Lektura zapierająca dech w piersi, rewelacyjna!

Lektura zapierająca dech w piersi, rewelacyjna!

Ciekawa relacja osobista Marianny Razik, która po wojnie poprzez małżeństwo z przedwojennym cyrkowcem/atletą, a swoim dalszym kuzynem Franciszkiem Razikiem, została cyrkówką. Nie był to prawdziwy cyrk, ale dwójka pasjonatów przemierzająca głównie Mazowsze, Kurpie i okolice. (Wspomnę, że sprawdziłam na mapie, że Marianna mieszkała ok.24 km od rodzinnej wsi Pniewo, gdzie urodziła się i wychowała moja Mama, niestety już niezyjąca od 13 lat, a wierzę, że Mamusia jako dziecko mogła uczestniczyc w powojennych występach Marianny i Franciszka w pobliskim Strzeżewie lub innych okolicznych wsiach).
Wspomnienia Marianny są bardzo osobiste i pełne uczuć, jej religijność hamuje jednak głębszą warstwę wynurzeń, a okrutne wydarzenia wojenne dają o sobie znać w jej lękach .

Ciekawa relacja osobista Marianny Razik, która po wojnie poprzez małżeństwo z przedwojennym cyrkowcem/atletą, a swoim dalszym kuzynem Franciszkiem Razikiem, została cyrkówką. Nie był to prawdziwy cyrk, ale dwójka pasjonatów przemierzająca głównie Mazowsze, Kurpie i okolice. (Wspomnę, że sprawdziłam na mapie, że Marianna mieszkała ok.24 km od rodzinnej wsi Pniewo, gdzie...

Cudowna.

Cudowna.

Zwlekałam z napisaniem opinii o tej książce wiele tygodni. Przez ten czas biłam się z myślami i wielokrotnie analizowałam tę powieść. Trudno mi było odpowiedzieć sobie na pytanie czy historia opisana przez Annę Fryczkowską mnie oczarowała czy wręcz przeciwnie.

Apetyt miałam przeogromny, gdyż wcześniej naczytałam się entuzjastycznych opinii czytelników o "Cyrkówce Mariannie", których zdanie bardzo sobie cenię. Nastawiłam się na powieść wybitną, jednak w mojej ocenie jest po prostu dobrze napisaną historią o nietuzinkowej postaci: artystce cyrkowej i malarce Mariannie Razik.
Byłam zaskoczona tematyką tej książki. Do tej pory Anna Fryczkowska kojarzyła mi się jako autorka mrocznych kryminałów, poruszających tematy ważne społecznie. Teraz na warsztat wzięła biografię powojennej artystki, której życie i twórczość znana jest tylko nielicznym.
To przed wszystkim opowieść o wielkiej miłości młodziutkiej wiejskiej dziewczyny podnoszącej się z wojennej traumy do wędrownego artysty, który przed wojną był gwiazdą cyrkową. Ich miłość i pasja połączyły ich na lata. Zjechali Polskę wzdłuż i wszerz występując we wsiach i miasteczkach jako Cyrk światowej sławy Arnolda i Marisse Boticellisse. Nieśli uśmiech, odrobinę rozrywki i wytchnienia ludziom prostym i pracowitym dla których godzina spędzona na występie w remizie strażackiej była krótką chwilą wytchnienia od szarej codzienności.
Żyli z dnia na dzień ciesząc się swoim towarzystwem, oswajając swoje lęki aby zbliżyć się do siebie jeszcze bardziej.

Po początkowym zachwycie, jaki wzbudziła we mnie ta opowieść zaczęłam jednak odczuwać pewnego rodzaju znużenie. Kolejne miasteczka, kolejne występy, kolejne historie z przeszłości, które naznaczyły naszych bohaterów. W pewnym momencie poczułam przesyt.
Mimo to to naprawdę piękna historia, wydobyta przez autorkę na światło dzienne z zakurzonych muzealnych sal i izb pamięci. Podziwiam zapał Anny Fryczkowskiej i jej wręcz detektywistyczne podejście do tematu. To się czuje w trakcie czytania.
I mimo iż nie umarłam z zachwytu to z przyjemnością przeczytałam tę książkę.

