Vengeful. Mściwi

Po wydarzeniach z pierwszej części Eli trafia do więzienia PION, podczas gdy Victor z pomocą Sydney powraca do żywych, jednak jego moc nie działa prawidłowo (podczas czytania te jego ataki określałam sobie jako zwarcie systemu 😂). Do kompletu pojawia się kolejna bohaterka - Marcella, która doznając krzywdy ze strony męża, pragnie się zemścić a najlepiej to przy okazji powalić całe miasto na kolana (po co się ograniczać 😂). Pięć lat od wydarzeń w Merit, w mieście ponownie dojdzie do pojedynku złoczyńców. Połączenie supermocy, jątrzącej się urazy i chęci zemsty nie wróży nic dobrego. Kto wyjdzie zwycięsko z tego pojedynku na śmierć i życie?

W książce przeplatają się perspektywy praktycznie każdego bohatera. Pomimo, że można czasem pogubić wątki różnych postaci sądzę, że jest to ciekawy zabieg, dający możliwość poznania motywów działań danej osoby. Niezwykle przewrotna jest także zamiana ról w porównaniu do pierwszej części - teraz to Eli jest w więzieniu i chce się zemścić na Victorze, który z kolei eliminuje Ponad Przeciętnych.

Uwielbiam kreację bohaterów, są nietuzinkowi i da się ich lubić, mimo że są moralnie szarzy. Czytając tą książkę odniosłam wrażenie jakbym miała wgląd do umysłu złoczyńcy, jego przemyśleń i tego czym się kieruje w swoich działaniach.

W książce zastosowano wiele linii czasowych, co pozwoliło poznać bohaterów podczas różnorodnych wydarzeń w ich życiu, także tych nieprzyjemnych które odcisnęły na nich piętno i miały wpływ na ich późniejsze decyzję. Backstory Eliego było bardzo przygnębiające - aż momentami musiałam odłożyć książkę. Mogę jednak stwierdzić, że na pewno te wydarzenia wpłynęły w jakim stopniu na jego psychikę i ukształtowały jego charakter właśnie w ten a nie inny sposób. Co do relacji Eli-Victor byłam bardzo ciekawa jak to się dalej potoczy. W pierwszej części Vicious została opisana ich przemiana z dobrych przyjaciół do śmiertelnych wrogów. Czy w drugiej części mając wspólny cel nawiąże się pomiędzy nimi nic porozumienia i będą skłonni współpracować? Warto jednak pamiętać, że oboje są bardzo uparci i w pełni oddając tytuł książki - mściwi.

Marcella na początku wydawała się dość powerful postacią, jednak nie zyskała mojej sympatii, gdyż myślę że w tej swojej zemście zagalopowała się nieco zbyt daleko. Działania reszty bohaterów też są wątpliwe. W końcu nie wiadomo, kto tutaj jest dobry a kto zły. Myślę że finalnie nie da się zastosować takiego jednolitego podziału bo każdy z nich ma coś na sumieniu. Jedno na pewno mogę stwierdzić - oni wszyscy są siebie warci 😂

Akcja jest dynamiczna i nabiera tempa wraz ze zbliżaniem się do finałowego zakończenia. Zakończenie czytałam trzy razy i nadal nie wiem jak je interpretować. Jak dla mnie pozostawiło taką pustkę. To jest na pewno książka z rodzaju które pozostają w pamięci.

Po wydarzeniach z pierwszej części Eli trafia do więzienia PION, podczas gdy Victor z pomocą Sydney powraca do żywych, jednak jego moc nie działa prawidłowo (podczas czytania te jego ataki określałam sobie jako zwarcie systemu 😂). Do kompletu pojawia się kolejna bohaterka - Marcella, która doznając krzywdy ze strony męża, pragnie się zemścić a najlepiej to przy okazji...

"Vengeful. Mściwi" to kontynuacja historii, w której główne skrzypce grają Ponadprzeciętni.
To świat, w którym władzę ma ten, kto spojrzy śmierci w twarz.
To świat, w którym bohaterowie balansują na granicy potęgi i szaleństwa.
To świat pełen nikczemności, chorych ambicji i braku skrupułów.
Ale jakże ten świat wspaniały!

