Hasło „podobne do Chmielewskiej” działa na mnie zawsze. I choć ideału Królowej raczej nikt nie sięga, to zdarzają się książki bardziej i mniej zabawne.

Jak wypada tu „Sielski zakątek” , który właśnie jako chmielewskopodobny był mi przez kilka osób zachwalany? Zapraszam na www.czytaska.pl!

Hasło „podobne do Chmielewskiej” działa na mnie zawsze. I choć ideału Królowej raczej nikt nie sięga, to zdarzają się książki bardziej i mniej zabawne.

Jak wypada tu „Sielski zakątek” , który właśnie jako chmielewskopodobny był mi przez kilka osób zachwalany? Zapraszam na www.czytaska.pl!

„Sielski zakątek” to powieść, która umiliła mi kilka ostatnich wieczorów. Podarowana przez znawczynię dobrego humoru, koleżankę Kasię z bloga „SieCzyta”, musiała czytać się koncertowo.
Główna bohaterka, tak samo jak i ja, ma wyjątkowe szczęście w nieszczęściu i niewiarygodną wręcz umiejętność wplątywania się w sytuacje, które owszem, mogą wydarzyć się w prawdziwym życiu, ale na kartkach książek wyglądają groteskowo i mało realnie..
Mieć przyjaciół to zaprawdę zacna sprawa. Samemu na świecie jest bowiem ponuro i źle. Uczą tego już nawet w przedszkolu, a na uniwersytetach temat ten rozwijają w nieskończoność. Pieją zachwyty nad korzyściami płynącymi z tego jakże szlachetnego uczucia, sporadycznie jednak i raczej półgębkiem wspominając, że uczucie to miewa swoje mroczne strony oraz sekrety.
Spokojnie, nie mam na myśli mordu dokonanego na przyjacielu w skutek sporu na linii, kto i kiedy i na co zagłosować powinien oraz ile jajek kto i kiedy zjeść może na śniadanie, jeśli jego cholesterol nie mieści się w tabelarycznej normie. Myślę raczej o tym, że nieprzyjaciele naszych przyjaciół w skutek naszej zażyłości z tymi drugimi, mogą stać się również naszymi wrogami. I to wszystko bez naszej wiedzy!! Bardzo to skomplikowane, jednakże w „Sielskim zakątku” okazuje się doprawdy zabawne i proste.
Na pocieszenie pragnę jednak dodać, że głębokie oddanie w stosunku do innej jednostki ludzkiej zwykle okazuje się mieć i dobre strony, więc z pewnością i tym razem takowe się znajdą. Rzekłabym, iż debiutującej Autorce udało się nie pośliznąć na własnoręcznie stworzonym temacie i czytelnik będzie miał sporo radości podczas lektury. Swojska, ciepła historia, w której nawet przestępstwa dokonywane są w zabawny, lekki sposób z pewnością będzie dobrym wyborem na następne tygodnie. A jeśli lubicie szukać skarbów, szczególnie tych, które ukryte są tuż pod samym nosem, trafiliście Państwo pod właściwy adres. Pani Barbara Sośnica- Czekała zupełnie świadomie prowadzi akcję tak, by NIKT, ale to dosłownie NIKT nie miał wątpliwości, że została ona stworzona ku uciesze bliźniego i wybuchom kolejnych salw nieskrępowanej niczym radości. Zabawa językiem i dystans do tego, w jaki sposób można nim władać spodoba się osobom, które nie zawsze muszą stać na baczność. Barwne dialogi, a także niesztampowe rozwiązania stylistyczne będą urozmaicać i tak już dynamiczną akcję.
„Sielski zakątek” został napisany dla czystej rozkoszy uśmiechu. Nie uczy, nie gani, nie kontempluje zawiłości niczyjej duszy. Czytasz, bo chcesz i możesz. W szlafroku i kapciach smakuje najlepiej. Sprawdziłam!

