Ebook

Ebook

Bardzo nierówne. Przyjemnie sie czytało i dość szybko, ale chyba żadne opowiadanie nie zostanie ze mną na dłużej. Ze dwa razy miałem jakieś większe emocje na chwilę, a tak to...takie tam czytadło. 100 stron więc biegusiem....

Bardzo nierówne. Przyjemnie sie czytało i dość szybko, ale chyba żadne opowiadanie nie zostanie ze mną na dłużej. Ze dwa razy miałem jakieś większe emocje na chwilę, a tak to...takie tam czytadło. 100 stron więc biegusiem....

Bądźmy szczerzy, Uniwersum Metro 2033 nie może się szczycić osiągnięciem nie wiadomo jakich literackich wyżyn.

O ile pierwsze książki, które wyszły spod pióra Dmitryja Głuchowskiego były naprawdę całkiem w porządku (choć poziomu "Kantyczki dla Leibowitza" Waltera Millera nigdy nie osiągnęły),o tyle wszystko, co zostało napisane później, było już poziomem, który koniec końców skłonił mnie do zupełnego zaprzestania kupowania i czytania książek z tej serii.

Opowiadania "W blasku ognia" są świetnym przykładem na to, jak skutecznie można zniechęcić kogoś do jakiejś serii wydawniczej. Ten zbiór fanowskich opowiadań jest tak zły, że podejrzewam, że w redakcji Insignis koronawirus musiał panować już wiele lat temu, skoro podjęto decyzję o masowym wydrukowaniu takiego potworka.

Naprawdę nie rozumiem tej wydawniczej decyzji, bo ten zbiór nie reprezentuje żadnej wartości literackiej. Ciężko mi to przechodzi przez klawiaturę, ale już książki J. Szmidta są lepsze...

Myślę, że lepiej zaoszczędzić czas i nerwy i zainwestować w następujące lektury: "Puszczanie baków, praktyczny przewodnik" Toni Goffe, "Kupa Szczęścia" Adrian Shulte, "Wielki Konkurs Kup" Guido van Genechten, "Mała książka o kupie" Atalfelt Pernilla oraz "Mamo chcę kupę" Jamie Glowacki. Wymienione lektury mają charakter dydaktyczny i wszyscy wiemy czego się po nich spodziewać. Poza tym one po prostu muszą reprezentować wyższy poziom literacki, więc wybór jest prosty.

Tak już zupełnie na poważnie, jeżeli ktoś naprawdę musi przeczytać jakiś zbiór opowiadań w klimacie postapo, to ja proponuję "Czerwone Oko". To też fanowski zbiór opowiadań, ale został on wydany do gry fabularnej Neuroshima i reprezentuje mimo swoich wad wyższy poziom niż "W blasku ognia".

Bądźmy szczerzy, Uniwersum Metro 2033 nie może się szczycić osiągnięciem nie wiadomo jakich literackich wyżyn.

O ile pierwsze książki, które wyszły spod pióra Dmitryja Głuchowskiego były naprawdę całkiem w porządku (choć poziomu "Kantyczki dla Leibowitza" Waltera Millera nigdy nie osiągnęły),o tyle wszystko, co zostało napisane później, było już poziomem, który koniec...

Po przeczytaniu głównej trylogii jest to moje pierwsze spotkanie z dalszą częścią Uniwersum Metro 2033. Jak dla mnie opowiadania są tylko okej. Żadne z nich nie dorównuje jakością do głównej trylogii. Są przeciętne, nie wyróżniające się, jakiś tam klimat Metra czuć ale bez szału. Plusem jest to że czyta się je szybko i przyjemnie. Biorę się za dalsze części opowiadań ;)

Po przeczytaniu głównej trylogii jest to moje pierwsze spotkanie z dalszą częścią Uniwersum Metro 2033. Jak dla mnie opowiadania są tylko okej. Żadne z nich nie dorównuje jakością do głównej trylogii. Są przeciętne, nie wyróżniające się, jakiś tam klimat Metra czuć ale bez szału. Plusem jest to że czyta się je szybko i przyjemnie. Biorę się za dalsze części opowiadań ;)

Są opowiadania lepsze, są gorsze, ale wszystkie mają podobny, wyrównany poziom. Miła i szybka lektura.

Są opowiadania lepsze, są gorsze, ale wszystkie mają podobny, wyrównany poziom. Miła i szybka lektura.

Większość opowiadań trzyma klimat pierwszej części trylogii Metra i to duży plus. Każde jest jednak krótkie nawet jak na opowiadanie przez co czułem niedosyt. Całkiem nieźle jak na opowiadania fanów i myślę że kiedyś sięgnie po kolejne opowiadania z tego uniwersum.

Większość opowiadań trzyma klimat pierwszej części trylogii Metra i to duży plus. Każde jest jednak krótkie nawet jak na opowiadanie przez co czułem niedosyt. Całkiem nieźle jak na opowiadania fanów i myślę że kiedyś sięgnie po kolejne opowiadania z tego uniwersum.

Dobry zbiór opowiadań, powinien przypaść do gustu wielu fanom uniwersum. Dużo bardziej klimatyczny niż "Echo zgasłego światła" czy "W ruinie". Moskiewskie metro ma jednak to coś, czego nie potrafią oddać opowiadania osadzone w Polsce. I za sam klimat należy się gwiazdka wyżej niż ww. zbiory opowiadań

Poniżej oceniłem każde opowiadanie z osobna, zaraz po przeczytaniu każdego z nich. Niektóre oceny korygowałem dzień lub dwa później +- 0.5 do 1.

