Jak zwykle autorka nie zawiodła, ciekawe zwroty akcji, burzliwe relacje bohaterów które dają książce dynamikę. Wiele nowych sekretów wychodzi na jaw.

Jak zwykle autorka nie zawiodła, ciekawe zwroty akcji, burzliwe relacje bohaterów które dają książce dynamikę. Wiele nowych sekretów wychodzi na jaw.

"Dziewczynki są uczone, żeby trzymać nogi razem, ale nikt nie uczy chłopców, żeby nie rozdzielali ich siłą." - to słowa Alicji głównej bohaterki serii "Gdzie diabeł mów dobranoc".
To właśnie jej cięte i trafne riposty spowodowały że tak chętnie sięgnęłam po drugi tom pt. " Nie wywołuj wilka z lasu" w którym to Alicja i jej świta zgłębiają magiczną aurę Czarcisławia malutkiej wioski na Podkarpaciu w której przyszło im mieszkać. I nie było by w tym nic dziwnego ale Czarcisław to wioska gdzie mieszkańcy są najprawdziwszymi strzygoniami, guślarzami czy wilkodłakami krótko mówiąc demonologia słowiańska we współczesnym świecie.
Drugi tom oprócz prostego i zabawnego języka zawiera też więcej akcji tajemnicy i zaskoczenia w trakcie czytania co powoduje że nie tak łatwo jest odłożyć tą książkę. Jestem zadowolona z kontynuacji serii i polecam każdemu kto lubi demonologię słowiańską.

"Dziewczynki są uczone, żeby trzymać nogi razem, ale nikt nie uczy chłopców, żeby nie rozdzielali ich siłą." - to słowa Alicji głównej bohaterki serii "Gdzie diabeł mów dobranoc".
To właśnie jej cięte i trafne riposty spowodowały że tak chętnie sięgnęłam po drugi tom pt. " Nie wywołuj wilka z lasu" w którym to Alicja i jej świta zgłębiają magiczną aurę Czarcisławia...

Druga część serii podobała mi się bardziej niż pierwsza. Może dlatego, że działo się w niej jeszcze więcej i już zdążyłam się zżyć z niektórymi bohaterami.
Uwaga : wciąga do końca!

Druga część serii podobała mi się bardziej niż pierwsza. Może dlatego, że działo się w niej jeszcze więcej i już zdążyłam się zżyć z niektórymi bohaterami.
Uwaga : wciąga do końca!

Nie wiem, jak skończyłam tę książkę. Tak mnie ona denerwowała, że miałam ochotę ją rzucić już w połowie. Ale jakoś wytrwałam.

Alicja, główna bohaterka, irytowała mnie najbardziej. Jej oschłe zachowanie, ciągłe warczenie postaci oraz odnoszenia do popkultury to za dużo jak dla mnie. Nienawiść do Justina Biebera była popularna w 2010 roku, a przezywanie popularnych dziewczyn "Kardashiankami" to żenada.

Miałam wrażenie, że autorka miała pewne sceny w głowie, ale zupełnie nie wiedziała, jak naturalnie do nich dotrzeć. Bo dlaczego Alicja zamiast schować fiolki z krwią tak gdzie była, to wsunęła do kieszeni? Bo przecież musiała jej użyć na gościu od pizzy, by sprawdzić czy jest ona prawdziwa. Dlaczego Alicja i Nikodem się całowali? Bo... No ten... Niebezpieczeństwo? Nie! Nawet nie wiem dlaczego.

Dużo rzeczy się działo w tej książce. Aż za dużo. Nie było miejsca by odetchnąć.

Nie wiem, czy sięgnę po kolejną część.

Nie wiem, jak skończyłam tę książkę. Tak mnie ona denerwowała, że miałam ochotę ją rzucić już w połowie. Ale jakoś wytrwałam.

Alicja, główna bohaterka, irytowała mnie najbardziej. Jej oschłe zachowanie, ciągłe warczenie postaci oraz odnoszenia do popkultury to za dużo jak dla mnie. Nienawiść do Justina Biebera była popularna w 2010 roku, a przezywanie popularnych dziewczyn...

Postanowiłam w tym roku dokończyć wszystkie zaczęte serie.
Na pierwszy ogień poszedł cykl „Gdzie diabeł mówi dobranoc” i powiem wam że warto było czytać dalej.

Cykl jest napisany prostym językiem, co mi w ogóle nie przeszkadzało, a wręcz odwrotnie nie mogłam się oderwać. Ciekawe zwroty akcji, tajemnice i humor tworzą świetną całość.
Najbardziej podobał mi się tom drugi.
Tam tyle się wydarzyło 🤯
A zakończenie 😳 zostawiło mnie z otwartą buzią.

🔹Alicja i Nikodem wspólnie poszukują naczynia. Nie łatwo się skupić na tym zadaniu, gdy dochodzi do kolejnych morderstw. Okazuje się również iż każdy z czwórki wybrańców skrywa tajemnice. Alicja już nie wie komu może ufać.🔹

Postanowiłam w tym roku dokończyć wszystkie zaczęte serie.
Na pierwszy ogień poszedł cykl „Gdzie diabeł mówi dobranoc” i powiem wam że warto było czytać dalej.

