Drugi tom „Królestwa Zmierzchu” pióra T. Lloyda zapowiada się nad wyraz ciekawie.

Isak kontynuuje swoją drogę do Tirahu, aby przyjąć oczekiwaną pozycję księcia Farlan. Towarzyszy mu lojalny Vesna, Tila, Minh oraz raniony Carel. Co spotkają na swojej drodze? Czy wszyscy suzereni przyjmą władzę Isaka?
Lord Styrax planuje podbój stolicy Chetse, a jego syn co raz bardziej ulega wpływowi dziwnej zbroi. Jak skończy się ta sytuacja dla dziedzica Lorda Styraxa? Jakie dalsze ruchy planuje Wybrany?

Tymczasem w Scree Biały Krąg planuje utwardzić swoją władzę. Zhia (Ostia) powraca z Narkangu i zajmuje swoje miejsce w koterii. Żadna z członkiń Kręgu jeszcze nie zdaje sobie sprawy, że Scree stało się miejscem kulminacyjnym, które ściągnie do siebie największe osobistości i indywidua Krain. Czy Azaerowi uda się doprowadzić swój niecny plan do końca?

Drugi tom na tle pierwszego wypada bardzo dobrze. Autor nie uchyla rąbka tajemnicy aż do końca powieści, budując napięcie. Opisy odwiedzanych miejsc, miast, ludzi, relacji między nimi wyszły pisarzowi niesamowicie. Ot chociażby wampirzyca, która zadurzyła się w członku Bractwa, którzy pomimo strachu, przeciwności losu i różnic między nimi starają się coś między sobą zbudować.

Lloyd bardzo sprawnie oddaje nastroje panujące w Scree. Napięcie w mieście rośnie, podkreśla to dodatkowa duchota i żar słoneczny, brak wiatru, wszechobecny smród, brak snu wśród mieszkańców – doznania tak intensywne, że można je kroić nożem.

Droga Isaka jaką pokonuje, żeby zostać dobrym władcą jest przedstawiona w świetny sposób. Nie jest on herosem, któremu wszystko się udaje i wszystko dostaje podane na tacy. Jest przedstawiany w odcieniach szarości i potrzeba mu wiele potknięć, albo wypomnień ze strony przyjaciół i lojalnych poddanych, żeby czasami sobie coś uzmysłowił. Jego droga ku lepszemu życiu Krain jest wręcz fenomenalna, a odkrywanie co raz to większych pokładów własnej magii intensyfikuje jego przemianę.

Reasumując: Wydarzenia zaczynają się rozkręcać. Do gry wchodzi co raz więcej aktorów (stąd dramatis personae na kilka ładnych stron :) ) i każdy reprezentuje sobą co innego. Jest tu wiele wątków, wszystkie mistrzowsko prowadzone, a ich splot zadziwi wielu. Świetna książka, nie czekając biorę się za trzeci tom.

Drugi tom „Królestwa Zmierzchu” pióra T. Lloyda zapowiada się nad wyraz ciekawie.

Isak kontynuuje swoją drogę do Tirahu, aby przyjąć oczekiwaną pozycję księcia Farlan. Towarzyszy mu lojalny Vesna, Tila, Minh oraz raniony Carel. Co spotkają na swojej drodze? Czy wszyscy suzereni przyjmą władzę Isaka?
Lord Styrax planuje podbój stolicy Chetse, a jego syn co raz bardziej...

Pierwszy tom podobał mi się ale pozostawił poczucie chaosu. W drugim tomie poczucie zagubienia ogarnęło mnie tylko kilka razy :) Myślę, ze jest to efekt oswojenia się ze światem, który jest dość rozbudowany. Drugim powodem są imiona - nietypowe, nie wpadają w "ucho", mylą się.

Poza tymi drobnymi mankamentami książka jest bardzo dobra. Znany nam z poprzedniej części białooki władca Isak wyrusza do miasta gdzie działa tajemniczy minstrel. Spotyka tam wampirzycę, króla i Rycerzy Świątyni. Każdy ma swój własny cel do osiągnięcia ale wszyscy zostają wciągnięci w mroczną intrygę, która pochłania całe miasto.

Znalazłam tu wszystko co lubię w fantasy - bohatera herosa zagubionego w swej mocy, pokręconych bogów, magię, walkę i cień romansu. Wszystko opisane jest bardzo plastycznie, świat coraz bardziej mnie wciąga i czekam na kolejną przygodę jaką będzie tom trzeci.

Pierwszy tom podobał mi się ale pozostawił poczucie chaosu. W drugim tomie poczucie zagubienia ogarnęło mnie tylko kilka razy :) Myślę, ze jest to efekt oswojenia się ze światem, który jest dość rozbudowany. Drugim powodem są imiona - nietypowe, nie wpadają w "ucho", mylą się.

Poza tymi drobnymi mankamentami książka jest bardzo dobra. Znany nam z poprzedniej części...

