Droga Cienia

Młody Merkuriusz stara się jakoś związać koniec z końcem. Kradnie, żeby móc wykupić w gildii siebie i małą Laleczkę, za którą myśli, że jest odpowiedzialny. Jednak Pięść gildii – Szczur, ostro daje mu w kość. Merkuriusz ma tylko jedno wyjście, aby więcej się nie bać – zostać uczniem siepacza Durzo Blinta. Jest maleńki problem –ten, ucznia nie szuka. Kiedy jednak daje się ubłagać, zleca Merkuriuszowi pierwsze zadanie – zabić Szczura.

Czy Merkuriusz da radę zamordować? Czy wstąpi do terminu i zostanie siepaczem, tak jak Durzo? Jakich dokona wyborów i gdzie go one zaprowadzą?

Świetna książką! Bardzo dużo tajemnic, prawie nic nie jest na początku wyjaśnione i autor wprowadza objaśnienia wraz z tokiem wydarzeń. Zbudowany świat jest wręcz idealny! Stolica cesarstwa podzielona pomiędzy biedotę i arystokrację, Dziewiątka spinająca oba te światy i dodatkowo rządząca półświatkiem. Dodatkowe wplecenie w ten świat magii, z Meisterami i Vurdmeisterami to majstersztyk, a stworzenie legendy Anioła Nocy, no aż mi ciarki przechodziły, aż o tym czytałem. Sztuka morderstwa praktykowana przez Durzo (bo inaczej tego nazwać nie można, jak tylko sztuką),jest pięknie rozwinięta: trucizny, różnego rodzaju ostrza, historie, podejście do życia – autor pięknie to zwizualizował. Brakowało mi momentów „wow”, ale gładko prowadzona akcja, wszechogarniająca tajemnica oraz fakt, że nawet po skończeniu powieści wiele wątków wisi i czeka na rozwiązanie, urzekły mnie. Bardzo duży kciuk w górę i zabieram się za kolejny tom!

Młody Merkuriusz stara się jakoś związać koniec z końcem. Kradnie, żeby móc wykupić w gildii siebie i małą Laleczkę, za którą myśli, że jest odpowiedzialny. Jednak Pięść gildii – Szczur, ostro daje mu w kość. Merkuriusz ma tylko jedno wyjście, aby więcej się nie bać – zostać uczniem siepacza Durzo Blinta. Jest maleńki problem –ten, ucznia nie szuka. Kiedy jednak daje się...

Może i temat trochę oklepany, ale książka jest napisana fajnie. Akcja jest wartka, postaci wyraziste, wątki ładnie się ze sobą splatają. Warto.

Może i temat trochę oklepany, ale książka jest napisana fajnie. Akcja jest wartka, postaci wyraziste, wątki ładnie się ze sobą splatają. Warto.

Jaka przyszłość może czekać jedenastoletniego chłopca wychowanego przez jeden z dziecięcych, ulicznych gangów?

Merkuriusz nie jest w stanie wyobrazić sobie przyszłości w radosnych barwach. Surowe prawo obowiązujące szczury nie zostawia miejsca na marzenia inne niż zebranie kilku miedziaków na czerstwy chleb i opłacenie się w gildii.

A kiedy chcesz chronić swoich przyjaciół masz jeszcze mniejsze szanse na przetrwanie.

Chłopiec nie chce już czuć ciągłego strachu, nie chce pozwolić już nikomu się skrzywdzić. Zamierza przyjąć się na ucznia do najlepszego siepacza w mieście. Z podziwem słuchając historii o wyczynach tego mężczyzny utwierdza się w przekonaniu, że chce być dokładnie taki jak on. Jak Durzo Blint. Gdyby był utalentowanym zabójcą wszyscy by się go bali.

Będąc kimś takim na pewno uchroni Laleczkę i Jarla od podłego ulicznego życia.

Żeby zacząć terminować u Blinta musi najpierw pokazać, że się nadaje. Musi zabić. Po chwilowym zawahaniu Merkuriusz w końcu się łamie. Zszokowany tym do czego był zdolny się posunąć starszy dzieciak z gildii przestaje się zastanawiać. Odpłaca za każdą ranę na obliczu Laleczki, przynosząc siepaczowi ucho jako dowód zbrodni.

W końcu może zacząć terminować.

