rewelacyjna książka!!! To właśnie jedna z tych, która sie kocha od pierwszej strony

rewelacyjna książka!!! To właśnie jedna z tych, która sie kocha od pierwszej strony

W zasadzie widzę wiele niedociągnięć w tej książce.
Sama historia składa się z wielu niepołączonych, niewyjaśnionych wątków. Ciekawie było mieć dostęp do myśli bohaterów książki. Jednak nadal brakowało mi lepszego przedstawienia ich charakterów, motywacji, wewnętrznych przemyśleń.

W zasadzie widzę wiele niedociągnięć w tej książce.
Sama historia składa się z wielu niepołączonych, niewyjaśnionych wątków. Ciekawie było mieć dostęp do myśli bohaterów książki. Jednak nadal brakowało mi lepszego przedstawienia ich charakterów, motywacji, wewnętrznych przemyśleń.

Czytałam 30 lat temu i wzbudziła zachwyt. Po obejrzeniu filmu przeczytam ponownie i wrażenie takie samo jak przed laty.

Czytałam 30 lat temu i wzbudziła zachwyt. Po obejrzeniu filmu przeczytam ponownie i wrażenie takie samo jak przed laty.

Diuna Franka Herberta, to moje pierwsze doświadczenie z twórczością Pana Herberta, jak i pierwsze zetkniecie się z szeroko rozumianym gatunkiem fantastyki naukowej w wersji książkowej.
Co ważne, po sięgniecie za tę serie nie odpowiada bezpośrednio ekranizacja filmowa w reżyserii Denisa Villeneuve, która bije obecnie rekordy popularności w światowym box officie. A piękne Ilustracje, zdobiące książkę w wykonaniu Wojciecha Siudmaka, łudząco przypominające malarstwo Zdzisława Beksińskiego, jeśli czujne oczy nie wyłapią różnic.
O Diunie Franka Herberta nie możemy mówić w kontekście jedno tomowej powieści, to zaledwie ziarenko pisaku na pustyni Arrakis. Diuna to cały złożony cykl, kronika pełna Herbertowskich „planów w planach”, „ fint wewnątrz fint w fintach’’ Książka na każdym kroku stara się rzucić czytelnikowi wyzwanie, i traktuje nas jako współpracowników w tych intrygach. Pisana w latach 60 XX wieku, była mocno inspirowana francuzką wojna w Algierii, która była wtedy w żywej pamięci Herberta.
Paul Atryda, główny protagonista powieści to Mahdi przywódca powstania sudańskiego. Człowiek prowadzony przez Boga; Mesjasz. Nie możemy tutaj mówić o żadnych domysłach, właśnie takim mianem zostaje okrzyknięty przez fremenów – pustynny lud, mocno inspirowany kulturą arabską.
Prorok, mesjasz, Lisan – al Gaib (‘’Głos spoza świata’’)
Stoję w twardej opozycji, jako by Diuna miała zostać klasyfikowana jako generyczne Science fiction.
Diuna to cała złożona gra polityczna, z kulturami, biotopami, religią sunnicko-buddyjską, która staje się kośćcem w zarządzaniu społeczeństwem. Kreuje fanatyzm religijny, mający przygotować wiernych na nadejście księcia obiecanego, który wcale nie musi okazać się zbawicielem a ciemiężycielem.
Należy również zwrócić uwagę, iż Frank Herbert staje się bardzo aktualnym myślicielem. Jego wizja terraformacji planet, zagrożenie ze strony myślących maszyn, które w uniwersum diuny zostały całkowicie zabronione, objęte prawem – ‘’ Nie będziesz czynił machiny na obraz i podobieństwo umysłu ludzkiego’’ zmusza nas do pewnych refleksji …
Frank Herbert nie miał lekkiego pióra, jednak Diuna to produkt umysłu, który nie ma żadnych ograniczeń jeśli chodzi o światotwórstwo. Herbert jest dla fantastyki naukowej, tym samym czym dla fantastyki J.R.R.Tolkien, niepowtarzalnym umysłem i wybitnym światotwórcą.

Diuna Franka Herberta, to moje pierwsze doświadczenie z twórczością Pana Herberta, jak i pierwsze zetkniecie się z szeroko rozumianym gatunkiem fantastyki naukowej w wersji książkowej.
Co ważne, po sięgniecie za tę serie nie odpowiada bezpośrednio ekranizacja filmowa w reżyserii Denisa Villeneuve, która bije obecnie rekordy popularności w światowym box officie. A piękne...

