Opowieść się rozpoczyna. Szkice o literaturze

„Opowieść się rozpoczyna” to zbiór esejów na temat warsztatu pisarskiego klasyków literatury światowej. Dokładniej jest to analiza kontraktów, jakie zawiera autor z czytelnikiem w momencie rozpoczęcia lektury. Sama książka jest oparta m.in. na wykładach wygłaszanych na Uniwersytecie i to niestety mocno czuć.
Ciekawe doświadczenie, jednak wymagające skupienia i cierpliwości. Amos Oz analizuje konkretne fragmenty opowiadań/powieści, takich jak na przykład „U zarania jej życia” Samuela Y.Agnona; „Nos” Gogola; „Lekarz wiejski” Kafki itd. Choć może analizuje to zbyt duże słowo – większość rozdziału to po prostu te fragmenty, natomiast komentarze autora są bardzo krótkie. Czy wiele wnoszą? Nie. Jednak odrobinę zachęcają czytelnika do rozsmakowania się w treści. Największy plus tej książki to poznanie fabuły niektórych dzieł, po który – nie oszukujmy się – raczej nie sięgnę. A tak to znam chociaż ich zarys.

„Opowieść się rozpoczyna” to zbiór esejów na temat warsztatu pisarskiego klasyków literatury światowej. Dokładniej jest to analiza kontraktów, jakie zawiera autor z czytelnikiem w momencie rozpoczęcia lektury. Sama książka jest oparta m.in. na wykładach wygłaszanych na Uniwersytecie i to niestety mocno czuć.
Ciekawe doświadczenie, jednak wymagające skupienia i cierpliwości....

Książka jest zapisem wykładów autora na temat sposobu rozpoczynania utworów literatury pięknej. Czytając ją, poczułam się trochę jak z powrotem na studiach :) Cześć omawianych utworów jest niestety trudno dostępnych w Polsce.

Książka jest zapisem wykładów autora na temat sposobu rozpoczynania utworów literatury pięknej. Czytając ją, poczułam się trochę jak z powrotem na studiach :) Cześć omawianych utworów jest niestety trudno dostępnych w Polsce.

Mała książeczka, ale krótkotrwałe cierpienie czytelnika nie rozgrzesza autora. Najlepsze w książce są wstęp i posłowie, więc wychodzi na to, że Oz lepiej by zrobił poprzestając na pojedynczym eseju lub artykule. Drugi element, który jest ciekawy i jednocześnie stanowi ostateczne pognębienie tego "dzieła" to cytaty z klasyków. Otóż przytaczane obszerne fragmenty z Gogola, Czechowa, Kafki dobitnie pokazują jak słabe jest pisarstwo Oza. Podobają mi się drobiazgi - postulat spokojnego i wolnego czytania i może jeszcze uwagi wstępne do tematu głównego książki (zaczynanie powieści lub opowiadania). Nie zmienia to faktu, że analizy w poszczególnych rozdziałach są naciągane i słabo napisane. Odradzam.

Mała książeczka, ale krótkotrwałe cierpienie czytelnika nie rozgrzesza autora. Najlepsze w książce są wstęp i posłowie, więc wychodzi na to, że Oz lepiej by zrobił poprzestając na pojedynczym eseju lub artykule. Drugi element, który jest ciekawy i jednocześnie stanowi ostateczne pognębienie tego "dzieła" to cytaty z klasyków. Otóż przytaczane obszerne fragmenty z Gogola,...

- Początek książki – czy też może szerzej, utworu – to kontrakt. Umowa podpisywana pomiędzy czytelnikiem a autorem. Jeżeli zamierzasz uczciwie czytać jakieś dzieło musisz się z nim dobrze zapoznać, a potem skrupulatnie pilnować jego przestrzegania, bądź dostrzegać celowe jego złamania.

W ten skrótowy sposób można by podać „wstępny kontrakt” książki Amosa Oza, „Opowieść się rozpoczyna”, chudziutkiej pozycji zawierającej w sobie 10 esejów napisanych izraelskiego mistrza pióra. Jest to jednak kontrakt nieco przewrotny – z jednej strony autor obiecuje typowo literaturoznawcze rozważania nad kwestią początku narracji w książkach, z drugiej od samego początku daje do zrozumienia, że nie aspiruje w żadnym stopniu do akademicko pojętej „naukowości”. Nie zostanie więc tutaj przedstawiona najprawdziwsza i najsłuszniejsza metoda wykrywania typów początkowej narracji. Nie znajdzie się miejsca dla pedantycznej klasyfikacji, której kolejne odsłony obrazowane są przez różne dzieła literatury hebrajskiej i światowej. Nie usłyszymy ani słowa o -izmach czy -yzmach, nurtach czy prądach, metodach czy technikach.

