Metro 2034

Książka - mimo tego, że słabsza od pierwowzoru, do tego odchodzi od znanych postaci i akcji - jest ciekawa i z chęcią zapoznawałem się z kolejnymi przygodami Homera i ekipy. Moim zdaniem na pewno nie jest tak zła jak niektórzy sądzą. Warto było przez nią przebrnąć. Kolejne stacje moskiewskiego metra urzekają tak samo jak wcześniej. Minusem dla mnie było urywanie w trakcie akcji żeby na wrócić na parę chwil do snutej obok opowieści. Mimo wszystko wg. mnie warto zapoznać się z tą pozycją, szczególnie jak polubiło się już klimat metra.

Książka - mimo tego, że słabsza od pierwowzoru, do tego odchodzi od znanych postaci i akcji - jest ciekawa i z chęcią zapoznawałem się z kolejnymi przygodami Homera i ekipy. Moim zdaniem na pewno nie jest tak zła jak niektórzy sądzą. Warto było przez nią przebrnąć. Kolejne stacje moskiewskiego metra urzekają tak samo jak wcześniej. Minusem dla mnie było urywanie w trakcie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Drugą odsłonę cyklu przeczytałem od razu po pierwszym i spotkał mnie lekki zawód – nowi bohaterowie i drugi koniec Metra, nowa historia. Mimo to uważam, że książka nie jest gorsza od pierwszej. Powiedziałbym, że jest nawet lepiej napisana. Nie występują już wielostronicowe opisy i chwilami autor równolegle przedstawia nam dwie różne historie, osobne wątki, by za jakiś czas złączyły się w jeden wspólny. Po przeczytaniu tej części mam jeszcze większą chęć przejścia się tunelami po kolejną odsłonę serii.

Drugą odsłonę cyklu przeczytałem od razu po pierwszym i spotkał mnie lekki zawód – nowi bohaterowie i drugi koniec Metra, nowa historia. Mimo to uważam, że książka nie jest gorsza od pierwszej. Powiedziałbym, że jest nawet lepiej napisana. Nie występują już wielostronicowe opisy i chwilami autor równolegle przedstawia nam dwie różne historie, osobne wątki, by za jakiś czas...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Metro 2034” to już druga część trylogii Dmitrija Głuchowskiego, wydana w 2009 roku. Opowiada ona o kolejnym niebezpieczeństwie w moskiewskim metrze tym razem na południu. Mieszkańcy stacji Sewastopolskiej borykają się z problemami mutantów prześladujących ich stację. Ich główną bolączką nie są potwory, lecz ciągły brak amunicji. W pewnym momencie wysyłają karawanę na północ, w celu jej pozyskania. Niestety ekspedycja się nie udaje i wysłannicy nie wracają. Co stanowi zagrożenie i jakie tajemnice czają się w mrocznych tunelach?

Po przeczytaniu wielu recenzji zauważyłem, iż książka jeszcze bardziej dzieli czytelników na tych, którym się ona podobała oraz takich, którym się nie podobała. Na pewno, i to możemy stwierdzić już po parunastu stronach, powieść ta ogromnie różni się od swojego poprzednika. I nie chodzi tu o to, że jest zła, jest po prostu inna. Pierwszą różnicą jest ilość tekstu do długości czytania. W pierwszej części dostajemy prawie sześćset stron, które zapełnione są drobnym drukiem. Niestety przy Metrze 2034, autor troszeczkę za szybko wydał książkę i dał nam niecałe 400, z większą czcionką. Chciałbym podkreślić, iż książki kosztują tyle samo, ale nie jest to najważniejsze. Kolejną różnicą jest jej styl pisania. U następcy mam wrażenie, nie o tyle, że autor poszedł na prościznę, ale zabrakło wielu rzeczy, oraz napisana jest w zupełnie inny sposób.

