Bardzo ciekawie przedstawiona sytuacja w polskim Kościele, ale nie tylko - przedstawiony jest również problem nietolerancji, nawrócenia, poprawności politycznej. Podobały mi się również odniesienia biblijne oraz dobór nazwiska księdza Marcina Srebrnikowskiego :). Zgadzam się z autorem, który w jakimś wywiadzie powiedział, że jest to książka o pięknie Kościoła mimo upadku niektórych jego przedstawicieli. Polecam!

Bardzo ciekawie przedstawiona sytuacja w polskim Kościele, ale nie tylko - przedstawiony jest również problem nietolerancji, nawrócenia, poprawności politycznej. Podobały mi się również odniesienia biblijne oraz dobór nazwiska księdza Marcina Srebrnikowskiego :). Zgadzam się z autorem, który w jakimś wywiadzie powiedział, że jest to książka o pięknie Kościoła mimo upadku...

Nie wiem, jak to napisać, ale opis z okładki nijak ma się do środka. To jest, owszem, historia kryminalna - czy raczej po prostu fabuła oparta na dziennikarskim śledztwie, ale poziomów tej książki jest znacznie, znacznie więcej.
Mamy tu i opiekę nad schorowanym człowiekiem (chorym człowiekiem społeczeństwa) która okazuje się bardzo metaforyczna dla całej różnie rozumianej zarazy, mamy tu i nawrócenie i wątpliwości w wierze, mamy sporo pochwały prostego polskiego człowieka, mamy niemało odniesień biblijnych - ale takich pomysłowych, nienachalnych - mamy wreszcie śmierć i wzruszenie. A wszystko wokół koronawirusa i innej zarazy.
Powiem szczerze - nie spodziewałem się, że to będzie tak ciekawe i tak dobrze napisane. Trzyma w napięciu. Jestem ciekawy, jak zostanie przyjęta przez szeroką publikę.

Nie wiem, jak to napisać, ale opis z okładki nijak ma się do środka. To jest, owszem, historia kryminalna - czy raczej po prostu fabuła oparta na dziennikarskim śledztwie, ale poziomów tej książki jest znacznie, znacznie więcej.
Mamy tu i opiekę nad schorowanym człowiekiem (chorym człowiekiem społeczeństwa) która okazuje się bardzo metaforyczna dla całej różnie rozumianej...

Każdy katolik ma wynikające z chrztu prawo do wyrażania troski o wspólnotę wiernych, której jest członkiem. Ostatnio skorzystał z tego prawa redaktor naczelny portalu PCh24.pl Krystian Kratiuk, pisząc pierwszą od wielu lat w Polsce powieść arcykatolicką.

Głównym bohaterem Zarazy jest młody, niezwykle obiecujący dla szeroko pojmowanej Rewolucji, kilkukrotnie nagradzany dziennikarz gazety „Europejskiej” Maksymilian Dębnicki. Pisze dużo i nieźle, zawsze zgodnie z tak zwanym głównym nurtem. W jego narracji Polska to zaścianek Europy, a sami Polacy stanowią esencję ciemnogrodu i „homofobii” – to oporni na postęp „naziole” o średniowiecznej mentalności. Kościół katolicki to największe zło tego świata, a jego kapłani-pasibrzuchy są ekspertami w krzywdzeniu innych, zwłaszcza dzieci.

Poproszony przez przełożonego o zbadanie sprawy księdza Macieja Srebrnikowskiego – kapłana, któremu udało się zrobić całkiem niezłą „karierę” w Kościele posoborowym – Dębnicki odkrywa prawdziwą twarz łajdaka w sutannie. Srebrnikowski to emanacja wszelkich niegodziwości i draństw – całego „swądu szatana”, jaki wdarł się do Kościoła w drugiej połowie XX wieku. Trudno stwierdzić czy w ogóle wierzy w Chrystusa. Co taki człowiek w ogóle robi w stanie kapłańskim? Odpowiedź na te pytania okazuje się z jednej strony absolutnie przerażająca, ale z drugiej – do bólu logiczna i na swój sposób racjonalna.

Dalszy ciąg recenzji TUTAJ:
https://pch24.pl/zaraza-powiesc-ktora-wzywa-do-nawrocenia-recenzja-powiesci-krystiana-kratiuka/

Każdy katolik ma wynikające z chrztu prawo do wyrażania troski o wspólnotę wiernych, której jest członkiem. Ostatnio skorzystał z tego prawa redaktor naczelny portalu PCh24.pl Krystian Kratiuk, pisząc pierwszą od wielu lat w Polsce powieść arcykatolicką.

Głównym bohaterem Zarazy jest młody, niezwykle obiecujący dla szeroko pojmowanej Rewolucji, kilkukrotnie nagradzany...

Dość ciekawie i wprost opisane mechanizmy niszczenia Kościoła od środka. Ważny głos w jedynie słusznym współcześnie dyskursie o przewinach KK.

Dość ciekawie i wprost opisane mechanizmy niszczenia Kościoła od środka. Ważny głos w jedynie słusznym współcześnie dyskursie o przewinach KK.