Siła reportażu broni fabuły. Nie spodziewajcie się przewodnika po Turcji, tego, że most powinien bardziej łączyć niż dzielić ludzi. Tego znalazłam w niej mało... Ciekawa perspektywa oglądu tygla tureckiego, zoomowanie na to, co dzieje się w Złotym Rogu. Smutne historie, jak czarno-biała okładka dobrze odzwierciedlają to, że Turcja trzymana jest nadal w przedsiąku do Zachodu. I taka myśl - gdyby powstały takie książki o mostach w różnych miastach to czy łatwiej boby odp. Na pytanie: mosty mają łączyć a nie dzielić ludzi?

Siła reportażu broni fabuły. Nie spodziewajcie się przewodnika po Turcji, tego, że most powinien bardziej łączyć niż dzielić ludzi. Tego znalazłam w niej mało... Ciekawa perspektywa oglądu tygla tureckiego, zoomowanie na to, co dzieje się w Złotym Rogu. Smutne historie, jak czarno-biała okładka dobrze odzwierciedlają to, że Turcja trzymana jest nadal w przedsiąku do...

Książka głównie o biedzie wywołanej złudną mżonką, że miasto spełni wszystkie sny o dobrym życiu i bogactwie, a tymczasem większość osób wchłania, niewoli i już nie pozwala wrócić tak, skąd przyszli.

Książka głównie o biedzie wywołanej złudną mżonką, że miasto spełni wszystkie sny o dobrym życiu i bogactwie, a tymczasem większość osób wchłania, niewoli i już nie pozwala wrócić tak, skąd przyszli.

Ciekawy pomysł jak i wykonanie. Autor przedstawił wiele bolączek Turcji z perspektywy niby zwykłego Mostu Galata w Stambule. Czyta się szybko, dzięki opisom aż chce się odwiedzić tę metropolię.

Ciekawy pomysł jak i wykonanie. Autor przedstawił wiele bolączek Turcji z perspektywy niby zwykłego Mostu Galata w Stambule. Czyta się szybko, dzięki opisom aż chce się odwiedzić tę metropolię.

Spodziewałem się czegoś grubszego, bardzej obszernego, ale... Jest jak jest, a książka choć cienka, bynajmniej mnie nie rozczarowała. Przeciwnie, podobnie jak czytana jakiś czas temu "Śladami Steinbecka..." tegoż autora, bardzo przypadła mi do gustu.

"'Nienawidzę podróży i podróżników' - pisał Claude Levi-Strauss, dlatego autor Mostu nie rusza się z miejsca. Za to jakiego! Most Galata w Stambule jest esencją nie tylko tego "miasta miast", lecz właściwie całej Turcji. Geert Mak działa jak wytrawny artysta reportażu, na pięciuset metrach odnajduje wszystkich bohaterów panoramy społecznej. Zauważa to, co umyka uwadze turysty, który pędzi w poszukiwaniu egzotycznych atrakcji. Ludzi skulonych w deszczu, głodnych, próbujących przeżyć kolejny dzień. Rozmowę z człowiekiem zderza z lekturą książek historycznych. Chylę czoła!"

Możemy wyczytać z tyłu okładki, opis, zachwyt (teoretycznie) niejakiego Maxa Cegielskiego. I trudno o lepsze słowa, dlatego też między innymi (o lenistwie nie wspominając) pozwolę sobie, się nimi posłużyć. Osobiście podróże i podróżników lubię, tym bardziej jednak doceniam zarówno sam pomysł skupienia na jednym, konkretnym miejscu, jak i jego wykonanie. Na przykładzie owego, ukazanie znacznie szerszego obrazu, nie tylko miasta, ale i kraju, jego historii, zwyczajów, ludzi i problemów. Zwłaszcza historii (i problemów często z niej wynikających). Albowiem – cytując wraz z autorem słowa niejakiego Brodskiego Josifa...
"Są miejsca, gdzie historii nie da się wyminąć, jak wypadku na autostradzie – miejsca, gdzie geografia prowokuje historię. Taki jest Stambuł, alias Konstantynopol, alias Bizancjum"

