Trochę kazałam sobie i Wam czekać na tę recenzję. Wynikało to jednak z faktu, iż pochłonęły mnie bożonarodzeniowe przygotowania. W całej tej gonitwie zadań i myśli znalazłam chwile czasu na klimatyczną historię.

Anna jest silną kobietą, która kocha Boże Narodzenia. Jej siła i samodzielność są godne podziwu. Nie narzeka na życie, choć to nie było dla niej łaskawe. Mieszkając sama w małym, ślicznym domku marzy tylko o tym, aby cisze i spokój zakłócili sąsiedzi, którzy mogliby wprowadzić się do domu naprzeciwko. Tym wymarzonym sąsiadem okazuje się Adam. Człowiek, który marzy tylko o jednym – odcięcia się od świata zewnętrznego i przeżycia najtrudniejszego czasu w swoim życiu w samotności. Nie mógł być w większym błędzie.

Anna i Adam reprezentują dwa różne światy. Ania to wielka optymistka, która nigdy się nie poddaje. Wszystko widzi w kolorowych barwach, zawsze służy pomocą i zdolnościami kulinarnymi. Takie wartości zostały jej wpojone w domu rodzinnym. Adam to pesymista i samotnik, którym się stał, kiedy jego życiem zawładnęła ciemność. Wpływ na to, jakimi są ludźmi, ma życie i wybory, jakich dokonywali, aby znaleźć się w miejscu swojego życia, w którym są teraz. Opisane sytuacje, z jakimi przyszło im się zmierzyć oraz ludzie, z jakimi obcowali, chwytają za serce.

Monika Hołyk-Arora stworzyła cudowną atmosferę, której tak brakuje w naszej polskiej zimie. Oczami wyobraźni widziałam piękny, śnieżny krajobraz małego miasteczka, oddalonego od hałasu i natłoku ludzi. Czułam zapach wszystkich specjałów, które wychodziły spod rąk Ani oraz magię Bożego Narodzenia. Jednak to, co mnie ujęło, to dar drugiej szansy. Dar ten spływa zarówno na Anię, polegający na jej spotkaniu z Adamem, jak i na samego Adama. Jeżeli chodzi o głównego bohatera, to dar ten był mu zdecydowanie bardziej potrzebny, bo jego wiara w dobro i miłość zostały zachwiane i tylko cud mógł go przywrócić.

Każdą stronę czytałam z zapartym tchem i kiedy nastał koniec, byłam rozczarowana, że to już koniec. Do dzisiaj mam w głowie tę historię i myśl, że chciałabym więcej.

Reasumując: Kolejny raz potwierdza się stwierdzenie, że mniej znaczy więcej. Ilość stron w książce nie świadczy, o tym, jak ważne i „wielkie” może być jej przekaz. „Wigilijny cud” to historia, która daje nadzieję i wiarę, których tak czasami nam brakuję. Cieszę się, że mogłam poznać historię Ani i Adama. Życzę każdemu wigilijnego cudu, nie tylko w święta Bożego Narodzenia.

https://papierowybluszcz.wordpress.com/2022/12/29/wigilijny-cud-monika-holyk-arora/

Trochę kazałam sobie i Wam czekać na tę recenzję. Wynikało to jednak z faktu, iż pochłonęły mnie bożonarodzeniowe przygotowania. W całej tej gonitwie zadań i myśli znalazłam chwile czasu na klimatyczną historię.

Anna jest silną kobietą, która kocha Boże Narodzenia. Jej siła i samodzielność są godne podziwu. Nie narzeka na życie, choć to nie było dla niej łaskawe....