Ksiązka warta przeczytania choćby dlatego, że jest niesztampowa i odświeżająca. Natomiast ma ogromną wadę - brak trzeceigo, zamykającego tomu.

Mimo to, warto za nią chwycić żeby dla odmiany zagłębić się w Świat, gdzie szkoła i nauka magii jest czystym okrucieństwem i powaznie nas zaniepokoi.

Ksiązka warta przeczytania choćby dlatego, że jest niesztampowa i odświeżająca. Natomiast ma ogromną wadę - brak trzeceigo, zamykającego tomu.

Mimo to, warto za nią chwycić żeby dla odmiany zagłębić się w Świat, gdzie szkoła i nauka magii jest czystym okrucieństwem i powaznie nas zaniepokoi.

Zanim właściwa opinia o książce, czuję się w obowiązku ostrzec potencjalnych czytelników: to jest pierwsza część cyklu pomyślanego jako trylogia, ale trzeci tom się nie ukazał i nie wiadomo, czy kiedykolwiek będzie. Więc, tak po prawdzie, trochę nie warto sięgać po ten cykl, bo tomy są ściśle ze sobą powiązane (jestem przy końcówce drugiego) i zdecydowanie brakuje zamknięcia.
Niemniej po raz pierwszy czytałam tę książkę w 2009 roku, kiedy jeszcze tego nie wiedziałam. Bardzo mi się podobała, chwaliłam znajomym i w końcu komuś pożyczyłam. Kiedy się ukazał drugi tom, dostałam go w prezencie i przed przeczytaniem chciałam sobie przypomnieć pierwszy. Wtedy odkryłam, że nie został mi oddany. I jak to zwykle bywa, pożyczający w ogóle nie pamięta, że kiedykolwiek miał taką książkę w ręku. Więc tom drugi stał u mnie kilka lat i się kurzył, aż w końcu i ja się wkurzyłam, wypożyczyłam "Głód dotyku" z biblioteki, żeby go sobie przypomnieć i móc wreszcie po latach przeczytać "Święte blizny".
I wreszcie docieramy do właściwej opinii o książce.
Są to tak naprawdę dwie opowieści. Hahpa poznajemy w trakcie jego drogi ku nowej, przerażającej szkole, Akademii Limóri. Jak przystało na szkołę prowadzoną przez czarowników, jest ona zupełnie inna od placówek edukacyjnych, w których bywał wcześniej nasz bohater. Za niewykonane zadania nie grozi po prostu zła ocena. Ten, kto nie nadąża z uczeniem się, umiera, bo nie jest w stanie przetrwać i zadbać o siebie w surowych warunkach Akademii. Druga opowieść to historia Sadimy, wiejskiej dziewczyny, która odkrywa w sobie nietypowe zdolności, ale nikt z jej najbliższego otoczenia w to nie wierzy. Początkowo nie wiemy, jak mają się do siebie te dwa wątki, rozdziały książki są naprzemiennie poświęcone Sadimie i Hahpowi. Potem wyjaśnia się, co je ze sobą łączy i jest to bardzo ciekawe - bo jedna z historii jest daleką przyszłością drugiej, więc teoretycznie możemy się domyślać części wydarzeń z tej pierwszej, ale są one na tyle od siebie oddalone w czasie, że fabuła nie jest przewidywalna. Książka jest doskonale zaplanowana, dodatkowo atrakcyjna jest zmiana narracji - Hahp jest narratorem pierwszoosobowym, o Sadimie opowiada narrator w trzeciej osobie. Taka narracja oraz konsekwencja w przemiennym opowiadaniu powoduje, że bardzo szybko łapie się rytm książki i nie gubi się wątku żadnej z postaci. Cała opowieść jest bardzo ciekawa, dokładnie przemyślana i dobrze napisana, więc naprawdę żałuję, że póki co trylogia nie jest kompletna.

