Po dwóch pierwszych częściach byłam mocno wkręcona w ten świat i bardzo interesowały mnie losy bohaterów. Jednak zaczęłam czytać ten tom i odłożyłam na ponad pół roku dokończenie całego cyklu.

Początek jest nużący i nie wiadomo do czego właściwie zmierzamy. Snujemy się za bohaterami i jakieś tam rzeczy się dzieją, które na dodatek średnio obchodzą bo między drugim a trzecim tomem w świecie przedstawionym minęło kilka lat.

Po wyjściu na ląd (co jest punktem zwrotnym dla wszystkich wątków) akcja się trochę rozkręca, ale niestety wszystko kończy się bardzo dziwnym finałem podanym na szybko. Bohaterowie uratowali świat, koniec, epilogu brak.

Rozbudowane opisy psychologiczne zniszczonych jednostek, za które tak ceniłam poprzedni części, zmieniły się w perwersyjne opisy okrucieństwa, do jakiego może się zniżyć człowiek, ale bez większej głębi. Trochę takie pastwienie się dla pastwienia. To mógłby być ciekawy wątek, ale jest zwyczajnie kiepsko podany.

Szkoda, że finał nie podsumował elegancko całej trylogii, bo zaczynało się to wszystko bardzo obiecująco.

Po dwóch pierwszych częściach byłam mocno wkręcona w ten świat i bardzo interesowały mnie losy bohaterów. Jednak zaczęłam czytać ten tom i odłożyłam na ponad pół roku dokończenie całego cyklu.

Początek jest nużący i nie wiadomo do czego właściwie zmierzamy. Snujemy się za bohaterami i jakieś tam rzeczy się dzieją, które na dodatek średnio obchodzą bo między drugim a...

Wrażenia po całej trylogii: Całość czytało mi się dużo lepiej niż się początkowo zapowiadało. Najmniej podobała mi się chyba Rozgwiazda, a najbardziej Behemot. Ewolucja, na dobre czy złe, jednego z bohaterów jest bardzo zaskakująca. Poza tym aspekt naukowy jest bardzo ciekawy, działanie Behemota, wirusy kasujące sumienie, wpływ izolacji na psychikę, to wszystko jest bardzo fajnie opisane.

Wrażenia po całej trylogii: Całość czytało mi się dużo lepiej niż się początkowo zapowiadało. Najmniej podobała mi się chyba Rozgwiazda, a najbardziej Behemot. Ewolucja, na dobre czy złe, jednego z bohaterów jest bardzo zaskakująca. Poza tym aspekt naukowy jest bardzo ciekawy, działanie Behemota, wirusy kasujące sumienie, wpływ izolacji na psychikę, to wszystko jest bardzo...

Kolejny tom historii Ryfterów. Klimat zbliżony do tego z tomu pierwszego. Bardzo wciągająca lektura.

Kolejny tom historii Ryfterów. Klimat zbliżony do tego z tomu pierwszego. Bardzo wciągająca lektura.

Podobała mi się trochę bardziej niż Wir, ale mimo wszystko jest słabsza niż Rozgwiazda. Brakowało mi tego, co najbardziej podobało mi się w pierwszej części, czyli klaustrofobicznego klimatu. Dało się go lekko wyczuć na początku tomu i tyle.
Całość trylogii oceniam pozytywnie. Nie jestem fanem science-fiction, ale to była fajna przygoda i może kiedyś jeszcze się wezmę za czytanie jakiejś krótkiej serii.

Podobała mi się trochę bardziej niż Wir, ale mimo wszystko jest słabsza niż Rozgwiazda. Brakowało mi tego, co najbardziej podobało mi się w pierwszej części, czyli klaustrofobicznego klimatu. Dało się go lekko wyczuć na początku tomu i tyle.
Całość trylogii oceniam pozytywnie. Nie jestem fanem science-fiction, ale to była fajna przygoda i może kiedyś jeszcze się wezmę za...

Po świetnej Rozgwieździe i jeszcze lepszym Wirze Behemot rozczarował mnie, liczyłam na bardziej spektakularne zakończenie tej serii, a tymczasem dostałam dużo przegadanych dłużyzn i zbyt zagmatwany wątek wirusa. To tak jakby autor przez piętrowe komplikacje chciał uatrakcyjnić fabułę, ale to nie zadziałało, czasem proste rozwiązania są najlepsze. I w gruncie rzeczy bardzo mało w tej części było SF.

