Z satysfakcją przeczytałam publikację Mai Dobiasz-Krysiak, poświęconą pedagogice waldorfskiej w Polsce czasów demokratycznego przełomu. Powodów tej satysfakcji jest kilka. Po pierwsze, jest [ona] przykładem rzetelnych studiów opartych na solidnych badaniach. Przyniosły one wyniki pozwalające między innymi na rewizję utartych poglądów na temat charakteru polskiej duchowości lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Po wtóre, temat antropozofii i jej oddziaływania na polską kulturę pojawia się co raz częściej w badaniach naukowych, które odsłaniają fakty dotychczas pomijane przez uczonych, a niniejsza praca nie tylko wpisuje się w tę tendencję, ale jest kolejną dużą rozprawą tej autorki poświęconą polskiej recepcji nauk Rudolfa Steinera. […]

Kolejny powód mojej recenzenckiej satysfakcji wiąże się z poczuciem uczestniczenia w procesie budowania w środowisku naukowym interdyscyplinarnej (czy też transdyscyplinowej w ujęciu Ryszarda Nycza) metodologii, pozwalającej wielostronnie badać takie złożone zjawiska jak ezoteryzm w kulturze, w który to proces wpisuje się również rozprawa Pani Dobiasz-Krysiak.

Z recenzji dr hab. Prof. nadzw. Moniki Rzeczyckiej, UG

Z satysfakcją przeczytałam publikację Mai Dobiasz-Krysiak, poświęconą pedagogice waldorfskiej w Polsce czasów demokratycznego przełomu. Powodów tej satysfakcji jest kilka. Po pierwsze, jest [ona] przykładem rzetelnych studiów opartych na solidnych badaniach. Przyniosły one wyniki pozwalające między innymi na rewizję utartych poglądów na temat charakteru polskiej duchowości...