„Sielski zakątek” to powieść, która umiliła mi kilka ostatnich wieczorów. Podarowana przez znawczynię dobrego humoru, koleżankę Kasię z bloga „SieCzyta”, musiała czytać się koncertowo.
Główna bohaterka, tak samo jak i ja, ma wyjątkowe szczęście w nieszczęściu i niewiarygodną wręcz umiejętność wplątywania się w sytuacje, które owszem, mogą wydarzyć się w prawdziwym życiu,...

Kolejna książka na rynku okrzyknięta kryminałem z humorem w stylu Joanny Chmielewskiej. Serio? Nie wiem gdzie czytelnicy wyczuli tutaj styl, czy humor tejże autorki?

Naprawdę podchodziłam do tej książki z dużą nadzieją na dobrą zabawę, pomimo tego, że już kilka razy sparzyłam się i zarzekałam, że nie zaufam reklamom porównującym lekkie kryminały do tych, które wyszły spod pióra p. Chmielewskiej.
No nie powiem kilka razy się uśmiechnęłam, raz zaśmiałam dość mocno (sytuacja z bankomatem),ale lekkości pióra, stylu, wyśmienitej obserwacji i przelania jej z ironią na papier tutaj nie było.
Poza tym główna bohaterka potwornie mnie irytowała, a wymyślona intryga "kryminalna" była bez polotu.

Takich pozycji jak ta, na rynku są setki, ale myślę, że jak ktoś zaczyna swoją czytelniczą przygodę, to może być z tej książki zadowolony. Mnie ona nie porwała i finalnie dołączyła do książek, które od razu po przeczytaniu poszły w zapomnienie.

Kolejna książka na rynku okrzyknięta kryminałem z humorem w stylu Joanny Chmielewskiej. Serio? Nie wiem gdzie czytelnicy wyczuli tutaj styl, czy humor tejże autorki?

Naprawdę podchodziłam do tej książki z dużą nadzieją na dobrą zabawę, pomimo tego, że już kilka razy sparzyłam się i zarzekałam, że nie zaufam reklamom porównującym lekkie kryminały do tych, które wyszły spod...

Książkę czytało się świetnie, to dosłownie wciągająca lektura na jeden wieczór, wprost nie można się od niej oderwać. Polecam każdemu, kto lubi radosne, optymistyczne historie. Ale takie recenzje tej książki czytałam już wielokrotnie, między innymi i tutaj, dlatego chciałabym zwrócić uwagę na jedną, jedyną cechę tej powieści, dzięki której uważam ją za wybitną. To jest pod względem językowym tekst znakomity. Pisząc tę rozrywkową, humorystyczną historyjkę, klasycznego "czytasia" autorka zadbała o piękno i bogactwo języka polskiego. Podkreśliła jego różnorodność. Bawi się odcieniami polszczyzny, wprowadza bardzo umiejętnie stylizacje językowe., które powodują, że postaci zarysowane są bardzo wyraziście, a dialogi soczyste. Dzięki tej staranności dostajemy do ręki tekst znakomity. "Sielski zakątek" uczy nas poprawnie mówić i to w sposób doskonały - bawiąc.

Książkę czytało się świetnie, to dosłownie wciągająca lektura na jeden wieczór, wprost nie można się od niej oderwać. Polecam każdemu, kto lubi radosne, optymistyczne historie. Ale takie recenzje tej książki czytałam już wielokrotnie, między innymi i tutaj, dlatego chciałabym zwrócić uwagę na jedną, jedyną cechę tej powieści, dzięki której uważam ją za wybitną. To jest pod...

Napisano, że stylem podobna do książek Chmielewskiej - nic bardziej mylnego. Książka niezwykle płaska, przewidywalna, mało śmieszna. Zapożyczenia pomysłów od pani Chmielewskiej ( wątek z obcokrajowcem i jego łamaną polszczyzną wykorzystała wiele lat wcześniej pani Joanna i u niej było to bardzo zabawne, tutaj nie wywołuje nawet krótkiego parsknięcia). Główna bohaterka nie wzbudziła we mnie sympatii, być może dlatego, że pasjami nie znoszę kreowania bohaterek na te super babki, które lepiej niż jakiś tam policjant poprowadzą śledztwo, co idzie im zresztą nieudolnie. Książkę czyta się szybko, lekko, bo skomplikowana nie jest, jednak porównywać ją do tytułów pani Chmielewskiej to duże nieporozumienie.