Zdecydowanie jestem fanką Victora i Eli'ego. Uwielbiam ich ciągły taniec wokół siebie, to jak się nienawidzą i dążą do zniszczenia siebie nawzajem.
I muszę przyznać, że trochę mi ich brakowało na początku książki. Ich historia zeszła trochę na drugi plan, ustępując miejsca nowym bohaterom i ich mściwości.

Autorka wprowadziła do akcji nowe kobiece bohaterki, którymi kieruje zemsta, ogromna ambicja i w niektórych przypadkach bardzo wygórowane ego.
Stworzyła dwa wilki w owczej skórze: piękne i bardzo niebezpieczne. Ukazała, jak potęga wsysa i tworzy potwora, który nie cofnie się przed niczym, a pompowane ego rośnie i rośnie.

Druga część nie wciągnęła mnie z początku, tak jak to miało miejsce w przypadku "Vicious", ale jak już się rozkręciła, tak połowa książki zniknęła w jeden dzień.
Kocham styl autorki, kocham ten świat pełen nikczemności, zła, braku sumienia i potęgi.
Kocham bohaterów pozbawionych skrupułów i zapatrzonych w swoją moc.

Oryginalny świat, nikczemni bohaterowie i ponadprzeciętność - wszystko wciąga i zostawia niedosyt! Aż ostrzę pazurki na więcej.

"Vengeful. Mściwi" to kontynuacja historii, w której główne skrzypce grają Ponadprzeciętni.
To świat, w którym władzę ma ten, kto spojrzy śmierci w twarz.
To świat, w którym bohaterowie balansują na granicy potęgi i szaleństwa.
To świat pełen nikczemności, chorych ambicji i braku skrupułów.
Ale jakże ten świat wspaniały!

Zdecydowanie jestem fanką Victora i Eli'ego....

Przed przeczytaniem Vengeful długo wstrzymywałam się po pierwszym tomie. Nikczemni zachwycili mnie, porwali w świat PonadPrzeciętnych i sprawili, że pokochałam szarych moralnie bohaterów. Vicious było idealnie wyważone, wszystko się ze sobą gładko łączyło i do dziś jest jedną z moich ulubionych książek. Za to w Vengeful mam wrażenie, że wydarzyło się trochę za dużo. Po pierwsze. Zdecydowanie popełniłam błąd czekając tak długo. Zapomniałam połowy wydarzeń i choć te najważniejsze pamiętałam to poboczne postaci były dla mnie kompletnie obce. A w Vengeful nastąpiła ich kumulacja. Pojawiły się nowe postacie, niektóre lepsze, niektóre gorsze. Ciężko mi w sumie określić kto był głównym bohaterem tym razem. Po opisie można sądzić, że to Marcella, ale proporcjonalnie jest jej tyle samo co pozostałych bohaterów. Za to mam wrażenie, że zabrakło mi tuta trochę Victora. Po poprzedniej części bezkonkurencyjnie mój ulubiony bohater męski, teraz mam wątpliwości. Widzimy go od trochę innej strony. Nie jest już zaślepiony zemstą, ma nowy cel a jednocześnie.... kompletnie się zmienia i zaczyna przypominać Elia. Z szarego moralnie coraz bardziej balansuje na tej granicy przechylając się niebezpiecznie na tą złą stronę. Z drugiej strony w książce wciąż pozostaje cała fabuła, formuła świata osób PP, która tak spodobała mi się wcześniej. Po za tym styl pisania V.E.Schwab jest lekki. Mimo ciągłych zmian czasu i bohaterów po czasie byłam w stanie się w tym zorientować i książka mnie wciągnęła. Zakończenie jednak jest nie do przebaczenia. Pół żartem, pół serio, ale to w jaki sposób Schwab zdecydowała się zakończyć tą serię mi się nie spodobało. Otwarte zakończenie, które tutaj mamy możemy intepretować na różne sposoby myślę, że jednak większość czytelników wysnuje takie same wnioski jak ja. Uwierzcie mi nie wynika z nich nic dobrego. Pewnie będę wracać do zakończenia, jeszcze kilka razy a dylogię wspominać bardzo dobrze. Niestety muszę zgodzić się z innymi czytelnikami, że po tym jakie wow zrobił na mnie pierwszy tom, drugi nieco rozczarowuje.