Pierwszą rzeczą są inni bohaterowie. Postaci z pierwszego tytułu praktycznie nie nie ma, a jak się pojawią, to są odsunięci od głównego wątku fabuły. Wyjątkiem jest brygadier Hunter, który z kolei w pierwszej części pojawił się tylko na moment, po czym zniknął i do końca książki nie wiedzieliśmy, co się z nim stało. Nasz tajemniczy przyjaciel pojawia się w drugim tomie, w którym dowiadujemy się, gdzie był i co robił. Hunter wyrusza na zwiady razem z młodym Ahmedem oraz w podeszłym wieku Homerem, który po apokalipsie został kronikarzem. Starzec planuje napisać epos, aby czuć się spełnionym, zostawiając po sobie i po wspomnieniach związanych z metrem jakąkolwiek pamiątkę. Wiele osób krytykuje książkę za nudne i denerwujące postacie. Mam wrażenie, iż autor specjalnie nadał im taki, a nie inny charakter, natomiast prawdą jest, że wiele stron książki, to totalnie nic niewnoszące opowiastki, wspomnienia i podejrzenia Homera, które nie mają innego celu niż przedłużenie książki. W dalszym rozwoju akcji spotykamy Saszę, piękną nastolatkę, która czasami denerwuje swoim zachowaniem, ale o to w tym chodzi! Bardzo dobrze, że autor wymyślił taką osobę, gdyż daje nam ona trochę świeżości. Jest to coś, czego nie było w historii Artema (pierwszy tom).
Przy książce „Metro 2033” mamy dużo niespodzianek, zwrotów akcji, które są pełne zamieszania, oraz przede wszystkim klimat tuneli metra jest niepowtarzalny. W drugiej części zamiast niebezpieczeństwa, które czuć w powietrzu, licznych zmutowanych przez promieniowanie istot, oraz wartkiego morza akcji, które porywa nas za każdym razem, gdy w tunelu pojawi się jakaś wątpliwość dotycząca czy przypadkiem nie śledzi nas ktoś za plecami, mamy wiele opowiadań, przemyśleń oraz wątpliwości Homera, który zastanawia się, czy dobrze postępuje, idąc za enigmatycznym Hunterem i wgłębiając się prosto w tę owianą drogę tajemnicą. Zdecydowanie jest mniej tutaj akcji z samymi potworami, a więcej nieznajomego niebezpieczeństwa, które szkaluje nas na każdym kroku.
I właśnie ta tajemnica, podtrzymuje książkę na dobrym poziomie. Cały czas zadajemy sobie pytania, co się dzieje na drodze, przebytej przez wysłanników?. Co tam się wydarzyło?

Warto wspomnieć o zupełnym braku konsekwencji „Metra 2033”, ale sam do tej pory zastanawiam się, czy autor nie postąpił, dobrze, gdyż kontynuacja tamtej historii według mnie niebyła by już tak ciekawa.

Pomimo tego, iż książka nie dorównuje poprzednikowi, oraz czujemy taki trochę niedosyt spowodowany długością książki, to nadal jest dla mnie świetną i porywającą historią, tym razem po prostu inną.
Recenzja jest mojego autorstwa - niesamowiteksiazki.pl

„Metro 2034” to już druga część trylogii Dmitrija Głuchowskiego, wydana w 2009 roku. Opowiada ona o kolejnym niebezpieczeństwie w moskiewskim metrze tym razem na południu. Mieszkańcy stacji Sewastopolskiej borykają się z problemami mutantów prześladujących ich stację. Ich główną bolączką nie są potwory, lecz ciągły brak amunicji. W pewnym momencie wysyłają karawanę na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia inna niż w poprzedniczce, ale niczym nie odbiega jakościowo. Zaskoczeniem może być fakt, że Artiom pojawia się właściwie epizodycznie i to nie w "głównej" części fabuły. Brakowało mi go bardzo, a każdy fragment z jego osobą podnosił mi tętno i sprawiał, że chciałam więcej i więcej.

Historia inna niż w poprzedniczce, ale niczym nie odbiega jakościowo. Zaskoczeniem może być fakt, że Artiom pojawia się właściwie epizodycznie i to nie w "głównej" części fabuły. Brakowało mi go bardzo, a każdy fragment z jego osobą podnosił mi tętno i sprawiał, że chciałam więcej i więcej.

Pokaż mimo to

Książka przyjemna aczkolwiek odstająca od pozostałych części - w szczególności od Metro 2033. Dobrze pokazany obraz dylematów jakie musi podjąć człowiek, które mogą nieść konsekwencje dla dużej ilości szarych ludzi.

Książka przyjemna aczkolwiek odstająca od pozostałych części - w szczególności od Metro 2033. Dobrze pokazany obraz dylematów jakie musi podjąć człowiek, które mogą nieść konsekwencje dla dużej ilości szarych ludzi.