1) Prolog- niesamowicie klimatyczny. Jest to ciekawe wprowadzenie do następnych opowiadań.
2) Królowa tuneli: 4,5/10
3) Nocny taniec: z potencjałem, ale zakończenie pozostawia niedosyt. 6/10
4) Sprawiedliwość dla wszystkich: jakby niedokończone, urwane w środku akcji. 3,5/10
5) Obietnica: najlepsze opowiadanie w tym zbiorze. 8/10
6) Duch tuneli: dobre, tylko wszystko psuje zabieg "na szczęście to był tylko sen" (oklepane). 6,5/10
7) Płomień: z początku dobre, ale na koniec autor wyraźnie nie poradził sobie z przelaniem mocnych emocji na papier. 5/10
8) NCLNJMO: 7/10
9) Na Poliance: dobry motyw z halucynacjami [brak ostatecznej oceny]
10) Pazury i kły: w tym wypadku akurat mogło zostać trochę niedomówień :) 7/10
11) NBŚPCD: 6,5/10
12) Czasem trzeba coś poświęcić: 7/10
13) Nie wierzę w Boga: nijak tu nie pasuje, cała akcja zbioru dzieje się w Moskwie, a tutaj autor wyjechał z Łodzią (a.k.a. Rozkopane, skończyliście w końcu te drogi? :D). Kompletnie bez sensu. Z tego względu zostaje bez oceny, zbędny dodatek odstający od reszty. Oceniając samo opowiadanie jako takie: i tak jest blado. Kolejny filozoficzny bełkot na modny temat.

Edit po przeczytaniu wszystkich czterech zbiorów: miejsce #2. Zdecydowanie najlepszy klimat. Moskiewskie metro jest jednak niepodrabialne. Ten klimat w rzadko którym opowiadaniu w Polsce da się przebić. Nasze stołeczne metro w opowiadaniach to nie to samo.

Dobry zbiór opowiadań, powinien przypaść do gustu wielu fanom uniwersum. Dużo bardziej klimatyczny niż "Echo zgasłego światła" czy "W ruinie". Moskiewskie metro ma jednak to coś, czego nie potrafią oddać opowiadania osadzone w Polsce. I za sam klimat należy się gwiazdka wyżej niż ww. zbiory opowiadań

Poniżej oceniłem każde opowiadanie z osobna, zaraz po przeczytaniu...

To była pierwsza antologia z którą miałem do czynienia jeśli chodzi o Uniwersum Metro 2033. Opowiadania bardzo mi się podobały, chociaż niektóre mogły być lepiej napisane.

Teksty, które utkwiły w pamięci to:
„Płomień” autorstwa Akuumo,
„Duch tuneli” autorstwa Pawła „PalBala” Balcerka,
„Pazury i kły” autorstwa malegonosorozca,
„Obietnica” autorstwa Dariusza „Stalkera1982” Szczepańskiego.

Nie mniej Polscy jak i Rosyjscy fani Uniwersum Metro powinni być zadowoleni. :)

E-booka można dorwać za darmo w np. Google Books.

To była pierwsza antologia z którą miałem do czynienia jeśli chodzi o Uniwersum Metro 2033. Opowiadania bardzo mi się podobały, chociaż niektóre mogły być lepiej napisane.

Teksty, które utkwiły w pamięci to:
„Płomień” autorstwa Akuumo,
„Duch tuneli” autorstwa Pawła „PalBala” Balcerka,
„Pazury i kły” autorstwa malegonosorozca,
„Obietnica” autorstwa Dariusza „Stalkera1982”...

Powrót do Uniwersum Metro 2033 całkiem udany.
Jak to bywa w przypadku zbiorów opowiadań są te lepsze i te gorsze.
Napisane przez amatorów językiem na różnym poziomie.
Lektura dla miłośników postapo i UM.
Plusy:
- poziom opowiadań wyższy od wydanych później (moim zdaniem);
- kolejne ciekawe spotkania w świecie postapo;
- pojawienie się wielu elementów fabuły w Polsce;
- nawet po nuklearnej zagładzie ludzie troszczą się tylko o władzę i pieniądze;
- dość dobre opisy spotykanych potworów;
- jak dla mnie najlepsze to „Pazury i kły” oraz „Duch tuneli”.
Minusy:
- bardzo nierówny poziom opowiadań, nie będę wskazywał tych najsłabszych;
- trochę brak oryginalnych pomysłów, jednakowy schemat opowiadań.
Ogółem książka może nie rewelacyjna, ale dobra.

Powrót do Uniwersum Metro 2033 całkiem udany.
Jak to bywa w przypadku zbiorów opowiadań są te lepsze i te gorsze.
Napisane przez amatorów językiem na różnym poziomie.
Lektura dla miłośników postapo i UM.
Plusy:
- poziom opowiadań wyższy od wydanych później (moim zdaniem);
- kolejne ciekawe spotkania w świecie postapo;
- pojawienie się wielu elementów fabuły w Polsce;
-...

Zbiór opowiadań w uniwersum Metro, w sam raz do poczekalni u lekarza. Niektóre będę pamiętać dłużej, niektóre prześlizgują się i zapomina się o nich po zakończeniu.

Zbiór opowiadań w uniwersum Metro, w sam raz do poczekalni u lekarza. Niektóre będę pamiętać dłużej, niektóre prześlizgują się i zapomina się o nich po zakończeniu.