Dobra, bo tu się nie da bez spoilera. Agata jest postacią patologiczną, która ma narzeczonego i zamiast go rzucić to bierze z nim ślub, mimo tego, że zdradza go z byłym swojej matki, który swoją drogą jest odpowiedzialny za śmierć jej ojca. Przecież to jak ta postać się zachowuje to jakaś masakra jest i nie chciałabym z taką osobą mieć nic wspólnego w życiu. A potem jeszcze nie jest po rozwodzie, jeszcze mąż ma rzeczy w mieszkaniu, a ona już tego eks swojej matki na chatę sprowadza? Klękajcie narody, dokopcie bardziej Bartkowi jeszcze, no nie krępujcie się.

Sama koncepcja świata i język autorki bardzo okej i jeśli nie będzie więcej Agatki i jej decyzji to chętnie przeczytam o nim coś jeszcze.

Dobra, bo tu się nie da bez spoilera. Agata jest postacią patologiczną, która ma narzeczonego i zamiast go rzucić to bierze z nim ślub, mimo tego, że zdradza go z byłym swojej matki, który swoją drogą jest odpowiedzialny za śmierć jej ojca. Przecież to jak ta postać się zachowuje to jakaś masakra jest i nie chciałabym z taką osobą mieć nic wspólnego w życiu. A potem jeszcze...

Albo taki ostry i wybredny ze mnie krytyk, albo te 10 gwiazdek wystawiły tutaj li, tylko osoby, które dostały egzemplarz recenzencki i nie godzi się [ what?] źle napisać o danym tytule...

Ale na Peruna!
Jak można być tak irytującym i cóż, głupim, jak Agata?! Już pal sześć to, że każdy osobnik płci męskiej, co tom się w niej zakochuje [mogłabym stracić lekko rachubę, gdyby tych części było więcej🙈]. Nawet jej pijaństwo, gdy wyciąga kolejne piwo [serio ona żywi się tylko tym? #menelderstory🙄] mnie guzik obchodzi, ale jak może tak latać za tym gościem bez oczodołów, który [spojler]?? Może sama cierpi na poważną chorobę... Bo nawet Węgielek zauważył, że IQ to jej brakuje😶

Fabuła wlecze się jak flaki z olejem. Sto razy lepiej się bawiłam z dzieciarnią w porąbanym przedszkolu, niż słuchała jakiejś science-fiction paplaniny o Radach, Kongresach i polityce "niby magów". Uf! Jak dobrze, że to już koniec.

Bo... to koniec, tak?
Plis, Powiedzcie, że tak!!😅😹🥴

Albo taki ostry i wybredny ze mnie krytyk, albo te 10 gwiazdek wystawiły tutaj li, tylko osoby, które dostały egzemplarz recenzencki i nie godzi się [ what?] źle napisać o danym tytule...

Ale na Peruna!
Jak można być tak irytującym i cóż, głupim, jak Agata?! Już pal sześć to, że każdy osobnik płci męskiej, co tom się w niej zakochuje [mogłabym stracić lekko rachubę,...

Od zakończenia poprzedniego tomu cyklu ,,Między światami” minęły dwa lata. Agata stworzyła związek z Bartkiem i właśnie szykują się do ślubu. Jednak Agata odkrywa, że półdemon Dawid, z którym łączyła ją magiczna więź, po raz kolejny naraża się światu Iskier i impulsywnie postanawia go odnaleźć i jeszcze raz mu pomóc. Sprawę komplikuje fakt, że jej narzeczony stracił wszelkie wspomnienia związane z magią i nie może wiedzieć, czym w trakcie przygotowań do wesela zajmuje się jego wybranka.