Wspomniane wyżej (być może nawet faktycznie jego autorstwa) przez Maxa, zderzenie historii przez duże H, z tymi należącymi do zwykłych ludzi, jakie autor poznaje stopniowo w miarę swych z nimi rozmów, jest jedną z zalet książki. Suche wydawałoby się ze swej natury niejako fakty i wydarzenia historyczne, na zasadzie związku przyczynowo-skutkowego...Pozwalają lepiej iowych ludzi, ich problemy i miejsce, rzeczywistość w jakiem/jakiej przyszło im żyć lepiej poznać, zrozumieć, czy przynajmniej spróbować.
Kolejną (zaletą) jest niewątpliwie, przynajmniej dla mnie, talent w posługiwaniu słowem. Oszczędnie, dyskretnie, nie "zamęczając" czytelnika, zajmującymi kilka stron "opisami przyrody" udaje mu się jednak oddać zaskakująco dobrze, barwnie klimat opisywanego, omawianego przez siebie miejsca. Czytając wielokrotnie miałem wrażenie, że towarzysze mu w jego wędrówce po moście i mieście. Stoję tuż obok gdy rozmawia z handlarzem książek, sprzedawcą wkładek czy chłopcem sprzedającym papierosy, że wymienię kilku tylko z pośród barwnej galerii charakterów jaką stanowią jego rozmówcy i niejako bohaterowie książki.

"Nie ma chyba lepszej metafory współczesnej Turcji niż most: konstrukcja, która spina to, czego inaczej spiąć nie sposób. Każdy Turek ma w sobie takie mosty: między tym, co nowoczesne, a tradycją; tym, co religijne, a ateizmem; tym, co europejskie, a Orientem. I każdy Turek większość życia spędza, chodząc po tych swoich mostach tam i z powrotem".

I znów, nawet gdybym miał talent i się skupił, zapewne nie podsumowałbym tego lepiej. :) Więc nie ma sensu się podniecać i zamiast tego ponownie pozwolę sobie posłużyć cytatem z opisu. A wracając do tematu... O Turcji i samym Stambule słyszałem wiele od znajomych, samemu niestety póki co przynajmniej, nie dane było mi ich odwiedzić. Kraj (i miasto) ze względu na swe położenie, mieszaninę kultur i bogatą historię niezwykle – przynajmniej dla mnie – ciekawy. Dzięki autorowi i jego cienkiej może, ale przez to tym bardziej imponującej książce, miałem okazje lepiej je poznać i co nieco zrozumieć. Poczuć ów specyficzny, po części europejski, po części orientalny klimat. Udało mu się też, owym zafascynować, a tematem, miejscem, ludźmi zainteresować. A, że przy okazji, wspomina on i cytuje wielu miejscowych kronikarzy, poetów, autorów - jak chociażby tych współczesnych (i znanych na całym świecie) jak Orhan Pamuk czy Elif Shafak – stanowi niezwykle przyjemny punkt wyjścia, a zarazem zachęte do dalszych podróży i "badań" owego jakże fascynującego miejsca, kraju, miasta. Nawet jeśli tylko z wygodnego miejsca we własnym fotelu. Co też uznaje za zaletę.
Książka Maka spodobała mi się na tyle i aż tak zaciekawiła tematem i/lub klimatem, że postanowiłem nie tylko dać jeszcze jedną szansę wspomnianemu Pamukowi, który przy mym pierwszym (i jak dotąd jedynym) z nim kontakcie, jakoś mnie nie porwał... Ale też sięgnąć po coś autorstwa pani Shafak, z której to twórczością, do tej pory nie miałem (miejmy nadzieje) przyjemności obcować.
A skoro mowa o innych autorach... Kilkakrotnie w trakcie lektury, nasuwały mi się skojarzenia po pierwsze – z książkami Jacka Hugo-Badera ("Biała gorączka", "W rajskiej dolinie wśród zielska") bo choć miejsce inne, podobna tematyka i do niej podejście... I po drugie – z "klasykiem gatunku", przynajmniej gdy idzie o naszych autorów, a mianowicie "Podróżami z Herodotem" mistrza Kapuścińskiego. Nie do końca jestem pewien czemu, być może ze względu na posiadane przez obu panów : niewątpliwy talent do ciekawego, a zarazem przyjemnego pisania, zaiłowanie do historii i umiejętności tworzenia, czy też odtworzenia klimatu opisywanych przez siebie miejsc. Uzasadnione czy nie, uznaje je również za zaletę, komplement, a zarazem warte wspomnienia, by może zainteresować kogoś, twórczością tychże. :)
Reasumując... Ze względu na swe dotychczasowe zainteresowania, obszerność fizyczną i tematyczną, jak również sympatię do Steinbecka, wspomnianą wcześniej "Śladami.." oceniam wyżej, ale... Nie zmienia to faktu, że podobnie jak w przypadku tejże... Świetnie napisana, niezwykle "przyjemna" książka, z której przy okazji można sporo się dowiedzieć. Cóż chcieć więcej... Zdecydowanie warto. Polecam.

