Klasyka fantasy

Klasyka fantasy

Po fatalnym "Srebrnym Grocie" ta część jest powrotem do formy, a nawet czymś więcej.
Cała podróż na południe oraz rozpoczęta tam kampania zapowiada się bardzo obiecująco i już na tym etapie przemawia do mnie bardziej niż wszystkie księgi dotyczące działań na północy. Na duży plus humorystyczne wstawki Goblina i Jednookiego:)
Jedyne co mi się niezbyt podobało to wątek relacji Pani-Konował, jest on dość płytko przedstawiony jak na postacie, które znają się od przeszło 2 dekad na tym etapie opowieści. Nie jest to oczywiście ten "typ" książek, gdzie należałoby to zgłębiać bez końca, jednak wypada to wszystko bardzo słabo i mało przekonująco, tym bardziej że większość dialogów między tymi postaciami jest bardzo zdawkowych i ogranicza się to krótkiej wymiany zdań. Gdzieś w tym wszystkim czegoś brakuje.
Poza tym co mi się jeszcze w tej części rzuciło w oczy, a było też obecne w poprzednich tomach, to niezbyt jasne opisy niektórych kwestii dialogowych, czy intencji postaci. Niektóre zdania, czy kwestie trzeba przeczytać kilka razy, aby móc zrozumieć, o co autorowi w danym momencie chodzi, a i to czasami się nie udaje.
W każdym razie jest to bardzo dobra część.

Po fatalnym "Srebrnym Grocie" ta część jest powrotem do formy, a nawet czymś więcej.
Cała podróż na południe oraz rozpoczęta tam kampania zapowiada się bardzo obiecująco i już na tym etapie przemawia do mnie bardziej niż wszystkie księgi dotyczące działań na północy. Na duży plus humorystyczne wstawki Goblina i Jednookiego:)
Jedyne co mi się niezbyt podobało to wątek...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Jest to pierwszy tom Czarnej Kompanii, który odpowiada moim wcześniejszym wyobrażeniom o tej serii.

Bowiem gdy ktoś wcześniej przeczytał, że seria opowiada o batalistycznych przygodach kompanii niezbyt sympatycznych najemników obserwowanych "od kuchni" to co dostał do tej pory? W pierwszym tomie, chaotyczne, zabawne przygody na latających dywanach, z ciągłymi przeskokami w czasie. W drugim bardzo fajną historię moralnego upadku i odkupienia pewnego barmana. W trzecim chaotyczne zabawy z latającymi wielorybami, dywanami i gadającymi kamieniami.

A tom 4 (bo Srebrny Grot zostawiłem sobie na później) jest właśnie tym czym niniejszy cykl się chwalił, że jest. Mamy tu podróż kompanii, która wreszcie nie jest chaotycznie pocięta, bez dywanów i wielorybów czuć wreszcie tę drogę którą nasi żołnierze powoli przebywają. Mamy nareszcie mniejszy dystans do powstającej kadry oficerskiej, nabywamy wiedzę kto czym się zajmuje i za co odpowiada. W końcu nasi najemnicy zostają wynajęci do brudnej roboty w trudnym i politycznie zawiłym grajdziołku na krańcu świata. I wreszcie do tej roboty sensownie się zabierają, pokazując nam zarówno przygotowania jak i same ciekawe bitwy z perspektywy ich prowadzenia i kierowania polem walki. Do tego oczywiście pojawiają się demony przeszłości z poprzedniej trylogii.

I tylko obecny w tym wszystkim infantylny romans nieco irytuje gdyż przypomina bardziej nastoletnie zrywy serca niż relację między kimś bardzo dojrzałym, a kimś khem, nieco już przedwiecznym. Ale infantylny romantyzm jest nam od początku wskazywany jako cecha charakterystyczna Konowała więc niech będzie, że to część jego uroku.

Było dobrze. Spójnie, koherentnie i konsekwentnie. Plus zakończenie każe brać do ręki następny tom. Czyżby księgi południa faktycznie jakościowo deklasowały księgi północy. Zobaczymy dalej.

