Te wiedźmy nie płoną

Jestem pozytywnie zaskoczona,nie jest to książka górnolotna jakaś super rewelacyjna,ale po prostu bardzo dobra. Ja na ogół nie lubię książek z wątkiem LGBT i feminizmem,ale o dziwo "Te wiedźmy nie płoną" dzięki temu,że tego wątku nie miały,aż tak chamskiego i wyczuwalnego pochłonęłam ją w ciągu jednego dnia. Nie oczekiwałabym po tej pozycji nie wiadomo czego,jak wiele osób oczekuje,ale na pewno jest to lekka pozycja na jeden wieczór. Wiem,że jest druga część za granicą jeszcze w wersji oryginalnej i mam nadzieję,że wyjdzie u nas w Polsce,bo mam mały niedosyt tego co się zdarzy dalej.Lekka książka bez jakiś wielkich zwrotów akcji pod koniec uroniłam łezkę,ale bez rewelacji.

Jestem pozytywnie zaskoczona,nie jest to książka górnolotna jakaś super rewelacyjna,ale po prostu bardzo dobra. Ja na ogół nie lubię książek z wątkiem LGBT i feminizmem,ale o dziwo "Te wiedźmy nie płoną" dzięki temu,że tego wątku nie miały,aż tak chamskiego i wyczuwalnego pochłonęłam ją w ciągu jednego dnia. Nie oczekiwałabym po tej pozycji nie wiadomo czego,jak wiele osób...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę czyta się szybko. Nie powiem, żeby mnie urzekła, ale dla zabicia czasu i oderwania się od tego wszystkiego co dzieje się w Polsce to pozycja w sam raz na teraz. Orientacja bohaterek wielkim plusem.

Książkę czyta się szybko. Nie powiem, żeby mnie urzekła, ale dla zabicia czasu i oderwania się od tego wszystkiego co dzieje się w Polsce to pozycja w sam raz na teraz. Orientacja bohaterek wielkim plusem.

Pokaż mimo to

Pierwsza rzecz jaką muszę powiedzieć to, że okładka jest naprawdę fantastyczna i jestem nią zachwycona. Widziałam okładkę oryginału i zdecydowanie ciesze się, że polskie wydanie poszło w taką stronę. Niestety okładka to jedna z niewielu rzeczy, które mnie w tej książce zachwyciły. Mówię niestety, ponieważ miałam naprawdę spore oczekiwania, dosłownie wszystkie znane mi ksiażkowe youtuberki recenzowały tą książkę, polecały tą książkę, zachwycały się tą książką i dawały jej swój patronat. Absolutnie nie potrafię zrozumieć dlaczego! Książka jest miałka, a bohaterowie bez wyrazu, jakby zostali nakreśleni na kolanie. Czytałam wczesnie parę komentarzy na temat tej książki i nie chciało mi się wierzyć, ale niestety sama teraz muszę przyznać im rację. Główna bohaterka jest czarownicą, a dodatkowo poza tym, że jest lesbijką, plus jest w gorącej wodzie kąpana i z lekka nieodpowiedzialna (mówię z lekka, bo jest osobą młodą, więc mogę jej działania - szczególnie w finale, zrzucić na młody wiek i traumatyczne przeżycia). Veronica - była dziewczyna głównej bohaterki, poza tym, że jest jej byłą dziewczyną ( co jest nam przypominane dosłownie co 3 strony, i jest ona praktycznie jedynym tematem na jaki główna bohaterka rozmawia z ludźmi przez 3/4 czasu. Nawet jeśli dopiero ich poznała.), jest przedstawiona jako zła, roszczeniowa, pretensjonalna i egoistyczna. Żadnych dobrych cech nie ma, jakby ktoś pytał. A przynajmniej żadnych nie udało się nam poznać. Absolutnie nie przeszkadza mi homoseksualizm głównej bohaterki, oraz wiadomo, jej partnerek, ale w tej książce nawet anonimowy ludzie na ulicy czy w sabacie muszą być homoseksualni. Nie wiem czy to nie za dużo jak na jedno Salem. Nie ominą nas również dziury fabularne, oraz nieścisłości, ale jak ktoś jest fanem takiej nastoletniej dramy z magią w tle, to pewnie przymknie na to oko. Żałuję, że nie mieliśmy tutaj więcej magi niż rozterek miłosnych głównej bohaterki, bo mam wrażenie że książka zyskałaby wtedy bardzo wiele. Zalążek samej historii sabatu był dobry, mieliśmy przedstawiony mit powstania czarownic i to zdecydowanie na plus, Być może sięgnę po drugą część z ciekawości oraz z nadzieją, że dostanę więcej czarownic w historii o czarownicach.
Na plus też zakończenie, które faktycznie mnie zaskoczyło.

