Przeczytałem kryminał Piotra Bojarskiego pod tytułem „Szmery” Mogę nawet napisać, że ją pochłonąłem. Akcja książki dzieje w 1931 roku w Poznaniu. Czasy kryzysu. Autor świetnie ujął realne postacie i wydarzenia w swój pomysł fikcyjnego porwania jednego z bohaterów – matematyka profesora Krygowskiego, twórcę zespołu kryptologów. Na marginesie dodam, że profesor wyłuskał trzech wspaniałych matematyków (Henryk Zygalski, Marian Rejewski, Jerzy Różycki),którzy już siedem lat przed wojną złamali kod słynnej niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma. Pan Piotr Bojarski przeplata akcję książki prawdziwymi wydarzeniami, powoli już pokazuje rosnące nastroje Niemców i powolne starania odbudowy swojej potęgi z lat XIX wieku. Wspaniale jest zapoznać się z okresem międzywojennym, poczuć atmosferę tamtych lat. A i kryminał z komisarzem Kaczmarkiem czyta się z ogromną przyjemnością.
Odłożyłem książkę na półkę i znów wróciła mi – jak kiedyś – myśl o naszych matematykach (polecam książkę „Genialni” Mariusza Urbanka). Hm. Może to nie związane z książką, co dalej chcę przedstawić, bardziej z pozycją poleconą z nawiasu obok. Ale przeprowadziłem taką samodzielną analizę (na podstawie informacji z Wikipedii - za co dziękuję)
Przed II wojną światową we Lwowie, Warszawie, Krakowie i Poznaniu rozwijały się wydziały matematyczne zwane szkołami miasta. A co stało się dalej?
Wojna
Ofiary wojny oznaczone ✟
Inicjator
1. Zygmunt Janiszewski - (ur. 12 czerwca lub 12 lipca 1888 w Warszawie, zm. 3 stycznia 1920 we Lwowie na grypę hiszpankę) – polski matematyk, organizator nauki, jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, inicjator i twórca programu polskiej szkoły matematycznej
Lwów
2. Herman Auerbach ✟ - (ur. 26 października 1903 w Tarnopolu, zm. 17 sierpnia 1942 we Lwowie - Popełnił samobójstwo w szpitalu, by uniknąć transportu przez Niemców do obozu zagłady w Bełżcu.) – polski matematyk żydowskiego pochodzenia, jeden z czołowych przedstawicieli lwowskiej szkoły matematycznej.
3. Stefan Banach - (ur. 30 marca 1892 w Krakowie, zm. 31 sierpnia 1945 we Lwowie na raka płuc) – polski matematyk, czołowy przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej, profesor zwyczajny związany z Uniwersytetem Lwowskim, członek Polskiej Akademii Umiejętności (PAU).
4. Zygmunt Wilhelm Birnbaum - (ur. 18 października 1903 we Lwowie, zm. 15 grudnia 2000 w Waszyngtonie ) – polski matematyk żydowskiego pochodzenia, statystyk, przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej.
5. Leon Chwistek - (ur. 13 czerwca 1884 w Krakowie, zm. 20 sierpnia 1944 w Barwisze koło Moskwy w Związku Radzieckim po długotrwałej chorobie) – polski polihistor: naukowiec zajmujący się filozofią i matematyką, a także artysta: malarz, prozaik, teoretyk sztuki.
6. Meier Eidelheit ✟ - (ur. 16 lipca 1910 w Janowie, zm. w marcu 1943)[2] został zamordowany przez Niemców w 1943 roku. Potwierdza to również we wspomnieniach filozof Roman Ingarden. – polski matematyk, przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej.
7. Władysław Hetper ✟ (1909 – zmarł aresztowany w łagrze 1940)
8. Marian Mojżesz Jacob ✟ - (ur. 15 listopada 1900, zm. 1944 w Warszawie. Na temat jego śmierci krążyły różne pogłoski. Część świadectw stwierdza, że zaginął bez śladu w 1942, inne że „Pod koniec wojny wyjechał do Warszawy, gdzie został zamordowany przez Niemców w nieznanych okolicznościach w 1944 r.”. Jego daleka krewna, Truda Rosenberg (ur. 1922),w opracowanych przez Hanię Fedorowicz i wydanych w 2012 wspomnieniach pt. Doznać cudu? podała bliższe dane na temat schyłku jego życia. W 1942 napisała z Warszawy do getta we Lwowie list do swojej rodziny i otrzymała odpowiedź od „profesora Mojżesza Jakuba”. Po kilku miesiącach spotkała się z nim w Warszawie. Później od jednego z jego studentów otrzymała wiadomość, że „profesor Jakub został zamęczony na Pawiaku.) – polski matematyk, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, członek lwowskiej szkoły matematycznej, ofiara Holocaustu.
