Pasujesz tu najlepiej

IG: @szeptyliteratury Momentami śmieszne i przewrotne opowiadania o samotności. Momentami chce mi się głośno zaśmiać, gdy je czytam w metrze. Momentami absurd goni absurd. A momentami tekst robi się słodko-gorzki. Jeśli chcesz poznać jak wyglądają marzenia senne o księciu Williamie, albo w jaki sposób można nauczyć się pływania bez wchodzenia do basenu, i przy tym nie zraża Cię żaden poziom absurdu, to sięgnij śmiało po te opowiadania. Poza tym jest tu też trochę zwyczajności, a bohaterowie tu występujący mają swe całkiem realne odpowiedniki wśród naszych znajomych;) Nie jest to lektura dla każdego, bo można się szybko zniechęcić dziwacznością opowiadań, ale można też się w nich przejrzeć i rozpoznać coś znajomego z własnej codzienności, w której absurdy też się zdarzają.

IG: @szeptyliteratury Momentami śmieszne i przewrotne opowiadania o samotności. Momentami chce mi się głośno zaśmiać, gdy je czytam w metrze. Momentami absurd goni absurd. A momentami tekst robi się słodko-gorzki. Jeśli chcesz poznać jak wyglądają marzenia senne o księciu Williamie, albo w jaki sposób można nauczyć się pływania bez wchodzenia do basenu, i przy tym nie zraża...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W opowiadaniach Mirandy July nawet tytuł jest przewrotny, bo „Pasujesz tu najlepiej” to raczej przeciwność tego, co będziemy czuli po skończeniu lektury 😉 Nie będziemy pasować nigdzie 😅

Osobiście czuję się po nich bardzo dziwnie, ale nie w ten zły sposób, by całkowicie odrzucić idee autorki i formy w jakiej chciała przekazać swoje krótkie historie. Jestem chyba taka lekko wyrwana z rzeczywistości🙈🙊😵🤪
Były chwile, w których nic nie rozumiałam… ale były też takie w których rozumiałam absurdalność, sarkazm i ironię życia codziennego, z którym autorka wyskakiwała do nas jak „Filip z konopi” 🙈 Jednym słowem, myślę, że ktoś kto nie lubi takich krótkich form, bez większego sensu, trochę wstrętnych, pozbawionych utartych społecznych zachowań będzie średnio zadowolony z lektury.🤷‍♀️ Ale jeżeli lubi poznawać nowe formy wyrażania myśli, abstrakcyjne (może i momentami trochę przegięte🤪)… to te opowiadania rzucają zupełnie inny obraz na świat i literaturę. 👍

To była nietuzinkowa przygoda, myślę, że raz na jakiś czas warto zejść z twardej, utartej ścieżki i spróbować czegoś innego… mniej oklepanego i oczywistego. Czy polecam? Tak, ale nie każdemu… do odważnych (czyt. wariatów😂) świat należy ✌️

W opowiadaniach Mirandy July nawet tytuł jest przewrotny, bo „Pasujesz tu najlepiej” to raczej przeciwność tego, co będziemy czuli po skończeniu lektury 😉 Nie będziemy pasować nigdzie 😅

Osobiście czuję się po nich bardzo dziwnie, ale nie w ten zły sposób, by całkowicie odrzucić idee autorki i formy w jakiej chciała przekazać swoje krótkie historie. Jestem chyba taka lekko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak jak nie przepadam za opowiadaniami, tak muszę przyznać, że przy "Pasujesz tu najlepiej" Mirandy July bawiłam się zaskakująco dobrze. Jej historie były nieprzewidywalne, oryginalne, zabawne, a przede wszystkim pełne dokładnie takiego rodzaju absurdu, jaki lubię. I choć może autorka bywa w swych opowieściach momentami jak dla mnie nieco zbyt wulgarna i bezpośrednia, to cenię sobie tę bezkompromisowość, symboliczny charakter jej prozy i trafne spostrzeżenia. Bardzo życiowe, bez upiększania i owijania w bawełnę.
O jak na przykład to:
"Na tym polega problem z moim życiem: pędzę przez nie w pośpiechu jakby mnie ktoś gonił. Nawet przez rzeczy, które z założenia mają być powolne, jak sączenie herbaty na rozluźnienie. Kiedy ja to robię, żłopię napój, jakbym brała udział w konkursie na najszybsze wypicie herbaty na rozluźnienie. Albo kiedy siedzę z ludźmi w jacuzzi i patrzymy na gwiazdy, pierwsza mówię: "Jak tu pięknie". Im wcześniej się to powie, tym prędzej można stwierdzić: "Ojej, robi mi się za gorąco". No widzę to, a kiedyś to nawet znałam.
Podobno Mirandę July albo się kocha, albo nienawidzi. Na razie mogę powiedzieć tyle, że się nie zraziłam i mam spore oczekiwania względem jej powieści "Pierwszy bandzior", którą wkrótce będę czytać.

