Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, która wciąga od pierwszych stron. Akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych, pod koniec wojny i w roku 2006. Posy, główną bohaterkę poznajemy jako siedmiolatkę. Mieszka z rodzicami w Domu Admirała, ogromnej posiadłości w angielskim Suffolk. Ukochany tato dziewczynki jest lotnikiem, Mama, niespełnioną artystką. To ojciec uczy małą Posy miłości do przyrody, a szczególnie do motyli.
Teraz Posy to niemal siedemdziesięcioletnia kobieta, wdowa, matka dwóch dorosłych synów. Nadal mieszka w Domu Admirała i pielęgnuje swój ukochany ogród. Pewnego dnia, po pięćdziesięciu latach w jej życie ponownie wkracza Freddie, dawny chłopak, który mimo obietnic bycia razem porzucił ją bez słowa. Posy trudno jest zaufać dawnemu narzeczonemu, ale z drugiej strony, lepsza przyjaźń z byłym ukochanym niż samotność. Dlaczego Freddie, pomimo że odnalazł ją po tylu latach, nie chce się z nią ponownie związać? Co oznacza jego dziwne zachowanie? Jaka tajemnica dzieli tych dwoje ludzi?
Książka bardzo przyjemna w czytaniu. Pomimo wielu trudnych momentów, niesie wiele optymizmu. Wyraziści bohaterowie, których bardzo polubiłam. Zakończenie w pewnym momencie dość przewidywalne, co nie ujmuje niczego całej powieści. Waźnym przesłaniem książki jest myśl, że należy brać życie za rogi i czerpać pełnymi garściami, bo nigdy nie wiadomo, czy i jakie będzie jutro. Polecam.

Książka, która wciąga od pierwszych stron. Akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych, pod koniec wojny i w roku 2006. Posy, główną bohaterkę poznajemy jako siedmiolatkę. Mieszka z rodzicami w Domu Admirała, ogromnej posiadłości w angielskim Suffolk. Ukochany tato dziewczynki jest lotnikiem, Mama, niespełnioną artystką. To ojciec uczy małą Posy miłości do przyrody,...

Fajny thriller z dziwnym zakończeniem...
Przeciętna pisarka Lowen Ashleigh zostaje wynajęta do dokończenia cyklu książek słynnej Verity Crawford, która po wypadku jest sparaliżowana. To dla niej szansa i duży zastrzyk finansowy, ale też ogromne wyzwanie.
Lowen jedzie więc do posiadłości pisarki, żeby zapoznać się z materiałami, które tamta zgromadziła. Wśród wydruków znajduje autobiografię Verity. To, co czyta wprawia ją w przerażenie. Wraz z mężem Verity, Jeremym podejmują kroki, które kończą ciąg dramatycznych zdarzeń w rodzinie Crawfordów.
Po kilku miesiącach Lowen znajduje list, który Verity napisała do męża. Czasu jednak już nie da się cofnąć...

Gdyby nie zakończenie, książka byłaby naprawdę dobra.

Fajny thriller z dziwnym zakończeniem...
Przeciętna pisarka Lowen Ashleigh zostaje wynajęta do dokończenia cyklu książek słynnej Verity Crawford, która po wypadku jest sparaliżowana. To dla niej szansa i duży zastrzyk finansowy, ale też ogromne wyzwanie.
Lowen jedzie więc do posiadłości pisarki, żeby zapoznać się z materiałami, które tamta zgromadziła. Wśród wydruków...

Nie wiem, która z autorek które fragmenty pisała, ale książka świetna. Niosąca otuchę, nadzieję, spokój, pozytywne emocje. To książka o bardzo ważnych rzeczach i sprawach. O przyjaźni przede wszystkim i o poświęceniu dla innych.
Akcja powieści toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych, w połowie XIX w i współcześnie. Z początku wydawać by się mogło, że to dwa zupełnie różne wątki, ale ponieważ to by za bardzo nie miało sensu, nie jest tajemnicą, że jedna historia połączy się z drugą.
Filipina Płaskowicka nie miała łatwego dzieciństwa. Jej rodzina należąca niegdyś do szlachty, w wyniku zubożenia trafiła do mieszczaństwa. Filipinę, z braku funduszy na jej wykształcenie, od dziecka posyłano do różnych dalekich krewnych, byleby tylko ci zapewnili jej naukę. Dziewczyna, pomna swojego losu, gdy tylko dorosła postanowiła związać się z socjalistami, by nakłaniać lud robotniczy, a potem chłopski do buntu. Zależało jej na tym, by wszyscy byli piśmienni, mieli takie same prawa, szczególnie do leczenia czy wsparcia finansowego na starość. Jej wielkim marzeniem było stworzenie Koła Gospodyń Wiejskich, by kobiety mogły wzajemnie się wspierać i odejść choć na chwilę od swoich codziennych obowiązków.
Łucja robi karierę w biurze nieruchomości. Wraz z mężem budują się 40 km od Warszawy, na wsi. Tam mieli się wyciszyć i odpocząć. Zagoniona Lusia jednak zwalnia dopiero, gdy zachodzi w ciążę. Przerażona, że lekarz zabrania jej pracować, zaczyna w niedługim czasie odkrywać uroki życia na wsi. Poznaje panią Jagodę, a potem resztę dziewczyn z Koła Gospodyń Wiejskich. Takiej przyjaźni i wsparcia nie doświadczyła nigdy dotąd. Pewnego dnia w jej ręce wpada niedokończona historia pisana przez pana Henryka, który zmarł kilka lat wcześniej. Autor pisze w niej nie o kim innym, jak o Filipinie Płaskowickiej, wiejskiej nauczycielce, dzielnej kobiecie i wielkiej zwolenniczce walki z ciemnotą. Jako, że Łucja z wykształcenia jest filolożką polską, w jej głowie świta pewna myśl...

Nie wiem, która z autorek które fragmenty pisała, ale książka świetna. Niosąca otuchę, nadzieję, spokój, pozytywne emocje. To książka o bardzo ważnych rzeczach i sprawach. O przyjaźni przede wszystkim i o poświęceniu dla innych.
Akcja powieści toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych, w połowie XIX w i współcześnie. Z początku wydawać by się mogło, że to dwa zupełnie...