W tym tomie autor nie uchronił się od nadmiernego namnożenia wątków, które odwracają uwagę od głównego bohatera. W "Heroldzie Zmierzchu" prym wiodą czarne charaktery, dowiadujemy się wiele o wrogach Farlanu, ale niestety samego Lorda Isaka jest w książce jak na lekarstwo. Wszystko to nie zmienia jednak faktu, że na następną część już sobie ostrzę pazurki.

W tym tomie autor nie uchronił się od nadmiernego namnożenia wątków, które odwracają uwagę od głównego bohatera. W "Heroldzie Zmierzchu" prym wiodą czarne charaktery, dowiadujemy się wiele o wrogach Farlanu, ale niestety samego Lorda Isaka jest w książce jak na lekarstwo. Wszystko to nie zmienia jednak faktu, że na następną część już sobie ostrzę pazurki.

Nie najgorsza, choć czytałem dużo lepszych pozycji, ratuje ją ostatnie 150 stron gdzie jest mnóstwo akcji....

Nie najgorsza, choć czytałem dużo lepszych pozycji, ratuje ją ostatnie 150 stron gdzie jest mnóstwo akcji....

Niezwykle spójna powieść. Fantastyka wysokich lotów. Czyta się ciężko, nie ukrywam, trzeba mieć również bardzo elastyczny umysł, aby ogarnąć nadmiar informacji i szczegółów. Niemniej jednak uważam, że Tom Lloyd ma predyspozycje do konkurowania z Tolkienem, czy Sapkowskim, chociaż Herold zmierzchu jeszcze nie osiągnął tego poziomu. Nie da się również ukryć, że serię Lloyda najlepiej czytać za jednym zamachem po kolei, od Siewcy Burzy poczynając. Akcja Herolda jest tak zakorzeniona w Krainach, które dokładnie przedstawione są w Siewcy, że brak znajomości pierwszej części bardzo utrudnia, jeśli nie uniemożliwia pełne zrozumienie drugiej. Podsumowując - Herold zmierzchu to niewątpliwie epic fantasy, stare, znane, dobre, do którego chce się wracać i to w zupełności wystarcza.

Niezwykle spójna powieść. Fantastyka wysokich lotów. Czyta się ciężko, nie ukrywam, trzeba mieć również bardzo elastyczny umysł, aby ogarnąć nadmiar informacji i szczegółów. Niemniej jednak uważam, że Tom Lloyd ma predyspozycje do konkurowania z Tolkienem, czy Sapkowskim, chociaż Herold zmierzchu jeszcze nie osiągnął tego poziomu. Nie da się również ukryć, że serię Lloyda...

Ogólnie seria dość ciekawa i z całą pewnością warto się za nią zabrać. Ale jak już ktoś to ładnie ujął "skakanie z wątku na wątek" trochę utrudnia odbiór tego utworu. W tej części trochę za dużo było akcji w konkretnym miejscu. Nie twierdze ,że to zły sposób, ale w wielu książkach ten zabieg był wykonywany tak, że to jedno konkretne miejsce mnie nie nudziło, tutaj zaś w pewnym momencie miałem dość tego miasta jak sami mieszkańcy... Nie mniej jednak książka godna uwagi, z resztą jak cała seria

Ogólnie seria dość ciekawa i z całą pewnością warto się za nią zabrać. Ale jak już ktoś to ładnie ujął "skakanie z wątku na wątek" trochę utrudnia odbiór tego utworu. W tej części trochę za dużo było akcji w konkretnym miejscu. Nie twierdze ,że to zły sposób, ale w wielu książkach ten zabieg był wykonywany tak, że to jedno konkretne miejsce mnie nie nudziło, tutaj zaś w...

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Pełna akcji i genialnych opisów. Moja wyobraźnia wreszcie otrzymała zastrzyk energii :)
Zabieram się za trzecią część!

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam. Pełna akcji i genialnych opisów. Moja wyobraźnia wreszcie otrzymała zastrzyk energii :)
Zabieram się za trzecią część!

Opinię na temat tego tytułu wyraziłam w pierwszym tomie i tą opinię podtrzymuję. Najprościej byłoby ją zacytować, ponieważ zdania o książce nie zmieniłam. Nadal ją lubię i polecam do przeczytania, to co mnie drażniło w pierwszym tomie nadal mnie drażni, czyli:
- skakanie z wątku na wątek,
- wytyczenie głównego bohatera przez autora, natomiast już czytelnik przez wielopostaciowość i wielowątkowość może mieć problem z przywiązaniem się do bohatera wybranego przez autora.

Opinię na temat tego tytułu wyraziłam w pierwszym tomie i tą opinię podtrzymuję. Najprościej byłoby ją zacytować, ponieważ zdania o książce nie zmieniłam. Nadal ją lubię i polecam do przeczytania, to co mnie drażniło w pierwszym tomie nadal mnie drażni, czyli:
- skakanie z wątku na wątek,
- wytyczenie głównego bohatera przez autora, natomiast już czytelnik przez...