ciekawy rodzaj wspomnień z perspektywy mężczyzny, wprost w sumie autora, który opisuje przemiany na przestrzeni dekad w Polsce przez pryzmat papierosów – tego jak je rzucał i jak zmieniało się podejście społeczne i jak palenie kształtowało relacje między ludźmi.

I ciekawie było czytać o tym, jak marka papierosa wskazywała an to, z jakiej części społeczeństwa się ktoś wywodzi lub jak wskazuje, czy czasy były w PRL’u akurat cięższe czy był okres jakieś rozprężenia.

Do tego same wspomnienia autora o jego zmaganiach z nałogiem, również opis tego jak wielką zmianą było wprowadzenia zakazu palenia w miejscach publicznych.

I ten obraz byłby naprawdę oryginalny i dający do myślenia… gdyby autor nie zrobił fikoła dosłownie w ostatnim rozdziale. I muszę go opisać wprost, także spojler, ale bez tego nie uzasadnię różnicy: mamy do czasu ostatniego rozdziału naprawdę kawał roboty – wydaje się rzetelny, dobrze oddający ducha danego okresu, PRL, potem lata 90., też wcześniej jeszcze życie autora na emigracji we Francji, potem wiek XX, wprowadzenie wspomnianego zakazu, a na koniec autor tworzy jakąś chorą wizję, że już jest rok któryś tam i ludzie to już nie mają wolności osobistej, bo od zakazu palenia się zaczęło, a teraz to jest w ogóle zakaz posiadania, prohibicja, służby wpadają do domów ludzi, aresztują, ci ludzie znikają, bo ktoś miał ileś sztuk papierosów skitranych i olaboga swobody i wolności obywatelskiej nam odbierają, strzeżcie się!

Tak spieprzyć dobry tekst to trzeba umieć. Nie wiem, co na koniec pisania autor palił, ale lepiej niech już faktycznie wreszcie rzuci.

ciekawy rodzaj wspomnień z perspektywy mężczyzny, wprost w sumie autora, który opisuje przemiany na przestrzeni dekad w Polsce przez pryzmat papierosów – tego jak je rzucał i jak zmieniało się podejście społeczne i jak palenie kształtowało relacje między ludźmi.

I ciekawie było czytać o tym, jak marka papierosa wskazywała an to, z jakiej części społeczeństwa się ktoś...

Idealny przykład, że czasem mniej znaczy więcej. Bez nadmiaru pięknych słów, powstała piękna powieść, opowiedziana z perspektywy dymu tytoniowego. Końcówka to trochę odpięcie wrotek, ale z drugiej strony lepszy taki koniec niż żaden, jak w niektórych powieściach.
Zdecydowanie polecam.

Idealny przykład, że czasem mniej znaczy więcej. Bez nadmiaru pięknych słów, powstała piękna powieść, opowiedziana z perspektywy dymu tytoniowego. Końcówka to trochę odpięcie wrotek, ale z drugiej strony lepszy taki koniec niż żaden, jak w niektórych powieściach.
Zdecydowanie polecam.

Szybko się czyta, jest to sprawnie napisane. Każdy palący odnajdzie jakąś historie, zdarzenie, jakąś cząstkę swojego nałogu w tej książce. Trochę jak to bywa z pamięcią, dostajemy długie fragmenty o czasach prlu, a potem, po 89. historia już pędzi, traci rytm, ale wciąż jest to w porządku. Natomiast nie wiem co się stało w głowie autora, a co ważniejsze redaktorki, że pojawił się w tej książce ostatni rozdział. Nie wiem jak ktokolwiek mógł pomyśleć: "nie no, to dobre jest, zostawiamy to". Ostatnia część to istna oda boomerstwa, w najgorszym wydaniu, a la komentarze na lokalnej grupie na fb. Naprawdę trzeba mieć mało wyczucia literackiego, żeby uznać, że opowieść o tym, że "ło panie, jak zakażą papierosów, to będzie trzeba szmuglować i na łosiem lat do więzienia bendo zamykać za palenie, chlip, chlip", jest dobrym pomysłem, szczególnie na koniec książki. Bo oto po całkiem przyzwoitej lekturze, czytelnik wpada w jakiś zupełnie grafomański wysryw, który niszczy całe poprzednie doświadczenie. I o ile autor, każdy autor, bywa czasami ułomny w swoich założeniach, to po to jest redaktorka, żeby to wychwycić i powiedzieć: nie, nie rób tego tak. No, a tutaj coś nie poszło tak jak powinno.

Szybko się czyta, jest to sprawnie napisane. Każdy palący odnajdzie jakąś historie, zdarzenie, jakąś cząstkę swojego nałogu w tej książce. Trochę jak to bywa z pamięcią, dostajemy długie fragmenty o czasach prlu, a potem, po 89. historia już pędzi, traci rytm, ale wciąż jest to w porządku. Natomiast nie wiem co się stało w głowie autora, a co ważniejsze redaktorki, że...

Życie opowiedziane przez pryzmat papierosa. Nie wiedziałam że do papierosów można podchodzić z tak wielką pasją wiedzą i zainteresowaniem. Choć książka czasami nudzi przez lekkie i luźne podejście do życia bohatera ale mimo wszystko jest fajna i lekka.

Życie opowiedziane przez pryzmat papierosa. Nie wiedziałam że do papierosów można podchodzić z tak wielką pasją wiedzą i zainteresowaniem. Choć książka czasami nudzi przez lekkie i luźne podejście do życia bohatera ale mimo wszystko jest fajna i lekka.