W drugiej czesci poznajemy dalsze losy rodzenstwa NIiemojskich .Ksiazke czyta sie przyjemnie ,ale koncowka ksiazki jakby troche zagmatwana.

W drugiej czesci poznajemy dalsze losy rodzenstwa NIiemojskich .Ksiazke czyta sie przyjemnie ,ale koncowka ksiazki jakby troche zagmatwana.

Tym razem moja opinia nie będzie zbyt pochlebna - gdyby nie te tło historyczne, książkę spisałabym na straty i nie dałabym szansy kolejnemu tomowi. Nie miałam ochoty czytać o ciągłych rozterkach uczuciowych głównych bohaterów oraz ich "urzekających" do znudzenia, historiach miłosnych. Czułam przesyt już tym tematem. Także i niektóre z postaci straciły co nieco w moich oczach, szczególnie Wiktoria, która swoim zachowaniem i podejściem do niektórych spraw, zachowuje się jak rozkapryszone dziecko. Ciężko było ją czasem czytać i się przy tym nie zirytować...

Lubię książki J.J.ale tym razem czuję się bardziej zawiedziona niż zachwycona. Nie mam ochoty na ostatni tom ale że nie lubię zostawiać niedokończonych serii, to przeczytam byle mieć tę serię już za sobą...

Tym razem moja opinia nie będzie zbyt pochlebna - gdyby nie te tło historyczne, książkę spisałabym na straty i nie dałabym szansy kolejnemu tomowi. Nie miałam ochoty czytać o ciągłych rozterkach uczuciowych głównych bohaterów oraz ich "urzekających" do znudzenia, historiach miłosnych. Czułam przesyt już tym tematem. Także i niektóre z postaci straciły co nieco w moich...

Ciągnęła się ta część jak flaki z olejem. Ciągłe romanse, rozterki uczuciowe bohaterów. Mało zaskoczeń, jakoś tak nie czekam z utęsknieniem, żeby przeczytać ostatnią część. Póki co jak dla mnie najnudniejsza seria JJ.

Ciągnęła się ta część jak flaki z olejem. Ciągłe romanse, rozterki uczuciowe bohaterów. Mało zaskoczeń, jakoś tak nie czekam z utęsknieniem, żeby przeczytać ostatnią część. Póki co jak dla mnie najnudniejsza seria JJ.

Druga część historii rodziny Niemojskich rozgrywa się w latach 1921-1933. Ta część jest o wiele lepsza od pierwszej. Dobrze się czyta. Dużym plusem jest historia powstania Gdyni w tle.

Druga część historii rodziny Niemojskich rozgrywa się w latach 1921-1933. Ta część jest o wiele lepsza od pierwszej. Dobrze się czyta. Dużym plusem jest historia powstania Gdyni w tle.

Uwielbiam książki Joanny.

Uwielbiam książki Joanny.

Druga część historii rodziny Niemojskich rozgrywa się w latach 1921-1933. Wika jest szczęśliwą mężatką, choć jej życie pełne jest zawirowań. Gucio został lekarzem i ożenił się z wybranką o bogatej przeszłości. Fryderyk zaś uwikłał się w politykę i liczne kochanki i to na taką skalę, że grozi mu niebezpieczeństwo.
To wszystko rozgrywa się w międzywojennej rzeczywistości, gdzie z jednej strony Polska jest krajem wolnym, z drugiej zaś czuje coraz cięższy oddech swoich pazernych sąsiadów.
Książkę jak najbardziej polecam. Lubię język i styl @joanna.jax 📚

Druga część historii rodziny Niemojskich rozgrywa się w latach 1921-1933. Wika jest szczęśliwą mężatką, choć jej życie pełne jest zawirowań. Gucio został lekarzem i ożenił się z wybranką o bogatej przeszłości. Fryderyk zaś uwikłał się w politykę i liczne kochanki i to na taką skalę, że grozi mu niebezpieczeństwo.
To wszystko rozgrywa się w międzywojennej rzeczywistości,...

Długo się rozkręca akcja, rozwlekanie wątków. Dużo powtórzeń.

Długo się rozkręca akcja, rozwlekanie wątków. Dużo powtórzeń.

Z przyjemnością śledziłam dalsze losy rodzeństwa Niemojskich.
Nie da się ukryć, że robili wszystko, żeby te losy trochę się zagmatwały, ale dzięki temu książka nabrała wartkiej i ciekawej akcji.
Sięgam po następny tom cyklu, "Bliski koniec".

Z przyjemnością śledziłam dalsze losy rodzeństwa Niemojskich.
Nie da się ukryć, że robili wszystko, żeby te losy trochę się zagmatwały, ale dzięki temu książka nabrała wartkiej i ciekawej akcji.
Sięgam po następny tom cyklu, "Bliski koniec".

Jestem na bakier z historią a ta trylogia rozjaśniła mi w głowie trudne lata międzywojenne. Przygody głównych bohaterów czyta się z zapartym tchem

Jestem na bakier z historią a ta trylogia rozjaśniła mi w głowie trudne lata międzywojenne. Przygody głównych bohaterów czyta się z zapartym tchem

Tom nieco lepszy od pierwszego

Tom nieco lepszy od pierwszego