Książki o tematyce wojennej są u mnie rzadkością - nie oznacza to jednak, że unikam ich jak ognia. Przeciwnie. Po tego typu lektury sięgam chętnie, lecz z umiarem. Przyjęłam, że z reguły takie lektury są lekturami ciężkimi pod względem emocjonalnym. Dokładnie taki sam stosunek miałam do Zimowego Żołnierza od Daniela Mason’a. I w żadnym wypadku się nie pomyliłam, choć nastawiałam się na lekturę z nieco drastyczniejszym obliczem wojny w tle.

Jednak, czy aby na pewno wojna ukazana w tej historii nie była drastyczna? Tym razem autor ujawnił skutki wojny w postaci zniszczonych psychicznie i fizycznie żołnierzy - tych, którzy stanowią pierwszorzędny czynnik działań wojennych. Urazy fizyczne, zmiażdżone i rozerwane szczęki, wypadające wnętrzności, wszelkiego rodzaju amputacje i fizyczne tragedie tych ludzi – po dłuższym namyśle jest to obraz wojny, bezpośrednich ofiar tychże działań. Poza urazami fizycznymi, bardzo dużą, jeśli nie główną rolę, odegrały tu urazy psychiczne. Zespół stresu pourazowego, który został ukazany w sposób bardzo bezpośredni.

Zimowy Żołnierz to wielowarstwowa opowieść o miłości i odwadze w czasach, gdy z zasady jedna z tych cech powinna wykluczać drugą. Opowieść, od której nie byłam w stanie się oderwać, a teraz – po zakończeniu - nie jestem w stanie o niej zapomnieć. Przygody Lucjusza i Margarety zostaną ze mną jeszcze przez długi czas, a wszystko to przez trudności, jakie musieli pokonać, by znaleźć się we właściwym miejscu.

Tytułowy Zimowy Żołnierz to ktoś, kto wywrócił do góry nogami życie dwójki bohaterów - Lucjusza, młodego studenta medycyny oraz Margarety, pielęgniarki zakonnicy w Lemnowicach. W momencie, w którym pojawia się wspomniany Zimowy Żołnierz, czytelnik nie jest w stanie przewidzieć tego, co wydarzy się za chwilę. Każdy kolejny akapit wręcz wprawia w osłupienie. Niespodziewany bieg wydarzeń i wszystko to, czego jesteśmy świadkami sprawia, że jest to lektura, od której naprawdę nie można się oderwać.

Rozpoczynając przygodę z Zimowym Żołnierzem, absolutnie nie byłam gotowa na ogrom emocji, które znajdują się na kartach tej książki.

Książki o tematyce wojennej są u mnie rzadkością - nie oznacza to jednak, że unikam ich jak ognia. Przeciwnie. Po tego typu lektury sięgam chętnie, lecz z umiarem. Przyjęłam, że z reguły takie lektury są lekturami ciężkimi pod względem emocjonalnym. Dokładnie taki sam stosunek miałam do Zimowego Żołnierza od Daniela Mason’a. I w żadnym wypadku się nie pomyliłam, choć...

"Znakomita powieść historyczna: zafascynowany tłem, bohaterami i językiem nie potrafiłem się od niej oderwać. - Mark Sullivan, autor Pod szkarłatnym niebem."

Dużo czasu minęło zanim zdecydowałam się na lekturę tej powieści, ale gdy wreszcie zaczęłam czytać, trudno mi było ją odłożyć. "Zimowy żołnierz" to wzruszająca, przejmująca, ale też wstrząsająca i przerażająca książka o wojnie, miłości i przesuwaniu granic ludzkiej wytrzymałości.

Jej bohaterem jest Lucjusz Krzelewski, pochodzący z bogatej polskiej rodziny, mieszkającej w Wiedniu, studiujący medycynę. Kiedy w 1914 roku wybucha wojna, rozlewając się błyskawicznie po całej Europie, Lucjusz jest po zaliczeniu sześciu semestrów. Idąc przykładem kolegów oraz perspektywą, że z dnia na dzień może zostać lekarzem i uczestniczyć w operacjach i leczeniu potrzebujących, postanawia zaciągnąć się do wojska, licząc na przydział do znakomicie zorganizowanego lazaretu.
Jego marzenia pozostają jednak tylko marzeniami, bowiem trafia do Lemnowic, maleńkiej wioski w sercu Karpat, do szpitala polowego urządzonego w zrujnowanym kościele, skąd uciekli wszyscy lekarze; pozostali jedynie dwaj sanitariusze i bezręki kucharz oraz pielęgniarka- siostra Margareta. To właśnie ona jest jedyną osobą, która pokazuje Lucjuszowi podstawy zawodu lekarza, uczy go jak ratować ciężko rannych zwożonych z pól bitewnych frontu wschodniego. Jest piękna, tajemnicza i szalona, początkowo budząca respekt i szacunek Lucjusza, ale z czasem ich relacja zmienia się w osobliwy i niebezpiecznie bliski związek. Kiedy pewnego dnia do szpitala trafia tajemniczy węgierski pacjent, Lucjusz robi wszystko, chcąc go za wszelką cenę uratować, ale w którymś momencie podejmuje niewłaściwą decyzję, która zaważy na losach wszystkich - zimowego żołnierza, jego samego i Margarety. Drogi Lucjusza i kobiety nagle i nieprzewidzianie się rozchodzą, a on odtąd jej szuka, aż do końca wojny i po jej zakończeniu.
Książka niesamowita, można by ją w pewnym stopniu postawić na równi do powieścią "Na Zachodzie bez zmian", tylko, że tu mamy wojnę z perspektywy "zaplecza", polowych lazaretów, gdzie beznadzieja, bezradność i niemoc są nie do zniesienia, gdzie okaleczenia na froncie pokazują całe okrucieństwo i bezsens wojny. Polecam, bo to naprawdę dobra powieść, nie tylko o wojnie i jej skutkach, ale też o miłości i nadziei, poświęceniu i rozczarowaniu.

