Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sporo wartościowe wiedzy, choć dla mnie nieco zbyt mocno przerywanej wspomnieniamami z różnych terapii, które mam wrażenie były dobierane z konkretną tezą a także zbyt czasami górnolotnymi cytatami.

Sporo wartościowe wiedzy, choć dla mnie nieco zbyt mocno przerywanej wspomnieniamami z różnych terapii, które mam wrażenie były dobierane z konkretną tezą a także zbyt czasami górnolotnymi cytatami.

Najlepsza cześć tryologii bo najbardziej znuansowana pod kątem bohaterów a także przemiana jednej z bohaterek pokazana wiarygodnie, do tego fabularne rozwiązania nie takie oczywiste. Choć nadal główna bohoaterka tak krystlicznie dobra, że aż trudno się tego słucha.

Najlepsza cześć tryologii bo najbardziej znuansowana pod kątem bohaterów a także przemiana jednej z bohaterek pokazana wiarygodnie, do tego fabularne rozwiązania nie takie oczywiste. Choć nadal główna bohoaterka tak krystlicznie dobra, że aż trudno się tego słucha.

W powieści najważniejsze jest przesłanie, zatem zarówno bohaterowie nieco jednowymiarowy, tło historyczne takie sobie i wszystko po prostu poprawne. Trudno też było towarzyszyć niektórym bohaterom, choć być może taki był zamysł autorki.

W powieści najważniejsze jest przesłanie, zatem zarówno bohaterowie nieco jednowymiarowy, tło historyczne takie sobie i wszystko po prostu poprawne. Trudno też było towarzyszyć niektórym bohaterom, choć być może taki był zamysł autorki.

Najtrudniejsza dla mnie część do przebrnięcia. Przysłuchiwanie się nawiność Rispy, upartości Artesa było nużące. Do tego wolałełem jak autorka trzymała bohaterów z dala od nadprzyrodzonych znaków a tutaj takie to trochę deux ex machina wyszło z tego.

Najtrudniejsza dla mnie część do przebrnięcia. Przysłuchiwanie się nawiność Rispy, upartości Artesa było nużące. Do tego wolałełem jak autorka trzymała bohaterów z dala od nadprzyrodzonych znaków a tutaj takie to trochę deux ex machina wyszło z tego.

Jedno z najważniejszych nauczań o. Szustka, w swoim stylu czyli ze specyficznym humore, odniesieniemia do tłumaczeń, ówczesnej kultury, z przesłaniem, który każdy chrześcijanin powinień mieć zawsze w głowie.

Jedno z najważniejszych nauczań o. Szustka, w swoim stylu czyli ze specyficznym humore, odniesieniemia do tłumaczeń, ówczesnej kultury, z przesłaniem, który każdy chrześcijanin powinień mieć zawsze w głowie.