Sięgając po twórczość Kafki czytelnik musi zmierzyć się z nie lada wyzwaniem. Pod powierzchnią groteski, licznych parabol i absurdalności uczestniczenia w procesie bez oskarżenia, gdzie "według prawa to wina przyciąga organa", towarzyszy Józefowi K. w onirycznym letargu między ciasnymi, mrocznymi pokojami, katedrą czy poddaszem ubogich kamienic gdzie, jak trafnie wskazuje Jakub Ekier „przenikają się urzędowość i sakralność” a „kapelan i woźny są pracownikami metafor”. Celem jest udowodnienie niewinności przed sądem, który jest niedostępny dla dowodów i przy pomocy prawników, którzy "dzień i noc żyją w swoim ciasnym prawie, nie mają dobrego rozeznania co do stosunków między ludźmi, a przy takich procesach odczuwają ten brak dotkliwie”. Dla ułatwienia sytuacji warto powziąć wiedzę, iż na ziemi nikt nie uzyskuje „uniewinnienia rzeczywistego”, a w najlepszym przypadku można uzyskać uniewinnienie „pozorowane” lub „odwlekane”. Wśród całego „uczonego pustosłowia”, którym autor nazywa prawniczy żargon, przenika fundamentalne dla człowieka pytanie o winę i możliwość odkupienia, która zmusza nas do refleksji nad naszym własnym procesem i jego nieubłaganym końcem.

Sięgając po twórczość Kafki czytelnik musi zmierzyć się z nie lada wyzwaniem. Pod powierzchnią groteski, licznych parabol i absurdalności uczestniczenia w procesie bez oskarżenia, gdzie "według prawa to wina przyciąga organa", towarzyszy Józefowi K. w onirycznym letargu między ciasnymi, mrocznymi pokojami, katedrą czy poddaszem ubogich kamienic gdzie, jak trafnie wskazuje...

Brak jakiejkolwiek logiki, sensu czy czegokolwiek zachwycającego.
Dno i dwa metry mułu

Brak jakiejkolwiek logiki, sensu czy czegokolwiek zachwycającego.
Dno i dwa metry mułu

Nie jest to książka dla wszystkich, dość trudna do zrozumienia. Przedstawia człowieka żyjącego biernie, bez większych uczuć jednostajnie i pokazać jego bezsilność wobec absurdalnej władzy. (główny bohater nawet nie wie za co został oskarżony ani nie ma możliwości obrony)
Warto zapoznać się z biografią Kafki, bo jest wyjątkowo interesująca.

Nie jest to książka dla wszystkich, dość trudna do zrozumienia. Przedstawia człowieka żyjącego biernie, bez większych uczuć jednostajnie i pokazać jego bezsilność wobec absurdalnej władzy. (główny bohater nawet nie wie za co został oskarżony ani nie ma możliwości obrony)
Warto zapoznać się z biografią Kafki, bo jest wyjątkowo interesująca.

Mega jest, mocne 10/10. Zagubienie, bezradność. Wszystko wydaje się tak bardzo prawdziwe oraz nie prawdziwe jednocześnie

Mega jest, mocne 10/10. Zagubienie, bezradność. Wszystko wydaje się tak bardzo prawdziwe oraz nie prawdziwe jednocześnie

Bardzo symboliczna książka.
Ja odebrałam ją jako rozliczenie z grzechów przed śmiercią i Sądem Najwyższym (Ostatecznym). Mówiąc krótko. Porównań, zachowań można podać wiele dla przykładu. Tu nic nie jest tym czym się wydaje. Absurd goni absurd, ale moim zdaniem można wyciągnąć wiele przemyśleń.
Podobała mi się. Polecam!

Bardzo symboliczna książka.
Ja odebrałam ją jako rozliczenie z grzechów przed śmiercią i Sądem Najwyższym (Ostatecznym). Mówiąc krótko. Porównań, zachowań można podać wiele dla przykładu. Tu nic nie jest tym czym się wydaje. Absurd goni absurd, ale moim zdaniem można wyciągnąć wiele przemyśleń.
Podobała mi się. Polecam!

"Kucharka pani Grubach, jego gospodyni, przynosząca mu śniadanie codziennie około ósmej godziny rano, tym razem nie przyszła. To się dotychczas nigdy nie zdarzyło. K. czekał jeszcze chwilę, widział ze swego łóżka starą kobietę z przeciwka, która obserwowała go z niezwykłą ciekawością, potem jednak głodny i zdziwiony zadzwonił.
(...) - Nie - rzekł człowiek przy oknie, rzucił książkę na stolik i wstał. - Nie wolno panu odejść,' pan jest przecież aresztowany.
- Tak to wygląda - rzekł K. - Ale za co? - spytał potem."

