Książka do zakochania się w twórczości Weeksa. Historia młodego zabójcy, który pod wodzą swojego mistrza szykuje się do zawodu. Niezwykła i magiczna opowieść o dobru i złu, gdzie czasem te dwa pojęcia całkowicie tracą swą definicję.

Książka do zakochania się w twórczości Weeksa. Historia młodego zabójcy, który pod wodzą swojego mistrza szykuje się do zawodu. Niezwykła i magiczna opowieść o dobru i złu, gdzie czasem te dwa pojęcia całkowicie tracą swą definicję.

Zachęcony wysoką oceną na LC sięgnąłem po pierwszą część cyklu „Nocnego Anioła” Weeks’a. Nie do końca tego się spodziewałem, dlatego może nie warto przed rozpoczęciem książki nastawiać się na konkrety.
Plusy:
- młody chłopak zabrany z ulicy i szkolony przez mentora na doskonałego siepacza;
- pokazanie jak brutalny i bezwzględny jest świat, nie tylko ten fikcyjny;
- dobrze wykreowani bohaterowie Kylar, Logan, Durzo i pozostali;
- wiele zaskakujących zwrotów akcji, nie ma czasu na nudę;
- pojedynki, walki, magia, artefakty, mordercze szkolenie i elementy romantyczne;
- polityczne intrygi, podstępne knowania, sojusze i zdrady;
- bardziej wciągnie młodszych czytelników, chyba za stary jestem na takie historie;
- intrygujące zakończenie.
Minusy:
- pierwsza część strasznie się dłużyła, nie mogłem się wciągnąć;
- czasami dziwne skoki fabularne i chronologiczne;
- wina pisarza, czy tłumacza, ale język jakiś sztuczny i słownictwo nie zawsze pasujące do opisywanych sytuacji.
Ogółem książka dobra, chociaż liczyłem na więcej.

Zachęcony wysoką oceną na LC sięgnąłem po pierwszą część cyklu „Nocnego Anioła” Weeks’a. Nie do końca tego się spodziewałem, dlatego może nie warto przed rozpoczęciem książki nastawiać się na konkrety.
Plusy:
- młody chłopak zabrany z ulicy i szkolony przez mentora na doskonałego siepacza;
- pokazanie jak brutalny i bezwzględny jest świat, nie tylko ten fikcyjny;
- dobrze...

Czasami ciekawie napisana, postacie przyciągają uwagę, ale w większości haotycznie pisane, mało emocjonalne podejście do bohaterów przez autora.
Duże przeskoki w czasie i miejscach.

Czasami ciekawie napisana, postacie przyciągają uwagę, ale w większości haotycznie pisane, mało emocjonalne podejście do bohaterów przez autora.
Duże przeskoki w czasie i miejscach.

Przeczytałem pierwsze 60 stron. Zapowiadało się ciekawie, ale później zrobił się miszmasz i trudno było mi się odnaleźć w historii.
Ciężko się czyta, dużo mieszaniny akcji i następujących po sobie rozdziałach.

Przeczytałem pierwsze 60 stron. Zapowiadało się ciekawie, ale później zrobił się miszmasz i trudno było mi się odnaleźć w historii.
Ciężko się czyta, dużo mieszaniny akcji i następujących po sobie rozdziałach.

Jedna z ulubionych serii, do których mogę wracać bez końca.
Bardzo dobrze fabularnie ułożona książka.
Związki przyczynowo-skutkowe, logika działań, przekręty, zwroty akcji, realizm świata, walki i ciekawa, oryginalna magia - to wszystko przykuło mnie do książek na wiele godzin, a ulubieniec Dorian i jego przemiana przez wszystkie tomy bardzo, bardzo mnie wzięła za serduszko.
Myślę, że z sentymentu daję 9, choć może powinno być 8.
Dlaczego? No nie jest idealne, niestety.

Z największych minusów, to taki solidny podział na dobrych i złych. Niby nie wszystko jest takie jasne i oczywiste, ale w konsekwencji trochę tak to wychodzi. Niemniej jednak ród Ursuulów do mnie przemówił i w jakiś sposób przekonywało mnie to.
Dwa - zaprzeczę sam sobie - ale może w dwóch czy trzech sytuacjach ta logika działań była taka sobie - a przynajmniej blado wypadało na tle reszty.
Dla niektórych opowieść może także być nieco zawiła i niejasna.
I jeszcze 2 sprawy:
- początek. Od pierwszego czytania wkurzał mnie ten wątek młodego Merkuriusza - może i był potrzebny, ale jest jakby lekko przeciągnięty. Później, już na naukach jest ok. Dlatego zalecam cierpliwość, warto.
- sprawa 2: ostatnio wróciłem do książki za sprawą audiobooka. I lektor to był jakiś dramat. Strasznie schrzanił mi tę książkę. Nie będę się rozpisywać - ktoś z grubsza opisał już w opiniach dosadnie lektora.

Polecam!

Jedna z ulubionych serii, do których mogę wracać bez końca.
Bardzo dobrze fabularnie ułożona książka.
Związki przyczynowo-skutkowe, logika działań, przekręty, zwroty akcji, realizm świata, walki i ciekawa, oryginalna magia - to wszystko przykuło mnie do książek na wiele godzin, a ulubieniec Dorian i jego przemiana przez wszystkie tomy bardzo, bardzo mnie wzięła za...

Gdy myślę o niej, to właśnie to słowo - rewelacyjna-przychodzi mi na myśl. Bawiłam się świetnie, twisty takie że mój borze szumiący, denerwowałam się by innym razem prychnąć śmiechem. Uwielbiam ironiczne poczucie humoru autora, szkoda, ze nie było go więcej.

