Moim zdaniem powieść ta zdecydowanie łagodzi realia obozów zagłady. Niestety w związku z tym, że inspirowana była prawdziwą historią oraz z tym, że pojawiają się w niej historyczne postaci, jest to według mnie rzecz niedopuszczalna. Okazuje się, że nie wystarczy osadzić bohaterów w potwornym miejscu, rzucić kilkoma osławionymi nazwiskami, by poruszyć czytelnika. Potrzeba jeszcze odpowiednio wyrazić treść poprzez bogate i opisowe słownictwo, czego właśnie w tej powieści brakuje. Poza tym dominują zdania proste, na próżno szukać wielokrotnie złożonych. Również motywy, jakimi kierują się bohaterowie są mocno uproszczone, a tak poważne tematy, jakie zostały poruszone, wymagają pogłębionej refleksji. Muszę jednak zaznaczyć, że powieść, niesie dobre przesłanie, promuje wartości, mimo że w nieudolny sposób.

Moim zdaniem powieść ta zdecydowanie łagodzi realia obozów zagłady. Niestety w związku z tym, że inspirowana była prawdziwą historią oraz z tym, że pojawiają się w niej historyczne postaci, jest to według mnie rzecz niedopuszczalna. Okazuje się, że nie wystarczy osadzić bohaterów w potwornym miejscu, rzucić kilkoma osławionymi nazwiskami, by poruszyć czytelnika. Potrzeba...

Wspaniała, wzruszająca opowieść o Milenie i Franzu. Dwie jednostki, które swoje życie zaczynały z zupełnie innej belki. Milena żyła w szczęśliwiej Austriackiej rodzinie Żydów. Franz wychowany w głębokim katolicyzmie szybko zwrócił swe oczy ku SS. Po wybuchu wojny Milena zostaje przetransportowana do Auschwitz, gdzie po pobycie na froncie ładuje Franz. Ich losy splatają się mimochodem. Mężczyzna jest szaleńczo zakochany w kobiecie, co pozwala mu zachować resztki człowieczeństwa. Dla Mileny jest w stanie zrobić wiele, co kobieta wykorzystuje aby chronić siebie i najbliższych. Wie, że miłość do niej pozwala mu przetrwać nieludzkie rozkazy oficerów. Gdy do kraju wpadają Rosjanie a Auschwitz upada, Franz pomaga uciec Milenie. Ich losy znowu się skrzyżują podczas rozprawy w sądzie.
Wspaniała książka, opisuje wiele historii, które działy się w obozie. Okropieństwa i nieludzkie traktowanie. Świadectwo tych osób nie powinno być nigdy zapomniane.

Wspaniała, wzruszająca opowieść o Milenie i Franzu. Dwie jednostki, które swoje życie zaczynały z zupełnie innej belki. Milena żyła w szczęśliwiej Austriackiej rodzinie Żydów. Franz wychowany w głębokim katolicyzmie szybko zwrócił swe oczy ku SS. Po wybuchu wojny Milena zostaje przetransportowana do Auschwitz, gdzie po pobycie na froncie ładuje Franz. Ich losy splatają się...

Pierwszy transport kobiet przybywa do Auschwitz. Wśród nich młoda Żydówka, którą los już chwilę po opuszczeniu wagonu wiąże z młodym esesmanem. To dzięki niemu dane jej będzie przeżyć. To dzięki niej młody esesman będzie miał szansę odzyskać ludzkie spojrzenie. Ich wzajemna uzależniająca relacja w obozie, naraża oboje na niebezpieczeństwo. W jądrze obozowego piekła przychodzi im walczyć z bolesną codziennością, z możliwością zadenuncjowania, wreszcie z otaczającą i wszechobecną śmiercią. Morderczy szał w przypadku tych dwojga nie odnosi zamierzonego skutku, a koniec obozowego piekła rozdziela Milenę i Franza na długie lata, by pozwolić im spotkać się ponownie w odmiennych okolicznościach - zbrodniarza i świadka zbrodni. Mnie ta książka poruszyła. I na koniec refleksja - jest coś, co potrafi nas zmienić... Źródło tej przemiany odnajdziecie w książce.

Pierwszy transport kobiet przybywa do Auschwitz. Wśród nich młoda Żydówka, którą los już chwilę po opuszczeniu wagonu wiąże z młodym esesmanem. To dzięki niemu dane jej będzie przeżyć. To dzięki niej młody esesman będzie miał szansę odzyskać ludzkie spojrzenie. Ich wzajemna uzależniająca relacja w obozie, naraża oboje na niebezpieczeństwo. W jądrze obozowego piekła...