Lektor: Krzysztof Gosztyła 10/10
Najlepszy audiobook jakiego słuchałam

Lektor: Krzysztof Gosztyła 10/10
Najlepszy audiobook jakiego słuchałam

Cały cykl nie jest dla każdego i w tym tkwi największa zaleta prozy Herberta. Nie cacka się z czytelnikami, a tym, którzy wysilą się i skupią chociaż trochę, wynagrodzi czas niezapomnianą historią o naszych słabościach, o ślepym podążaniu za przywódcami, o śmierci i o życiu dla idei...

Cały cykl nie jest dla każdego i w tym tkwi największa zaleta prozy Herberta. Nie cacka się z czytelnikami, a tym, którzy wysilą się i skupią chociaż trochę, wynagrodzi czas niezapomnianą historią o naszych słabościach, o ślepym podążaniu za przywódcami, o śmierci i o życiu dla idei...

Jedna z najlepszych książek s-f, jakie czytałam.

Jedna z najlepszych książek s-f, jakie czytałam.

Zachwyt tą książką można porównać chyba do zachwytu nad książkami Coehlo.
Pretensjonalna słowna sałatka, treść prawie żadna. Nie pamiętam, aby mnie coś tak wynudziło i zirytowało jednocześnie.
Akcja jest nielogiczna, postaci są z papieru, nie mówią tylko wygłaszają sądy, jakby każdy miał po 90 lat, nawet jeśli ma 14.
Dobra fantastyka to Pieśni lodu i ognia, Władca Pierścieni, czy poczciwy Harry Potter.
Ta książka to nie tylko książka o pustyni. To także pustynia - w treści. Wielka burza piaskowa - gruba i skłębiona, a w środku prawie pusta.

Zachwyt tą książką można porównać chyba do zachwytu nad książkami Coehlo.
Pretensjonalna słowna sałatka, treść prawie żadna. Nie pamiętam, aby mnie coś tak wynudziło i zirytowało jednocześnie.
Akcja jest nielogiczna, postaci są z papieru, nie mówią tylko wygłaszają sądy, jakby każdy miał po 90 lat, nawet jeśli ma 14.
Dobra fantastyka to Pieśni lodu i ognia, Władca...

Mam wrażenie, że na pewnym etapie lektury każda ocena z przedziału 2-7/10 byłaby adekwatna. Największym plusem jest światotwórstwo (choć też nieco irytujący jest fakt, że autor opisuje makroskalę w mikroskali; to są niby całe planety i wszechświat, a opisywane jest to jak wojna w jednym państewku, do której wtrąca się państwo ościenne). Książka ma dużo rozmach na początku i wiele obiecuje, ale niestety nie dorasta do tych obietnic. Myślę, że może to wynikać z tego, że nie jestem docelowym odbiorca - piętnastoletnim chłopcem. To książka, która za czasów nastoletnich czytaloby mi się dobrze, ale nie jestem przekonana, czy nadaje się jako lektura dla dojrzałego czytelnika (porusza kilka dojrzałych wątków, które jednak zostają pochłonięte przez inne).
Boli niewykorzystanie potencjału większości bohaterów. Autor traci na początku mnóstwo czasu, by ustawić ich na planszy w odpowiednim miejscu i człowiek myśli sobie, że ma w tym swój cel, że każdy z bohaterów odegra jakąś rolę w tym wszystkim, a potem okazuje się, że jednak nie, to było po nic - i to jest okropnie rozczarowujące.

Mam wrażenie, że na pewnym etapie lektury każda ocena z przedziału 2-7/10 byłaby adekwatna. Największym plusem jest światotwórstwo (choć też nieco irytujący jest fakt, że autor opisuje makroskalę w mikroskali; to są niby całe planety i wszechświat, a opisywane jest to jak wojna w jednym państewku, do której wtrąca się państwo ościenne). Książka ma dużo rozmach na początku i...

Diuna to epicka podróż przez światy polityki, religii i ekologii. Frank Herbert mistrzowsko ukazuje konflikty pomiędzy rodami na planecie pełnej piasku i tajemnic. Jego wyobraźnia zaprowadza czytelnika w niezwykłą podróż, w której nie brakuje zwrotów akcji i zaskakujących momentów. Jazda na czerwiach to tylko wierzchołek góry lodowej tej olśniewająca opowieści, która intryguje i fascynuje na każdej stronie.

Diuna to epicka podróż przez światy polityki, religii i ekologii. Frank Herbert mistrzowsko ukazuje konflikty pomiędzy rodami na planecie pełnej piasku i tajemnic. Jego wyobraźnia zaprowadza czytelnika w niezwykłą podróż, w której nie brakuje zwrotów akcji i zaskakujących momentów. Jazda na czerwiach to tylko wierzchołek góry lodowej tej olśniewająca opowieści, która...