Gdy myślę o niej, to właśnie to słowo - rewelacyjna-przychodzi mi na myśl. Bawiłam się świetnie, twisty takie że mój borze szumiący, denerwowałam się by innym razem prychnąć śmiechem. Uwielbiam ironiczne poczucie humoru autora, szkoda, ze nie było go więcej.

Kłamałam, że przeczytane, ale mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone. Miałam dwa podejścia do kontynuowania tej książki po prawie rocznej przerwie. Obiecywałam sobie, że przeczytam każdą książkę do końca zanim ją właściwie ocenie, aby być obiektywnym. Dlatego mogę z czystym sumieniem gardzić pamiętnikami wampirów, szmirami dla nastolatków typu Szeptem, Ever, Skrzydła Laurel, Mrocznymi umysłami. Dałam radę nawet z Piotrem C mając tylko tyle z tego, że są na samym dnie z ocenami 1*. Dlatego droga cienia jest dla mnie prawdziwym fenomenem. Jest niemal jak moja opinia, pojawiają się nazwy własne, które mogą nic nie mówić, bo na ogół imiona i miasta mają nazwę, jakby ktoś uderzył ręką w klawiaturę i opisują królestwa, które znikają z kart i nie pojawiaja się nigdy więcej. Więc po co to wszystko? Nie rozumiem wprowadzania gamy opisów, które mają być wykorzystane, nie wiem, w 3 tomie? Język jest dość ciekawy, dlatego myślałam, że uda mu się dotrwać do końca mimo tych bolączek, ale niestety wtedy wchodzą postacie. Nienawidzę każdej z nich przez miałkość, język, którym się posługują, bo nie ma w nim rozróżnienia, kto mówi, irytujący charakter jednej cechy, a przede wszystkim powielania stereotypu pseudo twardziela, który nie stosuje się do swoich zasad, bo tutaj akurat - zakochałem się w moim uczniu, a przecież kochać mi nie wolno :(((( chlip, drogi pamietniczku:((( po czym sekunda po: -jak długo będziesz w burdelu? -nie wiem. -długo czy krótko? -raczej dość długo." moje oczy wywinięły się tak, że zobaczyły poduszkę na której leżałam. po wykonaniu pierwszego zabójstwa przez dzieciora stwierdziłam, że życie jest za krótkie, a moje nerwy dosłownie na włosku, żeby marnować się na kolejne 300 stron.

Kłamałam, że przeczytane, ale mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone. Miałam dwa podejścia do kontynuowania tej książki po prawie rocznej przerwie. Obiecywałam sobie, że przeczytam każdą książkę do końca zanim ją właściwie ocenie, aby być obiektywnym. Dlatego mogę z czystym sumieniem gardzić pamiętnikami wampirów, szmirami dla nastolatków typu Szeptem, Ever, Skrzydła...

Wahałam się między 8 a 9, ale tak czy inaczej to świetna książka. To jest książka o dylematach etycznych i o tym, jak jeden wybór pociąga za sobą konsekwencje, które mają wpływ na wiele osób, a dodatkowo fantastyka na wysokim poziomie. Może i niektóre postacie są jednowymiarowe, ale za to Durzo i Kylar są postaciami bardzo pogłębionymi psychologicznie. I nie tylko oni. A jednowymiarowość niektórych bohaterów to raczej wyostrzenie ich głównych cech, bo przecież nie byłoby miejsca na pogłębianie również ich psychologii. Skupiam się na tej kwestii tak mocno, bo wiele opinii zawiera zarzut czerni i bielli, z którym nie mogę się zgodzić. W fabule wszystko drobiazgowo przemyślane. Mimo że to cegła, nie dłuży się. Polecam audiobook z Legimi w naprawdę dobrym wykonaniu Tomasza Ignaczaka.

Wahałam się między 8 a 9, ale tak czy inaczej to świetna książka. To jest książka o dylematach etycznych i o tym, jak jeden wybór pociąga za sobą konsekwencje, które mają wpływ na wiele osób, a dodatkowo fantastyka na wysokim poziomie. Może i niektóre postacie są jednowymiarowe, ale za to Durzo i Kylar są postaciami bardzo pogłębionymi psychologicznie. I nie tylko oni. A...

Jestem rozczarowana tą książką. Myślałam, że jest to kontynuacja czarnego pryzmatu. (coś jak pustynny książę dla malowanego człowieka). A nie jest. Strasznie gubiłam się w bohaterach, długo nie mogłam się wciągnąć i męczyłam strasznie czytając tą książkę. Końcówka uratowała ją na tyle, że sięgnę po kolejny tom, ale bez większych oczekiwań i z dużo mniejszym zapałem. Mam nadzieję, że będzie lepiej.

Jestem rozczarowana tą książką. Myślałam, że jest to kontynuacja czarnego pryzmatu. (coś jak pustynny książę dla malowanego człowieka). A nie jest. Strasznie gubiłam się w bohaterach, długo nie mogłam się wciągnąć i męczyłam strasznie czytając tą książkę. Końcówka uratowała ją na tyle, że sięgnę po kolejny tom, ale bez większych oczekiwań i z dużo mniejszym zapałem. Mam...

Wciągająca, przeczytana z ciekawością. Choć nieco sztampowa, z jednowymiarowymi bohaterami (dobry jest dobry a zły jest zły) i nieco nielogiczna, wchodzi całkiem miękko ;)

Wciągająca, przeczytana z ciekawością. Choć nieco sztampowa, z jednowymiarowymi bohaterami (dobry jest dobry a zły jest zły) i nieco nielogiczna, wchodzi całkiem miękko ;)