W natłoku powieści z Auschwitz w tytule lub podejmujących tematykę niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych oraz miłości pomiędzy nazistą a kobietą, będącą przedstawicielką wroga III Rzeszy, powieść Wojciecha Dutki jest pozycją godną uwag i wyjątkową. Nie jest bowiem napisana, wiem, że paradoksalnie to zabrzmi, lekko, łatwo i przyjemnie. Jest starannie przemyślana, sprawnie skonstruowana i przede wszystkim oparta na faktach, choć autor dwójce głównych bohaterów nadał fikcyjne nazwiska. Jej zmienił również imię, jemu pozostawił to prawdziwe.

W natłoku powieści z Auschwitz w tytule lub podejmujących tematykę niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych oraz miłości pomiędzy nazistą a kobietą, będącą przedstawicielką wroga III Rzeszy, powieść Wojciecha Dutki jest pozycją godną uwag i wyjątkową. Nie jest bowiem napisana, wiem, że paradoksalnie to zabrzmi, lekko, łatwo i przyjemnie. Jest starannie przemyślana,...

Sfabularyzowana wersja historii miłości między katem Franzen We​imer​tem (Franz Wunsch) a ofiarą Mileną Zinger (Helena Citrónová). Zastanawiam się nawet, czy tu w ogóle można mówić o miłości. Co do zadurzenia się esesmana w uroczej Żydówce nie mam wątpliwości, ale że to uczucie (mimo zapewnień bohaterki) było prawdziwe wydaje mi się irracjonalne w zderzeniu z jej zachowaniem po wojnie.
Wracając do książki, uważam, że jest dobrze napisana, choć narracja wydawała mi się dosyć sucha. Zabrakło emocji, a zamiast nich fakty, jakby autor ufał, że one mówią same za siebie, a czytelnik nie przejdzie obok nich obojętnie. I w sumie miał rację, bo przeczytałam tę powieść w mgnieniu oka, choć mały niedosyt pozostał.
Dwie uwagi. Nie wiem po jakiego czorta, autor nadał Milenie cechy, które w rzeczywistości nie pozwoliłyby jej przeżyć? Gdyby na oficjalnym przyjęciu butnie wystąpiła z piosenkami Marleny Dietrich , to jakiś gorliwy członek załogi wypaliłby jej z pistoletu w głowę w ramach szeroko pojętego miłosierdzia, tylko po to, żeby nie wylądowała w kompanii karnej. Autor przecież informuje, że piosen​ki oraz fil​my z udziałem Marleny Dietrich na​pięt​no​wa​no jako nie​mo​ral​ne i de​ka​denc​kie.
Druga uwaga. Czy fakty z życia Heleny nie można było powielić? Znużona jestem tymi córeczkami i żonami adwokatów i lekarzy.

Sfabularyzowana wersja historii miłości między katem Franzen We​imer​tem (Franz Wunsch) a ofiarą Mileną Zinger (Helena Citrónová). Zastanawiam się nawet, czy tu w ogóle można mówić o miłości. Co do zadurzenia się esesmana w uroczej Żydówce nie mam wątpliwości, ale że to uczucie (mimo zapewnień bohaterki) było prawdziwe wydaje mi się irracjonalne w zderzeniu z jej...

Jestem bardzo zadowolony z tej powieści. Wojciech Dutka dokonał kawał dobrej roboty. Bardzo trudno było odłożyć tę książkę. Pochłaniająca do ostatniej strony. W tej książce są pokazane ludzkie wartości, niemieckie zbrodnie i jak wyglądało życie na chwilę przed II wojną światową. Po przeczytaniu tej książki, gdy dostaję pytanie ,,Poleć mi dobrą książkę o wojnie" To bez wahania wskazuję tę powieść. Bardzo polecam.

Jestem bardzo zadowolony z tej powieści. Wojciech Dutka dokonał kawał dobrej roboty. Bardzo trudno było odłożyć tę książkę. Pochłaniająca do ostatniej strony. W tej książce są pokazane ludzkie wartości, niemieckie zbrodnie i jak wyglądało życie na chwilę przed II wojną światową. Po przeczytaniu tej książki, gdy dostaję pytanie ,,Poleć mi dobrą książkę o wojnie" To...

Przeczytałam kilka książek o Auschwitz i muszę przyznać, że ta wbiła mnie w fotel. Nie chodzi mi o to, że są opisy okrutnych poczynać SS-manów itp. ale o to, że wśród takiego zła była osoba, która mimo wszystko walczyła sama ze sobą aby nie utracić resztek człowieczeństwa. Mimo iż wiem, co tam się działo, jakie nieraz były metody pozbawiania kogoś życia, to zawsze w jakiejś książce dowiem się czegoś więcej. I to jest dla mnie przerażające, bo człowiek myśli, że już nie da się być bardziej okrutnym a później czyta, że się da. Nie jestem mamą, ale odkąd moja siostra urodziła śliczną córeczkę bardziej przeżywam losy dzieci i matek w tamtych czasach. Nie żebym była wcześniej bezduszna, nie o to chodzi. Po prostu nie potrafię sobie wyobrazić, że mojej siostrzenicy dzieje się jakaś krzywda, a już na pewno nie taka jak w opisach książek o tematyce wojennej. Tutaj autor skupia się właśnie na dzieciach, matkach. Nie raz miałam łzy w oczach.

