Strasznie naciągane na końcu, czasem nudnawe, ale w miarę okej.
Słaby pomysł z cofaniem się w czasie, żeby coś wytłumaczyć... bardziej irytujące niż ciekawe

Strasznie naciągane na końcu, czasem nudnawe, ale w miarę okej.
Słaby pomysł z cofaniem się w czasie, żeby coś wytłumaczyć... bardziej irytujące niż ciekawe

Jedna z słabszych książek do tej pory która dotychczas przeczytałem z całej serii

Fabuła mało wciągająca a nawet przewidywalna ,choć zakończenie trochę zaskoczyło xd Najbardziej chyba zaskoczył mnie duży brak scen makabrycznych ,które tutaj były bardzo uszczuplone w szczegóły. Może dlatego tak blado wypadło według mnie .

Jedna z słabszych książek do tej pory która dotychczas przeczytałem z całej serii

Fabuła mało wciągająca a nawet przewidywalna ,choć zakończenie trochę zaskoczyło xd Najbardziej chyba zaskoczył mnie duży brak scen makabrycznych ,które tutaj były bardzo uszczuplone w szczegóły. Może dlatego tak blado wypadło według mnie .

Po dwóch przeczytanych książkach tego autora już śmiało mogę napisać, że go uwielbiam. Nie mam pojęcia skąd on bierze pomysły na akcje tych powieści ale trzeba przyznać, że są genialne w swojej prostocie.
Kto czytał Galerię umarłych ten wie, że skończyła się ona mega tajemniczo. Dziesiąty tom idealnie praktycznie na samym początku wyjaśnia o ci chodzi.
Do głównego bohatera Roberta powraca jego przeszłość. Lucien - kolega z młodzieńczych lat postanawia rozprawić się z kolegą ze swojego pokoju. Robert nie zdaje sobie nawet sprawy jaki makabryczny plan uknuł psychopata i do czego będzie zdolny aby osiągnąć swój cel. Dzięki temu tomowi lepiej poznajemy Roberta. Dowiadujemy się, że jest on wybitnie zdolny, nad wyraz inteligentny ale to mogliśmy odkryć już czytając poprzednią cześć po tym jak rozpracował seryjnego mordercę.
Tym razem to on sam staje w obliczu zagrożenia i nie przypuszcza nawet jak daleko posunie się Lucien.
Czytając tę cześć doznałam różnego rodzaju emocji- zaskoczenie, niedowierzanie, polały się nawet łzy. Autor zaskakiwał mnie praktycznie przy każdym rozdziale skrzętnie knując intrygę i kolejne zasadzki na głównego bohatera.
Powieść jak to w przypadku tego autora czyta się jednym tchem i jak już się zacznie to nie można się oderwać. Rozdziały są krótkie więc tym bardziej obiecuje sobie czytelnik, że jeszcze tylko jeden rozdział i już koniec i tak się dochodzi do końca książki.
Dla mnie książka fenomenalna, nie pozwalająca się nudzić czytelnikowi a wręcz wzbudzająca ochotę ba więcej. Ja już sięgam po pierwsze tomy z tej serii aby przedłużyć sobie chwilę z ulubionym bohaterem.

Po dwóch przeczytanych książkach tego autora już śmiało mogę napisać, że go uwielbiam. Nie mam pojęcia skąd on bierze pomysły na akcje tych powieści ale trzeba przyznać, że są genialne w swojej prostocie.
Kto czytał Galerię umarłych ten wie, że skończyła się ona mega tajemniczo. Dziesiąty tom idealnie praktycznie na samym początku wyjaśnia o ci chodzi.
Do głównego bohatera...

Książka nie taka straszna jak się wydawało. Według opinii i opisu włosy mialy stawać dęba a tak się nie stało. Owszem Carter pisze tak, że chłonie się jego książki, ale tutaj Hunter- Lucien- jak dla mnie przegadana. Więcej ekscytacji miałam czytając Egzekutora. Tutaj mamy raczej potyczki dwóch byłych przyjaciół. Są trupy, ale nie wywołały one u mnie ekstazy- być może po tylu kryminałach nie działa to już na mnie.
Podzielam też opinię, że zakończenie to trochę naciągane. Cała Ameryka ściga Luciena a Garcia na koncu powala go kopniakiem. Hit po prostu.
Czyta się lekko, ale jeśli macie na liście bardziej pasjonujaca literaturę to ten tytuł odłóżcie sobie na później.

Książka nie taka straszna jak się wydawało. Według opinii i opisu włosy mialy stawać dęba a tak się nie stało. Owszem Carter pisze tak, że chłonie się jego książki, ale tutaj Hunter- Lucien- jak dla mnie przegadana. Więcej ekscytacji miałam czytając Egzekutora. Tutaj mamy raczej potyczki dwóch byłych przyjaciół. Są trupy, ale nie wywołały one u mnie ekstazy- być może po...

