"Czarne piaski" to czwarta część serii "Droga Smoka" Moniki Lech. Po przeczytaniu trzech pierwszych książek nie mogłam doczekać się kolejnej, tym bardziej, że przez pomyłkę w przesyłce moja cierpliwość wystawiona była na próbę. Jednocześnie niepokoiłam się, że rozwój akcji może mnie zawieść, w takim kulminacyjnym punkcie się bowiem ona znalazła. Jestem jednak pozytywnie zdumiona tym, jak autorka poprowadziła swoich niezwykłych bohaterów.
Choć pierwsze spotkanie z pisarstwem Moniki może niektórych lekko zszokować, to później staje się nałogiem. Uwielbiam Monikę Lech i stworzone przez nią tak złożone, a przecież wciąż logiczne postacie, świat i fabułę.
Jak dorosnę, chcę być taka jak Andy!

"Czarne piaski" to czwarta część serii "Droga Smoka" Moniki Lech. Po przeczytaniu trzech pierwszych książek nie mogłam doczekać się kolejnej, tym bardziej, że przez pomyłkę w przesyłce moja cierpliwość wystawiona była na próbę. Jednocześnie niepokoiłam się, że rozwój akcji może mnie zawieść, w takim kulminacyjnym punkcie się bowiem ona znalazła. Jestem jednak pozytywnie...

"W ciemności, z zamkniętymi oczyma, możesz patrzeć tylko w siebie. Tylko dlatego zobaczyłam, że paskudna pieczęć, którą miałam w sobie, pęka. Jej powierzchnia kruszy się i odpada. I światło widać coraz mocniej. W końcu ostatnia resztka złej magii skruszyła się, fragmenty poleciały dookoła i opadały gdzieś w dół, płonąc.
Nie wiedziałam, że we mnie można tak opadać w dół, że jest na to miejsce.
A potem zobaczyłam ich.
Dwie obecności, których nie było we mnie od lat. Jedną jasną, lekką jak bąbelki szampana i niosącą radość i szczęście. Oleg. Drugą, mocniejszą, gęstą, gorącą, poruszającą się jak wrzący olej. Alex.
Później poczułam coś, czego nie doświadczyłam od dawna - dwa strumienie miłości bez warunków, ograniczeń, pytań i wymagań.
A potem umarłam."

Zagadka trucia srebrem nadal nie została rozwiązana, mimo iż w jej rozwiązanie zaangażowali się wszyscy, tworząc wielogatunkowy team. Ale to nie jedyne złe wieści- nadal nie wiadomo gdzie podziewa się Andrea. Na domiar złego pojawia się widmo przepowiedni. Czyżby zniknięcie Andrei miało z nią coś wspólnego?

Monika przyzwyczaiła nas, że w każdej jej książce mamy do czynienia z istotami, które łatwo się nie poddają, zawsze walczą do końca. Pełne zaangażowania, oddania, nadziei i miłości, tacy właśnie są i nic ani nikt nie jest w stanie ich zatrzymać. Idealnym dopełnieniem świetnie wykreowanych bohaterów jest wszechobecna magia. To ona otula nas na każdym kroku, pozwala zrozumieć więcej, przeżywać bardziej intensywnie. Andrea i jej rodzina to grono osób, które pokochałam już od pierwszego tomu, a z każdym kolejnym sprawiają, że ta miłość staje się silniejsza i jeszcze trwalsza. Ich przygody wciągają, intrygują i zaskakują. Nie ma mowy o nudzie i braku akcji. Przeżywam z nimi każdą radość, ale także smutek, czuję każdą ich emocję. Odnoszę wrażenie jakbym była obok i brała czynny udział we wszystkim. Jakby to nie była fikcja, a otaczająca mnie rzeczywistość. Tak pisać potrafi tylko Monika. Serdecznie polecam całą serię Drogi Smoka💚

"W ciemności, z zamkniętymi oczyma, możesz patrzeć tylko w siebie. Tylko dlatego zobaczyłam, że paskudna pieczęć, którą miałam w sobie, pęka. Jej powierzchnia kruszy się i odpada. I światło widać coraz mocniej. W końcu ostatnia resztka złej magii skruszyła się, fragmenty poleciały dookoła i opadały gdzieś w dół, płonąc.
Nie wiedziałam, że we mnie można tak opadać w dół,...

Super seria. Polecam.

Super seria. Polecam.