"Znakomita powieść historyczna: zafascynowany tłem, bohaterami i językiem nie potrafiłem się od niej oderwać. - Mark Sullivan, autor Pod szkarłatnym niebem."

Dużo czasu minęło zanim zdecydowałam się na lekturę tej powieści, ale gdy wreszcie zaczęłam czytać, trudno mi było ją odłożyć. "Zimowy żołnierz" to wzruszająca, przejmująca, ale też wstrząsająca i przerażająca książka...

Podczas czytania czuje się wszystkie opisane w niej zapachy. Czasem miłe, czasem obrzydliwe - historia trzyma w napięciu.

Podczas czytania czuje się wszystkie opisane w niej zapachy. Czasem miłe, czasem obrzydliwe - historia trzyma w napięciu.

Dość ciekawa i nieźle napisana opowieść wojenno-romansowa. Na tyle nietypowa, że warta lektury, chociaż nie pozbawiona pewnych dłużyzn.

Dość ciekawa i nieźle napisana opowieść wojenno-romansowa. Na tyle nietypowa, że warta lektury, chociaż nie pozbawiona pewnych dłużyzn.

"Zimowy żołnierz" to książka z mocno wyeksponowanym wątkiem historyczno-medycznym. Wątek romantyczny choć jest tylko tłem całej historii, to ma istotne znaczenie dla fabuły i w dużej mierze ją determinuje. Myślę, że zarówno fani historii, medycyny, psychologii jak i romansów znajdą w "Zimowym żołnierzu" coś dla siebie. Gdybym miała powiedzieć jednym zdaniem o czym jest ta książką, to powiedziałabym, że to historia miejsca, które nierozerwalnie splata ze sobą losy trzech bohaterów i determinuje ich życie nie tylko w czasie wojny, ale i po jej zakończeniu. Choć początkowo można odnieść wrażenie, że wątek "trzech bohaterów" jest tak naprawdę wątkiem pobocznym, urwanym w połowie i mało istotnym, to zakończenie książki rozwiewa wszelkie wątpliwości co do wielkości jego znaczenia.
Osobiście uważam, że gdyby autor wprowadził do książki więcej dynamizmu i akcji, to czytałoby się ją znacznie chętniej, i z większym zaciekawieniem. Niestety przydługawe opisy lub nawet wypowiedzi bohaterów ciągnące się czasami przez 3 strony stawały się na dłuższą metę nużące. Choć książka nie jest długa, to od momentu przeniesienia się akcji z Lemnowic strasznie zaczęła mi się dłużyć. Zakończenie książki jest chyba najbardziej wciągającym i intrygującym momentem całej historii i muszę przyznać, że nie mogłam się od niego oderwać. Czytając dopiero ostatnie strony spłynęło na mnie zrozumienie, dlaczego zimowy żołnierz był tak istotnym bohaterem całej książki.

"Zimowy żołnierz" to książka z mocno wyeksponowanym wątkiem historyczno-medycznym. Wątek romantyczny choć jest tylko tłem całej historii, to ma istotne znaczenie dla fabuły i w dużej mierze ją determinuje. Myślę, że zarówno fani historii, medycyny, psychologii jak i romansów znajdą w "Zimowym żołnierzu" coś dla siebie. Gdybym miała powiedzieć jednym zdaniem o czym jest ta...

Historia napisana dość sprawnie. Jedyne moje rozczarowanie - nieco zbyt mało oraz powierzchownie potraktowano tematy medyczne.
Nie przepadam za romansami, ale książka była ciekawa i historia też niebanalna.
Polecam.

Historia napisana dość sprawnie. Jedyne moje rozczarowanie - nieco zbyt mało oraz powierzchownie potraktowano tematy medyczne.
Nie przepadam za romansami, ale książka była ciekawa i historia też niebanalna.
Polecam.