Pierwsza rzecz jaką muszę powiedzieć to, że okładka jest naprawdę fantastyczna i jestem nią zachwycona. Widziałam okładkę oryginału i zdecydowanie ciesze się, że polskie wydanie poszło w taką stronę. Niestety okładka to jedna z niewielu rzeczy, które mnie w tej książce zachwyciły. Mówię niestety, ponieważ miałam naprawdę spore oczekiwania, dosłownie wszystkie znane mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Taka średniaweczka. Akcja prosta, bez żadnych zaskoczeń, bohaterowie dosyć płascy, ale czytało się szybko i przyjemnie. Dla zabicia czasu jak znalazł.

Taka średniaweczka. Akcja prosta, bez żadnych zaskoczeń, bohaterowie dosyć płascy, ale czytało się szybko i przyjemnie. Dla zabicia czasu jak znalazł.

Pokaż mimo to

Rozpoczynają się wakacje. Mieszkającej w Salem Hannie dni upływają na pracy w sklepie z magicznymi obiektami, spotkaniach z najlepszą przyjaciółką i unikaniu swojej byłej dziewczyny, Veroniki. Gdy nagle w miasteczku zaczynają się dziać dziwne rzeczy jak np. krwawy rytuał w lesie, Hannah, już wie, że nie będzie to spokojne lato. Dziewczyna jest bowiem najprawdziwszą czarownicą i za wszelką cenę musi bronić swojej tajemnicy, i całego sabatu. A miłosne rozterki wcale nie ułatwią jej walki z groźnymi przeciwnikami.
-
Mam jeden główny problem z tą powieścią: czytając ją czułam się niemalże za stara na taką książkę. Nie mam pojęcia z czego, to konkretnie wynika. Może to tłumaczenie? Styl pisania autorki? Jest to przecież powieść młodzieżowa, bohaterki mają mniej więcej tyle samo lat, co ja,a jednak momentami odczuwałam znużenie i irytację pewnymi zachowaniami. Zdarzały się fragmenty, kiedy bohaterowie i zdarzenia wydawały mi się dosłownie płaskie, bez większego sensu i znaczenia. Ale są też oczywiście dobre aspekty. Ogromnie spodobał mi się klimat tej powieści, choć muszę przyznać, że czytając "Te wiedźmy nie płoną" czułam się, jakbym oglądała netflixowską Sabrinę. Ciekawy pomysł na fabułę, choć samo wykonanie już mnie tak nie urzekło. Na samym początku obawiałam się, że historia będzie głównie skupiała się na wątku romantycznym, ale na całe szczęście samych wiedźm, rytuałów i magii jest tu naprawdę dużo, zwłaszcza w drugiej połowie książki. Wracając do wątku miłosnego, to o był on dla mnie miłym zaskoczeniem. Książka dosłownie się nim rozpoczyna, więc obawiałam się, że będzie on namolny i sztuczny, ale okazał się naprawdę stonowany (w miarę możliwości). Innym plusem jest także fakt, iż książkę czyta się po prostu bardzo przyjemnie i szybko. Zakończenie książki ogromnie mnie zaintrygowało i jestem pewna, że sięgnę po kolejny tom, aby poznać dalsze losy nastoletnich wiedźm.