Jeśli jest coś, co naprawdę lubię w tej serii, to zdecydowanie jest to humor. W tym tomie jest go najmniej, czego żałuję, ale nadal uwielbiam te docinki bohaterów, niektóre skojarzenia i pewną wariackość całości. Pisałam nie raz, że ja lubię fantastykę bardziej baśniową, ,,dworską”, z dala od współczesności, ale tutaj bardzo mi się podobają nawiązania popkulturowe i cały pomysł na ukazanie funkcjonowania magicznych ludzi w naszym środowisku. Jest to ciekawe i świeże, a zarazem stanowi dla autorki impuls do rozważań nad odmiennością i koegzystencją skrajnie różnych grup. Myślę, że świat ma naprawdę duży potencjał i chętnie przeczytałabym jeszcze coś w nim – może już nie z Agatą w roli głównej, ale pokazującego jak magia i Iskry działają w innych miejscach. Jeśli chodzi o postacie, to całkiem fajny okazał się Ksawery, który wnosił trochę zdystansowania i rozsądku do szaleństw głównej bohaterki. Ale moją ulubienicą jest mała Marta – początkowo nieco przerażająca, ,,diabelska” dziewczynka, zdystansowana, która tak naprawdę kryje w sobie ogromną potrzebę bliskości i czułości i szuka tego u swoich najbliższych, chociaż ich rodzina nie funkcjonuje zbyt tradycyjnie. Nie jestem jakąś fanką wątków związanych z dziećmi, ale tutaj czekałam na sceny z Martą i byłam urzeczona jej portretem psychologicznym. Podoba mi się też pokazanie Angeli i jej niejednoznacznych postaw, zakończenie tego wątku i reakcje Agaty były bardzo dobrze opisane i w pewien sposób mnie poruszyły.

Niestety, ten tom podobał mi się najmniej i trudno mi o tym pisać, bo poznałam autorkę i wiem, że to przeczyta, ale chcę być uczciwa. Osobiście żałuję, że nie został utrzymany klimat z pierwszego tomu, bardziej lekki i komediowy. Dodanie mroku i ,,szarości” wniosło pewne pozytywy, ale dla mnie zmniejszyło unikatowość tej historii. Największy problem miałam z wątkiem miłosnym. Z recenzji oraz sociali autorki wywnioskowałam, jak to się skończy, więc czytałam bardziej z myślą, czy zmienię zdanie na temat tego, co nie leżało mi w poprzedniej części, ale niestety nie. Agata i Dawid mają dobrą chemię i wierzę w ich pociąg do siebie, ale nie widzę ich jako pary ze wspólnym życiem, dla mnie za dużo złego się między nimi za działo, było za dużo ,,hate” w ,,hate-love” i też nie za bardzo widziałam, gdzie ten pociąg mógł przejść w prawdziwą miłość i jak przepracowali pewne kontrowersyjne kwestie. Sam trójkąt miłosny był dla mnie przewidywalny, a Bartek, który w drugiej części wydawał się barwną i przyjemną postacią, tutaj sprawiał wrażenie nijakiego i ciapowatego, niemogącego konkurować z Dawidem. I chyba wolałabym, żeby tak sympatyczna postać z potencjałem po prostu zniknęła z książki. W poprzednich częściach lubiłam Agatę, jej niezdarność i brak rozsądku mnie bawiły, ale też podziwiałam, jak troszczy się o bliskich. Natomiast tutaj trochę zrozumiałam jej ,,anyfanów” – dziewczyna stała się kompletnie zaślepiona zakochaniem, wszystkie inne wartości i relacje wydawały się dla niej nie istnieć, nie widziałam też u niej refleksji nad własnym postępowaniem, a wiecie, że takie wątki zazwyczaj mnie denerwują. Ale to moja personalna opinia i wiem, że jestem w mniejszości, więc jeśli sięgniecie po ,,Między światami”, to statystycznie jest większa szansa, że wątek romantyczny i zakończenie się Wam spodobają 😉

Nie chcę, żeby ktoś pomyślał, że ta trylogia mi się nie podobała. Uważam, że jako całość to jest świetna polska fantastyka, z pomysłem, humorem, dobrze wykorzystująca słowiańską mitologię i mieszająca ją z współczesnością. Nie wszystkie elementy ułożyły się tak, jakbym chciała, ale w mało której książce tak jest. Ostatecznie bardzo dobrze bawiłam się z całą serią i polecam ją osobom, które chcą się przekonać, że polska fantastyka może być świetna. A w tych trzech tomach jest tyle motywów, wątków i konwencji, że na pewno każdy znajdzie coś dla siebie.

,, Nie jestem bohaterem. Nigdy nie chciałem nim być. I potrzebuję kogoś, kto przy mnie po prostu będzie. Na dobre i na złe. Nawet w chwili, gdy kończy się świat.”

Od zakończenia poprzedniego tomu cyklu ,,Między światami” minęły dwa lata. Agata stworzyła związek z Bartkiem i właśnie szykują się do ślubu. Jednak Agata odkrywa, że półdemon Dawid, z którym łączyła ją magiczna więź, po raz kolejny naraża się światu Iskier i impulsywnie postanawia go odnaleźć i jeszcze raz mu pomóc. Sprawę komplikuje fakt, że jej narzeczony stracił...

