Metro 2034

Książka znacznie różni się od części pierwszej, według mnie za dużo w niej przemyśleń i symbolizmu kosztem akcji, oraz rozwoju fabuły. Mimo wad, pcha fabułę do przodu, dodając przy tym nowe postacie, jak i rozwija osobowość poprzednich

Książka znacznie różni się od części pierwszej, według mnie za dużo w niej przemyśleń i symbolizmu kosztem akcji, oraz rozwoju fabuły. Mimo wad, pcha fabułę do przodu, dodając przy tym nowe postacie, jak i rozwija osobowość poprzednich

spodobał mi się ten spin-off, rozwinięcie historii Huntera na plus, ciekawy był wątek Homera i jego egzystencjalnych przemyśleń

spodobał mi się ten spin-off, rozwinięcie historii Huntera na plus, ciekawy był wątek Homera i jego egzystencjalnych przemyśleń

Kontynuacja pierwszej części. Nie wiem, czy nie podobała mi się nawet bardziej. Wiem już jak działa świat przedstawiony i możemy skupić się na bohaterach, co mi osobiście bardzo pasuje. Ciekawa jestem ostatniej części.

Kontynuacja pierwszej części. Nie wiem, czy nie podobała mi się nawet bardziej. Wiem już jak działa świat przedstawiony i możemy skupić się na bohaterach, co mi osobiście bardzo pasuje. Ciekawa jestem ostatniej części.

Porównując do poprzedniego tomu... mizerna. Oceniając jako osobna historia: ciekawa.
Metro 2034 skupia się bardziej na życiu w metrze, ludziach i ich przeżyciach, mamy tam zderzenia pokoleń, różne punkty widzenia i osądy, niekoniecznie właściwie.
Mamy więc bohaterkę, która wychodzi z kokona i zwiedza świat, nie widzi jego prawdziwego oblicza, lecz jawi jej się jako coś wspaniałego, marzy przy tym o utopii, bo nie posiada ani wiedzy, ani rodziny.
Jest to więc dramat obyczajowy.

Porównując do poprzedniego tomu... mizerna. Oceniając jako osobna historia: ciekawa.
Metro 2034 skupia się bardziej na życiu w metrze, ludziach i ich przeżyciach, mamy tam zderzenia pokoleń, różne punkty widzenia i osądy, niekoniecznie właściwie.
Mamy więc bohaterkę, która wychodzi z kokona i zwiedza świat, nie widzi jego prawdziwego oblicza, lecz jawi jej się jako coś...

Nieee, zdecydowanie pudło. Postać Saszy nudna, kompletnie nijaka. Ja rozumiem, że miała być młoda dziewczyna, ale czy musiała być aż tak pusta i kompletnie mdła? Naciągany wątek miłosny. Litości, 17-letnia dziewczyna, która leci na starego dziada? Trochę taka samcza fantazja. Do tego jeszcze dołóżmy irytujące wynurzenia autora na temat "kobiecej natury". Bardzo frustrująca lektura.

Nieee, zdecydowanie pudło. Postać Saszy nudna, kompletnie nijaka. Ja rozumiem, że miała być młoda dziewczyna, ale czy musiała być aż tak pusta i kompletnie mdła? Naciągany wątek miłosny. Litości, 17-letnia dziewczyna, która leci na starego dziada? Trochę taka samcza fantazja. Do tego jeszcze dołóżmy irytujące wynurzenia autora na temat "kobiecej natury". Bardzo frustrująca...

Kontrowersyjnie, wiem, ale ten tom spodobał mi się bardziej niż pierwszy (rzeczywista ocena to 6,5). Historia była trochę bardziej spójna, bohaterowie dużo ciekawsi, sporo lore uniwersum Metro zostało uszczelnione i poprawione. Solidna pozycja.

Kontrowersyjnie, wiem, ale ten tom spodobał mi się bardziej niż pierwszy (rzeczywista ocena to 6,5). Historia była trochę bardziej spójna, bohaterowie dużo ciekawsi, sporo lore uniwersum Metro zostało uszczelnione i poprawione. Solidna pozycja.

Nie jest źle, ale nie powala. Najbardziej kuleje główna oś fabularna, główny cel. Bohaterowie to jest ten element który podtrzymuje książkę. Zakończenie miało uderzyć ale ten cios jest bardzo słaby, nijaki

Nie jest źle, ale nie powala. Najbardziej kuleje główna oś fabularna, główny cel. Bohaterowie to jest ten element który podtrzymuje książkę. Zakończenie miało uderzyć ale ten cios jest bardzo słaby, nijaki

Książka naprawia wszystkie problemy jakie miałem z Metrem 2033. Zmniejszenie skali i większe skupienie na postaciach i fabule wyszło tej książce na dobre czyniąc ją bardziej ludzką. Tak jak Metro 2033 opierało się praktycznie wyłacznie na budowaniu świata, tak druga część ładnie balansuje rozwijanie barwnych postaci Homera, Saszy, pewnego muzyka i Huntera z rozwijaniem lore cyklu. Sam styl Glukhovsky'ego również zaliczył upgrade - sceny akcji są mięsiste, a opisy i rozważania filozoficzne pięknie napisane.

Gdybym miał powiedzieć o czym jest Metro 2034 w kilku słowach, to bym powiedział, że jest o szukaniu sensu życia w świecie po apokalipsie. Czegoś, co odróżniłoby ludzi od zwierząt, od potworów zamieszkujących świat nad moskiewskim metrem. Powieść czyta się miejscami jak filozoficzną baśń, jest kompletnie inna od oryginału. Moim zdaniem jest to zmiana na lepsze.

Książka naprawia wszystkie problemy jakie miałem z Metrem 2033. Zmniejszenie skali i większe skupienie na postaciach i fabule wyszło tej książce na dobre czyniąc ją bardziej ludzką. Tak jak Metro 2033 opierało się praktycznie wyłacznie na budowaniu świata, tak druga część ładnie balansuje rozwijanie barwnych postaci Homera, Saszy, pewnego muzyka i Huntera z rozwijaniem lore...

Moim zdaniem ta część znacznie słabsza od poprzedniej. Brak Artema w ogóle mi nie przeszkadza, ale nie ma tu takiego drugiego dna filozoficzno-socjologicznego. Co najwyżej ciekawe porównanie od eposu, ale to za mało. Poza tym przeżycia wewnętrzne bohaterów są mało ciekawe, a i zewnętrzne niekoniecznie interesujące.

Moim zdaniem ta część znacznie słabsza od poprzedniej. Brak Artema w ogóle mi nie przeszkadza, ale nie ma tu takiego drugiego dna filozoficzno-socjologicznego. Co najwyżej ciekawe porównanie od eposu, ale to za mało. Poza tym przeżycia wewnętrzne bohaterów są mało ciekawe, a i zewnętrzne niekoniecznie interesujące.

Nie tego się spodziewałam.

Nie tego się spodziewałam.