Tak jak nie przepadam za opowiadaniami, tak muszę przyznać, że przy "Pasujesz tu najlepiej" Mirandy July bawiłam się zaskakująco dobrze. Jej historie były nieprzewidywalne, oryginalne, zabawne, a przede wszystkim pełne dokładnie takiego rodzaju absurdu, jaki lubię. I choć może autorka bywa w swych opowieściach momentami jak dla mnie nieco zbyt wulgarna i bezpośrednia, to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zupełnie nie wiem, co mam napisać o tej książce. Ogrom absurdu tu ukazanego mnie przytłoczył. Nie lubię opowiadań. Owszem miałam wrażenie, że autorka dokonuje wiwisekcji w krzywym zwierciadle współczesności, jednakże ta fragmentaryczność zupełnie mi nie odpowiada. Każdy z nad potrzebuje być ważny, zauważony, kochany, doceniany, akceptowany - wylewa się to na czytelnika z tych krótkich form.Niestety ta groteska nie wciąga, pozostawiła mnie obojętną na przecież smutny, melancholijny los głównych bohaterów. Uwielbiam książki tego wydawnictwa( ciągle to podkreślam) wiem jednak, że antologie sobie daruję.To nie jest kompletnie moja bajka. Nie przyzwyczaiłam się do bohaterów, nie polubiłam ich, nie współczułam im. Szkoda. Nie pasuje mi tu najlepiej...cóż począć. Nie będę się znęcać, nie ma o czym mówić. Bywa.

Zupełnie nie wiem, co mam napisać o tej książce. Ogrom absurdu tu ukazanego mnie przytłoczył. Nie lubię opowiadań. Owszem miałam wrażenie, że autorka dokonuje wiwisekcji w krzywym zwierciadle współczesności, jednakże ta fragmentaryczność zupełnie mi nie odpowiada. Każdy z nad potrzebuje być ważny, zauważony, kochany, doceniany, akceptowany - wylewa się to na czytelnika z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem na nie. Jak dla mnie niesmaczna i zbyt absurdalna. Chyba po prostu nie moje klimaty

Jestem na nie. Jak dla mnie niesmaczna i zbyt absurdalna. Chyba po prostu nie moje klimaty

Pokaż mimo to

Zbiór opowiadań, w którym właściwie dwa, może trzy opowiadania okazują się w jakiś sposób intrygujące: "Kochanie się w 2003 roku" i "Coś, co nie potrzebuje niczego", ewentualnie jeszcze ostatnie opowiadanie. Cała reszta to raczej szkice, konspekty opowiadań, koślawe zdania i dialogi. Większość nawet nie jest przeciętna, tylko po prostu zła, zła literatura (poniżej normy). Czemu taki zbiór się tłumaczy? Czy tylko dlatego, że autorka jest Amerykanką? Niepojęte.

Zbiór opowiadań, w którym właściwie dwa, może trzy opowiadania okazują się w jakiś sposób intrygujące: "Kochanie się w 2003 roku" i "Coś, co nie potrzebuje niczego", ewentualnie jeszcze ostatnie opowiadanie. Cała reszta to raczej szkice, konspekty opowiadań, koślawe zdania i dialogi. Większość nawet nie jest przeciętna, tylko po prostu zła, zła literatura (poniżej normy)....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jestem fanką opowiadań. Nigdy ich nie lubiłam i raczej nie polubię. W tej książce są 3, które zwróciły moją uwagę:
Jego wysokość;
Mon Plaisir ( które jest fenomenalne);
Jak opowiadać historyjki dzieciom.