Trzecia, a zarazem ostatnia część przygód Agaty Filipiak.

Po przeczytaniu dwóch pierwszych części myślałam, że już większych zwrotów akcji nie będzie, a historia stanie się spokojniejsza i zacznie się stabilizować. I jakie było moje zdziwienie, pozytywne oczywiście, kiedy okazało się, że jednak może dziać się jeszcze więcej.

Tym razem historia rozpoczyna się w momencie, gdy Agata szykuje się do własnego ślubu. Jednak sprawy komplikują się, gdy zostaje porwana, a jedyną szansą na wolność jest współpraca z Dawidem. I nie byłoby w tym nic trudnego, gdyby nie fakt, że musi również współpracować z innymi półdemonami i wykonać bardzo niebezpieczne zadanie. Na domiar złego może to się skończyć zagładą świata, a do upragnionego ślubu i szczęśliwego życia pozostał tylko miesiąc. Jednak czego się nie robi dla ukochanego?

Ta część stanowi wisienkę na torcie całej trylogii. Jednak jej mankamentem jest zakończenie pod względem czasu. Zabrakło mi kontynuacji wydarzeń. Jak dla mnie nastąpił zbyt szybki przeskok, przez co miałam wrażenie, że nie wszystkie kwestie zostały wyjaśnione. Mimo tego historia jest bardzo dynamiczna oraz interesująca. Oczywiście i tutaj znajdziemy nawiązania do mitologii słowiańskiej. Nie zabrakło również tajemnic skrywanych przez bohaterów, niespodziewanych wydarzeń, wzruszających momentów, czy manipulacji.

Reasumując całą serię – mimo rozmaitych plusów i minusów - dla mnie należy ona do tych, które chce się przeczytać jak najszybciej, aby poznać całą historię i jednocześnie nie, ponieważ oznaczałoby to jej koniec. A ja mam nadzieję, że autorka nie powiedziała ostatniego słowa i może kiedyś doczekam się kontynuacji. Jestem bardzo ciekawa jakby potoczyły się losy bohaterów oraz świata.

Nie zwlekajcie z czytaniem tej serii, nie popełniajcie mojego błędu.
Serdecznie polecam.

Trzecia, a zarazem ostatnia część przygód Agaty Filipiak.

Po przeczytaniu dwóch pierwszych części myślałam, że już większych zwrotów akcji nie będzie, a historia stanie się spokojniejsza i zacznie się stabilizować. I jakie było moje zdziwienie, pozytywne oczywiście, kiedy okazało się, że jednak może dziać się jeszcze więcej.

Tym razem historia rozpoczyna się w momencie,...

To moje trzecie spotkanie z Agatą Filipiak. Myślałem, że już mnie nic nie zaskoczy w opowieści o Iskrach, istotach obdarzonych magicznymi zdolnościami. Spodziewałem się przewidywalne walki dobra ze złem i jednocześnie liczyłem na to, że Agata wreszcie ułoży sobie spokojne życie przy boku odpowiedniego mężczyzny. Nic bardziej mylnego.
Nasza bohaterka zostaje przeniesiona do innej rzeczywistości. Spotyka tam nowe istoty jak i dawnych znajomych, którzy przysporzyli jej do tej pory wiele kłopotów. Co czeka kobietę w innym wymiarze? Jakie magiczne umiejętności posiadają nowi towarzysze jej dawnych znajomych? Jakie niebezpieczeństwo grozi ludziom i Iskrom? Czy znów poleje się krew?
Napewno będzie dynamicznie i mrocznie. Czeka Was wiele zwrotów akcji i nie będziecie wiedzieć, kto stoi po właściwej stronie. Kasia Wierzbicka zadbała, że do samego końca nie będziecie wiedzieć, jak zakończy się ta historia. Na koniec wyjaśni się, jaką rolę w walce dobra ze złem odgrywała nasza zadziorna bohaterka, osoba nie posiadająca magicznych umiejętności. Wszystkim zainteresowanym czytelnikom życzę miłej lektury.

To moje trzecie spotkanie z Agatą Filipiak. Myślałem, że już mnie nic nie zaskoczy w opowieści o Iskrach, istotach obdarzonych magicznymi zdolnościami. Spodziewałem się przewidywalne walki dobra ze złem i jednocześnie liczyłem na to, że Agata wreszcie ułoży sobie spokojne życie przy boku odpowiedniego mężczyzny. Nic bardziej mylnego.
Nasza bohaterka zostaje przeniesiona do...