Jest to pierwszy tom Czarnej Kompanii, który odpowiada moim wcześniejszym wyobrażeniom o tej serii.

Bowiem gdy ktoś wcześniej przeczytał, że seria opowiada o batalistycznych przygodach kompanii niezbyt sympatycznych najemników obserwowanych "od kuchni" to co dostał do tej pory? W pierwszym tomie, chaotyczne, zabawne przygody na latających dywanach, z ciągłymi przeskokami...

Najgorsza z dotychczasowych części. Zawsze chciało mi się czytać więcej Czarnej Kompanii, bowiem książki były króciutkie. Tutaj, paradoksalnie, najdłuższa okazała się być najsłabsza. Historia mi się nie spodobała, były momenty frapujące, ciekawe, ale było ich jak na lekarstwo. Nawet miałem momenty, że łapałem się na tym, iż zapominałem, co działo się cztery strony wcześniej, a to już o czymś świadczy.

Najgorsza z dotychczasowych części. Zawsze chciało mi się czytać więcej Czarnej Kompanii, bowiem książki były króciutkie. Tutaj, paradoksalnie, najdłuższa okazała się być najsłabsza. Historia mi się nie spodobała, były momenty frapujące, ciekawe, ale było ich jak na lekarstwo. Nawet miałem momenty, że łapałem się na tym, iż zapominałem, co działo się cztery strony...

Kontynuacja na dobrym poziomie.
Świat fantastyczny bardzo ciekawy. Ciekawe podejscie do rozbudowywania wątków. Lekko baletrystyczna. Skłania do wyciągania wniosków.
Lista bochaterów rozszeżra się jednak bez najmniejszego problemu można ich zapamiętać.
Bardzo dobry sposób narracji.

Kontynuacja na dobrym poziomie.
Świat fantastyczny bardzo ciekawy. Ciekawe podejscie do rozbudowywania wątków. Lekko baletrystyczna. Skłania do wyciągania wniosków.
Lista bochaterów rozszeżra się jednak bez najmniejszego problemu można ich zapamiętać.
Bardzo dobry sposób narracji.

Póki co najlepsza część cyklu. Książka jest dobrze napisana, bez nieścisłości. Inna Pani jest ciekawą postacią, a historia świeża. Polecam fanom cyklu

Póki co najlepsza część cyklu. Książka jest dobrze napisana, bez nieścisłości. Inna Pani jest ciekawą postacią, a historia świeża. Polecam fanom cyklu

Kolejny tom CK pokazujący historię resztek CK po ponownym uwięzieniu Dominatora. Konował, który przejął rolę Kapitana prowadzi swoich ludzi do Khatovaru - miejsca gdzie zaczęła się historia Kompanii. Na swojej drodze napotykają kolejnych wrogów, próbują odtworzyć liczebnie swoje wojska by móc stawić czoła Władcom Cienia jednak nic nie jest takie jak się wydaje...

Standardowo poniżej zamieszczam uproszczony plan zdarzeń (nie redagowany):

Czarna Kompania TOM V Gry Cienia
– Plan wydarzeń.

Powrót do momentu rozstania się Pupilki i reszty kompanii. „Nadszedł Koniec.[…]. Nie ma już Czarnej Komapnii”. Historia Otto, Wypieracz, Konowała, Goblina i Jednookiego oraz Pani.