Przed przeczytaniem Vengeful długo wstrzymywałam się po pierwszym tomie. Nikczemni zachwycili mnie, porwali w świat PonadPrzeciętnych i sprawili, że pokochałam szarych moralnie bohaterów. Vicious było idealnie wyważone, wszystko się ze sobą gładko łączyło i do dziś jest jedną z moich ulubionych książek. Za to w Vengeful mam wrażenie, że wydarzyło się trochę za dużo. Po...

Zdania są podzielone, jeżeli mówić o autorce, ale jeżeli o mnie chodzi, Victoria jak zwykle mnie nie zawiodła. Jej styl pisania totalnie do mnie przemawia, a historia Victora po raz kolejny zawładnęła moim sercem.

Zdania są podzielone, jeżeli mówić o autorce, ale jeżeli o mnie chodzi, Victoria jak zwykle mnie nie zawiodła. Jej styl pisania totalnie do mnie przemawia, a historia Victora po raz kolejny zawładnęła moim sercem.

victor vale<3

victor vale<3

450 stron o niczym + 100 końcowej akcji z dodatkiem nijakiego zakończenia.

Autorka skupiła się na tworzeniu portretów psychologicznych bohaterów, które owszem - wyszły świetnie (za wyjątkiem szablonowej Marcelli),szkoda tylko, że zajmują ponad połowę książki i finalnie przytłaczają czytelnika.

Spodziewałam się wiele po tej dylogii, a okazuje się, że będzie to moje pierwsze rozczarowanie 2024 roku.

450 stron o niczym + 100 końcowej akcji z dodatkiem nijakiego zakończenia.

Autorka skupiła się na tworzeniu portretów psychologicznych bohaterów, które owszem - wyszły świetnie (za wyjątkiem szablonowej Marcelli),szkoda tylko, że zajmują ponad połowę książki i finalnie przytłaczają czytelnika.

Spodziewałam się wiele po tej dylogii, a okazuje się, że będzie to moje...

Niestety, w porównaniu do pierwszego tomu strasznie się zawiodłem. W tej książce nie dzieje się nic i jednocześnie za dużo skakania po historii, wątkach, nowych niepotrzebnych bohaterach, co są tylko po to, żeby byli. Nie wiem o czym była ta książka, przez 550 stron książka dążyła do no w sumie tego samego, co w 1 tomie.

Niestety, w porównaniu do pierwszego tomu strasznie się zawiodłem. W tej książce nie dzieje się nic i jednocześnie za dużo skakania po historii, wątkach, nowych niepotrzebnych bohaterach, co są tylko po to, żeby byli. Nie wiem o czym była ta książka, przez 550 stron książka dążyła do no w sumie tego samego, co w 1 tomie.

Vengeful to pizza, na którą ktoś nawalił za dużo sera, sosu, dodatków, a ponad to piekł ja zbyt długo. W rezultacie dostaliśmy pulpę, która chce zrobić wszystko, a w rezultacie nie robi praktycznie nic.

Vengeful to pizza, na którą ktoś nawalił za dużo sera, sosu, dodatków, a ponad to piekł ja zbyt długo. W rezultacie dostaliśmy pulpę, która chce zrobić wszystko, a w rezultacie nie robi praktycznie nic.

spoko
fajna rozrywka
Ale nic poza tym
to już moja trzecia ksiazka VE SHWAB
i szczerze to mnie one nie porywają

spoko
fajna rozrywka
Ale nic poza tym
to już moja trzecia ksiazka VE SHWAB
i szczerze to mnie one nie porywają

Ta część była przez większość czasu dość nudna, zwłaszcza w porównaniu do pierwszej. Nijak nie podeszła mi postać Marcelli, wydała się zbyt pusta jak na antagonistę.
Jedyne, co mnie pociesza, że Eli i Victor doczekali się godnych zakończeń.

Ta część była przez większość czasu dość nudna, zwłaszcza w porównaniu do pierwszej. Nijak nie podeszła mi postać Marcelli, wydała się zbyt pusta jak na antagonistę.
Jedyne, co mnie pociesza, że Eli i Victor doczekali się godnych zakończeń.