Żeby to się jednak udało Merkuriusz musi umrzeć. Na jego miejsce rodzi się Kylar Stern- zubożały arystokrata z jednego z mniej poważanych rodów. Teraz chłopiec jest gotowy na naukę. Każdego dnia spędza niezliczone godziny na walce różnymi typami broni, przygotowywaniu trucizn i poznawaniu sztuki skradania śledzony czujnym okiem mistrza. Dobrze wie, że jeden najdrobniejszy błąd może kosztować go życie.

Wraz z upływem lat umiejętności chłopaka rosną, choć Talent uparcie nie chce się w nim przebudzić. To zdaje się coraz bardziej irytować Durzo. Jak jego uczeń ma się stać prawdziwym siepaczem, jeżeli nie jest w stanie uwolnić swojej magii? Poddawany kolejnym próbom zdaje się wychodzić z nich zwycięsko. Mimo że zabijanie wciąż nie przychodzi Kylarowi tak łatwo jakby chciał wie, że jest dobry w tym co robi.

Kiedy wszystkie znaki zdają się mówić, że został zdradzony przez najbliższe mu osoby, a dodatkowo jego przyjaciel wpadł w poważne kłopoty nie jest w stanie dłużej trzymać się kredo swojego mistrza. Łamiąc kolejne stawiane mu przez lata zasady podąża za głosem sumienia i robi to, co słuszne. Niektóre osoby nie mają prawa żyć, innych nie może zabić.

To on jest Aniołem Nocy.

"Droga cienia. Anioł Nocy. Księga pierwsza" to ciekawa książka. Choć schemat uczeń-mistrz jest dość popularny Brent Weeks przedstawił go Czytelnikom w interesującym wydaniu!

W tej książce dostajemy historię chłopca, który chce stać się kimś. Widzimy jak konsekwentnie dąży do tego celu, wciąż pozostając w głębi duszy sobą, a nie bezmyślną maszyną do zabijania. Dzięki prowadzeniu opowieści z kilku różnych punktów widzenia mogłam głębiej poznać znaczenie zachowania niektórych postaci. Dzięki temu lepiej zrozumiałam ich poczynania.

Polubiłam postać młodego Kylara i jego mistrza Durzo Blinta. Podczas całej lektury mocno kibicowałam każdemu z nich. Zakończenie było dla mnie ciężkie pod tym względem. Autor zręcznie poprowadził relacje między tymi dwoma bohaterami, za co jestem mu ogromnie wdzięczna!

Znacie tę serię? Co skłoniło Was do orzeczytania pierwszego tomu?

Jaka przyszłość może czekać jedenastoletniego chłopca wychowanego przez jeden z dziecięcych, ulicznych gangów?

Merkuriusz nie jest w stanie wyobrazić sobie przyszłości w radosnych barwach. Surowe prawo obowiązujące szczury nie zostawia miejsca na marzenia inne niż zebranie kilku miedziaków na czerstwy chleb i opłacenie się w gildii.

A kiedy chcesz chronić swoich...

Trochę dark fantasy, trochę młodzieżówka fantasy w strukturze i w kreacji bohaterów i relacji. Jest nawet obowiązkowy turniej.
Tyle że stopień brutalności raczej dyskredytuje te książkę jako typowe YA.
Dla czytelnika szukającego brutalniejszego emocjonalnie świata fantasy : fantasy o skrytobojcach będzie świetną lekturą, jeżeli tylko nie mają podczas czytania nietolerancji dla śladów YA.

Trochę dark fantasy, trochę młodzieżówka fantasy w strukturze i w kreacji bohaterów i relacji. Jest nawet obowiązkowy turniej.
Tyle że stopień brutalności raczej dyskredytuje te książkę jako typowe YA.
Dla czytelnika szukającego brutalniejszego emocjonalnie świata fantasy : fantasy o skrytobojcach będzie świetną lekturą, jeżeli tylko nie mają podczas czytania...

Taka młodzieżówka, ale dobra. Gdybym sugerował się innymi pozycjami z tego trendu jak "więzień labiryntu" czy seria "czarnego maga" byłoby 10/10 w porównaniu z tamtymi "bestselerami".

Taka młodzieżówka, ale dobra. Gdybym sugerował się innymi pozycjami z tego trendu jak "więzień labiryntu" czy seria "czarnego maga" byłoby 10/10 w porównaniu z tamtymi "bestselerami".

Miałam ogromny problem z tą książką.
Zostałam niejednokrotnie zachęcana do sięgnięcia po nią, i w końcu to zrobiłam. Nie mogłam się jednak tam odnaleźć. Długo czekałam, czy mnie porwie ta fabuła. Rozkręca się strasznie mozolnie.
Zawiodłam się, bo myślałam, że będzie to fajna seria, ale nie sięgnę po kolejne części.