W przypadku tej części postanowiłem zrobić sobie większą przerwę pomiędzy tomami i muszę przyznać, że czytało mi się ją bardzo dobrze. Autorka świetnie utrzymuje tempo historii pozornie dając nam odpoczywać - zapycha nas wstawkami normalnego życia bohaterki przygotowując podświadomie na potężne uderzenie! Agatę, Dawida i Martę oraz ich pokręconą relację uwielbiam. Autorka w tej części idzie o krok jeżeli chodzi o istoty magiczne i mocno rozbudowuje świat, jest on jeszcze przyjemniejszy i jeszcze ciekawszy.
Liczę, że dostaniemy w swoje ręce więcej książek w tym świecie bo jest o czym pisać i jest co pielęgnować!

Jeżeli dotarliście, aż tutaj to ruszacie po swój egzemplarz!

W przypadku tej części postanowiłem zrobić sobie większą przerwę pomiędzy tomami i muszę przyznać, że czytało mi się ją bardzo dobrze. Autorka świetnie utrzymuje tempo historii pozornie dając nam odpoczywać - zapycha nas wstawkami normalnego życia bohaterki przygotowując podświadomie na potężne uderzenie! Agatę, Dawida i Martę oraz ich pokręconą relację uwielbiam. Autorka...

To była przyjemność, każdy tom sprawił mi frajdę.

To była przyjemność, każdy tom sprawił mi frajdę.

Mijaną dwa lata od wydarzeń w poprzednim tomie. Spełnia się Agaty marzenie. Już nie jest sama, znalazła miłość. Mężczyznę, który nie zdradza, jest szczery i bardzo kocha ją. Tak bardzo, że chce, by Agata za niego wyszła. Powinno być dalej jak w bajce, prawda? Ale cóż nie jest, problemem jest teściowa, która nie do końca chce by jej jedyny syn, związał się ze zwykłym człowiekiem. Choć sam Bartek nie pamięta, że ma moc, to jednak jego matka jest z rodziny, która ma swoje przekonania. Agata, by wkraść się w jej łaski, godzi się np. na ślub słowiański. Jednak wszystko na nic gdy przyszła teściowa wyczuwa znak powiązania z demonem. Agata postanawia coś z tym zrobić. Przecież to nie może stanąć jej na drodze do szczęścia.

To kolejny, trzeci już tom o perypetiach Agaty Filipiak. Jest ona tylko człowiekiem, nie Iskrą. Choć śmiem twierdzić, że to nie prawda. Jak dla mnie to ona ma moc wpadania w sam środek kłopotów, i nawet nie ma o tym pojęcia.
Nasza bohaterka, przekształca się z kobiety w depresji, na kobietę, która wie czego chce, i o to walczy. Podoba mi się ta przemiana. I choć mam czasem chęć potrząsnąć Agatą i zapytać co ona u licha ciężkiego robi, to jednak lubię tę postać. Inni bohaterowie też powoli przechodzą pewną przemianę, i to jest na duży plus.
Sama historia jest świetnie pomyślana. Nie powiem, parę razy zostałam pozytywnie zaskoczona. Zamiana ciał, to było świetnie przeprowadzone, ciekawy pomysł. A na lustra to już chyba nie spojrzę tak samo.
Pewną rzecz, intuicyjnie wyczułam, choć nie powiem, takie rozwiązanie podoba mi się. Zakończenie, fajne, ciekawe. Zostawia furtkę na kolejny, mam nadzieję tom.
Spodobał mi się w książce opisany ślub słowiański. To było ciekawie przeczytać, jak taki obrzęd wyglądał. I oczywiście mina Agaty, bo zgodziła się na to, a nawet nie wiedziała, na co się godzi. Uwielbiam jej to roztrzepanie.
W tym tomie bardzo dużo się dzieje. Jest tyle emocji, akcji, humoru oraz popadania w kłopoty, że nie czas na nudę.
To teraz przejdę do jednego dużego minusa. Książkę przeczytałam bardzo szybko, za szybko i co teraz? Przez historię się płynie, a nie czyta, sama nie wiedziałam kiedy skończyłam. I tu teraz taki niedosyt. Ja chcę jeszcze i to najlepiej tak już 😉
Dodam jeszcze, że bardzo widać jak rozwinęło się pióro autorki. Ta książka jest porywająca.
Wszystkim, którzy się wahają, śmiało sięgnijcie po książkę.
Ps. Tym bardziej jeśli chcecie poznać, czemu na okładkach są takie, a nie inne zwierzęta, to tym bardziej zachęcam.
Przy książce bawiłam się tak dobrze, że aż szkoda było tę przygodę kończyć. Choć po cichu liczę, że to jednak nie koniec. Polecam.