[ PS. Przepraszam, że tak długo i nieco chaotycznie, w dodatku ze swobodnym podejściem do zasad interpunkcji, względnie gramatyki, o ortografii nie wspominając :) Niezmiernie mi niemal przykro :) Na swe usprawiedliwienie... Pisałem "na gorąco", świeżo po lekturze, a jak już wspominałem brak mi talentu by w pełni oddać książce pana Maka sprawiedliwość na jaką niewątpliwie zasługuje – stąd też, mające temu dopomóc, cytaty tych bardziej/lepiej obdarzonych. ;) ]

Spodziewałem się czegoś grubszego, bardzej obszernego, ale... Jest jak jest, a książka choć cienka, bynajmniej mnie nie rozczarowała. Przeciwnie, podobnie jak czytana jakiś czas temu "Śladami Steinbecka..." tegoż autora, bardzo przypadła mi do gustu.

"'Nienawidzę podróży i podróżników' - pisał Claude Levi-Strauss, dlatego autor Mostu nie rusza się z miejsca. Za to...

Właściwie, ciekawa historia. O moście, historii, mentalności, całkiem smaczna.

Właściwie, ciekawa historia. O moście, historii, mentalności, całkiem smaczna.

Dobra. Ciekawy pomysł (autor nie rusza się z Galaty) na opisanie Turcji. Bez wygórowanych ambicji i słów, za to treściwie- historie sklepikarzy, żebraków i lokalnych lumpków pozwalają lepiej zrozumieć Turków niż niejedno opasłe tomiszcze. To z podobnego środowiska (dokerów) wywodzi się Erdogan!

Dobra. Ciekawy pomysł (autor nie rusza się z Galaty) na opisanie Turcji. Bez wygórowanych ambicji i słów, za to treściwie- historie sklepikarzy, żebraków i lokalnych lumpków pozwalają lepiej zrozumieć Turków niż niejedno opasłe tomiszcze. To z podobnego środowiska (dokerów) wywodzi się Erdogan!

Dawno już nie czytałem reportażu. Wyd. Czarne (którego książki czytam rzadko) wydało porządną książkę. Opisana historia życia istniejącego w Stambule (wcześniej: w Bizancjum / Konstantynopolu) mostu (przez wieki budowanego na nowo, zmieniającego swój charakter),historia przebywających na nim ludzi - często drobnych handlarzy, których sprzedawanie różności na moście czynią jedynym źródłem dochodu. Jest to historia społeczności, typów ludzkich, pokazanie panoramy tureckiego dzisiejszego społeczeństwa, jego cech, przywar, warunków w jakich żyje, motorów jego działania, na przykład pojęcia ważności religii i honoru w codziennym życiu. Autor przybliża nam - poniekąd znany nam świat - którego jednak nie znamy, pozostaje nam odległy. Ciekawa książka, warta polecenia, pewnie niezbyt popularna.

Dawno już nie czytałem reportażu. Wyd. Czarne (którego książki czytam rzadko) wydało porządną książkę. Opisana historia życia istniejącego w Stambule (wcześniej: w Bizancjum / Konstantynopolu) mostu (przez wieki budowanego na nowo, zmieniającego swój charakter),historia przebywających na nim ludzi - często drobnych handlarzy, których sprzedawanie różności na moście czynią...