Pokaż mimo to

Pomimo wielu nieprzychylnych opinii książka sprostała wyzwaniu, jakim była lektura w drugiej kolejności po Metrze 2033. Końcówka wybrzmiewa z równie dużą siłą co w pierwszej części i zostawia czytelnika skonfundowanego i bezradnego, na podobieństwo tego co czyni z ówczesnymi Metro. Niepodważalnie rewelacyjne zakończenie, na miarę Dymitra ponownie dało do myślenia i zastanowienia się dłuższą chwilę nad losem człowieka jako gatunku i problemami związanymi z egzystencją. W innych opiniach ludziom nie podoba się wprowadzenie wielu wątków i kilku postaci. Dla mnie tez zabieg wzbogacił książkę, pokazując z wielu perspektyw metro. Metro jako, oddychający przyczółek ludzkości, który jest wielobarwny, unikatowy, brutalny, straszny i przede wszystkim żywy.

Pomimo wielu nieprzychylnych opinii książka sprostała wyzwaniu, jakim była lektura w drugiej kolejności po Metrze 2033. Końcówka wybrzmiewa z równie dużą siłą co w pierwszej części i zostawia czytelnika skonfundowanego i bezradnego, na podobieństwo tego co czyni z ówczesnymi Metro. Niepodważalnie rewelacyjne zakończenie, na miarę Dymitra ponownie dało do myślenia i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ta zdecydowanie nie dorównuje pierwszej części, choć utrzymuje jej klimat. Jak dla mnie można zaprzestać czytanie na Metro 2033 (piszę opinię po przeczytaniu już całej serii). Jeśli ktoś szuka literatury postapo, zdecydowanie czytać! Jeśli chcę kontynuacji pierwszej części... to według mnie może się zawieść, choć nie zniechęcam. Czytanie to zawsze wspaniały czasów na spożytkowanie swojego czasu!

Książka ta zdecydowanie nie dorównuje pierwszej części, choć utrzymuje jej klimat. Jak dla mnie można zaprzestać czytanie na Metro 2033 (piszę opinię po przeczytaniu już całej serii). Jeśli ktoś szuka literatury postapo, zdecydowanie czytać! Jeśli chcę kontynuacji pierwszej części... to według mnie może się zawieść, choć nie zniechęcam. Czytanie to zawsze wspaniały czasów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moskwa 2034. Od pamiętnych wydarzeń, które miały miejsce na stacji WOGN minął rok. Jednak na drugim krańcu metra, mieszkańcy Sewastopolskiej stacji toczą dzień w dzień walkę o przetrwanie z kolejnymi potworami schodzącymi z powierzchni. Życie mieszkańców tej stacji jest zależne od dostaw amunicji, które w zamian za generowanie energii elektrycznej przekazuje im Hanza. Jednak pewnego dnia obiecana dostawa nie dociera do stacji, karawany giną bez wieści i urywa się wszelka łączność. 

Zagadkę, dlaczego tak się dzieje, ma rozwiązać dziwny bliznowaty brygadier, zwany również jako Hunter i stary kronikarz metra Homer. 

Czy odkryją, dlaczego dostawy zostały przerwane? A może dowiemy się też przy tym jak to się stało, że Hunter jednak żyje? Oraz czy zrozumiemy uczucie, które zrodzi się w sercu młodej dziewczyny?

Nie zaskoczę was stwierdzeniem, że aby się o tym przekonać, trzeba sięgnąć po tę książkę ;).

Zacznijmy może od początku. Minął rok odkąd sięgnęłam po pierwszy tom trylogii od Dmitry Glukhovskiego i teraz tak sobie myślę, że dobrze zrobiłam zwlekając z czytaniem drugiej części. Dlaczego? No cóż... z książką ,,Metro 2033'' wciąż mam mały problem, no właściwie z końcówką, która jednocześnie mi się podobała i nie podobała. Do tej pory nie potrafię tego stwierdzić i jest to na swój sposób irytujące. 