Zwlekałam z napisaniem opinii o tej książce wiele tygodni. Przez ten czas biłam się z myślami i wielokrotnie analizowałam tę powieść. Trudno mi było odpowiedzieć sobie na pytanie czy historia opisana przez Annę Fryczkowską mnie oczarowała czy wręcz przeciwnie.

Apetyt miałam przeogromny, gdyż wcześniej naczytałam się entuzjastycznych opinii czytelników o "Cyrkówce...

Cyrk kojarzy nam się z przepychem dekoracji, rekwizytów, ogromną ilością artystów i zwierząt. Tymczasem dwójka ludzi (małżeństwo Marianny i Franciszka Ryzików) stworzyło cyrkowy duet w mrocznych czasach, gdy Polska dźwigała się z powojennej traumy, powstawała z ruin. Ci ludzie jeździli czym się dało (stopem, pociągiem, PKS-em, furmankami) po wsiach, miasteczkach oferując ludności swoje występy. Spali gdzie popadnie, sami nie mieli wiele, a satysfakcję czerpali z entuzjazmu publiczności. Zadziwiała mnie kreatywność i pomysłowość Marianny jeśli chodzi o szycie strojów (na przykład sukienka z bandaży),butów czy ozdób. Wszystko szyła i naprawiała własnoręcznie. A ile jej to sprawiało frajdy! W trudach i znoju, w ciężkich realiach życia duet cyrkowy dawał ludziom radość i sprawiał, że chociaż na moment mogli odprężyć się i zapomnieć o ciężkich warunkach życia.

Marianna wyróżniła się heroicznym czynem. Zgłosiła się do obozu pracy pod Szczytnem w zastępstwie za chorego brata. Coś musiało odcisnąć trwały ślad w jej psychice, gdyż po powrocie do domu większość czasu spędzała siedząc na drzewie. Zeszła z niego dopiero wówczas gdy poślubiła Franciszka. Dziwne to było małżeństwo. On przeżył pobyt w obozie koncentracyjnym w Stutthofie, zabito mi żonę i córeczkę. Dwoje poranionych przez wojnę ludzi, którzy przez długi czas stanowili białe małżeństwo, bo z powodu swoich traum nie byli w stanie ze sobą współżyć. W swojej długiej wędrówce trafiają między innymi do wioski o nazwie Wygoda, w której Niemcy wymordowali wszystkich mieszkańców. Przeżył tylko Jerzy, gdyż przebywał poza wioską w czasie gdy odbywała się rzeź. Razikowie zajmują jeden z domów aby przeczekać w nim zimę. Marianna sprząta wyludnione domy jak szalona. Mówi, że czyści ze śmierci martwą wioskę. Ten fragment książki był bardzo sugestywny, mroczny i przerażający.

Zadziwiało mnie jak niewiele Razikom było potrzeba do szczęścia, do życia. Wystarczyło trochę jedzenia, jakiś kąt do spania i to wszystko. Marianna miała niezwykle dobre serce. Potrafiła oddać cały zarobek biednym ludziom, a przecież sami z mężem niczego nie mieli. Pracowali w zasadzie tylko na jedzenie i jakiś tymczasowy dach nad głową. Różnili się charakterem i rodzajem doznanych podczas wojny krzywd, co powodowało nieporozumienia i spięcia. Marianna nie godziła się z tym aby to facet za nią podejmował różne decyzje, nie pytając ją o zdanie. Buntowała się często w stosunku do swoich rodziców, męża. Była charakterna, ale i bardzo wrażliwa. Przez jakiś czas występował z nimi również młodszy brat Marianny (ten sam, za którego pojechała do obozu pracy) , który był również uzdolniony artystycznie – rzeźbił w drewnie.

Książka jest tak naprawdę smutna, chwilami dołująca. Bieda jaka panowała po wojnie, totalnie zrujnowane z ziemią miasta, urazy psychiczne jakich doznali ludzie na skutek przeżyć wojennych powoduje, że ten “krajobraz po bitwie” przytłacza. Nawet ta para cyrkowców, która wychodzi do ludzi niosąc im zabawę, rozrywkę i cyrkowe sztuczki, “niesie swój krzyż”, przeżywając wzloty i upadki. Czułam się po przeczytaniu tej książki jak przepuszczona przez wyżymaczkę, aczkolwiek Marianna wzbudzała moją sympatię i skradła moje serce. Natomiast jej mąż Franciszek już niekoniecznie.