Lucjusz Krzelewski to pochodzący z zamożnej rodziny, młody i ambitny student medycyny. Naukę przerywa mu wybuch I wojny światowej. Po wstąpieniu do armii dostaje przydział do małego szpitala polowego, gdzie po raz pierwszy ma bezpośredni kontakt z pacjentem, strachem, bólem i śmiercią. Zmuszony do pracy w ciężkich warunkach, oparcie odnajduje jedynie w siostrze Margarecie, doświadczonej pielęgniarce. Nawiązuje się między nimi nić porozumienia, a towarzysząca temu bliskość zostaje wystawiona na próbę, wraz z przybyciem pewnego pacjenta.
*
"Zimowy żołnierz" to powieść historyczna z rozbudowanym wątkiem romantycznym. Nie znajdziemy tu wartkiej akcji, porywającej fabuły, a mimo to, tę pozycję można z pewnością zaliczyć do naprawdę dobrych, wartych polecenia.
Autorowi doskonale udało się oddać realia okresu wojny. Z kart powieści czuć przejmujący chłód, zapach medykamentów, smród ropiejących i zainfekowanych ran. Wszędzie pełno jest śmierci, cierpienia i głodu. Bohaterowie wydają się pogodzeni z losem, odnajdują się w rzeczywistości w jakiej przyszło im żyć.
Mimo wszystko udało mi się znaleźć w tej książce również pozytywne emocje. Na tle całej tej wojennej zawieruchy, znajdujemy miłość, zdolność do poświęceń i nadzieję. Warto wspomnieć również o zaskakującym zakończeniu, które doskonale uwieńcza tę historię.
Gorąco zachęcam do lektury.

Lucjusz Krzelewski to pochodzący z zamożnej rodziny, młody i ambitny student medycyny. Naukę przerywa mu wybuch I wojny światowej. Po wstąpieniu do armii dostaje przydział do małego szpitala polowego, gdzie po raz pierwszy ma bezpośredni kontakt z pacjentem, strachem, bólem i śmiercią. Zmuszony do pracy w ciężkich warunkach, oparcie odnajduje jedynie w siostrze Margarecie,...

Historia ciekawa, ale narracja przydługawa, momentami nużąca.

Historia ciekawa, ale narracja przydługawa, momentami nużąca.

Książka, która początkowo strasznie mnie męczyła i strasznie się ciągnęła. Ale na szczęście z kolejnymi rozdziałami było lepiej. Polecam

Książka, która początkowo strasznie mnie męczyła i strasznie się ciągnęła. Ale na szczęście z kolejnymi rozdziałami było lepiej. Polecam

Bohaterem tej powieści jest Lucjusz Krzelewski, pochodzący z zamożnej polskiej rodziny mieszkającej w Wiedniu, student trzeciego roku medycyny. Wraz z wybuchem I Wojny Światowej, Lucjusz zaciąga się do wojska, gdzie chce służyć jako lekarz i w ten sposób zdobyć praktykę w zawodzie. Zostaje on przydzielony do szpitala polowego w maleńkiej wiosce Lemnowice. Szpital ten urządzony jest w zrujnowanym kościele i odeszli z niego wszyscy lekarze, a została tylko pracująca jako pielęgniarka, tajemnicza zakonnica, siostra Margareta.
W tych niezwykle ciężkich warunkach pomiędzy Lucjuszem a Margaretą rodzi się wzajemna fascynacja, a potem coś w rodzaju związku, który zostaje brutalnie przerwany przez wojenne okoliczności. Bohaterowie tracą siebie z oczu na kilka lat, a Lucjusz od tej pory nie może znaleźć sobie miejsca.
"Zimowy żołnierz" to niezwykle smutna historia, pełna ludzkiej tragedii, bólu, okrucieństwa, cierpienia fizycznego i psychicznego. Momentami jest drastyczna, ale bądź co bądź przedstawia nam ona wojenne realia. Na tym tle pokazana jest zakazaną miłość bez happy endu.
Książka ta jest ciekawa i czyta się ją dość szybko, choć nie jest to łatwa lektura ze względu na przedstawioną w niej tematykę. Niezwykle interesujący był dla mnie wątek pierwszego przypadku zespołu stresu pourazowego w lemnowickim szpitalu, z którą to przypadłością lekarze nie bardzo umieli sobie poradzić, gdyż była to nieznana w ówczesnych czasach choroba.
Zakończenie zaskakuje i chyba większość czytelników nie tego się spodziewała, ale może to i idealne domknięcie historii tytułowego "zimowego żołnierza"...

Bohaterem tej powieści jest Lucjusz Krzelewski, pochodzący z zamożnej polskiej rodziny mieszkającej w Wiedniu, student trzeciego roku medycyny. Wraz z wybuchem I Wojny Światowej, Lucjusz zaciąga się do wojska, gdzie chce służyć jako lekarz i w ten sposób zdobyć praktykę w zawodzie. Zostaje on przydzielony do szpitala polowego w maleńkiej wiosce Lemnowice. Szpital ten...