9. Mark Kac - (ur. jako Marek Kac 3 sierpnia 1914 w Krzemieńcu, zm. 26 października 1984 w USA) – polski i amerykański matematyk żydowskiego pochodzenia, pracujący głównie w Stanach Zjednoczonych. Przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej. Pracował w USA między innymi na uniwersytecie Rockefellera (ciekawostka uniwersytet Rockefellera (ang. Rockefeller University) – prywatny uniwersytet założony w 1901 roku (jako Instytut Badań Medycznych Rockefellera) przez Johna D. Rockefellera. Siedziba uczelni znajduje się w Nowym Jorku. Działalność naukowa i dydaktyczna uniwersytetu skupia się przede wszystkim na badaniach medycznych. 23 laureatów Nagrody Nobla było związanych z uczelnią.) (sic)
10. Stefan Kaczmarz ✟ - (ur. 20 marca 1895 w Samborze, zm. po 4 września 1939 Okoliczności jego śmierci nie są bliżej znane. Przez długi czas przypuszczano, że zginął w Katyniu (taką informację podał Jan Draus). Jego nazwisko nie znalazło się jednak zarówno na liście jeńców osadzonych w Kozielsku jak też na liście ofiar Katynia ani na żadnej z list katyńskich. Bardziej prawdopodobna jest więc wersja, że zginął we wrześniu 1939 w czasie walk pod Umiastowem k. Ożarowa lub bombardowania trasy kolejowej koło Niska.) – polski matematyk.
11. Kazimierz Kuratowski - do roku 1921 Kazimierz Kuratow (ur. 2 lutego 1896 w Warszawie, zm. 18 czerwca 1980 tamże) – polski matematyk, jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, profesor zwyczajny związany z Uniwersytetem Warszawskim i Instytutem Matematycznym Polskiej Akademii Nauk (IM PAN).
12. Antoni Łomnicki ✟ - herbu Suchekomnaty (ur. 17 stycznia 1881 we Lwowie, zm. 3/4 lipca 1941 tamże. Rozstrzelany przez Niemców po zajęciu Lwowa w nocy z 3 na 4 lipca 1941 na Wzgórzach Wuleckich wraz z grupą 25 polskich profesorów wyższych uczelni lwowskich.) – polski matematyk, doktor filozofii, współtwórca lwowskiej szkoły matematycznej.
13. Stanisław Mazur - (ur. 1 stycznia 1905 we Lwowie, zm. 5 listopada 1981 w Warszawie cmentarz wojskowy Powązki - kwatera B 32 rz. Tuje m. 5) – polski matematyk, najbliższy współpracownik Stefana Banacha i jeden z głównych współtwórców lwowskiej szkoły matematycznej;
14. Władysław Nikliborc ✟ - (ur. 2 stycznia 1889 w Wadowicach, zm. 1 marca 1948 w Warszawie. Zmarł popełniając samobójstwo podczas aresztowania przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego) – polski matematyk.
15. Władysław Orlicz - (ur. 24 maja 1903 w Okocimiu, zm. 9 sierpnia 1990 w Poznaniu) – polski matematyk, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, członek rzeczywisty PAN; prezes Polskiego Towarzystwa Matematycznego (1977–1979).
16. Józef Pepis ✟ - (ur. 6 lipca 1910 w Tarnopolu, zm. sierpień 1941 we Lwowie. Zamordowany w sierpniu 1941 przez Gestapo) – polski matematyk zajmujący się głównie logiką matematyczną, członek Lwowskiej szkoły matematycznej.
17. Stanisław Ruziewicz ✟ - (ur. 29 sierpnia 1889 w Kołomyi, zm. 12 lipca 1941 Aresztowany przez Gestapo 11 lipca 1941, a następnego dnia zamordowany przez rozstrzelanie. Dokładnych okoliczności śmierci nigdy nie wyjaśniono.) – polski matematyk.
18. Stanisław Saks ✟ - (ur. 30 grudnia 1897 w Kaliszu, zm. 23 listopada 1942 Warszawie. Po zajęciu Lwowa przez Niemców (1941) wrócił do Warszawy, tam został aresztowany i zamordowany.) – polski matematyk zaliczany do lwowskiej szkoły matematyki, docent Uniwersytetu Warszawskiego, autor prac z teorii funkcji i analizy funkcjonalnej.
19. Juliusz Paweł Schauder ✟ - (ur. 21 września 1899 we Lwowie, zm. we wrześniu 1943 tamże. Podczas pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa (1939–1941) Schauder był wykładowcą mechaniki teoretycznej i analizy wyższej na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Lwowskiego. Zginął zastrzelony przez Niemców we Lwowie najprawdopodobniej we wrześniu 1943 podczas akcji wyłapywania Żydów. Jego żona Emilia i córka Ewa były przechowane przez polskie podziemie w lwowskich kanałach. Żona nie wytrzymała jednak trudnych warunków, sama ujawniła się Niemcom i została zesłana do obozu w Lublinie, gdzie zmarła. Córka uratowała się i po wojnie wyjechała do Włoch, gdzie zamieszkała u stryja.) – polski matematyk żydowskiego pochodzenia.
