Bali się pokuty, ludzki odruch. Też się bałem. Mniej niż oni, to prawda, ale zapewne dlatego, że wiedziałem, co robiłem i z czym powinienem się liczyć, podnosząc łapsko na porządki ustanowione przez kochającą mnie władzę ludową. Krótko mówiąc, godziłem się z karą, tym bardziej że nie groziła mi ta najwyższa. Nie zasądzono takiej niektórym czempionom szpiegostwa, mnie też nie zasądzą. Jedynie początkowo nie miałem pewności. Z czasem trochę okrzepłem i przestałem obawiać się o życie, choć ten i ów ostrzegał, żebym nie chojrakował, bo wciąż ocieram się o czapę, ale puszczałem to mimo uszu.

Bali się pokuty, ludzki odruch. Też się bałem. Mniej niż oni, to prawda, ale zapewne dlatego, że wiedziałem, co robiłem i z czym powinienem ...

Grzeszyłem i ja słabościami, grzeszyłem. W dzień grałem komedię. Był reżyser, sufler, czyli podpowiadający, co należy pisać w przesznurowanym zeszycie i jak zeznawać, było paru błaznów i jeszcze kilku aktorów. Dopiero nocami faktycznie przeżywałem. Gasło światło, gasł optymizm, a wówczas na ciemnoszarym suficie oglądałem swój powrót do bliskiego miasta, oglądałem siebie pośród przyszłych sąsiadów, dawnych kolegów i znajomych. Wszystko było teraz zagadką. Patrzyłem w sufit, lecz co bym tam nie zobaczył, zaraz kryło się w cieniu przeszłości. Nęciła mnie wolność, a jednocześnie lękałem się zagrożeń, jakich mogła mi przydać.

Grzeszyłem i ja słabościami, grzeszyłem. W dzień grałem komedię. Był reżyser, sufler, czyli podpowiadający, co należy pisać w przesznurowany...

Jakież było moje zdziwienie, kiedy pod wieczór Marabut wpuścił do celi politycznego! Od razu go rozpoznałem i przemknęło mi przez myśl, że nareszcie ktoś z głową na karku. Taki nie będzie pitolić smutków i narzekać, że posadzili go za niewinność. I jeszcze coś zaświtało mi w głowie, to mianowicie, że nie jest wtyczką.

Jakież było moje zdziwienie, kiedy pod wieczór Marabut wpuścił do celi politycznego! Od razu go rozpoznałem i przemknęło mi przez myśl, że n...