Rozpoczynają się wakacje. Mieszkającej w Salem Hannie dni upływają na pracy w sklepie z magicznymi obiektami, spotkaniach z najlepszą przyjaciółką i unikaniu swojej byłej dziewczyny, Veroniki. Gdy nagle w miasteczku zaczynają się dziać dziwne rzeczy jak np. krwawy rytuał w lesie, Hannah, już wie, że nie będzie to spokojne lato. Dziewczyna jest bowiem najprawdziwszą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo fajna. Fajnie wykorzystany motyw wiedźm i ich łowców. Jedna rzecz mnie tu odrzucała. Ogólnie nie lubię, gdy w każdą niemal historię wplatany jest wątek miłosny. Tu natomiast mamy miłość między dwiema dziewczynami. Dla mnie ten wątek jest zbyt mocno wyeksponowany. Za dużo go. No i nieświadomie kupiłam kolejną książkę, która jak się okazuje będzie miała kontynuację

Bardzo fajna. Fajnie wykorzystany motyw wiedźm i ich łowców. Jedna rzecz mnie tu odrzucała. Ogólnie nie lubię, gdy w każdą niemal historię wplatany jest wątek miłosny. Tu natomiast mamy miłość między dwiema dziewczynami. Dla mnie ten wątek jest zbyt mocno wyeksponowany. Za dużo go. No i nieświadomie kupiłam kolejną książkę, która jak się okazuje będzie miała kontynuację

Pokaż mimo to

Przeciętna historia z jednowymiarowymi bohaterami, choć wcale nie oznacza to, że nie można się przy niej dobrze bawić. "Wiedźmy" czyta się bez większego zaangażowania, po paru rozdziałach da się przyzwyczaić do przewidywalności, luk fabularnych i zbyt częstych, jak na mój gust, "plot twistów".
Książka niby o wiedźmach, a prędzej doszukamy się w niej nachalnych opisów miłosnych rozterek bohaterki, niż faktycznej magii. Historia, która miała potencjał, ale jej dość powierzchowne przedstawienie oraz zastosowanie w stereotypowych schematów może być powodem rozczarowania.

Przeciętna historia z jednowymiarowymi bohaterami, choć wcale nie oznacza to, że nie można się przy niej dobrze bawić. "Wiedźmy" czyta się bez większego zaangażowania, po paru rozdziałach da się przyzwyczaić do przewidywalności, luk fabularnych i zbyt częstych, jak na mój gust, "plot twistów".
Książka niby o wiedźmach, a prędzej doszukamy się w niej nachalnych opisów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Główną bohaterką książki jest Hannah, nastoletnia czarownica, która dopiero uczy się panować nad swoimi mocami. Nie jest to łatwe, bo co chwilę coś wyprowadza ją z równowagi np jej była dziewczyna Veronica, która łazi za nią jak cień. Podczas imprezy na zakończenie szkoły Hannah odkrywa, że ktoś urządził mroczny rytuał. Dziewczyna boi się, że ma to coś wspólnego z incydentem z przed kilku miesięcy. Będąc na wycieczce w Nowym Yorku Hannah i Veronica całkiem przypadkowo zdenerwowały bardzo potężną wiedźmę. Możliwe, że to ona odprawiła rytuał i chce się zemścić. Dziewczyny na chwilę zakopują topór wojenny i razem postanawiają rozwiązać zagadkę. Niespodziewanie w mieście pojawia się Morgan nieznajoma, która skrada serce Hannah. Problem w tym, że i ona znajduje się na liście podejrzanych o uprawianie magii krwi.
Książka mnie oczarowała! Wszystkim... Piękną okładką, niebanalnym wątkiem miłosnym i żywą akcją. Dużo jest tu o magii wicca, tarocie, sile natury, a to tematy, które są bliskie mojemu sercu. Podoba mi się to, że wiedźmy w tej książce to nie jakieś czarodziejki, nie machają różdżkami i nie rzucają zaklęć. Mają moc w sobie i są z nią związane. Moc nie jest czymś czym można się wysługiwać, to ich wewnętrzna sidła,niezależna od swoich właścicieli. Może im pomagać, ale może też być zgubna.