20. Hugo Steinhaus - (ur. 14 stycznia 1887 w Jaśle, zm. 25 lutego 1972 we Wrocławiu. Pochodził ze spolonizowanej rodziny węgierskich Żydów, którzy w latach 30. XIX wieku osiedlili się w Galicji. Hugo Steinhaus zmarł 25 lutego 1972 we Wrocławiu i spoczywa na wrocławskim cmentarzu św. Rodziny przy ulicy Smętnej. Jego grób znajduje się na polu nr 12 (rząd 64, grób nr 19)) – polski matematyk żydowskiego pochodzenia, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza, współtwórca lwowskiej szkoły matematycznej[2], współzałożyciel i redaktor czasopisma „Studia Mathematica”; aforysta.
21. Włodzimierz Stożek ✟ - (ur. 23 lipca 1883 w Mostach Wielkich k. Żółkwi, zm. 3/4 lipca 1941 we Lwowie. Zamordowany przez Gestapo w nocy z 3 na 4 lipca 1941 na Wzgórzach Wuleckich w grupie polskich profesorów we Lwowie wraz z dwoma synami. Najmłodszy syn profesora 18-letni Tadeusz oraz córka - Krystyna nie zostali zabrani wraz z ojcem i braćmi dzięki czemu ocaleli) – polski matematyk, jeden z przedstawicieli lwowskiej szkoły matematycznej.
22. Stanisław Ulam - (ur. 13 kwietnia 1909 we Lwowie, zm. 13 maja 1984 w Santa Fe w stanie Nowy Meksyk) – polski i amerykański (obywatelstwo amerykańskie przyjął w 1943) matematyk, przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej, współtwórca amerykańskiej bomby termojądrowej.
Kraków
23. Stanisław Gołąb - (ur. 26 lipca 1902 w Travniku, zm. 30 kwietnia 1980 w Krakowie) – polski matematyk, jeden z czołowych przedstawicieli krakowskiej szkoły matematycznej.
24. Antoni Hoborski ✟ - (ur. 1 kwietnia 1879 w Tarnowie, zm. 9 lutego 1940 w Sachsenhausen. wraz z innymi profesorami krakowskich uczelni, został uwięziony przez gestapo i przewieziony do Wrocławia. Zmarł w niemieckim obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen 9 lutego 1940, a miesiąc wcześniej miał amputowane palce u nóg po ich odmrożeniu. Niemcy dzień wcześniej zwolnili go z obozu. ) – polski matematyk, profesor, pierwszy rektor Akademii Górniczo-Hutniczej (1920–1922),dziekan Wydziału Górniczego AGH.
25. Franciszek Leja - (ur. 27 stycznia 1885 w Grodzisku Górnym, zm. 11 października 1979 w Krakowie) – polski matematyk, jeden z czołowych przedstawicieli krakowskiej szkoły matematycznej.
26. Czesław Olech - (ur. 22 maja 1931 w Pińczowie, zm. 1 lipca 2015 w Warszawie) – polski matematyk, przedstawiciel krakowskiej szkoły matematycznej, a w szczególności szkoły równań różniczkowych Tadeusza Ważewskiego.
27. Alfred Rosenblatt - (ur. 22 czerwca 1880 w Krakowie, zm. 7 lipca 1947 w Limie) – polski matematyk zajmujący się także astronomią, przedstawiciel krakowskiej szkoły matematycznej.
28. Jan Sleszyński - (Śleszyński; także Ivan) (ur. 23 lipca 1854 w Łysiance, zm. 9 marca 1931 w Krakowie) – polski matematyk, przedstawiciel krakowskiej szkoły matematycznej. Od 1921 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności.
29. Tadeusz Ważewski - (ur. 24 września 1896 w Wygnance obok Czortkowa, zm. 5 września 1972 w Rabce-Zdroju) – polski matematyk, przedstawiciel krakowskiej szkoły matematycznej. Zajmował się badaniem równań różniczkowych (cząstkowych i zwyczajnych) oraz teorią sterowania[1
30. Witold Wilkosz - (ur. 14 sierpnia 1891 w Krakowie, zm. 31 marca 1941 tamże. Zmarł na zapalenie płuc 31 marca 1941 roku ) – polski matematyk, fizyk, filozof i popularyzator nauki.
31. Stanisław Zaremba - (ur. 3 października 1863 w Romanówce, zm. 23 listopada 1942 w Krakowie) – polski matematyk, jeden z czołowych przedstawicieli krakowskiej szkoły matematycznej.
32. Kazimierz Żorawski - (też: Żórawski) (ur. 22 czerwca 1866 w Szczukach, zm. 23 stycznia 1953 w Warszawie) – polski matematyk.
Warszawa