Holenderskiego dziennikarza los rzucił na tytułowy most Galata w Stambule. Mak poznaje ludzi żyjących na moście, różnego rodzaju handlarzy, sprzedawców, ludzi którzy wyrwali się ze wsi do Stambułu, aby szukać szczęścia. Bohaterami są więc Ci, którzy ledwo wiążą koniec z końcem. Mak dość swobodnie wplata do swojej opowieści wyjątki z historii Turcji, odnosi się do twórczości Pamuka. Most jest pozycją krótką i "lekką" do przeczytania.

Holenderskiego dziennikarza los rzucił na tytułowy most Galata w Stambule. Mak poznaje ludzi żyjących na moście, różnego rodzaju handlarzy, sprzedawców, ludzi którzy wyrwali się ze wsi do Stambułu, aby szukać szczęścia. Bohaterami są więc Ci, którzy ledwo wiążą koniec z końcem. Mak dość swobodnie wplata do swojej opowieści wyjątki z historii Turcji, odnosi się do twórczości...

Most Galata w Turcji jest nie tylko jednym z najbardziej znanych w tym państwie miejsc, ale ma też znaczenie symboliczne. Łączy egzotykę Turcji ze współczesnym zachodnim światem, tradycję i nowoczesność, ludzi biednych i bogatych, muzułmanów i ateistów.
Galerie handlowe, rybołówstwo, kawiarnie, mali sprzedawcy, mnóstwo turystów - ale też złodzieje, bieda i ubóstwo - to wszystko, czym "żyje" most Galata.
Autor w tym reportażu rozmawia z mieszkańcami: tragarzem, parą emerytów, handlarzem wkładkami do butów, chłopcem sprzedającym papierosy, młodą dziewczyną zajmującą się rozprowadzaniem losów, handlarzem książkami. Te rozmowy ukazują czytelnikowi codzienność mieszkańców Stambułu, ich troski i marzenia.

"Most" liczy sobie sześć rozdziałów, które są dość długie (poza ostatnim: najkrótszym). Pierwszy rozdział był interesujący i jeszcze bardziej "wzmożył mój apetyt" na ten reportaż. Niestety wraz z drugim rozdziałem wkradło się znużenie, co znacznie spowolniło czytanie. Dopiero około strony 50tej [III rozdział] książka zaciekawiła mnie bardziej. Spora w tym zasługa opisów dotyczących historii pierwszych Ormian (sięgającej XIV-XV wieku),historycznych wydarzeń w XV-XVII wiecznej Turcji oraz historii samego mostu i jego licznych przeróbek na przestrzeni kilkudziesięciu lat.

Książkę czytałam z zainteresowaniem głównie od jej drugiej połowy. Niektóre fragmenty nie wzbudzały zainteresowania i za to nieco obniżam ogólną ocenę. Mimo to sądzę, że warto zapoznać się z tym reportażem.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2022/01/most.html

Most Galata w Turcji jest nie tylko jednym z najbardziej znanych w tym państwie miejsc, ale ma też znaczenie symboliczne. Łączy egzotykę Turcji ze współczesnym zachodnim światem, tradycję i nowoczesność, ludzi biednych i bogatych, muzułmanów i ateistów.
Galerie handlowe, rybołówstwo, kawiarnie, mali sprzedawcy, mnóstwo turystów - ale też złodzieje, bieda i ubóstwo - to...

Nie pojmie, kto nigdy nie zabłąkał się na tytułowy most. Kto nie widział gęstego szpaleru wędek po obu jego stronach. Kto nie przyjrzał się uważnie stambulskiej ulicy z jej wieczną sztafetą po chleb powszedni, z jej misterną siecią mikrointeresów oplatającą wszystko i wszystkich i łączącą wszystkich ze wszystkimi.. A kto nie widział - niech czym prędzej ujrzy rzecz na własne oczy.

Nie pojmie, kto nigdy nie zabłąkał się na tytułowy most. Kto nie widział gęstego szpaleru wędek po obu jego stronach. Kto nie przyjrzał się uważnie stambulskiej ulicy z jej wieczną sztafetą po chleb powszedni, z jej misterną siecią mikrointeresów oplatającą wszystko i wszystkich i łączącą wszystkich ze wszystkimi.. A kto nie widział - niech czym prędzej ujrzy rzecz na...