Wspomnienia Pana Reżysera przez duże R. Dużo wstawek obyczajowych, osobistych. Pełen przegląd stosunków męsko-damskich. Szybka i przyjemna lektura zwłaszcza, że towarzystwo wyśmienite

Wspomnienia Pana Reżysera przez duże R. Dużo wstawek obyczajowych, osobistych. Pełen przegląd stosunków męsko-damskich. Szybka i przyjemna lektura zwłaszcza, że towarzystwo wyśmienite

Gdyby ktoś w kilku słowach chciał opisać książkę Kazimierza Kutza "Będzie skandal. Autoportret" mógłby napisać, cały Kutz. Bezpośredni, szczery, dosadny w języku. Przekuwa baloniki, romantyczną pozą często w jego środowisku. Choć z drugiej strony, można czasami odnieść wrażenie, że mimo upływu lat, ciągle miał kompleksy wobec niektórych swoich kolegów. Zarzuca im egocentryzm, choć sam mam wrażenie, nie ma wielkiego dystansu do swojej twórczości, można odnieść, że tylko arcydzieła wychodził mu. Ciekawy jest jego żal, wobec środowiska, gdy w stanie wojennym został wypuszczony z internowania. Zarzuca im brak solidarności, jakby zapomniał swoje zachowanie wobec Stanisława Barei, który uważał go przez lata za przyjaciela. Lektura to ciekawa, mimo wszystko.

Gdyby ktoś w kilku słowach chciał opisać książkę Kazimierza Kutza "Będzie skandal. Autoportret" mógłby napisać, cały Kutz. Bezpośredni, szczery, dosadny w języku. Przekuwa baloniki, romantyczną pozą często w jego środowisku. Choć z drugiej strony, można czasami odnieść wrażenie, że mimo upływu lat, ciągle miał kompleksy wobec niektórych swoich kolegów. Zarzuca im...

Zapewniam, że czas poświęcony na tę książkę nie będzie stracony! Świetne, cięte pióro Kazimierza Kutza, obfitość interesujących wydarzeń, opinii i przemyśleń autora będzie cennym źródłem wiedzy o historii polskiego filmu, zwłaszcza dla jego fanów.

Zapewniam, że czas poświęcony na tę książkę nie będzie stracony! Świetne, cięte pióro Kazimierza Kutza, obfitość interesujących wydarzeń, opinii i przemyśleń autora będzie cennym źródłem wiedzy o historii polskiego filmu, zwłaszcza dla jego fanów.

Kazimierza Kutza portret własny.

Słyszymy Kutz, myślimy Śląsk, od razu wskazując na jego filmy: ''Śmierć jak kromka chleba" czy ''Perła w koronie". Naturalnie znam i szanuję cały dorobek reżysera. Natomiast autobiografia jest bardzo słaba i przynosi rozczarowanie.

Jakie mam uwagi do tej książki? Moje zastrzeżenia wzbudza wprowadzenie multum sensacyjnych, niepotrzebnych i brukowych wątków, np. podboje seksualne niektórych artystów. Sekrety alkowy wzbudzają niesmak i zażenowanie.

Autor po bandzie jedzie wspominając Jana Łomnickiego i wyrzucając mu alkoholizm. Nie twierdzę, że tak nie było, ale czy powinno nas to obchodzić? Pewne rzeczy nie powinny ujrzeć światła dziennego, nie chodzi o pudrowanie czegokolwiek. Idzie o wartości nadrzędne, takie jak: lojalność i przyzwoitość. Należałoby się wystrzegać takich przyjaciół i omijać ich szerokim łukiem.

Czemu mają służyć te dość prymitywne w istocie wspominki? Kutz posługuje się wulgarnym i prostackim językiem, ''łaciną polską" jak mawiał ks. Józef Tischner.

Oczywiście pisarz i polityk w jednym ma talent narratorski, zmysł obserwacji, ale dlaczego wywleka intymne szczegóły z życia swoich kolegów czy znajomych? Smutne, że tak mało uwagi poświęca szkole filmowej, swoim korzeniom i skupia się na plotkach żywcem wyjętych z tabloidów. Jednak w swoich wynurzeniach przebija wszystko. Treść wyjałowiona z jakiejkolwiek większej wartości.

Nie polecam. Po więcej zapraszam na mojego bloga: https://ladymakbet33.blogspot.com/2020/10/kazimierza-kutza-portret-wasny.html

Kazimierza Kutza portret własny.

Słyszymy Kutz, myślimy Śląsk, od razu wskazując na jego filmy: ''Śmierć jak kromka chleba" czy ''Perła w koronie". Naturalnie znam i szanuję cały dorobek reżysera. Natomiast autobiografia jest bardzo słaba i przynosi rozczarowanie.

Jakie mam uwagi do tej książki? Moje zastrzeżenia wzbudza wprowadzenie multum sensacyjnych,...

Rozczarowanie. Podzielam opinię Moniki; ploteczki, łóżkowe "rewelacje", alkoholowe imprezy zdominowały tę książkę. Do tego autor złośliwie "przykleja łatki" swoim kolegom, umieszczając siebie w pozycji tego, który wie lepiej, zna się na swoim fachu jak mało kto.
Spodziewałam się więcej ciekawostek dotyczących filmu, Polskiej Szkoły Filmowej, aktorów. Na dosadny język Kutza byłam przygotowana, jednak te plotki wyciągane z łóżek i knajp, okraszone często wulgaryzmami budziły mój niesmak.
Nie polecam.

Rozczarowanie. Podzielam opinię Moniki; ploteczki, łóżkowe "rewelacje", alkoholowe imprezy zdominowały tę książkę. Do tego autor złośliwie "przykleja łatki" swoim kolegom, umieszczając siebie w pozycji tego, który wie lepiej, zna się na swoim fachu jak mało kto.
Spodziewałam się więcej ciekawostek dotyczących filmu, Polskiej Szkoły Filmowej, aktorów. Na dosadny język Kutza...

Polecam!

Polecam!

Soczysty język Kazimierza Kutza sprawia, że nawet słyszane już gdzieś anegdoty nadal bawią. Książka wspomnieniowa inteligentnego człowieka i zdolnego reżysera. Niesamowity zmysł obserwacji połączony z umiejętnością opowiadania. Polecam.

Soczysty język Kazimierza Kutza sprawia, że nawet słyszane już gdzieś anegdoty nadal bawią. Książka wspomnieniowa inteligentnego człowieka i zdolnego reżysera. Niesamowity zmysł obserwacji połączony z umiejętnością opowiadania. Polecam.

Da się przeczytać, a jakże, nawet szybko i z ciekawością. Tylko że najciekawsze tematy (Polska szkoła filmowa, łódzka filmówka, Śląsk w filmach Kutza itp. ) są poruszane po łebkach i mocno przykryte plotkami kto kogo, z kim i za ile. Więc jednak trochę rozczarowanie.

Da się przeczytać, a jakże, nawet szybko i z ciekawością. Tylko że najciekawsze tematy (Polska szkoła filmowa, łódzka filmówka, Śląsk w filmach Kutza itp. ) są poruszane po łebkach i mocno przykryte plotkami kto kogo, z kim i za ile. Więc jednak trochę rozczarowanie.