1. Napotkanie na ciała zamordowanych ludzi. Szerzące się bezprawie na byłych ziemiach Pani.
2. Chęć odwetu na mordercach – ślad prowadzi głównych bohaterów do gospody.
3. Zasadzka na bandytów zorganizowana przez Kompanię.
4. Odprowadzenie ich do Szaty i oddanie tamtejszemu generałowi.
5. Podróż w kierunku Uroku w celu odbioru Kronik Czarnej Kompanii,
6. Taglios – poznanie nowych postaci – Kordka, Mafera, Łabędzie i Brzeszczota. Osób, których przeszłość nie jest do końca znana. Zostają zaproszeni przez niejakiego Kopcia na spotkanie z nieznaną Kobietą.
7. Droga do Wieży – byłego miejsca, w którym Pani władała swoim imperium.
8. Misja odzyskania ksiąg oraz uporządkowania spraw imperium oparta na iluzji ciągłego posiadania mocy przez Panią.
9. Pani zostaje w Wieży w celu uporządkowania spraw imperialnych. Reszta Kompani jedzie do Opalu. Konował planuje poczekać tam na powrót Pani przed wypłynięciem w drogę to Khatovaru.
10. Uroczysta kolacja Konowała i Pani w Ogrodach Opalu, na którą zaprosił swoją wybrankę kronikarz dawno temu.
11. Ponowny powrót do Taglios. Spotkanie, na którym koledzy spotykają się z pewną Kobietą, która mówi im o nadchodzącym niebezpieczeństwie z postaci Władców Cienia. Dama okazuje się siostrą księcia Taglios – Radishą.
12. Nowi członkowie CK: Błysk, Wielki Ceber, Czerwony Rudi oraz Świece. Pojawienie się kruków, na które od jakiegoś czasu zwraca uwagę Konował.
13. Podróż morska do Berylu na pokładzie „Ciemnoskrzydłego” – byłego statku Duszołap.
14. Przysięga złożona przez Panią i kilku z jej byłych ochroniarzy wobec Kompani - Oficjalne wcielenie w jej szeregi.
15. Rozmowa Władców Cienia – dowiadujemy się, że nie wierzą sobie zbyt bardzo, poza tym szykują na kogoś zasadzkę na bagnach.
16. Odpoczynek CK przechodząc przez tereny, które niegdyś zamieszkiwał Konował - znalezienie kilku starych ksiąg nt. historii ich wojsk. Przejście przez byłe ziemie ludu Jednookiego. Nowy członek – Charkot – stary mężczyzna, chory na płuca po uzależnieniu od palenia pewnego narkotyku.
17. Dżungla D’lok-alok oraz sawanna – przystąpienie do CK wojowników Gea-Xle w Mogabą na czele. Wojownicy o czarnej skórze, niezwykle wysocy i wysportowani – poświęcili życie na treningu do walki. Wierzą, że są elementem CK od jej początków.
18. Jednooki kupuje Chochlika na jednym z bazarów.
19. Wyruszenie wojowników barką przez bagna – zasadzka zorganizowana przez Wyjca – jednego z uznanego za zmarłych Schwytanych. Pomoc ze strony innego czarodzieja – Zmiennokształtnego, który pomaga Pani.
20. Radisza wraz z Maferem i kolegami czekają na CK w Omłocie – wierzą, że oni mogą pomóc w walce z Władcami Cienia. Legendy opisują wojowników jako bezwzględnych i niezwyciężonych wojowników. Pierwsze wrażenie jest zupełnie odmienne – widzą zmęczonych życiem starych wojowników bez woli do dalszej walki – początkowo tylko ich obserwują.
21. Jednooki wysyła chochlika na zwiady, który informuje ich o grupie, którą reprezentuje Radisza i możliwych kłopotach.
22. Pod pozorem chęci podróży razem CK oraz Radsza z Maferem i spółką wyruszają w kierunku Taglios – Konował widzi, że to tylko zagrywka ze strony nowych kompanów jednak pozwala im odegrać swoją rolę.
23. Wierzba Łabędź przedstawia rzeczywistą sytuację Taglios względem Władców cienia.
24. Zwiad na południu – Konował ponownie widzi Kruki. Udaje się w drogę za nimi. Dostrzega postać otoczoną ptakami, która oddaje w jego kierunku strzał z łuku. Na strzale pozostawiony napis „Jeszcze nie czas, Konował”.
25. Przeoczenie – siedziba jednego z Władców Cienia. Spotkanie czarodziejów.
26. Atak ludzi WC na CK. Rozdzielenie się ekipy na mniejsze grupy.
27. Rozmowa Kopcia – jedynego maga imperium Taglios z Radiszą. Informacja nt. CK i jej niewiedzy nt. swojej przeszłości. Informacja nt. starych ksiąg o kompanii – są schowane w pomieszczeniu czarodzieja przed CK.
28. Oficjalne spotkanie Konowała i jego świty wraz z władcami Taglios – Prabrindrah Drah, jego siostrą Radiszą i nadwornym magiem. Oficjalne zlecenie wykurzenia Władców Cienia.
29. Zbieranie rekrutów wśród ludzi z Taglios do wojska.
30. Wyścig z czasem – rzeka oddzielająca tereny WC i Taglios powoli opada i niedługo będzie możliwe natarcie.
31. Nietoperze w Taglios agentami Władców Cienia.
32. Bitwa o Ghodża – Pani i Konował przebrani jako Stwórca Wdów i Pożeracz Żywotów. Spektakularne zwycięstwo Konowała.
33. Światłocień – rozmowa Władców Cienia nt. klęski w pierwszej potyczce.
34. Burzogard – Dedżagore – przygotowania do wielkiej bitwy.
35. Plan dot. natarcia na miasto oparty na pomocy Zmiennego – jednego ze schytanych, który miał w miarę neutralne stosunki z Panią.
36. Obława na jednego z Władców Cienia. Okazuje się, że to Władczyni Burz – jedna z 10 których schwytano podczas ery Dominacji, która miała zginąć dawno temu. Jak się okazało ma się dobrze.
37. Walka z magiem – Zmiennokształtny oraz Władczyni Burz wycieńczeni walką zostają pojmani przez CK, zaszyto im usta by nie mogli rzucać zaklęć. Uczennica zmiennego również pojmana.
38. Wejście do Dedzągore. Okazuje się, że kolejne wojska nadchodzą z następnym Władcą Cienia.
39. Nabicie na lancę przez Murgena kolejnego Władcy Cienia. Bitwa, której losy zmieniały się z minuty na minutę – popłoch wśród żołnierzy obu stron.
40. Konował ze swoim małym oddziałem otoczony przez ludzi WC.
41. Kapitan trafiony strzałą spada z konia na ziemię.
42. Pani widząc problemy swojego wybranka próbuje utorować sobie drogę przez wrogie jednostki – zostaje jednak powstrzymana, upada.
43. Ciało Konowała lewituje, obok pojawia się postać, która okazuje się Duszołapem. Kolejnym magiem, który został zabity – a przynajmniej tak wszystkim się wydawało. Siostra Pani zabiera rannego Konowała i ucieka z pola bitwy.
44. Przeoczenie – radość z obrotu spraw w Dedżagore – jego kompani, którzy byli na polu bitwy zginęli.

