Szary, sfrustrowany z dużymi aspiracjami zaistnienia człowiek. Zaczęłam czytać książkę i od początku irytował mnie sposób pisania, albo bardziej chodzi o narrację. Im dalej , tym bardziej się przyzwyczajałam aż przestało razić. Kto zabił nie trudno było zgadnąć ale .... no właśnie ,to ale jest clou książki. Dobre zakończenie , z niespodziewaną sytuacją.
Warto sprawdzić samemu. Polecam

Szary, sfrustrowany z dużymi aspiracjami zaistnienia człowiek. Zaczęłam czytać książkę i od początku irytował mnie sposób pisania, albo bardziej chodzi o narrację. Im dalej , tym bardziej się przyzwyczajałam aż przestało razić. Kto zabił nie trudno było zgadnąć ale .... no właśnie ,to ale jest clou książki. Dobre zakończenie , z niespodziewaną sytuacją.
Warto sprawdzić...

41/180/2023
Świetna. Momentami mocno proszczepionkowa, więc jak ktoś jest anty, to się zrazi, na szczęście mi wszelkie fanatyzmy są obce. Dość szybko zaczęłam podejrzewać właściwą osobę, co jest u mnie rzadkością, bo czytam bardzo bezrefleksyjnie, ale w tej powieści zdaje się nie chodzi najbardziej o to, żeby wyjaśnić kto. Ważniejsze jest DLACZEGO. I szczerze mówiąc, motywy czarnego charakteru są dla mnie całkiem zrozumiałe. Metodę sobie wybrał drastyczną, ale skoro postępowanie "po dobroci" nie działa...
Polecam.

41/180/2023
Świetna. Momentami mocno proszczepionkowa, więc jak ktoś jest anty, to się zrazi, na szczęście mi wszelkie fanatyzmy są obce. Dość szybko zaczęłam podejrzewać właściwą osobę, co jest u mnie rzadkością, bo czytam bardzo bezrefleksyjnie, ale w tej powieści zdaje się nie chodzi najbardziej o to, żeby wyjaśnić kto. Ważniejsze jest DLACZEGO. I szczerze mówiąc, motywy...

Książka na wskrość Polska i o polskiej utopi. Powszechna zawiść, kościelne brednie, kredyt na mieszkanie pod korek, studiowanie bezwartościowych kierunków, kombinatorstwo jako norma. Wiele się nie spodziewałem po takiej książce i się nie zawiodłem. Ogólnie nic specjalnego, typu przeczytaj i wyrzuć do śmietnika. Bardzo słaby wielkie nic. Skasowałem w połowie książkę. Szkoda czasu.

Książka na wskrość Polska i o polskiej utopi. Powszechna zawiść, kościelne brednie, kredyt na mieszkanie pod korek, studiowanie bezwartościowych kierunków, kombinatorstwo jako norma. Wiele się nie spodziewałem po takiej książce i się nie zawiodłem. Ogólnie nic specjalnego, typu przeczytaj i wyrzuć do śmietnika. Bardzo słaby wielkie nic. Skasowałem w połowie książkę. Szkoda...

Główny bohater ciągle z fochem, pretensjami j zalem. Im dalej w książce tym gorzej. Na koniec miałam ochotę wywalić ją. Fajny temat, mogła być naprawdę dobrą książką, ale niestety wyszła byle jaka...

Główny bohater ciągle z fochem, pretensjami j zalem. Im dalej w książce tym gorzej. Na koniec miałam ochotę wywalić ją. Fajny temat, mogła być naprawdę dobrą książką, ale niestety wyszła byle jaka...

