Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie czytałam, ale ktoś kto robił okładkę do tej książki powinien się dwa razy zastanowić. Nie jestem jedyną osobą, która po zobaczeniu jej i tytułu pomyślała, że to książka o przemocy domowej.

Nie czytałam, ale ktoś kto robił okładkę do tej książki powinien się dwa razy zastanowić. Nie jestem jedyną osobą, która po zobaczeniu jej i tytułu pomyślała, że to książka o przemocy domowej.

Moja miłość do głowonogów zaczęła się wiele lat temu w gimnazjum, kiedy dowiedziałam się o gigantyzmie głębinowym, jakiego doświadczają niektóre gatunki kałamarnic. Potem tylko brnęłam dalej, dowiadując się o niezwykłości tych mięczaków.

Oczywiście nie mogłam przepuścić tej książki. Dla każdego, kogo fascynują głowonogi, ta lektura będzie wzbogacająca. Momentami ciężka, jeśli nie mamy smykałki do długich, filozoficznych rozważań, ale również i te fragmenty potrafiły zaciekawić.

Początek traktujący o tym, jak wyglądała era ediakaru, jak powstawały pierwsze organizmy na Ziemi i kiedy mógł żyć oraz jak mógł wyglądać wspólny przodek ośmiornicy i człowieka, na początku był dla mnie czymś do przebrnięcia, ale w miare jak zagłębiałam się w temat, okazało się, że to jest absolutnie fascynująca wizja. Świadomość, że wszystko co żywe na Ziemi składało sie jedynie z pełzających po dywanie organicznej materii dziwolągów - zarówno naszych przodków i tych gatunków, które zaginęły w meandrach lat i ewolucji - daje nieco inny pogląd na istnienie w ogóle. Nie różnimy się od żadnego zwierzęcia tak bardzo, jak bardzo przywykliśmy do myśli, że jest inaczej (no dobra, nie licząc tych okropnych kostkowców!).

Gdzieś pod koniec książki, autor wręcz prowokuje do zastanowienia się, co mogłoby sie stać, gdyby dać ośmiornicom nie Octopolis, ale Octometropolis rozciągające sie na ogromnych obszarach. Plus do tego wiele tysięcy lat w takim środowisku. Czy ewolucja zareagowałaby na zmianę stylu ich życia z samotniczego na społeczne, co poskutkowałoby przedłużeniem długości życia i popchnęłaby do przodu rozwój inteligencji? Niewykluczone. Ale do tego trzeba Octrometropolis i wielu tysięcy lat - to już działka dla pisarzy science-fiction. Mam nadzieję, że znajdzie się taki, którego ten temat zainteresuje.

Moja miłość do głowonogów zaczęła się wiele lat temu w gimnazjum, kiedy dowiedziałam się o gigantyzmie głębinowym, jakiego doświadczają niektóre gatunki kałamarnic. Potem tylko brnęłam dalej, dowiadując się o niezwykłości tych mięczaków.

Oczywiście nie mogłam przepuścić tej książki. Dla każdego, kogo fascynują głowonogi, ta lektura będzie wzbogacająca. Momentami ciężka,...

Dobra, oryginalna książka dla starszych dzieci, nastolatków i dorosłych z otwartymi głowami.

Wprawdzie czytałam ją w oryginale, ale bez względu na język widać, że sposób opowiadania jest prosty - narracja pierwszosobowa dobrze oddaje odczucia nastoletnich bohaterów. Historia, na której niejeden autor mógłby wpaść w pułapkę niepotrzebnego info-dumpingu (w końcu mamy aż pięcioro głównych bohaterów, przeróżne rasy kosmitów i wielość transformacji) opisana jest bardzo zgrabnie i w punkt. To bardzo dobrze świadczy o autorce, że potrafi skondensować poszczególne części serii, nie tracąc na treści. Trzyma się tego, co najważniejsze i interesujące dla czytelnika.

A historia naprawdę zaciekawia. Nie jest to typowe fantasy w stylu "jesteśmy wybrańcami, bo tak powiedziała jakaś stara przepowiednia", ani "nie mówmy dorosłym o naszej misji, bo wszystko zepsują". Dzieci są tutaj dziećmi. Powody, dla których robią, to co robią układają się w sensowną całość. To jest poważne podejście do czytelnika, niezależnie od jego wieku. Zaadresowane są uczucia strachu, masa wątpliwości i przytłoczenie odpowiedzialnością, o którą nikt się nie prosił.

Wreszcie mamy zwierzęce transformacje. Są po prostu fenomenalne. Ludzkie i zwierzęce umysły zlewają się w jedno. Można naprawdę zastanowić się, jak to byłoby na chwilę mieć inne ciało, a zarazem i mózg, który nie zawsze robi to, czego ludzka wola od niego oczekuje. Jak różne od naszych są zwierzęce zmysły, skala (widzieliście kiedyś swojego kumpla z perspektywy jaszczurki?), pragnienia i potrzeby, które jest tak odmienne od naszego.

To jest książka, co prostym językiem i dynamiczną historią mocno oddziałuje na wyobraźnię. Dodatkowym plusem jest, że kolejne części mają różnych narratorów, co pozwala lepiej poznać charaktery bohaterów. Jedni są głośni i pewni siebie, inni wyciszeni i bardziej refleksyjni, a każdy jest ważnym elementem dla całej grupy.

Polecam małym i dużym.

Dobra, oryginalna książka dla starszych dzieci, nastolatków i dorosłych z otwartymi głowami.

Wprawdzie czytałam ją w oryginale, ale bez względu na język widać, że sposób opowiadania jest prosty - narracja pierwszosobowa dobrze oddaje odczucia nastoletnich bohaterów. Historia, na której niejeden autor mógłby wpaść w pułapkę niepotrzebnego info-dumpingu (w końcu mamy aż...