Bardzo dobra biografia, z której wiele można się dowiedzieć o życiu i twórczości pisarza. Zwłaszcza historia jego podróży i problemy związane z powstawaniem i drukowaniem jego książek są bardzo ciekawe. Tak samo wojenna przygoda (Dywizjon 303, Dziękuję ci kapitanie) są bardzo interesujące. Trudny charakter, rozbujałe własne pisarskie ego czy frywolność w kontaktach z tubylcami płci odmiennej przebija z kart biografii.

Bardzo dobra biografia, z której wiele można się dowiedzieć o życiu i twórczości pisarza. Zwłaszcza historia jego podróży i problemy związane z powstawaniem i drukowaniem jego książek są bardzo ciekawe. Tak samo wojenna przygoda (Dywizjon 303, Dziękuję ci kapitanie) są bardzo interesujące. Trudny charakter, rozbujałe własne pisarskie ego czy frywolność w kontaktach z...

Biografia kolejnego odkrywcy nieodkrytego. Bardzo rzetelna, drobiazgowa wręcz, ale czuć, ze autor jest po stronie swojego bohatera. Wyjaśnia, hipotetyzuje ale nie naciąga faktów. Fiedler miał za swojego długiego życia do czynienia z wieloma kontrowersyjnymi tematami - od życia pod zaborami i odzyskiwania niepodległości, przez niespełnione ambicje kolonialne, życie wśród dzikich i ówczesny stosunek białych europejskich odkrywców, zwłaszcza do kobiet z dalekich krajów. Była i druga wojna światowa, a potem długie lata lawirowania w komunizmie. Nigdzie nie ma dowodów na to ze przestał być przyzwoitym.. przynajmniej jak na tamte czasy. Życie miał z pewnością ciekawe, a głód świata nienasycony. Jego książki to było nasze okno na ten świat, tym głodem zarażał.

Biografia kolejnego odkrywcy nieodkrytego. Bardzo rzetelna, drobiazgowa wręcz, ale czuć, ze autor jest po stronie swojego bohatera. Wyjaśnia, hipotetyzuje ale nie naciąga faktów. Fiedler miał za swojego długiego życia do czynienia z wieloma kontrowersyjnymi tematami - od życia pod zaborami i odzyskiwania niepodległości, przez niespełnione ambicje kolonialne, życie wśród...

Fiedler był inspirującą osobą, wiec książka o nim nie mogła być inna. Polecam 👍

Fiedler był inspirującą osobą, wiec książka o nim nie mogła być inna. Polecam 👍

Świetnie napisana, barwna biografia Fiedlera - podróżnika, mężczyzny, obywatela. To były trochę inne czasy, dzisiaj powiedzielibyśmy pewnie, że zachowanie Fiedlera często było seksistowskie, tym większe brawa dla Piotra Bojarskiego za to, że nie pokusił się o stworzenie biografii-ołtarzyka, ale opisał życie swojego bohatera wraz z jego blaskami i cieniami.
Oczywiście część poświęcona podróżom i pierwszym książkom była bardzo ciekawa, ale mi najbardziej przypadły do gustu rozdziały poświęcone późniejszym latom życia Fiedlera - już w powojennej Polsce.

Świetnie napisana, barwna biografia Fiedlera - podróżnika, mężczyzny, obywatela. To były trochę inne czasy, dzisiaj powiedzielibyśmy pewnie, że zachowanie Fiedlera często było seksistowskie, tym większe brawa dla Piotra Bojarskiego za to, że nie pokusił się o stworzenie biografii-ołtarzyka, ale opisał życie swojego bohatera wraz z jego blaskami i cieniami.
Oczywiście część...

Dobra biografia, rzeczowa, szczegółowa. Plus za wstawki z oryginalnych listów czy też rzeczywiste cytaty, dzięki temu autor zwiększył immersję w świat Arkadego :) Tym bardziej ciekawa jeśli jest się mieszkańcem Poznania - czytelnik odnajdzie wiele znajomych zakątów i ulic. Dobrze rozumiem, że nie wolno nam oceniać takich postaci przez pryzmat dzisiejszego świata. Fiedler może sprawiać wrażenie mizogina czy samolubnego konformisty pełnego sprzeczności (kochał zwierzęta tak samo jak kochał na nie polować...). No cóż, takie czasy. Najbardziej jednak uderzył mnie obraz człowieka z ego wysokim jak on sam, szerokim jak rzeka Amazonka. Rozdziały z listami pełnymi narzekań (m.in. o rozmiar czcionki) aż bolą.