"Kucharka pani Grubach, jego gospodyni, przynosząca mu śniadanie codziennie około ósmej godziny rano, tym razem nie przyszła. To się dotychczas nigdy nie zdarzyło. K. czekał jeszcze chwilę, widział ze swego łóżka starą kobietę z przeciwka, która obserwowała go z niezwykłą ciekawością, potem jednak głodny i zdziwiony zadzwonił.
(...) - Nie - rzekł człowiek przy oknie,...

Szczerze mówiąc, jest to utwór, który wprawdzie powstał dawno temu, ale niewątpliwie jest aktualny.

Szczerze mówiąc, jest to utwór, który wprawdzie powstał dawno temu, ale niewątpliwie jest aktualny.

Nietypowa, ale bardzo przypadła mi do gustu. Czytając, miałem wrażenie, że Autor się ze mną droczy. Każdy rozdział zaczyna się normalnie, wręcz nieciekawie. Czytelnik jest zasypywany trywialnymi szczegółami na temat codziennego życia głównego bohatera. Jednak za każdym razem, trochę już znudzony przydługim wstępem, orientowałem się, że Autorowi znowu się udało. Nie potrafiłem dokładnie uchwycić momentu, w którym fabuła stawała się tak absurdalna, że aż dawało się odczuć pewną grozę. Co gorsza, bohaterowie zdawali się w ogóle tego nie zauważać, przez co wciąż miałem wrażenie, że coś mi się wydaje. Po skończeniu książki czuję się tak, jakbym przed chwilą wybudził się z bardzo dziwnego snu.

Nietypowa, ale bardzo przypadła mi do gustu. Czytając, miałem wrażenie, że Autor się ze mną droczy. Każdy rozdział zaczyna się normalnie, wręcz nieciekawie. Czytelnik jest zasypywany trywialnymi szczegółami na temat codziennego życia głównego bohatera. Jednak za każdym razem, trochę już znudzony przydługim wstępem, orientowałem się, że Autorowi znowu się udało. Nie...

"Proces" Franza Kafki to powieść, która od lat fascynuje i porusza czytelników na całym świecie. Choć jej interpretacja jest wieloznaczna, a sama historia budzi wiele pytań, nie sposób zaprzeczyć jej literackiej wartości i sile oddziaływania.

Jednym z największych atutów "Procesu" jest jego niezwykły klimat. Kafka tworzy atmosferę absurdu i surrealizmu, w której granice między rzeczywistością a snem zacierają się, a codzienność staje się koszmarem. Uczucie niepewności i zagrożenia towarzyszy czytelnikowi od pierwszej do ostatniej strony.

Kolejnym atutem powieści jest jej głębia psychologiczna. Kafka mistrzowsko ukazuje zagubienie i lęk człowieka w obliczu niezrozumiałej i wszechmocnej władzy. Józef K., główny bohater "Procesu", staje się ofiarą bezdusznego systemu, który nie daje mu żadnych szans na obronę.

Warto również zwrócić uwagę na znakomity styl Kafki. Pisarz operuje językiem precyzyjnym i metaforycznym, a jego zdania są pełne napięcia i niedopowiedzeń. "Proces" to nie tylko wciągająca historia, ale również literacki kunszt na najwyższym poziomie.

Podsumowując, "Proces" to powieść wyjątkowa i niepowtarzalna. Nie jest to łatwa lektura, ale z pewnością warta poświęconego jej czasu. Książka Kafki skłania do refleksji nad naturą władzy, kondycją ludzką i sensem życia.

"Proces" to jedna z najważniejszych powieści XX wieku, która wywarła ogromny wpływ na literaturę i kulturę.
Książka Kafki została przetłumaczona na wiele języków i doczekała się wielu adaptacji filmowych i teatralnych.
"Proces" to lektura obowiązkowa dla miłośników literatury modernistycznej i egzystencjalnej.
Jeśli szukasz książki, która poruszy Cię do głębi i zmusi do refleksji, "Proces" Franza Kafki jest właśnie dla Ciebie.

"Proces" Franza Kafki to powieść, która od lat fascynuje i porusza czytelników na całym świecie. Choć jej interpretacja jest wieloznaczna, a sama historia budzi wiele pytań, nie sposób zaprzeczyć jej literackiej wartości i sile oddziaływania.

Jednym z największych atutów "Procesu" jest jego niezwykły klimat. Kafka tworzy atmosferę absurdu i surrealizmu, w której granice...

Możliwe interpretację znacznie bardziej kunsztowne niż sam obiekt ich interpretacji - tekst. Choć nie wiem jak spisał się Bruno Schulz w samym przekładzie, to mamy tu przynajmniej na plus, zachowanie zapewne z oryginału nasycenia Procesu tą paniczną atmosferą przytłoczenia.

Możliwe interpretację znacznie bardziej kunsztowne niż sam obiekt ich interpretacji - tekst. Choć nie wiem jak spisał się Bruno Schulz w samym przekładzie, to mamy tu przynajmniej na plus, zachowanie zapewne z oryginału nasycenia Procesu tą paniczną atmosferą przytłoczenia.