Kolejna, dla mnie już ostatnia, książka pani Marty Guzowskiej. Trochę w niej archeologii, trochę przyjaźni długotrwałej, trochę miłości zwiedzionej i smutnego, samotnego życia. Opowieść tę czyta się dobrze. Są wspominki lat pięknych. To przyjemne. Teraźniejszość jest trudniejsza do zniesienia i nieco odbiega od normy i to akurat zapisuję na plus. Dobrze, że jeszcze niektórych z nas stać na trochę szaleństwa przy zdrowych zmysłach. Antyszczepionkowców, płaskoziemców i innych z tej bajki, pozdrawiam serdecznie i zdrowia życzę, a panią Guzowską żegnam bez żalu.

Kolejna, dla mnie już ostatnia, książka pani Marty Guzowskiej. Trochę w niej archeologii, trochę przyjaźni długotrwałej, trochę miłości zwiedzionej i smutnego, samotnego życia. Opowieść tę czyta się dobrze. Są wspominki lat pięknych. To przyjemne. Teraźniejszość jest trudniejsza do zniesienia i nieco odbiega od normy i to akurat zapisuję na plus. Dobrze, że jeszcze...

Książka „Rok Szczura” autorstwa Marty Guzowskiej to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Jak na pierwszy raz to nie było najgorzej, ale fajerwerków też nie było. Trochę ciężko było mi się w tej książce odnaleźć. Kiedy tak naprawdę zaczęłam ogarniać co i jak to się książka skończyła.
Cała historia nie była zła, ale najbardziej w tym wszystkim przeszkadzał mi sposób narracji. Cóż, taki, a nie inny autorka miała pomysł na tą książkę. Nie każdemu musi się to podobać, ale zapewne będą też i zadowolone osoby. To jedna z tych książek, że albo przypadnie do gustu albo nie.

Książka „Rok Szczura” autorstwa Marty Guzowskiej to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Jak na pierwszy raz to nie było najgorzej, ale fajerwerków też nie było. Trochę ciężko było mi się w tej książce odnaleźć. Kiedy tak naprawdę zaczęłam ogarniać co i jak to się książka skończyła.
Cała historia nie była zła, ale najbardziej w tym wszystkim przeszkadzał mi...

Irytujące powtarzanie ostatniego zdania rozdziału jako pierwszego w następnym. Naiwna i naciągana intryga. Ciekawa zbieżność w temacie pandemii - książka napisana na rok przed wybuchem Covid.

Irytujące powtarzanie ostatniego zdania rozdziału jako pierwszego w następnym. Naiwna i naciągana intryga. Ciekawa zbieżność w temacie pandemii - książka napisana na rok przed wybuchem Covid.

Nie chcę krytykować bo pewnie lepiej bym nie zrobił, ale ta książka jest taka jakaś na siłę lekka, humorystyczna, jakaś taka niczym-trudnym-nie-obciążona. Nie podchodzą mi takie książki.
Spodziewałem się zdecydowanie czegoś innego.
Tylko dla zabicia czasu, jeśli nie masz co czytać.

Nie chcę krytykować bo pewnie lepiej bym nie zrobił, ale ta książka jest taka jakaś na siłę lekka, humorystyczna, jakaś taka niczym-trudnym-nie-obciążona. Nie podchodzą mi takie książki.
Spodziewałem się zdecydowanie czegoś innego.
Tylko dla zabicia czasu, jeśli nie masz co czytać.

.

.

Pomysł ciekawy ale wykonanie słabe. Ciężko ustalić jaki to jest gatunek bo thriller to nie jest - napięcia brak, kryminał także nie - łatwo domyślić się kto jest winien całej sytuacji. Narracja w drugiej osobie również nie jest najmocniejszą pozycją tej książki. Po kolejną książkę Pani Guzowskiej nie będę już sięgał.

Pomysł ciekawy ale wykonanie słabe. Ciężko ustalić jaki to jest gatunek bo thriller to nie jest - napięcia brak, kryminał także nie - łatwo domyślić się kto jest winien całej sytuacji. Narracja w drugiej osobie również nie jest najmocniejszą pozycją tej książki. Po kolejną książkę Pani Guzowskiej nie będę już sięgał.