Zamiast tego dowiemy się jak autor widzi poszczególne dzieła, z perspektywy kontraktu, jaki zawierają z czytelnikiem w pierwszych akapitach tekstu. Jest to ten typ nauczania, w którym „mistrz” tylko opowiada własne przeżycia, a „uczeń” musi sam „wykraść” mu tajemnicę tej trudnej sztuki... no właśnie czego? Analizy? Głębszego rozumienia? Możliwe, ale autor wolałby raczej nazwać to osiąganiem jak największej przyjemności z lektury. Kontrakt ma dla nas być wskazówką, czasem zwodniczą, na co zwracać szczególną uwagę podczas czytania – gdzie nie dać (a może właśnie dać?) się oszukać.

10 esejów o 10 utworach. Każdy ukazujący nieco inne spektrum możliwości i ograniczeń dostarczanych przez język pisany. Żaden nie wymaga uprzedniej lektury danego tekstu, gdyż autor jeśli potrzebuje wskazać motyw, który nabiera smaku dopiero w świetle zakończenia utworu, bez żadnych skrupułów to zakończenie opisuje. Tu pewnie przydałoby się ostrzeżenie, że jeśli zamierzacie daną pozycję w niedalekiej przyszłości czytać, lepiej ominąć dany esej.

Czy jest to przyjemna lektura? Na pewno tak. Czy zmienia światopogląd w sposób drastyczny? Raczej nie. Ci którzy czytając delektują się książkami znajdą tu po prostu zapis ciekawych przemyśleń innego miłośnika literatury (który ponadto posiada talent literacki umożliwiający mu podzielenie się nimi). Ci którzy nie lubią zwracać uwagi na szczegóły raczej po tę książkę nie sięgną, lub nie specjalnie będą z tej lektury zadowoleni.

- Początek książki – czy też może szerzej, utworu – to kontrakt. Umowa podpisywana pomiędzy czytelnikiem a autorem. Jeżeli zamierzasz uczciwie czytać jakieś dzieło musisz się z nim dobrze zapoznać, a potem skrupulatnie pilnować jego przestrzegania, bądź dostrzegać celowe jego złamania.

W ten skrótowy sposób można by podać „wstępny kontrakt” książki Amosa Oza, „Opowieść się...

„Opowieść się rozpoczyna” to zbiór dziesięciu doskonałych szkiców literackich, opartych na wykładach i odczytach, jakie autor wygłosił m.in. na Uniwersytecie Bostońskim i muzeum Erec Izrael w Tel Awiwie, a w których proponuje nam spojrzenie na pierwsze akapity dziesięciu wybranych przez niego powieści i opowiadań.

Amos Oz nazywa te pierwsze akapity, to rozpoczęcie narracji mianem "kontraktu z czytelnikiem" – swoistą umową, którą możemy z autorem podpisać bądź nie, w zależności od jej atrakcyjności. Próbuje poznać sekret, w jaki sposób tacy wielcy powieściopisarze jak m.in. Kafka, Gogol, Czechow, Marquez potrafią sprawić, że „kontrakty czytelnicze” podpisało z nimi już tak wiele tysięcy czytelników. Drobiazgowo analizuje pierwsze wersy, akapity ich powieści czy opowiadań. A zachęcając czytelników do takiego głębokiego wnikania w treść utworów, nakłaniając do czytania miedzy wierszami, daje nam doskonały wstęp do nauki czytania. Takiego prawdziwego, które pozwoli na rozsmakowanie się w powieści.

Autor w swoich esejach zaprasza czytelnika do zwolnienia czytelniczego tempa i odkrycie, ile przyjemności może dać uważne, wręcz drobiazgowe zagłębienie się w lekturę. Odkryjmy na nowo przyjemność płynącą z czytania.

„Opowieść się rozpoczyna” to zbiór dziesięciu doskonałych szkiców literackich, opartych na wykładach i odczytach, jakie autor wygłosił m.in. na Uniwersytecie Bostońskim i muzeum Erec Izrael w Tel Awiwie, a w których proponuje nam spojrzenie na pierwsze akapity dziesięciu wybranych przez niego powieści i opowiadań.

Amos Oz nazywa te pierwsze akapity, to rozpoczęcie...