33. Karol Borsuk - (ur. 8 maja 1905 w Warszawie, zm. 24 stycznia 1982 tamże[1] kwatera 35, rząd 2, miejsce 1 ) – polski matematyk, jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej.
34. Samuel Eilenberg - (ur. 30 września 1913 w Warszawie, zm. 30 stycznia 1998 w Nowym Jorku po drugim udarze) – polski i amerykański matematyk żydowskiego pochodzenia, jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, członek zagraniczny PAN.
Zygmunt Janiszewski – jak wyżej (inicjator)
Kazimierz Kuratowski – jak wyżej (Lwów)
35. Stanisław Leśniewski - (ur. 28 marca lub 30 marca 1886 w Sierpuchowie, zm. 13 maja 1939 w Warszawie. Zmarł trzy lata później po nieskutecznej operacji usunięcia nowotworu tarczycy. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 339-5-5)[) – polski filozof i logik.
36. Stefan Mazurkiewicz - (ur. 25 września 1888 w Warszawie, zm. 19 czerwca 1945 w Grodzisku Mazowieckim Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 41-2-24,25)) – polski matematyk, jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej[
37. Andrzej Stanisław Mostowski - (ur. 1 listopada 1913 we Lwowie, zm. 22 sierpnia 1975 w Vancouver) – polski matematyk zajmujący się głównie fundamentami matematyki, przedstawiciel warszawskiej szkoły matematycznej. Ojciec Tadeusza Mostowskiego i Jana Mostowskiego.
38. Wacław Sierpiński - (ur. 14 marca 1882 w Warszawie, zm. 21 października 1969 tamże. Został pochowany na warszawskich Starych Powązkach w alei zasłużonych (grób 153)) – polski matematyk, jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej i twórców polskiej szkoły matematycznej
39. Alfred Tarski - dawniej Alfred Tajtelbaum (ur. 14 stycznia 1901 w Warszawie, zm. 26 października 1983 w Berkeley w stanie Kalifornia) – polski logik, członek Szkoły Lwowsko-Warszawskiej. Od 1939 r. pracował w Stanach Zjednoczonych.
40. Zdzisław Krygowski - (ur. 22 grudnia 1872 we Lwowie, zm. 10 sierpnia 1955 w Poznaniu) – polski matematyk, inicjator badań kryptologicznych nad Enigmą, rektor Politechniki Lwowskiej.
41. Henryk Zygalski - Henryk Zygalski (ur. 15 lipca 1908 w Poznaniu, zm. 30 sierpnia 1978 w Liss) – polski matematyk i kryptolog, wynalazca koncepcji płacht Zygalskiego, dzięki którym on oraz Marian Rejewski i Jerzy Różycki złamali kod niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma.
42. Marian Rejewski - (ur. 16 sierpnia 1905 w Bydgoszczy, zm. 13 lutego 1980 w Warszawie) – polski matematyk i kryptolog, który w 1932 roku złamał szyfr Enigmy, najważniejszej maszyny szyfrującej używanej przez hitlerowskie Niemcy, porucznik Armii Polskiej w Wielkiej Brytanii. Sukces Rejewskiego i współpracujących z nim kryptologów z Biura Szyfrów, między innymi Henryka Zygalskiego i Jerzego Różyckiego, umożliwił odczytywanie przez Brytyjczyków zaszyfrowanej korespondencji niemieckiej podczas II wojny światowej, przyczyniając się do wygrania wojny przez aliantów. Po zakończeniu działań wojennych Marian Rejewski powrócił w 1946 roku do Polski, gdzie pracował jako urzędnik w bydgoskich fabrykach. W 1950 utracił posadę w nieznanych okolicznościach. W latach 1949–1958 Rejewski był inwigilowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego i Służbę Bezpieczeństwa, ale ponieważ był on człowiekiem spokojnym i ostrożnym, a także bardzo dyskretnym, poza faktem jego pracy w Biurze Szyfrów Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego nie było wiadomo prawie nic na temat jego wojennych losów i pracy nad Enigmą. Dopiero w 1967 roku ujawnił swój udział w złamaniu szyfru Enigmy i napisał wspomnienia, które zdeponował w ówczesnym Wojskowym Instytucie Historycznym. Dopiero po 1973 roku zaczął oficjalnie pisać artykuły o Enigmie.
43. Jerzy Różycki ✟- (ur. 24 lipca 1909 w Olszanie(ukr.),zm. 9 stycznia 1942 k. Balearów) – polski matematyk i kryptolog, w maju 1926 r. ukończył Gimnazjum Koedukacyjne Towarzystwa Szkoły Średniej w Wyszkowie nad Bugiem, absolwent i pracownik Uniwersytetu Poznańskiego oraz radiokontrwywiadu wojskowego (Biuro Szyfrów Referat 4) Oddziału II Sztabu Głównego WP.