Główną bohaterką książki jest Hannah, nastoletnia czarownica, która dopiero uczy się panować nad swoimi mocami. Nie jest to łatwe, bo co chwilę coś wyprowadza ją z równowagi np jej była dziewczyna Veronica, która łazi za nią jak cień. Podczas imprezy na zakończenie szkoły Hannah odkrywa, że ktoś urządził mroczny rytuał. Dziewczyna boi się, że ma to coś wspólnego z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nastoletnia Hannah mieszka w Salem, mieście słynącym ze spektakularnych procesów czarownic do których dochodziło przed wiekami. Ale nikt nie zdaje sobie sprawy, że tak naprawdę czarownice nigdy nie zniknęły z tego miasta i wciąż żyją wśród normalnych ludzi. Hannach jest jedną z nich, nikt jednak nie ma prawa dowiedzieć się o jej umiejętnościach. Jeśli coś takiego by się wydarzyło, mogłaby je utracić na zawsze.

Póki co, dla Hannach największym zmartwieniem jest była dziewczyna Veronika, od której stara się trzymać jak najdalej. Niespodziewanie podczas zabawy organizowanej na koniec roku szkolnego dochodzi do przerażającego rytuału krwi; Hannah jest przekonana, że stoi za tym Krwawa Wiedźma, szukająca zemsty. Tymczasem w Salem zaczyna dochodzić do coraz bardziej niepokojących zdarzeń, co dobitnie świadczy o tym, że ktoś czyha na żyjący tutaj sabat. Hannah chce za wszelką cenę chronić swoich najbliższych, nawet jeśli to oznacza, że będzie musiała obnażyć się ze swoją mocą przed niepowołanymi osobami.

“Te wiedźmy nie płoną” były szeroko omawiane zarówno w zagranicznej książkosferze jak i w naszej, jeszcze na długo przed polską premierą, co sprawiło, że już dawno miałam ochotę, by sięgnąć po tę powieść. Niestety przewaga negatywnych opinii sprawiła, że mój zapał nieco ostygł i może to lepiej, bo obniżyłam nieco swoje wymagania wobec tej historii i tym samym nie rozczarowałam się aż tak bardzo jak niektórzy.

Jak sporo osób przede mną już zauważyło, największym problemem “Wiedźm” jest to, że autorka zbyt mocno skupiła się na wątku romantycznym, który przesłania całą resztę. Większość akcji kręci się wokół Hannah, która nie potrafi się zdecydować, czego oczekuje od swojej relacji z byłą już dziewczyną. Próbuje się trzymać od niej z daleka (w końcu ze sobą zerwały), a jednocześnie cały czas biega za nią jak posłuszny piesek. I tak w koło macieju. Sam motyw magii i wszystkiego co się z nią wiąże, został przez Sterling zaledwie muśnięty i to mnie najbardziej w tym wszystkim boli, bo oczekiwałam czegoś zgoła innego. To spokojnie mogła być zwykła historia młodzieżowa bez całej tej fantastycznej otoczki. Odniosłam wrażenie, że autorka przypomina sobie o tym, że Hannah jest wiedźmą tylko kiedy jej wygodnie. Dopiero po jakiś ¾ książki, dostajemy chwilę oddechu od miłosnej dramy pomiędzy Hannah i Veronicą (w międzyczasie dołącza do tego jeszcze Morgan, nowa dziewczyna w mieście, którą zaczyna się interesować Hannah) i autorka wreszcie sobie przypomina, że przydałoby się chociaż troszkę bliżej przedstawić czytelnikowi świat przedstawiony, a nawet zafundować trochę akcji, żeby tam przypadkiem gdzieś nie zasnął z nudów.