W całej tej opowieści , złożonej ze skrawków pamięci żyjących jeszcze świadków, pamiętnika Marianny, wycinków z gazet wyłania się obraz niezwykle odważnej, utalentowanej i niesłychanie wrażliwej na ludzką krzywdę kobiety. Zabrakło mi jednak zdjęć tej pary (nie licząc fotki Marianny na okładce),dlatego przeszukiwałam internet w poszukiwaniu jakichś zdjęć tej cyrkowej pary. Autorka zamieściła kopie obrazów artystki, ale gdyby jeszcze zilustrwała książkę fotografiami, to znacznie wzrosłaby jej atrakcyjność. Ciężko się pozbierać po lekturze, w której jest tyle biedy, cierpienia i powojennych udręk. Nie mniej jednak ze względu na niezwykłą główną bohaterkę czyli Mariannę – zdecydowanie polecam.

Cyrk kojarzy nam się z przepychem dekoracji, rekwizytów, ogromną ilością artystów i zwierząt. Tymczasem dwójka ludzi (małżeństwo Marianny i Franciszka Ryzików) stworzyło cyrkowy duet w mrocznych czasach, gdy Polska dźwigała się z powojennej traumy, powstawała z ruin. Ci ludzie jeździli czym się dało (stopem, pociągiem, PKS-em, furmankami) po wsiach, miasteczkach oferując...

Literatura ale której warto zarwać noc! Piękna!

Literatura ale której warto zarwać noc! Piękna!

Obszerna powieść oparta na faktach z życia słynnej pary cyrkowców Marianny i Franciszka Razików (pseud. Marisse i Arnoldo Boticellisse). Historia bierze swój początek w roku 1945, tuż po zakończeniu II wojny światowej. Trudny dla wszystkich czas, zwłaszcza dla głównych bohaterów silnie naznaczonych przez los. Odnajdują jednak w sobie siłę by się podnieść i stawić czoła przyszłości. Franciszek jest doświadczonym atletą, przed wojną prowadził swój cyrk. Marianna wraca do rodzinnej wsi z robót przymusowych i cały swój czas spędza siedząc na drzewie. Dopiero pojawienie się Franciszka zmienia jej życie. Wspólnie decydują się na podróż w nieznane, by bawiąc ludzi zarabiać na życie. Nie jest łatwo, panuje bieda, smutek i pustka. Jak w takiej sytuacji weselić innych sztuczkami cyrkowymi? A może jednak tego ludzie potrzebują, chwili radości, zapomnienia.
„Zjechali niemal całą- podnoszącą się po II wojnie światowej Polskę występując jako cyrk światowej sławy Arnolda i Marisse Boticellisse”

Pozycja bardzo wartościowa ze względu na treść. Przedstawia niszowy temat w sposób niezwykle ciekawy. Autorka wykonała ogrom pracy tworząc tak obszerną powieść na podstawie szczątkowych informacji. Więcej bowiem materiałów na temat malarstwa Marianny Razik, aniżeli kariery cyrkowej trwającej ponad 20 lat. Jestem pod wrażeniem głównej bohaterki i jej niezwykłej siły. Ile w powieści prawdy? Ocena należy do czytelnika. Nie zmienia to faktu, że powieść warto poznać.

Obszerna powieść oparta na faktach z życia słynnej pary cyrkowców Marianny i Franciszka Razików (pseud. Marisse i Arnoldo Boticellisse). Historia bierze swój początek w roku 1945, tuż po zakończeniu II wojny światowej. Trudny dla wszystkich czas, zwłaszcza dla głównych bohaterów silnie naznaczonych przez los. Odnajdują jednak w sobie siłę by się podnieść i stawić czoła...

Pani Marianno... chylę głowy dla Twojej odwagi, wiary w ludzi, dobrego serca i słowa dla każdej spotkanej osoby na swojej cyrkowej drodze. Ufam, że tam gdzie jesteś, jest i Twój ukochany Arnoldo. Macie najwspanialszy namiot cyrkowy, numery są dopracowane do perfekcji, sala wypełniona po brzegi... Byłabyś najwspanialsza celebrytką w naszych czasach!

