Nostradamus zjadl mi chomika do dziś siedzi mi w glowie; to mnie zmęczyło i chyba się minęliśmy. Może nie był nastrój na to. Kiedyś może wrócę.

Nostradamus zjadl mi chomika do dziś siedzi mi w glowie; to mnie zmęczyło i chyba się minęliśmy. Może nie był nastrój na to. Kiedyś może wrócę.

Tak zabawna, że aż jest to męczące. Lubię angielski humor, ale tym razem czułam chwilami zażenowanie. Nie wiem, może jestem zbyt dorosła na takie rzeczy?

Tak zabawna, że aż jest to męczące. Lubię angielski humor, ale tym razem czułam chwilami zażenowanie. Nie wiem, może jestem zbyt dorosła na takie rzeczy?

Śmieszna takim angielskim humorem. Jest masa smaczków, ironii, porównań.
Główny wątek przeplata się z fragmentami książki, która nie została wydana w całości i główny bohater wyrusza w podróż aby zdobyć brakujące fragmenty. Można się dowiedzieć dlaczego nigdy nie można znaleźć piszącego długopisu a mapą nie da rady owinąć globusu. W pozornym chaosie kryje się zgrabna, przemyślana historia.

Śmieszna takim angielskim humorem. Jest masa smaczków, ironii, porównań.
Główny wątek przeplata się z fragmentami książki, która nie została wydana w całości i główny bohater wyrusza w podróż aby zdobyć brakujące fragmenty. Można się dowiedzieć dlaczego nigdy nie można znaleźć piszącego długopisu a mapą nie da rady owinąć globusu. W pozornym chaosie kryje się zgrabna,...

Wesoła, ciekawa, mocno abstrakcyjna. Początkowo wątki wydają się wyciągnięte z kapelusza, a kończy się wszystko spójną historią. Warto przeczytać, choćby i dla rozluźnienia.

Wesoła, ciekawa, mocno abstrakcyjna. Początkowo wątki wydają się wyciągnięte z kapelusza, a kończy się wszystko spójną historią. Warto przeczytać, choćby i dla rozluźnienia.

Rewelacja. Cudownie wysoki poziom absurdalnego humoru (dodatkowe oklaski należą się tłumaczowi!) i duża porcja inteligentnej rozrywki.
Plus bezcenna wiedza: nareszcie rozumiem, dlaczego długopisów nie ma pod ręką, kiedy są potrzebne i dlaczego zawsze po złożeniu naprawianego urządzenia zostają nam drobne śrubki. Na pewno inaczej spojrzę teraz na śrubki, a długopisów mi trochę żal.
Wdzięczna jestem autorowi również za wyjaśnienie tajemnicy tłumów, które powstają przy okazji różnych wydarzeń, a potem nie wiadomo, co się z nimi dzieje i gdzie ich szukać...
Rankin od pierwszego podejścia ląduje na półce "ulubieni autorzy" (a raczej na regale, nie ma takich dużych półek). I bez wątpliwości przyjmuję, że Pratchett powiedział o nim "Jeden z niewielu, który zawsze potrafi mnie rozśmieszyć" - wiele ich łączy. Choć piszą o zupełnie różnych rzeczach.

Rewelacja. Cudownie wysoki poziom absurdalnego humoru (dodatkowe oklaski należą się tłumaczowi!) i duża porcja inteligentnej rozrywki.
Plus bezcenna wiedza: nareszcie rozumiem, dlaczego długopisów nie ma pod ręką, kiedy są potrzebne i dlaczego zawsze po złożeniu naprawianego urządzenia zostają nam drobne śrubki. Na pewno inaczej spojrzę teraz na śrubki, a długopisów mi...

Jedna z moich ukochanych książek. Czytana nawet po raz enty, rozbawia do łez.

Jedna z moich ukochanych książek. Czytana nawet po raz enty, rozbawia do łez.