Na podstawie Wikipedii spisałem powyżej listy jednych z najwybitniejszych polskich matematyków. Było ich razem 43.
1. 21 w tym ze lwowskiej szkoły,
2. 10, krakowskiej szkoły,
3. 8, warszawskiej szkoły,
4. 4 z uniwersytetu w Poznaniu.
Wojna zabrała nam 14 profesorów, w tym 12 ze Lwowa, 1 z Krakowa, 1 z Poznania.
Z Polski na przestrzeni lat z różnych przyczyn wyjechało 8.
Pozostało i działało w Polsce 21 profesorów, matematyków. Hm, Wojna (nie śmierć ze starości lub choroby) zabrała 1/3 uczonych, wybitnych ludzi, filarów polskiej nauki. Około 20 procent wyjechało z innych przyczyn jak zaproszenia, rozwój, emigracja. Nie chodzi mi tu o jakiś patriotyzm. Jakaś wymyślona praca dla Polski nie ma tu nic do rzeczy. Po prostu można spojrzeć, jaką siłę wiedzy, jaki fundament nauki został zamordowany, zabity, stracony, zgubiony. Ludzi, którzy pracowali i robili to, co kochali. Budowali naukę. Przykład - gdzieś tam spojrzałem, że profesor Stefan Banach miał 6 doktorantów i 8 z niezakończoną procedurą doktora. Niech każdy z tych profesorów, którzy zginęli miał także tylu doktorantów tych chociaż skończonych to mielibyśmy już 78 nowych naukowców. A od drugiej i trzeciej dekady XIX wieku minęło trzy pokolenia i idzie czwarte. Liczmy wartość dodaną od początku 13 * 6 = 78, 78 * 6 = 468, 468 * 6 = 2808. Wiem, że nie każdy by został na uczelni. Ale to statystyka. Niechby chociaż 1/3 z nich dziś była – jak 1/3 zginęła. Myślę, ze straciliśmy 926 naukowców. Czy mamy świadomość ile to jest wydziałów szkół wyższych. A to tylko matematyka. Tylko jakaś kropla w 6 milionach ludzi, którzy zginęli w czasie wojny. Boże.

