Co za dno.
Postacie płaskie i nudne. Intryga przegadana i pozbawiona sensu.
Lepszym kryminałem jest gazetka z Lidla.

Co za dno.
Postacie płaskie i nudne. Intryga przegadana i pozbawiona sensu.
Lepszym kryminałem jest gazetka z Lidla.

Słabiutka . Czy polecam. NIE!!

Słabiutka . Czy polecam. NIE!!

Autorka stworzyła - jak dla mnie- zupełnie neutralne emocjonalnie dzieło. Ani mnie nie zirytowała ani nie zaciekawiła, o zachwycie tym bardziej nie ma mowy. Żywsze uczucia - irytację-poczułam raz , gdy autorka napisała ( s. 239),że "komisarz przyniósł plastikowy kubek, pełen gorącego, aromatycznego napoju". To oczywiście nie jej wina, ale w każdym, albo co drugim polskim kryminale występuje "gorący, aromatyczny napój", przy czym najczęściej bywa to kawa, rzadziej herbata. Szanowni autorzy! Mam apel - wysilcie się trochę bardziej. Poza ta drobiażdżkową uwagą nie mam wiele do dodania - fabuła jest poprawna, ale mało wciagajaca. Bohaterowie - zwłaszcza policjant - słabo określeni, trudno ich polubic czy sie do nich przywiąząc.

Autorka stworzyła - jak dla mnie- zupełnie neutralne emocjonalnie dzieło. Ani mnie nie zirytowała ani nie zaciekawiła, o zachwycie tym bardziej nie ma mowy. Żywsze uczucia - irytację-poczułam raz , gdy autorka napisała ( s. 239),że "komisarz przyniósł plastikowy kubek, pełen gorącego, aromatycznego napoju". To oczywiście nie jej wina, ale w każdym, albo co drugim polskim...

Powieść poprawna i nic ponadto, choć zapowiadała się całkiem ciekawie. Dzięki niezłej interpretacji lektora - Sebastian Misiuk z zainteresowaniem dosłuchałam do końca, jednak gdybym miała czytać - chyba odpuściłabym

Powieść poprawna i nic ponadto, choć zapowiadała się całkiem ciekawie. Dzięki niezłej interpretacji lektora - Sebastian Misiuk z zainteresowaniem dosłuchałam do końca, jednak gdybym miała czytać - chyba odpuściłabym

Niespodzianka jako żywo! Nie spodziewałam się tak dobrej lektury. Sprawnie poprowadzona narracja, brak sztampowych rozwiązań, bez przesadnych fajerwerków, a jednak wciąga po uszy. Historia osnuta lekko, a skutecznie w niejasne okoliczności śmierci jednej z sióstr. Wielkich tajemnic tu niby nie ma, a jednak każdy wątek ostatecznie splata się w końcową zagadkę budując wizerunek niezbyt kryształowej postaci. Samo rozwiązanie przychodzi w zasadzie przypadkiem, ale nie byłoby zaskoczenia, gdyby za "winnego" uznać którąś z wcześniej wytypowanych osób. Jak wspomina blurb, sprawiedliwość a aresztowanie to kompletnie inne sprawy...

Niespodzianka jako żywo! Nie spodziewałam się tak dobrej lektury. Sprawnie poprowadzona narracja, brak sztampowych rozwiązań, bez przesadnych fajerwerków, a jednak wciąga po uszy. Historia osnuta lekko, a skutecznie w niejasne okoliczności śmierci jednej z sióstr. Wielkich tajemnic tu niby nie ma, a jednak każdy wątek ostatecznie splata się w końcową zagadkę budując...

Zaczyna się niewinni, ginie siostra bliźniaczka. Jej siostra wraz z policją chce dowiedzieć się prawdy, kto i dlaczego? Z pozoru normalne życie zabitej okazuje się czymś zupełnie innym. Książka całkiem, całkiem.