Kolejny tom CK pokazujący historię resztek CK po ponownym uwięzieniu Dominatora. Konował, który przejął rolę Kapitana prowadzi swoich ludzi do Khatovaru - miejsca gdzie zaczęła się historia Kompanii. Na swojej drodze napotykają kolejnych wrogów, próbują odtworzyć liczebnie swoje wojska by móc stawić czoła Władcom Cienia jednak nic nie jest takie jak się...

Pod każdym względem dojrzalszy ten tom.

Rozwinięto relacje międzyludzkie. Narrator wpada na te same pomysły co czytelnik, nie traktując go, jak dziecko. Zabawa słowem i jego znaczeniem (zasługa tłumaczenia?). Jest też miejsce na refleksje.

Kompania przeżyła renesans dosłownie i w przenośni.

Dwa minusy, które przychodzą mi na myśl.
- ten sam schemat co poprzednio: przygoda, finał w bitwie,
- dałoby się więcej wycisnąć z fabuły chociażby w portretach psychologicznych bohaterów.

Generalnie jestem zadowolony, że nie odpuściłem po 3 tomie.

Pod każdym względem dojrzalszy ten tom.

Rozwinięto relacje międzyludzkie. Narrator wpada na te same pomysły co czytelnik, nie traktując go, jak dziecko. Zabawa słowem i jego znaczeniem (zasługa tłumaczenia?). Jest też miejsce na refleksje.

Kompania przeżyła renesans dosłownie i w przenośni.

Dwa minusy, które przychodzą mi na myśl.
- ten sam schemat co poprzednio:...

Jedna z najlepszych serii jaka czytałem.

Jedna z najlepszych serii jaka czytałem.