Przeczytałem kryminał Piotra Bojarskiego pod tytułem „Szmery” Mogę nawet napisać, że ją pochłonąłem. Akcja książki dzieje w 1931 roku w Poznaniu. Czasy kryzysu. Autor świetnie ujął realne postacie i wydarzenia w swój pomysł fikcyjnego porwania jednego z bohaterów – matematyka profesora Krygowskiego, twórcę zespołu kryptologów. Na marginesie dodam, że profesor wyłuskał...

Kolejny świetny kryminał retro przeczytany. Bardzo lubię serię Bojarskiego o Zbigniewie Kaczmarku. Jest taka "soczysta". Żywe, barwne postacie, znakomita intryga, świetnie przedstawione realia historyczne - międzywojenny Poznań.

Kolejny świetny kryminał retro przeczytany. Bardzo lubię serię Bojarskiego o Zbigniewie Kaczmarku. Jest taka "soczysta". Żywe, barwne postacie, znakomita intryga, świetnie przedstawione realia historyczne - międzywojenny Poznań.

Ten tom o komisarzu Kaczmarku gdzieś mi umknął, trzeba było nadrobić zaległości. Został porwany profesor Krygowski – opiekun grupy rozwiązującej zagadki Enigmy. Książkę cechuje duży realizm mimo że to przecież fikcja literacka. Kierownik muzeum nie miał zapewne większych trudności z dotarciem do dokumentów z epoki. Na końcu jak zwykle u autora jest wyjaśnione co z tej fikcji jest prawdą. I za ten porządek również cenię pisarza. Szkoda tylko, że wątek „niemiecki” nagle się skończył.

Ten tom o komisarzu Kaczmarku gdzieś mi umknął, trzeba było nadrobić zaległości. Został porwany profesor Krygowski – opiekun grupy rozwiązującej zagadki Enigmy. Książkę cechuje duży realizm mimo że to przecież fikcja literacka. Kierownik muzeum nie miał zapewne większych trudności z dotarciem do dokumentów z epoki. Na końcu jak zwykle u autora jest wyjaśnione co z tej...

Całkiem przyzwoity retro-kryminał. Zagadka może nie jest jakoś wybitnie skomplikowana, ale autorowi udało się tak pięknie odtworzyć atmosferę międzywojennego Poznania, że książka sama się czyta. Nie bez znaczenia jest też sama postać głównego bohatera – w końcu śledczy, który nie pije, nie ćpa i kocha żonę. Trochę żałuję, że nie zaczęłam czytać cyklu o komisarzu Kaczmarku od początku, chociaż akurat w przypadku tej historii chyba niewiele się traci. Miło spędzone popołudnie.

Całkiem przyzwoity retro-kryminał. Zagadka może nie jest jakoś wybitnie skomplikowana, ale autorowi udało się tak pięknie odtworzyć atmosferę międzywojennego Poznania, że książka sama się czyta. Nie bez znaczenia jest też sama postać głównego bohatera – w końcu śledczy, który nie pije, nie ćpa i kocha żonę. Trochę żałuję, że nie zaczęłam czytać cyklu o komisarzu Kaczmarku...

Sama się nie znalazła na czytniku. Ale nie żałuję,miłe chwile spędziłem./ Lubię te klimaty lat 30. Poszukiwanie profesora .Było wciągające .

Sama się nie znalazła na czytniku. Ale nie żałuję,miłe chwile spędziłem./ Lubię te klimaty lat 30. Poszukiwanie profesora .Było wciągające .

Dobrze się czyta, akcja osadzona w realiach międzywojennego Poznania.

Dobrze się czyta, akcja osadzona w realiach międzywojennego Poznania.

