Epicki cykl. Najlepszy.

Epicki cykl. Najlepszy.

Wielkie ukłon dla autora za stworzenie tak bogatego świata i całej oprawy. Świat jest tak opisany ,że wręcz realistyczny. Na pewno nie jest to lekka lektura . Trzeba się wczuć w politykę i religię co jest głównym motywem całej serii. Ktoś kto lubi s-f i ciężkie tematy powinien się w tym odnaleźć. Pierwsze trzy tomy pochłonęłam, natomiast dalej było już ciężej. Cieszę się, że dałam radę ukończyć. Miło będę wspominać, ale ponownie nie wrócę 😁

Wielkie ukłon dla autora za stworzenie tak bogatego świata i całej oprawy. Świat jest tak opisany ,że wręcz realistyczny. Na pewno nie jest to lekka lektura . Trzeba się wczuć w politykę i religię co jest głównym motywem całej serii. Ktoś kto lubi s-f i ciężkie tematy powinien się w tym odnaleźć. Pierwsze trzy tomy pochłonęłam, natomiast dalej było już ciężej. Cieszę się,...

Zostaje na Arrakis!
Chce bardzo i potrzebuje tu zostać.
To takie niewielkie opętania, myślę, ale pozytywne i konieczne, czekałam na taką intensywność długo.

Zostaje na Arrakis!
Chce bardzo i potrzebuje tu zostać.
To takie niewielkie opętania, myślę, ale pozytywne i konieczne, czekałam na taką intensywność długo.

Frank Herbert w "Kronikach Diuny" stworzył świat tak złożony i bogaty, że nawet po drugim przeczytaniu pierwszego tomu, nadal odkrywam nowe niuanse i głębsze znaczenia.

Fabuła, której skomplikowanie nie zawadza płynności czy zrozumieniu, wciąga od pierwszych stron. Porywające opisy świata, polityki, religii i społeczności Diuny sprawiają, że czuję się jak uczestnik tej epickiej podróży.

Postacie, początkowo wydające się prostymi tropami, rozwijają się w nieoczekiwane kierunki, co dodaje im realizmu i głębi.

Chociaż niektóre fragmenty mogą być trudne do strawienia ze względu na filozoficzne i polityczne dyskusje, to właśnie one czynią tę książkę niezapomnianą.

"Kroniki Diuny" to nie tylko science fiction - to opowieść o władzy, religii, ekologii i ludzkiej naturze, która daje do myślenia i pozostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury.

Frank Herbert w "Kronikach Diuny" stworzył świat tak złożony i bogaty, że nawet po drugim przeczytaniu pierwszego tomu, nadal odkrywam nowe niuanse i głębsze znaczenia.

Fabuła, której skomplikowanie nie zawadza płynności czy zrozumieniu, wciąga od pierwszych stron. Porywające opisy świata, polityki, religii i społeczności Diuny sprawiają, że czuję się jak uczestnik tej...

Świetnie zbudowany świat, autentyczny i niezwykle złożony. Ciekawi bohaterowie, którym z przyjemnością się towarzyszy. To wszystko razem z rozbudowaną, wciągającą fabułą, czynią z tej książki absolutny "must read" dla każdego fana fantastyki.

Świetnie zbudowany świat, autentyczny i niezwykle złożony. Ciekawi bohaterowie, którym z przyjemnością się towarzyszy. To wszystko razem z rozbudowaną, wciągającą fabułą, czynią z tej książki absolutny "must read" dla każdego fana fantastyki.

Ta książka jest niesamowita. Polityka, intrygi, proroctwa, zemsta wszystko osadzone w niesamowitym klimacie pustynnej planety Arrakis oraz walką o najważniejsza substancje we wszechświecie - melanż.

Ta książka jest niesamowita. Polityka, intrygi, proroctwa, zemsta wszystko osadzone w niesamowitym klimacie pustynnej planety Arrakis oraz walką o najważniejsza substancje we wszechświecie - melanż.

Świetna książka!

Świetna książka!

Świat przedstawiony 10/10. Literatura SF ma to do siebie, że jest ponadczasowa. Bohaterowie ciekawi.

Świat przedstawiony 10/10. Literatura SF ma to do siebie, że jest ponadczasowa. Bohaterowie ciekawi.