No ale dobrze, dałam szansę drugiemu tomowi i cieszę się, że to zrobiłam, bo jeden bohater szczególnie przypadł mi do gustu i bardzo fajnie poprowadził większość narracji książki. O kim mowa? A o starym Homerze, który niczym antyczny filozof miał takie rozmyślania na temat życia, potworów i ogólnie całej rzeczywistości, że normalnie nie da się nie lubić tej postaci. Choć trzeba przyznać, że staruszek czasami potrafił mnie wnerwić swoim niezdecydowaniem lub tchórzostwem, to w ostatecznym rozrachunku podobał mi się najbardziej z całej książki. Był naprawdę dobrą i żywą postacią. Tak dobrze został wykreowany przez autora, że nawet kiedy rozdział nie był z jego perspektywy, to wiedziało się mniej więcej podświadomie, co temu filozofowi kryje się pod kopułą.

Co do dwójki pozostałych bohaterów... no cóż, nie będę udawać, że rozumiem skąd się nagle wzięła taka relacja między nimi albo że wiem, dlaczego Sasza zachowywała się tak a nie inaczej (mimo że poznaliśmy jej historię), albo dlaczego Hunter jednak nie zrobił tego czegoś (nie mogę wam zdradzić czego - spojlery)

A co do samej fabuły, była niezła. Momentami zaskakiwała, ale finał mnie jakoś nie porwał. Po prostu stało się, co się miało stać i tyle. W sumie nawet się tego spodziewałam, patrząc na poprzedni tom.

Niemniej zachęcam was do sięgnięcia po tę książkę, chociażby dla samych rozważań życiowych Homera i dla klimatu, który panuje w metrze. Ja osobiście dzięki temu, że przez ten rok ''dojrzałam'' do dalszego czytania tej trylogii na pewno sięgnę jeszcze do końca 2021r. po ostatni tom Metra. 

,,Metro 2034'' dostaje ode mnie 7/10.

Moskwa 2034. Od pamiętnych wydarzeń, które miały miejsce na stacji WOGN minął rok. Jednak na drugim krańcu metra, mieszkańcy Sewastopolskiej stacji toczą dzień w dzień walkę o przetrwanie z kolejnymi potworami schodzącymi z powierzchni. Życie mieszkańców tej stacji jest zależne od dostaw amunicji, które w zamian za generowanie energii elektrycznej przekazuje im Hanza....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ku mojemu zadowoleniu jednym z głównych bohaterów jest Hunter – tajemniczy, małomówny i nieposkromiony w swoich morderczych instynktach stalker. Razem z Saszą i Homerem tworzą „zespół ratowniczy”, którego celem jest ochrona ludzkości – i tak już mocno okrojonej przez wojnę nuklearną. Jednak nie brakuje w tej historii całej gamy wątków pobocznych. Osobiście najbardziej zaintrygowała mnie postać Saszy – młodej dziewczyny, która całe swoje dotychczasowe życie spędziła na wygnaniu z dala od „cywilizacji”. Jednak w nieoczekiwany przez nikogo sposób dołączyła do wyprawy Huntera. Jej charakter i niezwykła przenikliwość, a zarazem pewnego rodzaju ułomność w nawiązywaniu kontaktów z innymi ludźmi (spowodowana życiem na uboczu przez wiele lat) jest oczarowująca. Dzięki swojemu postępowaniu pomaga odkryć rąbek tajemnicy związanej z przeszłością małomównego stalkera.

Ku mojemu zadowoleniu jednym z głównych bohaterów jest Hunter – tajemniczy, małomówny i nieposkromiony w swoich morderczych instynktach stalker. Razem z Saszą i Homerem tworzą „zespół ratowniczy”, którego celem jest ochrona ludzkości – i tak już mocno okrojonej przez wojnę nuklearną. Jednak nie brakuje w tej historii całej gamy wątków pobocznych. Osobiście najbardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwszą częścią byłem zachwycony - liczyłem, że kolejna część przedstawi większą część tego ciekawego uniwersum, a w zamian (jak dla mnie) dostałem nudną historię. Ostatnie kartki zakończenia dające do myślenia i pozostawiające fajną konkluzję, ale przebrnięcie przez prawie 400 stron, by to przeczytać zupełnie nie warte czasu i zachodu. Mam nadzieję, że 3 część w przyszłości mnie nie zawiedzie

Pierwszą częścią byłem zachwycony - liczyłem, że kolejna część przedstawi większą część tego ciekawego uniwersum, a w zamian (jak dla mnie) dostałem nudną historię. Ostatnie kartki zakończenia dające do myślenia i pozostawiające fajną konkluzję, ale przebrnięcie przez prawie 400 stron, by to przeczytać zupełnie nie warte czasu i zachodu. Mam nadzieję, że 3 część w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to