Cykl jest napisany prostym językiem, co mi w ogóle nie przeszkadzało, a wręcz odwrotnie nie mogłam się oderwać. Ciekawe zwroty akcji, tajemnice i humor tworzą świetną całość.
Najbardziej podobał mi się tom drugi....

Dużo zwrotów akcji, napewno lepsza od pierwszej części (choć być może zależy to już od tego, że trochę bohaterów poznaliśmy). Okazuje się, że niby małe miasteczko i każdy o każdym wszystko wie, a okazuje się, że się kompletnie nie znają! Dużo nawiązań do literatury, filmów nowoczesnych co generalnie oceniam na plus. Tutaj również styl pisania autorki jest widoczny i czasem przeszkadza. Jednak natychmiast sięgnęłam po 3 tom!

Dużo zwrotów akcji, napewno lepsza od pierwszej części (choć być może zależy to już od tego, że trochę bohaterów poznaliśmy). Okazuje się, że niby małe miasteczko i każdy o każdym wszystko wie, a okazuje się, że się kompletnie nie znają! Dużo nawiązań do literatury, filmów nowoczesnych co generalnie oceniam na plus. Tutaj również styl pisania autorki jest widoczny i czasem...

Czyta się z uśmiechem na twarzy , a specyficzny humor autorki i nawiązywanie do różnych książek i filmów jest zdumiewająca.
Bardzo przyjemnie i z ciekawością się czyta, choć uboga jest literacko, że odważę się stwierdzić.

Czyta się z uśmiechem na twarzy , a specyficzny humor autorki i nawiązywanie do różnych książek i filmów jest zdumiewająca.
Bardzo przyjemnie i z ciekawością się czyta, choć uboga jest literacko, że odważę się stwierdzić.

Drugi tom cyklu i świetny przykład na to, że fantastyka młodzieżowa ma się u nas bardzo dobrze.

W poprzednim tomie poznaliśmy Alicję, która po śmierci rodziców przeprowadza się do swojej ciotki na Podkarpacie do miejscowości Czarcisław. Nad jej rodziną i rodzinami współzałożycieli miasteczka ciąży klątwa. Zerwać ją może Alicja i pozostała trójka potomków założycieli z jej pokolenia. W tym celu muszą odnaleźć pewne naczynie, dzięki któremu będą mogli odprawić rytuał, który pozwoli im na pozbycie się magicznych mocy. Jednak sprawy przybierają niespodziewany obrót a nasi bohaterowie mają na głowie nie tylko strachaczy, czyli łowców magicznych, ale również Radę, która pilnuje porządku wśród osób obdarzonych nadnaturalnymi zdolnościami.

"Nie wywołuj wilka z lasu" to świetna kontynuacja pierwszego tomu. Utrzymuje jego poziom, a także na pewnych płaszczyznach go przewyższa. Dużo się dzieje i nie ma momentów przestoju. Jest kilka ciekawych zwrotów akcji, rzeczy się komplikują a pewne tajemnice rodzinne wychodzą na światło dzienne. Wszystko jest tu dobrze wykreowane, a sam świat jest ciekawie przedstawiony.

Również relacje między bohaterami są lepiej nakreślone i rozwijają się. Same postacie nie są aż tak irytujące jak w poprzednim tomie i jako czytelnik jestem w stanie zrozumieć ich motywacje. Sami bohaterowie w pewien sposób dojrzewają, mimo że wciąż są nastolatkami, których zajmują typowo nastoletnie problemy.

Ogromny plus tej książki to lekkie pióro autorki. Sama historia wciąga i nie pozwala się oderwać a książkę czyta się niesamowicie szybko. Do tego jest sporo humoru. Oczywiście nie brakuje również poważnych rzeczy i wciąż mamy świadomość ciężaru sytuacji, w której znaleźli się nasi bohaterowie. Na plus też jest odwołanie się do słowiańskiej mitologii i wierzeń. Myślę, że ta seria może stanowić świetny początek własnych poszukiwań dotyczących wszystkiego co ze słowiańskością związane.

Drugi tom cyklu i świetny przykład na to, że fantastyka młodzieżowa ma się u nas bardzo dobrze.

W poprzednim tomie poznaliśmy Alicję, która po śmierci rodziców przeprowadza się do swojej ciotki na Podkarpacie do miejscowości Czarcisław. Nad jej rodziną i rodzinami współzałożycieli miasteczka ciąży klątwa. Zerwać ją może Alicja i pozostała trójka potomków założycieli z jej...

Nieco lepsza od poprzedniej części

Nieco lepsza od poprzedniej części

Książka ciekawa, tylko nie klei mi się ta cała historia z garnkiem, czartem którego nie ma nigdzie, radą "widmo" i wioską w której każdy powinien wiedzieć wszystko o każdym a nikt nic nie wie.

Książka ciekawa, tylko nie klei mi się ta cała historia z garnkiem, czartem którego nie ma nigdzie, radą "widmo" i wioską w której każdy powinien wiedzieć wszystko o każdym a nikt nic nie wie.