Miałam ogromny problem z tą książką.
Zostałam niejednokrotnie zachęcana do sięgnięcia po nią, i w końcu to zrobiłam. Nie mogłam się jednak tam odnaleźć. Długo czekałam, czy mnie porwie ta fabuła. Rozkręca się strasznie mozolnie.
Zawiodłam się, bo myślałam, że będzie to fajna seria, ale nie sięgnę po kolejne części.

Jest to jedna z moich ulubionych książek, do której często wracam. Bardzo spodobał mi się sam opis i mając jeszcze naście lat czytałam ją dwa razy. Jednak dopiero gdy dorosłam lepiej zaczęłam rozumieć tę powieść, więc uważam, że jest ona raczej skierowana dla dojrzałego czytelnika. Dużo zaskakujących wątków, które sprawiały, że chętniej ją kontynuowałam. Książka wywołuje wiele emocji, bo szczerze przyznam, że poleciała mi łza w trakcie czytania, ale również kilka razy się uśmiechnęłam.
Nie podoba mi się ilość podawanych informacji. Mam wrażenie, że autor miał w głowie więcej niż nam wyjaśnił. W pierwszych 50 stronach dzieje się bardzo dużo i jest ponad 20 postaci. Większość z nich jest bardzo ważna dla fabuły. Pojawia się dużo nazw poszczególnych stowarzyszeń, ale nie wszystkie mają opis, dzięki któremu poznamy szczegóły. Do tej pory nie wiem czym dokładnie zajmowały się niektóre stowarzyszenia i jaka była ich rola. Pojawiają się one w późniejszym czasie i niestety jest to denerwujące, bo wiadomo, że jest to coś ważnego, ale nie wiadomo co. Tylko ze względu na brak dokładnego wyjaśnienia nie daje 10 gwiazdek.
Powieść jest długa, więc spodziewałam się, że akcja będzie się długo rozwijać i zaskoczyło mnie to, że wcale tak nie było, a ciągle narastająca akcja zachęcała mnie do dalszego czytania

Jest to jedna z moich ulubionych książek, do której często wracam. Bardzo spodobał mi się sam opis i mając jeszcze naście lat czytałam ją dwa razy. Jednak dopiero gdy dorosłam lepiej zaczęłam rozumieć tę powieść, więc uważam, że jest ona raczej skierowana dla dojrzałego czytelnika. Dużo zaskakujących wątków, które sprawiały, że chętniej ją kontynuowałam. Książka wywołuje...

Uwielbiam początek tej książki, wciąga niemiłosiernie! Potem jest równie dobrze, niebezpiecznie, mrocznie, magicznie! Po przeczytaniu pierwszego tomu z automatu sięgnęłam po dwa kolejne.

Uwielbiam początek tej książki, wciąga niemiłosiernie! Potem jest równie dobrze, niebezpiecznie, mrocznie, magicznie! Po przeczytaniu pierwszego tomu z automatu sięgnęłam po dwa kolejne.

Choć z problemami... to jednak kawał dobrego fantasy. Jak ktoś lubi formę podcastowo-filmową to zapraszam na moją bezspoilerową recenzje całej trylogii Anioł Nocy B. Weeksa. :)

Choć z problemami... to jednak kawał dobrego fantasy. Jak ktoś lubi formę podcastowo-filmową to zapraszam na moją bezspoilerową recenzje całej trylogii Anioł Nocy B. Weeksa. :)

Och, ależ to było dobre. Trochę chaosu w tym było, ale zakończenie mnie oczarowało. Świetne walki, ale szalona głębia swiata i super magia. Urzekający prolog, trudny dla dzieciaków, jakk diabli. Coś niezwykłego.
NATOMIAST!
Gdybym miał oceniać po audio, byłoby max 8/10. Lektor jakaś padaka. Na szczęście na tyle mnie wciągnęło, że kupiłem i książkę. I teraz czekam na drugą :)

Och, ależ to było dobre. Trochę chaosu w tym było, ale zakończenie mnie oczarowało. Świetne walki, ale szalona głębia swiata i super magia. Urzekający prolog, trudny dla dzieciaków, jakk diabli. Coś niezwykłego.
NATOMIAST!
Gdybym miał oceniać po audio, byłoby max 8/10. Lektor jakaś padaka. Na szczęście na tyle mnie wciągnęło, że kupiłem i książkę. I teraz czekam na drugą :)