Po świetnej Rozgwieździe i jeszcze lepszym Wirze Behemot rozczarował mnie, liczyłam na bardziej spektakularne zakończenie tej serii, a tymczasem dostałam dużo przegadanych dłużyzn i zbyt zagmatwany wątek wirusa. To tak jakby autor przez piętrowe komplikacje chciał uatrakcyjnić fabułę, ale to nie zadziałało, czasem proste rozwiązania są najlepsze. I w gruncie rzeczy bardzo...

Koniec trylogii ryfterów ... Dla mnie Behemot jest tym czym dla innych będzie nierówna walka między człowiekiem a korporacją. Korpo Cię stworzy, przewije, zelży, wypatrosi. Relacje na linii Korpo-Socjopaci, relacje na linii Ken Lubin - Lenie (Laurie) Clarke - Achilles Desjardins.
Ciekawe Hard SF, ale kwestie science mogły być lepiej zoptymalizowane.

Koniec trylogii ryfterów ... Dla mnie Behemot jest tym czym dla innych będzie nierówna walka między człowiekiem a korporacją. Korpo Cię stworzy, przewije, zelży, wypatrosi. Relacje na linii Korpo-Socjopaci, relacje na linii Ken Lubin - Lenie (Laurie) Clarke - Achilles Desjardins.
Ciekawe Hard SF, ale kwestie science mogły być lepiej zoptymalizowane.

Ostatnia i niestety - najsłabsza część trylogii Ryfterów. Zbyt rozwleczona, mało wciągająca, zwyczajnie nudna. Plus za kontynuację historii w bardzo ciekawie wymyslonym, oceaniczno-postapokaliptycznym świecie przyszłości, oraz za sceny z głębin oceanu, które były ozdobą części pierwszej, a prawie nie było ich w tomie drugim. Ogólnie jednak, dość mocno męcząca lektura.

Ostatnia i niestety - najsłabsza część trylogii Ryfterów. Zbyt rozwleczona, mało wciągająca, zwyczajnie nudna. Plus za kontynuację historii w bardzo ciekawie wymyslonym, oceaniczno-postapokaliptycznym świecie przyszłości, oraz za sceny z głębin oceanu, które były ozdobą części pierwszej, a prawie nie było ich w tomie drugim. Ogólnie jednak, dość mocno męcząca lektura.

Jest to najciekawsza z wszystkich trzech części. Ale nadal pseudo naukowa. Nie jest to wysokich lotów literatura, dość chaotyczna, ale lekko się ją czyta. Książka to niczego nie wniesie poza spędzeniem nad nią czasu.

Jest to najciekawsza z wszystkich trzech części. Ale nadal pseudo naukowa. Nie jest to wysokich lotów literatura, dość chaotyczna, ale lekko się ją czyta. Książka to niczego nie wniesie poza spędzeniem nad nią czasu.

O rany... Zmordowałem tę cegłę i tym samym trylogię. Odbija mi się jeszcze plastikiem i zdekonstruowanym DNA. Pozycja jest to ciążka a zawiła. Podobnie jak w tomie 2 jakakolwiek akcja chciałaby się zawiązać, to grzęźnie w tonach mułu z teorii informatyki, biotechnologii, bioinżynierii, sztucznej inteligencji i innych nauk ścisłych. I choć te dziedziny nie są mi do końca obce, a i autora jakoś tam poważam, to muł ten, przez swoją wysoką abstrakcyjność, cuchnie, wypełnia nam oczy i dusi. Jest lepki i trudny do przebrnięcia. O ile lubię w sumie hard-SF, to jednak czuję się po tej lekturze jak ofiara jednego z jej bohaterów :)

O rany... Zmordowałem tę cegłę i tym samym trylogię. Odbija mi się jeszcze plastikiem i zdekonstruowanym DNA. Pozycja jest to ciążka a zawiła. Podobnie jak w tomie 2 jakakolwiek akcja chciałaby się zawiązać, to grzęźnie w tonach mułu z teorii informatyki, biotechnologii, bioinżynierii, sztucznej inteligencji i innych nauk ścisłych. I choć te dziedziny nie są mi do końca...

Trzecia i niestety ostatnia część cyklu. Świat sponiewierany przez wirusa, ludzie na skraju wyczerpania i atmosfera która mówi że lepiej już nie będzie. Mroczna i trzymająca w napięciu do samego końca. Świetna książka.

Trzecia i niestety ostatnia część cyklu. Świat sponiewierany przez wirusa, ludzie na skraju wyczerpania i atmosfera która mówi że lepiej już nie będzie. Mroczna i trzymająca w napięciu do samego końca. Świetna książka.