Zanim właściwa opinia o książce, czuję się w obowiązku ostrzec potencjalnych czytelników: to jest pierwsza część cyklu pomyślanego jako trylogia, ale trzeci tom się nie ukazał i nie wiadomo, czy kiedykolwiek będzie. Więc, tak po prawdzie, trochę nie warto sięgać po ten cykl, bo tomy są ściśle ze sobą powiązane (jestem przy końcówce drugiego) i zdecydowanie brakuje...

Jedna z najciekawszych powieści fantasy, które ostatnio czytałam. Niestety, Akapit nie ma w planach wydania trzeciego tomu :-(

Jedna z najciekawszych powieści fantasy, które ostatnio czytałam. Niestety, Akapit nie ma w planach wydania trzeciego tomu :-(

Po przeczytaniu mam mieszane uczucia. Z jednej strony nie jest to pozycja przeciętna i sztampowa, ma swój specyficzny, ponury klimat, wiele niedopowiedzeń i tajemnic, ale z drugiej strony często naprawdę zmuszałam się od czytania.
Autorka mało wyjaśnia, a ciągłe przełączanie się między dwoma głównymi wątkami było denerwujące (w innych książkach mi to nie przeszkadza, tu po prostu autorka sobie nie poradziła). Jakoś nie mogłam wczuć się w ten świat i emocje bohaterów, którzy byli dla mnie zbyt mdli i bez charakteru. Ciągle czekałam na jakiś punkt kulminacyjny, na jakieś zdarzenie które w końcu ruszy akcje i choć trochę rozjaśni tajemnice.
Moim zdaniem autorka nie wykorzystała potencjału swych pomysłów.
Podejrzewam że przynajmniej część zachwycających się "Głodem dotyku", przeczytało zbyt mało naprawdę dobrych książek.
Podsumowując: nie polecam, jest tyle naprawdę ciekawych i wyjątkowych pozycji, że po prostu szkoda czasu

Po przeczytaniu mam mieszane uczucia. Z jednej strony nie jest to pozycja przeciętna i sztampowa, ma swój specyficzny, ponury klimat, wiele niedopowiedzeń i tajemnic, ale z drugiej strony często naprawdę zmuszałam się od czytania.
Autorka mało wyjaśnia, a ciągłe przełączanie się między dwoma głównymi wątkami było denerwujące (w innych książkach mi to nie przeszkadza, tu po...

Nawet ciekawa książka ale pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi. Częste przeskakiwanie pomiędzy głównymi bohaterami było czasami mylące.

Nawet ciekawa książka ale pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi. Częste przeskakiwanie pomiędzy głównymi bohaterami było czasami mylące.

zafascynowała mnie - połknęłam
natychmiast sięgnęłam po kolejną część.
POLECAM

zafascynowała mnie - połknęłam
natychmiast sięgnęłam po kolejną część.
POLECAM

Dziwna i okropnie nudna historia aspirująca do miana wielkiej opowieści o człowieku i jego potrzebie współistnienia w grupie. mimo zażartej walki nie udało mi się doczytać do końca.

Dziwna i okropnie nudna historia aspirująca do miana wielkiej opowieści o człowieku i jego potrzebie współistnienia w grupie. mimo zażartej walki nie udało mi się doczytać do końca.

Bardzo dobra. Nie zaczynaj czytac jesli chcesz poznac zakonczenie bo on nigdy nie powstalo.

Bardzo dobra. Nie zaczynaj czytac jesli chcesz poznac zakonczenie bo on nigdy nie powstalo.

Zdecydowanie perspektywa Sadimy lepsza.
Somiss bardzo irytujący, ale to kreacja postaci, więc rozumiem.
Bardzo przeciętna

Zdecydowanie perspektywa Sadimy lepsza.
Somiss bardzo irytujący, ale to kreacja postaci, więc rozumiem.
Bardzo przeciętna

Mroczne, niepokojące, prowadzone dwutorowo... POLECAM!!!

Mroczne, niepokojące, prowadzone dwutorowo... POLECAM!!!