Cienkusz. Sądziłem, że ,,Szmery '' siódmy już tom z serii o komisarzu Zbigniewie Kaczmarku będzie lepszy od ,,Pętli'' niestety się myliłem. Książka jest w podobnym stylu napisana. Dużo polityki, zagadka kryminalna która nie powoduje szybszego bicia serca. Zwyczajnie nijaka. Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek się odważę na sięgnięcie po kolejny, inny tom tej szerokiej opowieści. Sam komisarz nijaki, nudny jak flaki z olejem, nie ma on żadnych charakterystycznych cech które nadały by mu oryginalny wygląd. Charakter....szkoda gadać.

Cienkusz. Sądziłem, że ,,Szmery '' siódmy już tom z serii o komisarzu Zbigniewie Kaczmarku będzie lepszy od ,,Pętli'' niestety się myliłem. Książka jest w podobnym stylu napisana. Dużo polityki, zagadka kryminalna która nie powoduje szybszego bicia serca. Zwyczajnie nijaka. Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek się odważę na sięgnięcie po kolejny, inny tom tej szerokiej...

Przyjemny powrót do cyklu i bohaterów.
Przyjemna lektura...Fajna fabuła... wspaniałe połączenie fikcji, historii i humoru.

Przyjemny powrót do cyklu i bohaterów.
Przyjemna lektura...Fajna fabuła... wspaniałe połączenie fikcji, historii i humoru.

"Szmery" to moje pierwsze zetknięcie z kryminałem, do których nigdy nie mogłam się przemóc. Jakże to udane zetknięcie! Jestem oczarowana sposobem pisania pana Bojarskiego, dzięki któremu konwencja kryminału pozostaje lekka, ale nie infantylna, a przy tym bardzo wciągająca. Powieść do ostatnich kartek trzyma czytelnika w lekkim napięciu, ale nie zniecierpliwieniu, ani też nudzie, choć na 320 stronach rozgrywa się akcja zaledwie 3 dni. Zdecydowanie wielka zasługa tu autora tego retro-kryminału, który prowadzi akcję bardzo ciekawie, bez dłużyzn w opisach międzywojennego Poznania, a momentami nawet z lekkim humorem. Zdecydowanie polecam!

"Szmery" to moje pierwsze zetknięcie z kryminałem, do których nigdy nie mogłam się przemóc. Jakże to udane zetknięcie! Jestem oczarowana sposobem pisania pana Bojarskiego, dzięki któremu konwencja kryminału pozostaje lekka, ale nie infantylna, a przy tym bardzo wciągająca. Powieść do ostatnich kartek trzyma czytelnika w lekkim napięciu, ale nie zniecierpliwieniu, ani też...

W tym tygodniu naszło mnie na małą czytelniczą odmianę, potrzebowałam odskoczni od non-fiction i padło na retro kryminał pana Piotra Bojarskiego. Lubię powieści w tym stylu, jednak zwykle sięgam po Krajewskiego. To spotkanie było inne, bardzo przyjemne, czytało się wyśmienicie, ale troszkę zabrakło mi mroku, chyba jestem już skażona "brudną prozą" pana Marka 😂 "Szmery" to lajtowy kryminał, więc jeśli nie lubicie krwi i flaków, spokojnie możecie po niego sięgnąć 😎
Polubiłam bohaterów "Szmerów" i wcale nie przeszkadzało mi, że zaczęłam od środka serii. Wszystkie powiązania między postaciami można łatwo zrozumieć, nawiązania do poprzednich tomów są rzadkie i nie mieszają w głowie ;) Ciekawie i ze znawstwem zarysowane tło historyczne i świetnie oddany klimat miedzywojnia. Do tego poznańska gwara, która mnie urzekła i to "Biniu" - no zakochałam się w tym zdrobnieniu 😍 Jeśli trafię na inne tytuły napisane przez pana Piotra będę sięgać po nie z ogromną przyjemnością.

W tym tygodniu naszło mnie na małą czytelniczą odmianę, potrzebowałam odskoczni od non-fiction i padło na retro kryminał pana Piotra Bojarskiego. Lubię powieści w tym stylu, jednak zwykle sięgam po Krajewskiego. To spotkanie było inne, bardzo przyjemne, czytało się wyśmienicie, ale troszkę zabrakło mi mroku, chyba jestem już skażona "brudną prozą" pana Marka 😂...