Mijaną dwa lata od wydarzeń w poprzednim tomie. Spełnia się Agaty marzenie. Już nie jest sama, znalazła miłość. Mężczyznę, który nie zdradza, jest szczery i bardzo kocha ją. Tak bardzo, że chce, by Agata za niego wyszła. Powinno być dalej jak w bajce, prawda? Ale cóż nie jest, problemem jest teściowa, która nie do końca chce by jej jedyny syn, związał się ze zwykłym...

Z patelnią jej do twarzy
.
Książka Katarzyny Wierzbickiej „Z magią jej do twarzy” wymaga odpowiedniego przygotowania do czytania. Jedni szykują sobie przyjemne miejsce na kanapie, inni ciepłą herbatę, natomiast Lisioł wygrzebał największą patelnię, jaką znalazł w swojej norce. Futrzak musi jakoś odpędzać przystojnych mężczyzn, wyskakujących co rusz w fabule, jak grzyby po deszczu. Nieprzystojnych nie stwierdzono, widać każdego faceta rzeźbił Michał Anioł *niezadowolone lisie piski* dobrze, że chociaż jeden brzydki wampir jest. W dodatku użyteczny jak zawsze *mruknął Lisioł, zamykając mu drzwi przed nosem* paznokcie byś w końcu umył! A Ty Agato może byś w końcu myśli wyprała z demonów *Lisioł pogroził głównej bohaterce patelnią*. Tak proszę państwa, Agata planuje wziąć ślub z Bartkiem, ale w wyniku nierównego sufitu pod deklem, zamiast powiedzieć prawdę, postanawia kłamać narzeczonemu oraz jego matce (duży błąd) i jeszcze poszukiwać demona, który de facto zabił jej ojca, a nawet ją samą, żeby naprawił jej biżuterię. Tutaj siedmioletnia siostra Agaty ma w pełni racje – głupio dziewczyno robisz!
.
Nie trzeba być jasnowidzem, żeby wiedzieć, że zdejmowanie medali ochronnych kończy się dużym bólem w miejscu, gdzie plecy tracą swoją szlachetną nazwę. Nagie demony jeszcze większym, a realizowanie demonicznego planu napadu na strzeżone archiwum wielokrotnym uderzeniem patelnią w łeb. Agata właśnie się o tym przekonała. Zamiana w mysz nie uratuje Cię przed lisim gniewem *odgraża się futrzak, wymachując bojowo patelnią*.
.
Akcja napadu dłuży się niemiłosiernie, podobnie jak płonący ślub. Trzeba pisnąć, że gdy demoniczna siedmiolatka ma rację, to znaczy, że żadna patelnia nie jest już w stanie tutaj pomóc. Agata jest po prostu nieuleczalnym przypadkiem! Dosłownie! Nawet gdyby miała patelnie zamiast twarzy, nadal podejmowałaby najgłupsze z możliwych decyzji, nie przejawiając nawet cienia rozwoju, tym sam podważając teorię ewolucji. Ostatecznie książkę czyta się dobrze, autorka ma warsztat, ale brak logiki przyprawił Lisioła o ból łebka. Miłość jest ślepa, ale na wszystkie truskawki świata, nie aż tak!

Z patelnią jej do twarzy
.
Książka Katarzyny Wierzbickiej „Z magią jej do twarzy” wymaga odpowiedniego przygotowania do czytania. Jedni szykują sobie przyjemne miejsce na kanapie, inni ciepłą herbatę, natomiast Lisioł wygrzebał największą patelnię, jaką znalazł w swojej norce. Futrzak musi jakoś odpędzać przystojnych mężczyzn, wyskakujących co rusz w fabule, jak grzyby po...

Świetna książka kończąca trylogię "Między światami" a w niej dalsze losy poznanych już bohaterów. Wielkie brawa dla autorki za to dzieło.

Świetna książka kończąca trylogię "Między światami" a w niej dalsze losy poznanych już bohaterów. Wielkie brawa dla autorki za to dzieło.