Przeczytałam kilka książek o Auschwitz i muszę przyznać, że ta wbiła mnie w fotel. Nie chodzi mi o to, że są opisy okrutnych poczynać SS-manów itp. ale o to, że wśród takiego zła była osoba, która mimo wszystko walczyła sama ze sobą aby nie utracić resztek człowieczeństwa. Mimo iż wiem, co tam się działo, jakie nieraz były metody pozbawiania kogoś życia, to zawsze w jakiejś...

Po przeczytaniu tej powieści mam mieszane uczucia.. z jednej strony serce ściska się na myśl tak wielkiem miłości, jaką z narażeniem życia może okazać mężczyzna kobiecie, z drugiej zaś opis terroru jaki rozgrywał się w Auschwitz jest trudny do pojęcia. Niewyobrażalne cierpienie, nieludzkie traktowanie więźniów oraz to jakim potworem może być człowiek dla drugiego człowieka to temat który ciężkio mi osobiście przyjąć do świadomości.. po prostu nie mieści mi się to w głowie...
Ogólnie książka , po jej przeczytaniu zostawia mnie w otępieniu.. potrzebuję w milczeniu "przetrawić" jek treść.
Dziękuję autorowi za to, że dzięki temu co przeczytałam obudziły się we mnie uczucia wyższe i silniejsze , o których już istnieniu zapomnialam przez to w jakich obecnie czasach żyjemy. Uważam że, takie powieści powinne być obowiazkowymi lekturami w szkołach, aby juz młodzi ludzie, zdali sobie sprawę z okrucieństwa jakie miały miejsce w czasie II wojny światowej i aby ich uwrażliwić na krzywdę i cierpienie z powodu segregacji rasowej, ideeologicznej czy wyznaniowej na jakie można narazić inną istotę ludzką, oby nigdy ta historia nie miała swojego ciągu dalszego.

Po przeczytaniu tej powieści mam mieszane uczucia.. z jednej strony serce ściska się na myśl tak wielkiem miłości, jaką z narażeniem życia może okazać mężczyzna kobiecie, z drugiej zaś opis terroru jaki rozgrywał się w Auschwitz jest trudny do pojęcia. Niewyobrażalne cierpienie, nieludzkie traktowanie więźniów oraz to jakim potworem może być człowiek dla drugiego...

Książki o tej tematyce zawsze są trudne, zawsze nachodzą mnie refleksje, co do tego, jak takie wydarzenia mogły mieć miejsce jeszcze nie tak dawno temu. Książka doskonale ukazuje trudności życia, walkę o przetrwanie w Auschwitz. Polecam tę książkę każdemu. Dodatkowo na odbiór książki wpływa fakt, że inspiracją dla głównych bohaterów była prawdziwa historia.

Książki o tej tematyce zawsze są trudne, zawsze nachodzą mnie refleksje, co do tego, jak takie wydarzenia mogły mieć miejsce jeszcze nie tak dawno temu. Książka doskonale ukazuje trudności życia, walkę o przetrwanie w Auschwitz. Polecam tę książkę każdemu. Dodatkowo na odbiór książki wpływa fakt, że inspiracją dla głównych bohaterów była prawdziwa historia.

Książka podzielona jest na kilka części, a każda z niej jest równie ciekawa. Widzimy tutaj młoda Żydówkę i Niemca, którzy z normalnego życia zaczynają się zmieniać pod wpływem wojny, aż nagle lądują w Auschwitz oboje, tylko po obu stronach barykady. Pomiędzy widzimy dużo bólu i cierpienia, a mimo wszystko pomiędzy tym dwojgiem zaczyna dojrzewać uczucie, które nie ma prawa bytu. Książka przede wszystkim skupiona na wojnie, pokazuje Wiele chwil, które łapią za serce i je łamią. Od początku zaciekawiła i jest na prawdę bardzo dobrze napisana. Taką książkę warto przeczytać.

Książka podzielona jest na kilka części, a każda z niej jest równie ciekawa. Widzimy tutaj młoda Żydówkę i Niemca, którzy z normalnego życia zaczynają się zmieniać pod wpływem wojny, aż nagle lądują w Auschwitz oboje, tylko po obu stronach barykady. Pomiędzy widzimy dużo bólu i cierpienia, a mimo wszystko pomiędzy tym dwojgiem zaczyna dojrzewać uczucie, które nie ma prawa...