Nie będzie to również nic nowego, gdy powiem, że przeszkadzał mi nadmiar homoseksualnych bohaterów. W “Wiedźmach” dosłownie w s z y s t k o jest homo. Ja totalnie rozumiem, że sama autorka jest lesbijką i chciała napisać powieść z postaciami z którymi będą mogły się identyfikować młode osoby ze społeczności LGTB. Ale naprawdę nie widzę potrzeby, żeby robić z czytelnika debila i co dwa zdania przypominać mu, że Hannah jest lesbijką, jak jeszcze zdążył tego ogarnąć po przeczytaniu pierwszej strony. Gdzie by nie poszła główna bohaterka, tam wszędzie widzi same pary jednopłciowe, to samo odnosi się do postaci przewijających się na drugim planie, np. Nowy kolega z pracy. Mi osobiście wątek homoseksualizmu nie przeszkadza w ogóle (gdyby tak było, to pewnie bym nawet po tę książkę nie sięgnęła), ale przez ciągłe wałkowanie tego przez autorkę szybko robi się męczące.

“Te wiedźmy nie płoną” moim zdaniem nie są aż tak złe, jak przedstawiają to niektórzy, ale całkowicie rozumiem rozczarowanie czytelników, którzy oczekiwali od tej historii czegoś kompletnie innego. To jest po prostu przeciętna historia z nijakimi bohaterami, u których występuje zespół jednej cechy charakteru (w porywie do dwóch), przez co nie wywołują żadnych emocji u czytelników i nawet jakby tam wszyscy tam umarli, to obchodziło by nas to tyle co zeszłoroczny śnieg. O taka historyjka na jedno czy dwa miłe wieczory z książką, którą czyta się bez większego bólu i zaangażowania. Ale ta nijakość i przeciętność, jest tutaj największym problemem. Bo o dobrych książkach albo skrajnie złych przynajmniej się długo pamięta, zaś o tych przeciętnych zazwyczaj zapomina się w ciągu kilku dni. I tak pewnie będzie w moim przypadku, że góra za tydzień już nawet nie będę pamiętać o czym w ogóle “Wiedźmy” były.

Po więcej zapraszam:
https://www.instagram.com/katka_thebookworm/

Nastoletnia Hannah mieszka w Salem, mieście słynącym ze spektakularnych procesów czarownic do których dochodziło przed wiekami. Ale nikt nie zdaje sobie sprawy, że tak naprawdę czarownice nigdy nie zniknęły z tego miasta i wciąż żyją wśród normalnych ludzi. Hannach jest jedną z nich, nikt jednak nie ma prawa dowiedzieć się o jej umiejętnościach. Jeśli coś takiego by się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po tylu zachwytach spodziewałam się czegoś lepszego. Dostałam po prostu luźną czytankę, która niczym mnie nie zauroczyła. Liczyłam na bogaty świat magii, a niestety było jej bardzo mało. Została opisana dość powierzchownie, ogólnikowo. W treści było wiele kontrowersyjnych motywów, m.in. związki homoseksualne, inna karnacja skóry. Czułam przesyt. Wydawało mi się, jakby autorka chciała uchodzić za bardzo poprawną politycznie, łącząc ze sobą wszystkie te motywy i wciskając je w każdy możliwy wątek. Coś jak: napiszę to! na pewno się sprzeda! 😩
Trzeba jednak przyznać, że plusem tej książki jest związek homoseksualny między dziewczynami! Dlaczego jest to dla mnie plus? Ponieważ mam wyrażenie, że większość książek z motywem LGBT jest o chłopcach. Kolejną zaletą jest przepiękna okładka, przy czym chylę czoła jej twórcy!
Książka nie jest kompletną klapą, ale raczej polecałabym ją jako przerywnik, chwilę tzw. "odmóżdżenia się", niż w celu poszukiwania tych wszystkich 'ah' i 'oh', których od miesięcy było pełno na Instagramie. Fabuła zapowiadała się świetnie, jednak autorka nie wykorzystała swojego potencjału.

Po tylu zachwytach spodziewałam się czegoś lepszego. Dostałam po prostu luźną czytankę, która niczym mnie nie zauroczyła. Liczyłam na bogaty świat magii, a niestety było jej bardzo mało. Została opisana dość powierzchownie, ogólnikowo. W treści było wiele kontrowersyjnych motywów, m.in. związki homoseksualne, inna karnacja skóry. Czułam przesyt. Wydawało mi się, jakby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to