteru w ten sam sposób.

Czytało się nie...

Na początku historia niezbyt mnie wciągnęła, ale później było już coraz ciekawiej i zakończenie miło mnie zaskoczyło. Jak dla mnie sam pomysł super, ale wykonanie już trochę gorsze, może dlatego książka nie zyskała aż takiej popularności - mogłaby być mniej dziecinna, szczególnie dialogi między chłopakami czy Rycerzami. Trochę szkoda, że nie przetłumaczono następnych tomów; wygląda na to, że trzeba zabrać się za nie w oryginalnym języku ;)

Na początku historia niezbyt mnie wciągnęła, ale później było już coraz ciekawiej i zakończenie miło mnie zaskoczyło. Jak dla mnie sam pomysł super, ale wykonanie już trochę gorsze, może dlatego książka nie zyskała aż takiej popularności - mogłaby być mniej dziecinna, szczególnie dialogi między chłopakami czy Rycerzami. Trochę szkoda, że nie przetłumaczono następnych tomów;...

Wciągająca. Szkoda, że nie ma kontynuacji w języku polskim. :/

Wciągająca. Szkoda, że nie ma kontynuacji w języku polskim. :/

„Proroctwo Wygnanych Magów” to niezwykle wciągająca, ciekawa książka. Pod czas lektury nie nudzimy się nawet przez chwilę.
To nieustająca przygoda, z mnóstwem intryg i tajemnic, które tylko czekają na odkrycie.
Plusem tej powieści jest także całkowity brak wątku romansowego,moim zdaniem,taki wątek tylko popsułby ogólny wydźwięk całości.
Całość powinna zadowolić także starszych czytelników,nie jest taka płaska i jednowymiarowa jak większość książek dla młodzieży.

„Proroctwo Wygnanych Magów” to niezwykle wciągająca, ciekawa książka. Pod czas lektury nie nudzimy się nawet przez chwilę.
To nieustająca przygoda, z mnóstwem intryg i tajemnic, które tylko czekają na odkrycie.
Plusem tej powieści jest także całkowity brak wątku romansowego,moim zdaniem,taki wątek tylko popsułby ogólny wydźwięk całości.
Całość powinna zadowolić także...

To bardzo ciekawa książka. Na początku trochę nie jasna, ale potem wciąga. W tej książce pozostaje jednak wiele nie rozwiązany spraw i czekam na ich rozwiązanie. Polecam serdecznie !

To bardzo ciekawa książka. Na początku trochę nie jasna, ale potem wciąga. W tej książce pozostaje jednak wiele nie rozwiązany spraw i czekam na ich rozwiązanie. Polecam serdecznie !

fantastyczna przygodówka, coś na rozluźnienie, wyjście z siebie na chwile, poza swój normalny świat, wejście w fantazje. Kupiłam ją jak zwykle, żeby mieć, co robić w pociągu, a jak wysiadłam z pociągu to chciałam wsiąść z powrotem. Zakończenie jest otwarte, ale to albo znaczy, że jest dalszy ciąg, albo sami możemy sobie dorobić zakończenie... :) wolałabym, żeby była następna część.

fantastyczna przygodówka, coś na rozluźnienie, wyjście z siebie na chwile, poza swój normalny świat, wejście w fantazje. Kupiłam ją jak zwykle, żeby mieć, co robić w pociągu, a jak wysiadłam z pociągu to chciałam wsiąść z powrotem. Zakończenie jest otwarte, ale to albo znaczy, że jest dalszy ciąg, albo sami możemy sobie dorobić zakończenie... :) wolałabym, żeby była...

Początek książki był na dużo niższym poziomie niż koniec powieści. Zakręcona, dobra fantastyka, można powiedzieć: zwykła książka jakich jest wiele. Warto przebrnąć przez część Gdzieświat, ponieważ druga część powieści, czyli Nigdzieświat jest zaręczam - dużo lepsza. Kończy się także z lekka zagadkowo, można sobie to i owo dopowiedzieć, w sumie to może nawet lepiej.

Początek książki był na dużo niższym poziomie niż koniec powieści. Zakręcona, dobra fantastyka, można powiedzieć: zwykła książka jakich jest wiele. Warto przebrnąć przez część Gdzieświat, ponieważ druga część powieści, czyli Nigdzieświat jest zaręczam - dużo lepsza. Kończy się także z lekka zagadkowo, można sobie to i owo dopowiedzieć, w sumie to może nawet lepiej.