O "Serpent & Dove" było naprawdę głośno. Słyszałam różne opinie, w tym te, że fabuła nie jest powalająca, ale bohaterowie to złoto. Sama chciałam dać tej książce szansę, tym bardziej, że coś mnie do niej ciągnęło i to nie tylko ta przepiękna okładka. Muszę przyznać, że przez pierwszą część, czyli (aż) przez sto stron nie mogłam się całkowicie wciągnąć. Wszystko było w porządku, początek był naprawdę zachęcający, jednakże brakowało tego czegoś. Ale potem, wraz z zawarciem małżeństwa przez głównych bohaterów, coś się zmieniło. Totalnie przepadłam w historii stworzonej przez Shelby Mahurin. Naprawdę postaci tworzą wyjątkowość "Gołębia i węża". Dwa całkowite przeciwieństwa, które nigdy nie powinny się dogadać, są niespotykanym duetem. Słyszałam wiele pozytywnych opinii o kreacji Lou. Nie przeczę, ta kobieta dodaje charakteru całości. Jest rubaszna, niepokorna i nietuzinkowa. Chyba jeszcze nie spotkałam w literaturze kogoś takiego ona. Z niecierpliwością czekałam na to, co zrobi lub powie, żeby rozbroić nie tylko Reida, ale też i mnie. Reid też jest książkowym kamieniem szlachetnych. Ma dobre intencje, ale czasem nie potrafi się odnaleźć, czemu się nie dziwię. Doceniam jego kreację, on ma coś w sobie wyjątkowego. To, jak zaczynali docierać się do sobie, jest najlepszą częścią "Gołębia i węża". Absolutnie kocham każdy moment, w którym oni występują razem. Zderzenie się dwóch różnych światów, które często przypominało walenie głową o mur. To nie miało prawa się udać, nie mam pojęcia, jak Mahurin zrobiła, że to zagrało. Niedawno czytałam erotyk "Jackson" od Eve Jagger, gdzie bohaterowie różnili się od siebie w podobnym wymiarze, ale tam nie mogłam tego przyjąć, bo brakowało tego, co zapewniła autorka "Serpent & Dove": CZASU. Lou i Reid stopniowo do siebie docierali i zaczęły ich łączyć naprawdę świetne sceny. Nie tylko kupiłam ich relację, ale byłabym też w stanie słono do niej dopłacić. Zaskoczyło mnie to, jak autorka z rozmysłem wszystko powiązała ze sobą. Tak się wciągnęłam w historię miłosną, że nie spodziewałam się czegoś większego. Fabuła nie powaliła mnie z nóg, ale przyznaję, że ledwo się na nich utrzymałam, bo w tym wszystkim jest jakaś porywająca iskra. Jednak momentami miałam pewne opory względem tej książki. Jestem katoliczką, więc pewne przytyki ze strony czarownic odbierałam jako coś, co nie powinno paść w książce. Zdaję sobie sprawę, że taki punkt widzenia przyjęłyby prawdziwe czarownice, więc koniec końców nie wiem, co mam myśleć na ten temat. Ostatecznie "Gołąb i wąż" rzucił na mnie urok. Nie jest to silne zaklęcie, ale niezaprzeczalnie znajduję się pod jego wpływem. Ta książka do najlepszych nie należy, ale znakomicie spędziłam przy niej czas.