Carter należy do mojej topki gatunku. Fakt, że to Mistrz nie podlega dyskusji. Każda jego powieść przyprawia o ciarki, porusza ważne tematy, czasem bawi a czasem nawet obrzydza.
Do tego stworzył bohatera z krwi i kości, którego nie da się nie kochać i myślę, że niejedna z nas potajemnie marzyła o tym aby tego biedaka utulić do snu, bo Autor tylko mu kłody pod nogi rzuca.
I to wszystko bezsprzecznie jest świetne. Dalej cieszy mnie fakt, że niektóre schematy Chris powiela - typu krótkie i tak zakończone rozdziały, że niejednokrotnie mam ochotę gryźć i kopać. Dalej cieszy mnie fakt, że tworzy historię, która lekka nie jest a moc zdarzeń sprawia, że nie mogę i nie chcę się od niej oderwać.

Ale... i tu pojadę SPOJLEREM...
Ile razy mam czytać o tym skąd wzięła się bezsenność Roberta, jakim to był cudownym uczniem i geniuszem. Ja to wszystko wiem i za to m.in. go kocham. Ale ja chcę jakieś nowe fakty. A jeżeli już Autor dba o tych, którzy popełniają pierwszy grzech czytających serię i robią to nie pokolei to niech mi za to da w zamian trzy razy więcej innych faktów o Hunterze, których jeszcze nie znam.

Druga sprawa to prawie uśmiercanie głównego bohatera... no ja już w to nie wierzę i nawet mi wtedy adrenlinka nie skacze. Musi mnie już niestety zaskoczyć czymś zupełnie innym.

No i jeszcze jedna bardzo błaha sprawa... różowy dres i klapki? Serio? Kto czytał ten wie do czego piję... Myślę, że Carter jest geniuszem i nie musi się łapać tak słabych wybiegów...

No a tak poza tym, to go uwielbiam za każdą jego książkę, bo każda doprowadziła mnie do palpitacji serca. Zmiata system nawet kiedy mnie denerwuje więc wychodzi na to, że muszę zrobić sobie po prostu przerwę z jego książkami 😂🤭

Carter należy do mojej topki gatunku. Fakt, że to Mistrz nie podlega dyskusji. Każda jego powieść przyprawia o ciarki, porusza ważne tematy, czasem bawi a czasem nawet obrzydza.
Do tego stworzył bohatera z krwi i kości, którego nie da się nie kochać i myślę, że niejedna z nas potajemnie marzyła o tym aby tego biedaka utulić do snu, bo Autor tylko mu kłody pod nogi rzuca....

Kolejny, już dziesiąty tom przeczytany. Chyba najlepsza z części. Aż mnie ciary przechodzą do teraz.Ta książka jest w zupełnie innym stylu. Tu od początku znamy sprawcę, tylko trzeba go złapać. Lucien Folter powraca. Ucieka z federalnego więzienia, po drodze zabija siedem osób. Pała chęcią mordu. Chce zemsty na Robercie Hunterze.

Jest przerażająco, opisy zbrodni i same zbrodnie okropne, serce staje na myśl o odcinaniu głowy u jeszcze żywych ludzi. Przyrządzeniu jej jak dobrego obiadu. Sama czułam ten zapach, ten smród, a tylko czytałam książkę.

Uwielbiam jak krew tryska a flaki są na wierzchu ale niektóre zbrodnie są tak przerażające, że nie sposób usunąć ich z pamięci.

Nie podobają mi się tylko konsekwencje jakie musi ponieść Robert w starciu z Lucienem. Wiem, że w życiu nie jest kolorowo, ale szkoda mi tego bohatera. Koniecznie muszę sięgnąć po kolejną część i już jestem przerażona co tam mogę zastać. Zostały mi tylko dwie części do "nadrobienia".

Polecam 💪💪💪

Kolejny, już dziesiąty tom przeczytany. Chyba najlepsza z części. Aż mnie ciary przechodzą do teraz.Ta książka jest w zupełnie innym stylu. Tu od początku znamy sprawcę, tylko trzeba go złapać. Lucien Folter powraca. Ucieka z federalnego więzienia, po drodze zabija siedem osób. Pała chęcią mordu. Chce zemsty na Robercie Hunterze.

Jest przerażająco, opisy zbrodni i same...

Za każdym razem, gdy tylko sięgam po kolejny tom z serii o Robercie Hunterze autorstwa Chrisa Cartera, z jednej strony czuję dreszcz emocji, z drugiej zaś lekki smutek. Dlaczego? Otóż cieszę się, bo czeka mnie dobra lektura ( to te pozytywne odczucia),ale koniec tego cyklu zbliża się do mnie nieubłaganie.
"Polowanie na zło" to jeden z tych ostatnich tomów , prowadzących do finału owej podróży, toteż musiał on trochę poczekać na swoją kolej. W końcu nadszedł czas- zaczęłam go czytać i nawet nie wiem, kiedy skończyłam 😔.