Nie jestem fanką opowiadań. Nigdy ich nie lubiłam i raczej nie polubię. W tej książce są 3, które zwróciły moją uwagę:
Jego wysokość;
Mon Plaisir ( które jest fenomenalne);
Jak opowiadać historyjki dzieciom.

Pokaż mimo to

Niezwykle zabawny zbiór opowiadań. Czasem mądrych, czasem soczystych, czasem absurdalnych.

Niezwykle zabawny zbiór opowiadań. Czasem mądrych, czasem soczystych, czasem absurdalnych.

Pokaż mimo to

"Pasujesz tu najlepiej" to także w pewnym sensie diagnoza współczesności, pełnej agresji, chłodnych uczuć, uciekania w karierę i ciągłego konkurowania o najfajniejsze życie. Pod bardzo grubą warstwą groteski kryją się historie smutne, czasami nawet rozpaczliwe. July w krzywym zwierciadle pokazuje czytelnikowi co powinno — a nie jest — być dla niego najważniejsze. Tracimy życie na wymyślaniu go.

Cały tekst: www.books-silence.com/2019/07/anuluj-mi-interakcje-m-july-pasujesz-tu.html

"Pasujesz tu najlepiej" to także w pewnym sensie diagnoza współczesności, pełnej agresji, chłodnych uczuć, uciekania w karierę i ciągłego konkurowania o najfajniejsze życie. Pod bardzo grubą warstwą groteski kryją się historie smutne, czasami nawet rozpaczliwe. July w krzywym zwierciadle pokazuje czytelnikowi co powinno — a nie jest — być dla niego najważniejsze. Tracimy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Postaci opisane w szesnastu krótkich formach są grubo nakreślone, nie do końca realne. Całe składają się z absurdalnych myśli i natręctw, przyciągają dziwne wydarzenia i reagują w nietypowy sposób. Wszystkie wątki pozlepiane są tym samym klejem – dojmującym pragnieniem miłości i akceptacji.

Mam wrażenie, że July spisała wszystkie swoje natręctwa myślowe, dziwaczne osądy, pomysły „co by było, gdyby” i dokonała selekcji, kierując się dwoma kryteriami: jak bardzo są obrazoburcze i jak dużo mówią o naszych podstawowych, niezaspokajanych latami potrzebach.

Bohaterami są ludzie nieprzystawalni: bezradni, płynący przez codzienność tam, gdzie nurt je poniesie, niedokochani. Każdy z nas przeżywał często drobne lęki, niezręczności, poczucie żenady i frustracji, z których składa się cała rzeczywistość bohaterów Mirandy.

Często zdarzało nam się myśleć ich myślami, jednak zwykle spychamy takie myśli gdzieś głęboko w podświadomość, wstydząc się ich sami przed sobą. Bo czy moglibyśmy przyznać się do tego, że dla miłości gotowi bylibyśmy zrobić wszystko? Że dla akceptacji jesteśmy w stanie uczyć pływania na sucho, godzinami występować w jednoosobowym show w sklepie dla dorosłych, mieszkać z karaluchami? Czy jesteśmy w stanie zobaczyć w krzywym zwierciadle autorki samych siebie i nie uciec przed tym obrazem?
Dalszy ciąg receznji tutaj: http://pelnia.eu/2019/04/15/pasujesz-tu-najlepiej-taki-jaki-jestes/

Postaci opisane w szesnastu krótkich formach są grubo nakreślone, nie do końca realne. Całe składają się z absurdalnych myśli i natręctw, przyciągają dziwne wydarzenia i reagują w nietypowy sposób. Wszystkie wątki pozlepiane są tym samym klejem – dojmującym pragnieniem miłości i akceptacji.

Mam wrażenie, że July spisała wszystkie swoje natręctwa myślowe, dziwaczne osądy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to