Paweł Dunin-Wąsowicz – warszawiak, dziennikarz, publicysta, krytyk literacki, varsavianista, redaktor naczelny miesięcznika „Lampa”, założyciel wydawnictwa Lampa i Iskra Boża, autor kilkunastu książek. Pasjonat tworzący wysokiej jakości dzieła literackie czy artystyczne (śpiewa i gra na gitarze w zespole Meble). Twórczo łączy odwołania do kanonu literatury z odniesieniami do książek niszowych, pisarzy zapomnianych lub współczesnych o jeszcze niewyrobionej marce. W 2017 r. ukazało się I i II wydanie Żoliborskiego przewodnika literackiego Pawła Dunin-Wąsowicza – na łamach którego autor wskazał ok. 300 źródeł literackich odwołujących się do rozlicznych miejsc na Żoliborzu.
Gwarantuję, że ta rozłożona na kilka sekcji gawęda Pawła Dunina-Wąsowicza - dziennikarza i krytyka literackiego - będzie bliska sercu każdego bibliofila w wieku, powiedzmy 35+... Opis zawartości jego zbiorów i historie stojące za zdobyciem kolejnych z nich, wędrówki do bibliotek w poszukiwaniu literatury, która zaspokoi głód czytelniczy, znaleziska i perełki, z których kilkanaście przewinęło się i przez moje ręce a wszystko to na tle niezwykle szczerej i pełnej wszelakich około popkulturowych dygresji człowieka "wychowanego na książkach", dorastającego z nimi i dzięki nim...
Po prostu niesamowita książka o książkach, komiksach i czasopismach, z dużą dawką nostalgii, wzbudzanej przez opowieści o literackich artefaktach z okresu PRL-u (i ogólnie o dorastaniu w tejże epoce) i późniejszych, poparta wielką miłością do literatury wszech gatunku i ogromną wiedzą o tejże. Polecam!
Tekst otwierający, czyli tekst Krzysztofa Środy to wisienka na torcie, który wyglądem obiecywał wiele. Wspaniale napisany, to jest petarda. Z polotem, na temat. Dla niego warto było. Podobał mi się również tekst Marii Poprzęckiej o osiedlowych śmietniskach. Te dwa teksty zapamiętam na dłużej, reszta niestety nie porwała mnie, nieraz walczyłam ze znużeniem lub irytacją.