Pani Marianno... chylę głowy dla Twojej odwagi, wiary w ludzi, dobrego serca i słowa dla każdej spotkanej osoby na swojej cyrkowej drodze. Ufam, że tam gdzie jesteś, jest i Twój ukochany Arnoldo. Macie najwspanialszy namiot cyrkowy, numery są dopracowane do perfekcji, sala wypełniona po brzegi... Byłabyś najwspanialsza celebrytką w naszych czasach!

"Cyrkówka Marianna" Anny Fryczkowskiej jest tak samo nietuzinkową, fascynującą, barwną, wyróżniającą się biografią, jak jej bohaterowie - Marianna i jej mąż Franciszek Ryzik, tworzący dwuosobowy cyrk, występujący pod pseudonimami Arnloldo i Marisse Botticellisse.
Autorka niewątpliwie ludzi tych ocaliła od zapomnienia, choć przez prawie ćwierć wieku nieśli innym nadzieję, chwile wytchnienia oraz radość radość. Ludzi, którzy mimo przeżytych traum, potrafili żyć po swojemu, okazywać empatię, pokochać, cieszyć się życiem i sobą. Czytelników zaś zabiera w podróż po powojennej, prowincjonalnej, straumatyzowanej i biednej Polsce. Zaczarowuje nas tak, jak ją zaczarowały namalowane przez Mariannę obrazy i muzealny folder zawierający krótką notatkę o niej, dzięki którym postanowiła napisać tę książkę. Naprawdę warto sięgnąć po tę napisaną pięknym językiem, wciągającą historię dwojga ludzi, którzy mieli odwagę, fantazję, głęboko wierzyli w sens tego, co robią i zawsze mogli na siebie liczyć. Przede wszystkim o silnej kobiecie, która nie szła w życiu na kompromisy, odnosiła sukcesy w profesjach, o których nie miała pojęcia, mimo braku środków, była jak kolorowy ptak, w szaro-burych czasach.
Anna Fryczkowska stworzyła prawdziwe dzieło, w którym historia przenika się z teraźniejszością, zdarzenia realne współistnieją z religijnymi, sennymi objawieniami, natomiast zgromadzone tytaniczną pracą materiały przeplatają się z barwnymi opowieściami Marianny.
Choć nie przepadam audiobooków, ten przeczytany przez Katarzynę Tatarak, słuchało mi się bardzo dobrze. Lektorka fantastycznie oddała wszystkie emocje.
Jeśli jeszcze nie znacie historii cyrku Razików, to gorąco polecam!

"Cyrkówka Marianna" Anny Fryczkowskiej jest tak samo nietuzinkową, fascynującą, barwną, wyróżniającą się biografią, jak jej bohaterowie - Marianna i jej mąż Franciszek Ryzik, tworzący dwuosobowy cyrk, występujący pod pseudonimami Arnloldo i Marisse Botticellisse.
Autorka niewątpliwie ludzi tych ocaliła od zapomnienia, choć przez prawie ćwierć wieku nieśli innym nadzieję,...

#WyzwanieLC2023 #Listopad #Książka o Polsce #Dzieje się w Polsce

Cyrkówka Marianna to niezwykle ciepła i nastrojowa opowieść o kobiecie z artystyczną duszą, która spełnia się podczas występów cyrkowych wraz ze swym partnerem. To właśnie tej dwójce towarzyszymy w ich cyrkowych zmaganiach i przygodach.

Podróż po Polsce zaczynamy tuż po wojnie i towarzyszymy cyrkowi podczas kilkudziesięcioletniej wędrówki naszpikowanej licznymi występami, ale też zwykłymi, codziennymi troskami i przygodami. Jest to idealna sposobność do zapoznania się bliżej z powojennymi realiami i ówczesnymi standardami życia w komunistycznej Polsce.

Książka jest lekka i bardzo przyjemna w odbiorze. W wersji audiobooka lektorka buduje ciepły, pełen miłości nastrój. Świetna lektura na długie, mroźne jesienne wieczory. Polecam.

8/10 - wyjątkowa

#WyzwanieLC2023 #Listopad #Książka o Polsce #Dzieje się w Polsce

Cyrkówka Marianna to niezwykle ciepła i nastrojowa opowieść o kobiecie z artystyczną duszą, która spełnia się podczas występów cyrkowych wraz ze swym partnerem. To właśnie tej dwójce towarzyszymy w ich cyrkowych zmaganiach i przygodach.

Podróż po Polsce zaczynamy tuż po wojnie i towarzyszymy cyrkowi podczas...