Dobra biografia, rzeczowa, szczegółowa. Plus za wstawki z oryginalnych listów czy też rzeczywiste cytaty, dzięki temu autor zwiększył immersję w świat Arkadego :) Tym bardziej ciekawa jeśli jest się mieszkańcem Poznania - czytelnik odnajdzie wiele znajomych zakątów i ulic. Dobrze rozumiem, że nie wolno nam oceniać takich postaci przez pryzmat dzisiejszego świata. Fiedler...

Świetne pióro.polemicznym jest apoteoza jego domu rodzinnego i ciągnie się przez całą książkę. Autor nabiera cech Arkadego
Relacje rodziny to bezustanne secie w fanfary.opisy jego działań wspierających uprzedni ustrój komentowane krótkimi.ale przecież chciał jeździć.Ale czekał go wyjazd.coz nie oczekiwałem aby mój ulubiony autor był szmacony .aby używać i wyzywać się na nim .ale opisy .tak miękkie ,aby kryształu nie porysowC to już przesadA.niemniej chwała za wyliczenie i opisanie chronologiczne jego dziAlan w starym systemie. Autor zajął niedopuszczalna bałwochwalcze pozycję i szlaban kładę na inne jego produkty.


Drobiazgowe opisy życia .działania Arkadego pozwalają na przybliżenie jego jako człowieka .o trudnym charakterze. Od 60 lat jestem jego wiernym czytelnikiem .wiele książek mnie rozczarowało były zbyt ubogie w treści itd Sądziłem iż ta biografia przybliży mi Arkadego
Co czyni.ale w fałszywym przypochlebnym pieniu także nagannych moralnie postępowań autora strzela sobie w kolano i stopę. Ostatecznie polećam

Świetne pióro.polemicznym jest apoteoza jego domu rodzinnego i ciągnie się przez całą książkę. Autor nabiera cech Arkadego
Relacje rodziny to bezustanne secie w fanfary.opisy jego działań wspierających uprzedni ustrój komentowane krótkimi.ale przecież chciał jeździć.Ale czekał go wyjazd.coz nie oczekiwałem aby mój ulubiony autor był szmacony .aby używać i wyzywać się na...

Udana biografia znanego nam z młodości pisarza. Widać, że autor wykonał ogrom pracy. Stworzył ciekawą i nieprzytłaczającą mimo liczby opisywanych wydarzeń lekturę. Niektóre fragmenty są na pewno zbyt szczegółowe, ale generalnie udało się zachować dobrze wyważone proporcje oraz płynną narrację. Podobało mi się.

Udana biografia znanego nam z młodości pisarza. Widać, że autor wykonał ogrom pracy. Stworzył ciekawą i nieprzytłaczającą mimo liczby opisywanych wydarzeń lekturę. Niektóre fragmenty są na pewno zbyt szczegółowe, ale generalnie udało się zachować dobrze wyważone proporcje oraz płynną narrację. Podobało mi się.

‘’FIEDLER GŁÓD ŚWIATA” Piotr Bojarski
Biografia, na którą czekałem, ponieważ poznając świat, z książek poznańskiego podróżnika za nastoletnich lat nie zastanawiałem się kim był autor, co robił, jak żył, gdzie, dlaczego tak go nosiło. Kilka lat temu udało mi się przeczytać, co prawda swego rodzaju autobiografię Arkadego Fiedlera „Wiek męski zwycięski”, jednak po tej lekturze pojawiły się nowe pytania i niejasne stanowisko Fiedlera. Na wiele tych pytań odpowiada Piotr Bojarski, przejeżdżając swym „Głodem…” po całym życiu pisarza z Puszczykowa. Wygląda, że autor obiektywnie pokazuje nam niejednoznaczną postać, zarówno jego przedwojenne chwalebne czyny powstańca wielkopolskiego, jego pierwsze podróże, napisanie „Dywizjonu 303” i pierwsze wydania przemycane do okupowanego kraju, co stały się pocieszeniem i nadzieją dla zniewolonej Ojczyzny. Przeczytamy też o pierwszych latach po powrocie Fiedlera do kraju. Przez pewien czas jest na celowniku służb utrwalających władzę. Aby móc dalej podróżować, uzyskać paszport, bo może nie wszyscy wiedzą, ale w PRL – u dowód tożsamości (paszport) był przywilejem dla nielicznych Arkady Fiedler coraz bardziej staje się uległy, idzie na kompromisy, na nowo redaguje swe książki, pisze zgodnie z linią i powoli, powoli staje się narzędziem w rękach władzy PRL. Nigdy jednak nie wstępuje do partii, nigdy nikomu nie szkodzi. Piotr Bojarski określa go jako konformistę.
Pamiętam ze swych nastoletnich lat bibliotekę naszą gminną, a szczególnie jedną półkę, do której podchodziłem w pierwszej kolejności, tak to była półka Arkadego Fiedlera. Pamiętam, że to on otworzył przede mną świat, który był niedostępny i pociągał, a jedynym antidotum na tą tęsknotę był autor z pobliskiego Puszczykowa. To on pokazał inny, piękny, groźny, egzotyczny i ciekawy świat. Dziękuję mu za to. Jednak stając w prawdzie trzeba się zgodzić, że stał się w pewnym momencie konformistą i dla zdobycia funduszy i choćby paszportu uległ, chwalił komunistów, podczas gdy jego koledzy pióra: Jasienica, Kisielewski, Bartoszewski gnębieni przez cenzurę i skazywani byli na pisanie do szuflady, a nawet prześladowania i pobicia przez „nieznanych” sprawców.
Fiedler wielkim człowiekiem był, pisarzem co pomógł zamkniętym w klatce żelaznej kurtyny świat zobaczyć, choć nie wszystko co czynił do chluby zaliczyć można.
To bardzo ciekawa lektura, dla tych co przez różowe okulary nie chcą patrzeć. Polecam.