Zaczyna się niewinni, ginie siostra bliźniaczka. Jej siostra wraz z policją chce dowiedzieć się prawdy, kto i dlaczego? Z pozoru normalne życie zabitej okazuje się czymś zupełnie innym. Książka całkiem, całkiem.

Forma książki inspirowana kryminałami z lat 70. i 80. Autorka koncentruje się przede wszystkim na sposobie rozwiązania zagadki, mniejszą rolę przykłada do warstwy obyczajowej. Fabuła logiczna, rozwiązanie satysfakcjonujące. Na początku kilka zbędnych dłużyzn, na szczęście dalej akcja przyśpiesza. Czyta się dobrze.

Forma książki inspirowana kryminałami z lat 70. i 80. Autorka koncentruje się przede wszystkim na sposobie rozwiązania zagadki, mniejszą rolę przykłada do warstwy obyczajowej. Fabuła logiczna, rozwiązanie satysfakcjonujące. Na początku kilka zbędnych dłużyzn, na szczęście dalej akcja przyśpiesza. Czyta się dobrze.

Niestety nie mogę przyłączyć się do chóru zachwytów, ale też nie uważam, że książka jest beznadziejna. Pomysł uważam za niezły, realia pracy policji też oddane chyba nie najgorzej. Niestety językowo i w warstwie emocjonalnej dosyć to wszystko kiepskie.

Niestety nie mogę przyłączyć się do chóru zachwytów, ale też nie uważam, że książka jest beznadziejna. Pomysł uważam za niezły, realia pracy policji też oddane chyba nie najgorzej. Niestety językowo i w warstwie emocjonalnej dosyć to wszystko kiepskie.

Kolejny przykład na to, że kilka maksymalnych ocen na LC o niczym nie świadczy, a 100 plusów przy takiej opinii to po prostu jakiś procent liczby znajomych. Książka napisana źle i nieporadnie. W ciągu pierwszych 6 rozdzialików mnóstwo niedorzeczności, czy wręcz błędów logicznych, postacie papierowe, a akcji praktycznie brak. Porzucam bez żalu i ostrzegam bardziej wymagających.

Kolejny przykład na to, że kilka maksymalnych ocen na LC o niczym nie świadczy, a 100 plusów przy takiej opinii to po prostu jakiś procent liczby znajomych. Książka napisana źle i nieporadnie. W ciągu pierwszych 6 rozdzialików mnóstwo niedorzeczności, czy wręcz błędów logicznych, postacie papierowe, a akcji praktycznie brak. Porzucam bez żalu i ostrzegam bardziej wymagających.

Powiedzieć o tej książce "grafomańska", to nic nie powiedzieć. Drewniane dialogi, nieadekwatne do sytuacji reakcje bohaterów, koszmarne błędy dowodzące, że autorka nie panuje nad wykreowaną przez siebie fabułą (w drugim rozdziale dowiadujemy się, że drzwi wejściowe mieszkania ofiary, uporczywie nazywanej denatką, miały zamek zatrzaskowy, uniemożliwiający wejście do środka bez klucza, a już w szóstym rozdziale siostra "denatki" wchodzi do mieszkania szarpnąwszy ze złością za klamkę!).
Styl autorki osiąga w porywach poziom równy wypracowaniom gimnazjalnym mojego dziecka. W chwili, gdy zacząłem śmiać się w głos z nieporadności pani pisarki ("wszelkiego autoramenu mentów"),gdzieś pod koniec szóstego rozdziału dałem sobie spokój z tym dziełem - miał być poważny kryminał a nie kabaret.

Powiedzieć o tej książce "grafomańska", to nic nie powiedzieć. Drewniane dialogi, nieadekwatne do sytuacji reakcje bohaterów, koszmarne błędy dowodzące, że autorka nie panuje nad wykreowaną przez siebie fabułą (w drugim rozdziale dowiadujemy się, że drzwi wejściowe mieszkania ofiary, uporczywie nazywanej denatką, miały zamek zatrzaskowy, uniemożliwiający wejście do środka...