Francja na talerzu

Kwintesencja kuchni francuskiej i wszystkiego co dla francuzów w jedzeniu ważne. To nie jest książka kucharska, to encyklopedia wiedzy o francuskich potrawach, ulubionych produktach... od bagietek i wszelkiego pieczywa poprzez oliwę, pasztety, sery różniste, zupy, mięso, tosty, nabiał i tak dalej aż do wina.
To nie wszystko bo spotykamy ważne postacie francuskich kulinariów, kultowe restauracje a nawet poznajemy kształty i przeznaczenie noży z dawnych prowincji. Książka skarb i stale do niej wracam. Polecam wszystkim wielbicielom francuskiej kuchni, ale także francuskiej kultury kulinarnej.
Wydawnictwo Znak, Kraków 2023

Kwintesencja kuchni francuskiej i wszystkiego co dla francuzów w jedzeniu ważne. To nie jest książka kucharska, to encyklopedia wiedzy o francuskich potrawach, ulubionych produktach... od bagietek i wszelkiego pieczywa poprzez oliwę, pasztety, sery różniste, zupy, mięso, tosty, nabiał i tak dalej aż do wina.
To nie wszystko bo spotykamy ważne postacie francuskich...

Fantastyczne vademecum. Must have kazdego smakosza. godne polecenia zrodlo wiedzy o najwspanialszej z kuchni swiata.

Fantastyczne vademecum. Must have kazdego smakosza. godne polecenia zrodlo wiedzy o najwspanialszej z kuchni swiata.

Wow! Trudno powiedzieć, że tę książkę można przeczytać. Po pierwsze jest potężna (doniesienie jej z biblioteki było nie lada wyzwaniem!). Po drugie wyładowana taką ilością wiedzy, ciekawostek, postaci, faktów, przepisów i zdarzeń historycznych, że należy ją studiować latami. Po trzecie wreszcie, co dwie-trzy strony trzeba się oddalić do kuchni i coś zjeść, bo inaczej człowiek się ślini jak buldog.
Rewelacyjne kompendium wiedzy o kuchni, historii francuskich kulinariów, ludziach, którzy tę kuchnie tworzyli i... zjadali.
Minusem jest dla mnie forma podania, bo miejscami druk jest zbyt drobny lub nagle na ciemnym tle, zagęszcza się lub stosowana jest różnorodna czcionka. Nie bardzo mi ten styl odpowiadał.

Wow! Trudno powiedzieć, że tę książkę można przeczytać. Po pierwsze jest potężna (doniesienie jej z biblioteki było nie lada wyzwaniem!). Po drugie wyładowana taką ilością wiedzy, ciekawostek, postaci, faktów, przepisów i zdarzeń historycznych, że należy ją studiować latami. Po trzecie wreszcie, co dwie-trzy strony trzeba się oddalić do kuchni i coś zjeść, bo inaczej...

Jeśli powiem — FRANCJA — to jakie danie przychodzi Wam na myśl w pierwszej kolejności?

Moje myśli orbitują zaraz wokół czekoladowego fondata (możemy wymawiać tę nazwę fonetycznie, ale o ileż cudowniej brzmi wymowa francuska — fądą, uwodzącego miękkim wnętrzem skrywającym płynną lawę o boskim smaku najlepszej czekolady. Michel de Montaigne uważał, że na duszę człowieka oddziaływuje to, co przyswaja jego ciało, idąc tym tropem, niewiele trzeba, by poczuć się jak w raju. Uda się to na pewno z najnowszą premierą od @wydawnictwoznakpl

Powiedzieć, że jest to opus magnum kuchni francuskiej, to jakby nic nie powiedzieć. Ponad setka autorów wyłoniła crème de la crème z każdego zakątka tego kraju, oddając czytelnikowi jedyną w swoim rodzaju księgę z całym dziedzictwem kulturowym Francji, w którym jedzenie i picie odgrywa niebagatelną rolę.

„Francja na talerzu” to 375 oryginalnych przepisów, w tym takich, które w pędzie za nowoczesnością uległy zmianom lub poszły w zapomnienie. To przede wszystkim proste dania, z niewielką ilością składników dla ludzi pokroju Maurice Edmonda Saillanda, ps. Curnonsky, francuskiego pisarza, ale też krytyka kulinarnego, który powiedział: „lubię, kiedy rzeczy smakują jak to, czym są”. W pełni popieram i rozumiem, sama nie lubię jeść jabłek o smaku gruszki :) Muszę przyznać, że Curnonsky to nie jedyny pisarz, który znalazł się na kartach tej przepysznie wydanej księgi. W Wikipedii nie znajdziemy informacji o tym, jak wybitną gospodynią była znana z ekscentrycznego zachowania George Sand. W swoich dziennikach zgromadziła ponad siedemset receptur, wydawała kameralne przyjęcia i karmiła niejedną sławę tamtych czasów. Uwaga! Jest przepis na jej ciasteczka!

Ilość anegdot i ciekawostek zapewnia rozrywkę na kilka jesiennych wieczorów, niektóre naprawdę zaskakują. Tę pozycję zdecydowanie WARTO MIEĆ w domu i WARTO do niej często zaglądać.

IG @angelkubrick

Jeśli powiem — FRANCJA — to jakie danie przychodzi Wam na myśl w pierwszej kolejności?

Moje myśli orbitują zaraz wokół czekoladowego fondata (możemy wymawiać tę nazwę fonetycznie, ale o ileż cudowniej brzmi wymowa francuska — fądą, uwodzącego miękkim wnętrzem skrywającym płynną lawę o boskim smaku najlepszej czekolady. Michel de Montaigne uważał, że na duszę człowieka...