SALOME

"Nie można się we wszystkim dopatrywać symboli. To nie pozwala żyć"

Postać Salome, podobnie jak Herodiady, jej matki, zdaje się być bardzo rozpowszechniona w kulturze. Nic dziwnego - kobiety fatalne fascynowały i nadal będą fascynować.

O co chodzi? Salome wymyka się z uczty i udaje się do skąpanego w zmierzchu ogrodu, w którym znajdują się żołnierze, Młody Syryjczyk i Paź Herodiady. Uroda księżniczki przyciąga spojrzenia, wydający ucztę tetrarcha Herod jest w ponurym nastroju, a wszystko rozgrywa się w towarzystwie przedziwnej pełni księżyca. Ze studni wydobywa się głos więzionego proroka Jokanaana (Jana Chrzciciela). Salome - wbrew wyraźnemu zakazowi tetrarchy - chce go zobaczyć, zmuszając żołnierzy do posłuchu. Księżniczka jest zafascynowana jego ciałem, pragnie pocałować Jokanaana. Sam prorok natomiast trzyma ją na dystans. Na nic się to jednak nie zda - kobieta i tak dopnie swego po tańcu siedmiu woali.

Sztuka Wilde'a nasycona jest symboliką, poetyckimi porównaniami (świetne!) i licznymi, pojawiającymi się jak echo, powtórzeniami, które mogą wpływać na muzyczność i rytmizację tekstu. Klimat jest niesamowity, tajemniczy, atmosfera duszna, zapowiadająca mające nadejść nieszczęścia. Czuje się niepokój i grozę. O to chyba chodziło.


TRAGEDIA FLORENCKA

Kupiec Szymon po powrocie do domu zastaje w nim nie tylko żonę (Biankę),ale również florenckiego księcia Guida. Zdaje się być szczęśliwy z tego powodu, mówi o dobroci i łaskawości księcia. Ale czy w duszy gra mu to samo? Niezupełnie.

Libera, tłumacz i autor wstępu do wydania obu sztuk, pisze, że "Tragedia florencka" to Szekspirowski pastisz. Niewątpliwie można odnaleźć tu motywy znane już chociażby z "Hamleta" (pojedynek, przywdzianie maski). W każdym razie, jeśli chodzi o utwór Wilde'a, to jest to doskonały przykład zamknięcia w krótkim tekście ogromu ludzkich namiętności; Wilde przedstawia zazdrość, kłamstwo, obłudę, coś, co zawsze napędzało ludzi i chyba nadal będzie działać w ten sam sposób. Pozwolę sobie jeszcze zaznaczyć, że dwie ostatnie kwestie bohaterów (tak, dwie - ktoś nam ubywa, ale więcej zdradzić nie mogę) są wstrząsające. Tyle. Jeśli chcecie się dowiedzieć, co mam na myśli, to gorąco zachęcam do lektury.
Polecam!

SALOME

"Nie można się we wszystkim dopatrywać symboli. To nie pozwala żyć"

Postać Salome, podobnie jak Herodiady, jej matki, zdaje się być bardzo rozpowszechniona w kulturze. Nic dziwnego - kobiety fatalne fascynowały i nadal będą fascynować.

O co chodzi? Salome wymyka się z uczty i udaje się do skąpanego w zmierzchu ogrodu, w którym znajdują się żołnierze, Młody...

Przyjaciel posiada ten egzemplarz. Jest to piękne, małe wydanko - wzbogacone ilustracjami i ornamentem.
Treść zasługuje na takie właśnie wydanka. Salome nie trzeba komentować, należy przeczytać - poetycka interpretacja bardzo znanego, biblijnego motywu. Ale Tragedia forencka nie jest tak znana. A na pewno warto po nią sięgnąć. To coś w stylu: myślałam, że ty jesteś taki, a ty jesteś owaki... przyszedłeś do mnie z siekierą, znaczy, że też nie jestem ci obojętny...
(kto nie kojarzy - https://www.youtube.com/watch?v=8r5VMkZFC-Y)

Przyjaciel posiada ten egzemplarz. Jest to piękne, małe wydanko - wzbogacone ilustracjami i ornamentem.
Treść zasługuje na takie właśnie wydanka. Salome nie trzeba komentować, należy przeczytać - poetycka interpretacja bardzo znanego, biblijnego motywu. Ale Tragedia forencka nie jest tak znana. A na pewno warto po nią sięgnąć. To coś w stylu: myślałam, że ty jesteś taki, a...

Salome to zdecydowanie mój ulubiony dramat ze wszystkich, które kiedykolwiek przeczytałam. :-)

Salome to zdecydowanie mój ulubiony dramat ze wszystkich, które kiedykolwiek przeczytałam. :-)

Absolutna perełka - wschodni przepych, mroczny, destrukcyjny erotyzm, psychologiczne napięcie, wszystko to połączone z barokowym, przebogatym językiem Wilde'a.

Absolutna perełka - wschodni przepych, mroczny, destrukcyjny erotyzm, psychologiczne napięcie, wszystko to połączone z barokowym, przebogatym językiem Wilde'a.

Piękne, kruche miniaturki, bardzo w finezyjnym stylu Oscara Wilde. Metaforyka, kolorowanie, kunszt nie do opisania. Doskonale przetłumaczone przez A. Liberę i przepięknie wydane.

Piękne, kruche miniaturki, bardzo w finezyjnym stylu Oscara Wilde. Metaforyka, kolorowanie, kunszt nie do opisania. Doskonale przetłumaczone przez A. Liberę i przepięknie wydane.