Fabuła jak zwykle bardzo wciągająca, pełna intryg i tajemnic, brutalnych opisów zbrodni i nieobliczalnego mordercy. Mordercy, który jak równy z równym, pogrywa sobie z Hunterrm. Obaj niezwykle inteligentni, w sumie to prawdziwe umysły geniuszy, a do tego obaj nadzwyczaj zdeterminowani, by osiągnąć swój cel. Ten duet gwarantuje mocne emocje, niebezpieczne sytuacje, nagłe zwroty akcji i szybsze bicie serca. Niestety, nadal za mało mi tutaj Carlosa Garcia, którego uwielbiam. Szkoda.

Zakończenie dość mocno pokręcone i mało realne- Hunter jak zawsze jest niezniszczalny, choć lekki uszczerbek na zdrowiu mu zafundował Lucien. W sumie to raczej nasz główny bohater powinien nieco dłużej dochodzić do siebie, ale jest jak jest.

Całość bardzo dobra, mocna i ekscytująca, czyli taka jaką lubię. Wciąga już od pierwszych stron i nie puszcza, aż do ostatniej kropki. Nie zwlekam ani chwili dłużej i już sięgam po następną część. No cóż, przede mną jedynie dwie pozycje z tego cyklu, ale ciekawość zwycięża.

Za każdym razem, gdy tylko sięgam po kolejny tom z serii o Robercie Hunterze autorstwa Chrisa Cartera, z jednej strony czuję dreszcz emocji, z drugiej zaś lekki smutek. Dlaczego? Otóż cieszę się, bo czeka mnie dobra lektura ( to te pozytywne odczucia),ale koniec tego cyklu zbliża się do mnie nieubłaganie.
"Polowanie na zło" to jeden z tych ostatnich tomów , prowadzących...

wydaje mi się, że serie z Lucieniem (czyli 2 tomy),albo się lubi albo niekoniecznie. Ja się zaliczam chyba do tej drugiej grupy, zdecydowanie wolę inne części. Trzeba jednak przyznać, że książka trzyma w napięciu, tu ściera się "idealny umysł" Huntera i napotyka trochę murów i ścian. Zgadzam się, że zakończenie trochę naciągane, niemniej rozegranie kart przez Garcię bueno.

wydaje mi się, że serie z Lucieniem (czyli 2 tomy),albo się lubi albo niekoniecznie. Ja się zaliczam chyba do tej drugiej grupy, zdecydowanie wolę inne części. Trzeba jednak przyznać, że książka trzyma w napięciu, tu ściera się "idealny umysł" Huntera i napotyka trochę murów i ścian. Zgadzam się, że zakończenie trochę naciągane, niemniej rozegranie kart przez Garcię...

Prawdę mówiąc jest to jedna z gorzej napisanych części przez tego autora. Występowało w nich dużo błędów logicznych (na przykład, na początku książki podkreślane jest, że główny bohater nigdy nie był w związku, natomiast w poprzednich częściach była mowa o zmarłej małżonce oraz, pod koniec książki jest to wspominane). Ostatnie rozdziały były na siłę przedłużane, a prawdę mówiąc, praktycznie przez całą książkę nie ma elementów zdobywania informacji, wchodzenia w umysł mordercy i przewidywania jego następnych ruchów. Przez całą książkę detektywi siedzą i czekają na następny ruch antagonisty, w żaden sposób nie ciągnąć fabuły do przodu. A na koniec zakończenie przedstawione jest jako akcja rodem wyjęta z filmu akcji, gdzie tak naprawdę ogranicza się do jednego rozdziału okraszonego szybkim nokautem i chwaleniem głównego bohatera "jaki to on nie jest wspaniały". Daje pięć gwiazdek, ze względu na przywrócenie, według mnie, jednej z ciekawszych postaci jaka pojawiła się w serii, oraz w nadziei że jest to tylko jednostrzałowy niewypał i następna część zasłuży na 10 gwiazdek.

Prawdę mówiąc jest to jedna z gorzej napisanych części przez tego autora. Występowało w nich dużo błędów logicznych (na przykład, na początku książki podkreślane jest, że główny bohater nigdy nie był w związku, natomiast w poprzednich częściach była mowa o zmarłej małżonce oraz, pod koniec książki jest to wspominane). Ostatnie rozdziały były na siłę przedłużane, a prawdę...

Świetna pozycja, śmiem stwierdzić, że nieco lepsza niż poprzednie. Trochę inny schemat bo znamy zabójcę, ale sposób rozwijania akcji bardzo ciekawy. Może ostateczna rozgrywka - finał nie do końca realny, ale to w końcu powieść kryminalna więc można trochę udoskonalić postacie. Bardzo podobało mi się jak autor opisywał sposób myślenia takiego psychopaty jak morderca.

Świetna pozycja, śmiem stwierdzić, że nieco lepsza niż poprzednie. Trochę inny schemat bo znamy zabójcę, ale sposób rozwijania akcji bardzo ciekawy. Może ostateczna rozgrywka - finał nie do końca realny, ale to w końcu powieść kryminalna więc można trochę udoskonalić postacie. Bardzo podobało mi się jak autor opisywał sposób myślenia takiego psychopaty jak morderca.