‘’FIEDLER GŁÓD ŚWIATA” Piotr Bojarski
Biografia, na którą czekałem, ponieważ poznając świat, z książek poznańskiego podróżnika za nastoletnich lat nie zastanawiałem się kim był autor, co robił, jak żył, gdzie, dlaczego tak go nosiło. Kilka lat temu udało mi się przeczytać, co prawda swego rodzaju autobiografię Arkadego Fiedlera „Wiek męski zwycięski”, jednak po tej...

Do 1939 roku Arkady Fiedler wydał 4 czy 5 książek, z których dwie były bardzo popularne i to wystarczyło, żeby już wszedł do czołówki polskich pisarzy podróżników. W czasie wojny wydał jeszcze jedną czy dwie plus - oczywiście - "Dywizjon 303", dzięki któremu do dziś zna go większość Polaków (którzy w ogóle coś przeczytali). Jeździł także, i pisał, przez wiele lat po wojnie, choć muszę się przyznać, że niewiele z tego czytałem. Pisał bardzo ciekawie, nie za ambitnie ale i nie prymitywnie - w sam raz, żeby każdy mógł to przeczytać i nie być ani zniesmaczonym ani przytłoczonym. A to jest wielka rzadkość i sztuka.

Za to jego życie samo w sobie było wielką sztuką. Rzemieślnik-poligraf, pisarz, podróżnik, erotoman a w późnym wieku także i człowiek walczący z wszelkimi (prawdziwymi lub wydumanymi) brakami uznania dla swojej twórczości.

Bardzo ciekawie napisana biografia bardzo ciekawego człowieka. Wiele intrygujących pytań, z których większość już sobie zadawałem po przeczytaniu jego przedwojennych książek, głównie co do obyczajowości damsko-męskiej. Ale jest też jedna nowa obserwacja, Fiedler zresztą sam to zauważył: rozpoczynał swoje podróże pisarskie w czasie, kiedy nie istniała jeszcze masowa turystyka w krajach egzotycznych. Wyjazd tam był za każdym razem wielką wyprawą, a obyczaje ludzi w tych rejonach nie byli jeszcze silnie zmodyfikowane przez oczekiwania i pieniądze turystów. Kiedy kończył swoje życie wszystko w tych rejonach wyglądało już zupełnie inaczej a wycieczki tam były już łatwiejsze niż przedwojenny spływ kajakowy po Dniestrze (pierwsza wyprawa Fiedlera).

Dobrze, że ktoś wtedy tam pojechał i to opisał. I dobrze, że o nim ktoś napisał.

Do 1939 roku Arkady Fiedler wydał 4 czy 5 książek, z których dwie były bardzo popularne i to wystarczyło, żeby już wszedł do czołówki polskich pisarzy podróżników. W czasie wojny wydał jeszcze jedną czy dwie plus - oczywiście - "Dywizjon 303", dzięki któremu do dziś zna go większość Polaków (którzy w ogóle coś przeczytali). Jeździł także, i pisał, przez wiele lat po wojnie,...

Dużo tu autorskiej pracy u podstaw, mamy tu kolosalną kronikę wydarzeń, ale przez to za mało samego podmiotu.

Dużo tu autorskiej pracy u podstaw, mamy tu kolosalną kronikę wydarzeń, ale przez to za mało samego podmiotu.