Napisano, że stylem podobna do książek Chmielewskiej - nic bardziej mylnego. Książka niezwykle płaska, przewidywalna, mało śmieszna. Zapożyczenia pomysłów od pani Chmielewskiej ( wątek z obcokrajowcem i jego łamaną polszczyzną wykorzystała wiele lat wcześniej pani Joanna i u niej było to bardzo zabawne, tutaj nie wywołuje nawet krótkiego parsknięcia). Główna bohaterka nie...

Tym razem w pełni zgadzam się z notką o książce (tą tutaj, na lubimyczytac.pl).
Bo ta książka bardzo mi się podobała!
Pierwsze strony uznaję za mało ciekawe, ale im dalej "w kartki" tym ciekawiej.
Jak najbardziej chmielewskopodobna :D

Tym razem w pełni zgadzam się z notką o książce (tą tutaj, na lubimyczytac.pl).
Bo ta książka bardzo mi się podobała!
Pierwsze strony uznaję za mało ciekawe, ale im dalej "w kartki" tym ciekawiej.
Jak najbardziej chmielewskopodobna :D

Oj, przewrotna to historia!
Właściwie wszystko w niej opiera się na pozorności i nieoczekiwanym zbiegu okoliczności, by móc zakończyć się piękną katastrofą.
Katastrofą dla bohaterów.
W przewrotnie sielskim zakątku na obrzeżach miasta, w domu odziedziczonym po tajemniczej krewnej, zamieszkała Asia z mężem i malutkim dzieckiem. Mąż, wyjeżdżający do pracy w innym kraju, namówił jej przyjaciółkę Alinę do zamieszkania razem z jego żoną. Dla bezpieczeństwa jego rodziny, a przede wszystkim własnego spokoju ducha. Intuicyjnie i nieświadomie uczynił dobrze, nie podejrzewając, że jego obawy były uzasadnione. Dziewczyny nie przyznały się, że od jakiegoś czasu wokół domu krąży wielbiciel Asi. Amator cudzych żon przewrotnie nie był ich fanem, a mężczyzną coraz natrętniej i nachalniej próbującym dostać się do środka budynku. Ponieważ Alina niezmiennie twierdziła, że „menele, podobnie jak nieszczęścia, chodzą parami”, więc wokół „sielskiego zakątka” wkrótce zaroiło się od podejrzanych typów. Alina, odważna dziewczyna, zamiast poddać się panice, coraz bardziej intrygujące i niby przypadkowe zdarzenia (czyli znowu przewrotnie!) podsumowała z filozoficznym dystansem – „Historia sielskiego zakątka stawała się coraz bardziej frapująca, a ja miałam coraz większą ochotę poznać wszystkie jego tajemnice”. Dziewczyny zabrały się ochoczo do dzieła.
Z korzyścią dla mnie!
Dla urody tej opowieści. Asia z Aliną przeżywały lęki, strachy, a nawet uszczerbki na zdrowiu i ciele, a ja, dzięki ich uporowi i ciekawości, mogłam dobrze się bawić. Wątki przygodowo-sensacyjno-kryminalne tonęły w morzu dobrego humoru. Wnikał on w dialogi. Łączył w ciągi zaskakujących zdarzeń. Obfitował w gagi sytuacyjne. Mnożył absurdy wywołujące uśmiech na twarzy, a czasami głośny śmiech.
Warstwa rozrywkowa to największy atut tej powieści.
Jednak pod nią kryło się drugie dno, które odsłoniło się po rozwikłaniu zagadki rodzinnej. Tajemnicy, która była siłą napędową dynamiki fabuły.
To przeszłość.
Sekret rodzinny Asi będący udziałem (a może nadal jest?) wielu polskich rodzin, które przeżyły drugą wojnę światową i zostały uwikłane w wielką historię narodów polskiego i niemieckiego. Autorce wśród śmiechu i dobrej zabawy (znowu przewrotnie!) udało się zachować nutę refleksji nad ważnością rodzinnych historii, nad wartością więzi jej członków i nad dziedzictwem przekazywanym nie tylko w formie materialnej, ale i duchowej.
To książka dla tych, którzy kochają twórczość Joanny Chmielewskiej i powieści Olgi Rudnickiej.
http://naostrzuksiazki.pl/