Świetna książka, dawno już nie spotkałem się z tak bardzo dobrze opisanym światem przedstawionym. Całe uniwersum jest bardzo ciekawe i bogate w szczegóły, myślę że jest to obowiązkowa pozycja dla fanów s-f. Warto również zobaczyć film, który oddaje charakter tej powieści, pomimo kilku drobnych różnic.

Świetna książka, dawno już nie spotkałem się z tak bardzo dobrze opisanym światem przedstawionym. Całe uniwersum jest bardzo ciekawe i bogate w szczegóły, myślę że jest to obowiązkowa pozycja dla fanów s-f. Warto również zobaczyć film, który oddaje charakter tej powieści, pomimo kilku drobnych różnic.

O "Diunie" słyszałam wiele, wiele lat temu, ale jakoś nigdy nie było okazji jej przeczytać. Wybrałam się jednak na film, obejrzałam pierwszą i drugą część i stwierdziłam, że koniecznie muszę przeczytać pierwowzór. Bo za mało mi było w ekranizacji wyjaśnień, motywów. Film ogląda się świetnie, dobrze się na niego patrzy bo jest tam po prostu dużo ładnych obrazków. Ale dla mnie posiada za wiele niewiadomych. Przede wszystkim za mało w nim wiadomo o bohaterach, za mało o świecie poza Arrakis, za mało o motywacjach poza tymi wygłaszanymi w dialogach.
Czytałam i czytałam, momentami słuchałam audiobooka - tego drugiego absolutnie nie polecam, ciągłe mlaskanie lektora jest okropne. Już w 1/3 książki miałam załamanie i ogromną chęć się poddać. Na początku myślałam, że w styl Franka Herberta się "wczytam", i czekałam. Niestety, na próżno. Książkę czyta się straszliwie ciężko. Trudno przebrnąć przez filozoficzne rozmyślania bohaterów, pełne niezrozumiałych odnośników i powiązań z wydarzeniami nieopisanymi we wcześniejszych rozdziałach.
"Diunę" zmęczyłam po prawie dwóch miesiącach i stwierdzam, że była nie tylko ciężka w odbiorze, ale przede wszystkim nudna. Jak na taką objętość akcji wcale nie ma tak dużo. Książka jest miejscami tak bardzo przegadana, że powracając do właściwej akcji zdążałam już zapomnieć co tam się działo wcześniej. Bohaterowie nie zostali dobrze przedstawieni. Nawet Paul był dla mnie statystą, którego motywów i prawdziwych emocji nie widziałam. Jeden jedyny Vladimir Harkonnen był dla mnie postacią napisaną w pełni, jego jednego mogłam zrozumieć.
Dziwny był dla mnie ten cały kult Muad'diba. Rozumiem skąd to się wzięła - z fałszywych przepowiedni przygotowanych setki lat wcześniej. Ale nie widziałam tego, jak legenda staje się żywa, jak Paul dorasta do stania się postacią z opowieści. Do tego wyjątkowo irytujące i śmieszne były ciągłe uwagi jego matki w jej głowie na temat Paula: ale on to powiedział, wow, jak on to pomyślał, to co mówi jest takie niesamowite.
Podsumowując, dla mnie Diuna okazała się porażką. Film się dobrze ogląda bo jest ładny i ma przyjemną ścieżkę dźwiękową. Książka jednak jest dla mnie nudna. Ani świat Franka Herberta, ani bohaterowie, ani to co robią nie są dla mnie czymś wyjątkowym i znam mnóstwo innych książek bardziej rozbudowanych, skomplikowanych i zapadających w pamięć. Żadna książka nie będzie dobra dla wszystkich. "Diuny" nie polecam, bo nie znalazłam w niej ani nic wyjątkowego, ani nawet dobrego.

O "Diunie" słyszałam wiele, wiele lat temu, ale jakoś nigdy nie było okazji jej przeczytać. Wybrałam się jednak na film, obejrzałam pierwszą i drugą część i stwierdziłam, że koniecznie muszę przeczytać pierwowzór. Bo za mało mi było w ekranizacji wyjaśnień, motywów. Film ogląda się świetnie, dobrze się na niego patrzy bo jest tam po prostu dużo ładnych obrazków. Ale dla...