Oj, przewrotna to historia!
Właściwie wszystko w niej opiera się na pozorności i nieoczekiwanym zbiegu okoliczności, by móc zakończyć się piękną katastrofą.
Katastrofą dla bohaterów.
W przewrotnie sielskim zakątku na obrzeżach miasta, w domu odziedziczonym po tajemniczej krewnej, zamieszkała Asia z mężem i malutkim dzieckiem. Mąż, wyjeżdżający do pracy w innym...

Bardzo fajna ciekawa i humorystyczna opowieść kryminalna, która wciąga czytelnika od pierwszej strony. Alina główna bohaterka ,,Sielskiego zakątka" chcąc poznać tajemnice, które skrywa sekret rodzinny Kraftów, lecz rozwiązanie tajemnicy wiąże się z wieloma zmianami w życiu głównej bohaterki, jak i osób z jej środowiska. W momencie, gdy Alina przeprowadza się do starego domu odkrywa w nim wiele zagadek i ciekawych faktów o starych lokatorach, a nawet o skarbie, który interesuje nie tylko Alinę ale także kogoś kto chciałby go tylko dla siebie. Razem z przyjaciółmi Alina przeczesuje dom odkrywając coraz to nowe tajemnice i coraz więcej dowiaduje się o tajemnicach, sekretach swoich przyjaciół i osób, które zostają zamieszane w tę sprawę. W całej tej zagadkowej sytuacji doskonałe widać jak ważna jest przyjaźń w naszym życiu i to jaki ona ma wpływ na nas.
Jest to książka dla każdego kto chce się choć na chwilę oderwać się od swoich zmartwień i przeżyć fajną i często wywołująca uśmiech na twarzy historię, która jest kryminałem co tworzy z niej bardzo niezwykła i niepowtarzalną lekturę świetną na zimowe długie wieczory przy filiżance herbaty

Bardzo fajna ciekawa i humorystyczna opowieść kryminalna, która wciąga czytelnika od pierwszej strony. Alina główna bohaterka ,,Sielskiego zakątka" chcąc poznać tajemnice, które skrywa sekret rodzinny Kraftów, lecz rozwiązanie tajemnicy wiąże się z wieloma zmianami w życiu głównej bohaterki, jak i osób z jej środowiska. W momencie, gdy Alina przeprowadza się do starego domu...

„Sielski zakątek” to bowiem komedia obyczajowa z elementami sensacyjno-detektywistycznymi. Lektura debiutu Sośnicy-Czekały sprawia największą radość swoim humorem. A ten jest tu naprawdę wielopłaszczyznowy – znajdziemy go w narracji (Alina posługuje się językiem popkultury),w dialogach, kreacjach postaci (nawet w personaliach!) i rzecz jasna w sytuacjach – od pojedynczej sceny po całą sieć zdarzeń.

Więcej: https://dajprzeczytac.blogspot.com/2019/12/sielski-zakatek-barbara-sosnicaczekaa.html

„Sielski zakątek” to bowiem komedia obyczajowa z elementami sensacyjno-detektywistycznymi. Lektura debiutu Sośnicy-Czekały sprawia największą radość swoim humorem. A ten jest tu naprawdę wielopłaszczyznowy – znajdziemy go w narracji (Alina posługuje się językiem popkultury),w dialogach, kreacjach postaci (nawet w personaliach!) i rzecz jasna w sytuacjach – od pojedynczej...

Piszą, że styl podobny do Chmielewskiej. I rzeczywiście! Przy paru scenach uśmiałam się do łez :D Fajnie się czytało, czekam na więcej!

Piszą, że styl podobny do Chmielewskiej. I rzeczywiście! Przy paru scenach uśmiałam się do łez :D Fajnie się czytało, czekam na więcej!