Powieść psychologiczna. Ładny, literacki język.
Zapamiętałem z książki : "Żyłem i żyłem a nie wiedziałem co to właściwie znaczy być czyimś bliskim."
"Nie dałem rodzicom nawet najmniejszej cząstki swojego życia. Do dziś nie mogę sobie wybaczyć."
"Teraz ludzie nie umieją się przywiązać. Może dlatego ,że nie mają rodziny". "Czy człowiek widzi tylko to o co się troszczy?"
"Czy potrafię być dla kogoś bliskim?"

Powieść psychologiczna. Ładny, literacki język.
Zapamiętałem z książki : "Żyłem i żyłem a nie wiedziałem co to właściwie znaczy być czyimś bliskim."
"Nie dałem rodzicom nawet najmniejszej cząstki swojego życia. Do dziś nie mogę sobie wybaczyć."
"Teraz ludzie nie umieją się przywiązać. Może dlatego ,że nie mają rodziny". "Czy człowiek widzi tylko to o co się troszczy?"
"Czy...

Karol Tracz i Alina Sznajder spotykaja sie w przedziale pociagu. Wielogodzinna podroz staje sie wedrowka przez zycie glownego bohatera. Czujac przymus mowienia, byly grafik snuje opowiesc o skutkach wielu lat pracy na emigracji. Wypelniajacy cala ksiazke - pelen glebokich prawd - monolog dotyka problemow samotnosci i tesknoty za miejscem pochodzenia. Powiesc Wojciecha Kudyby to prawdziwe do bolu studium choroby, starosci i szukania odpowiedzi na pytanie 'kim jestem?'.
Historia Karola jest zbiorem autentycznych faktow z zycia kilku osob.
Wieloaspektowa, przygnebiajaca, pytajaca o tozsamosc wspolczesnej Europy i sklaniajaca do namyslu ksiazka.

Karol Tracz i Alina Sznajder spotykaja sie w przedziale pociagu. Wielogodzinna podroz staje sie wedrowka przez zycie glownego bohatera. Czujac przymus mowienia, byly grafik snuje opowiesc o skutkach wielu lat pracy na emigracji. Wypelniajacy cala ksiazke - pelen glebokich prawd - monolog dotyka problemow samotnosci i tesknoty za miejscem pochodzenia. Powiesc Wojciecha...

" - Najpierw zamknę okno."

Wspaniale napisany - trochę dialog, w większości monolog z perspektywy grafika, który jako członek "Solidarności", sekowany przez SB pod koniec lat 80ych, wyjeżdża do Niemiec i zaprzedaje się korporacji, zatraca się w pracy. Po wielu latach mieszkania w Niemczech wylew i wielomiesięczna rehabilitacja, polegająca na odzyskiwaniu pamięci, zmienia go i pozwala wrócić do korzeni - do polskości, do Kościoła, do rodziny, do języka, do prawdziwego siebie. Autor porównuje tu, jak te wszystkie elementy: tradycje, religia, rodzina itd. funkcjonują w Polsce i w Niemczech. Różnica zauważalna jest już nawet w pociągu, którym bohater jedzie do Polski: stuk jego kół nadaje myślom i rozmowie rytm, gdy w Niemczech pasażerowie pogrążają się w jednostajnym szumie, który ich tylko przytłacza - "jakby jechali nie tam, gdzie chcą, ale właśnie tam, gdzie nie chcą..."(s.25) Sytuacja jest trochę taka, jak w "Pociągu" Kawalerowicza (tylko 60 lat później) - On i Ona, nieznajomi i sami w przedziale, samotni i po przejściach, zaczynają rozmawiać, a rozmowa - jak to w polskich pociągach - staje się opowieścią o życiu...

"- Pan jest smutny?
- Nie. Ja nie. Ale myśl tak. Myśl o tym, że wszystkie dworce na świecie są puste. Puste od ludzi, którzy przez nie przechodzą. Od tych, którzy się nie zatrzymują, z niczym nie wiążą. Od tych, którzy wciąż jeżdżą, jakby przed czymś uciekali. Od ludzi, którzy wciąż podróżują, jakby nie mogli wrócić. Nie myśli się o nich, że wychodzą na perony i znikają bez śladu, jakby w tym miejscu nigdy nie byli - a przecież człowiek musi gdzieś być, gdzie się zatrzymywać, z czymś się związać." (s.8)

Choć autor stosunkowo krótko mieszkał w Niemczech, mam wrażenie, że dogłębnie zrozumiał (za to dodatkowa gwiazdka) napięcia, poruszające polskich emigrantów w Niemczech, ale także nieco odmienne perspektywy - polską i niemiecką - na to, po co żyjemy oraz jak i dla kogo warto żyć.

" - Najpierw zamknę okno."

Wspaniale napisany - trochę dialog, w większości monolog z perspektywy grafika, który jako członek "Solidarności", sekowany przez SB pod koniec lat 80ych, wyjeżdża do Niemiec i zaprzedaje się korporacji, zatraca się w pracy. Po wielu latach mieszkania w Niemczech wylew i wielomiesięczna rehabilitacja, polegająca na odzyskiwaniu pamięci, zmienia...

Powieść napisana piękną polszczyzną, niełatwa, kameralna, bardzo smutna i pełna nostalgii. Właściwie jest to rozmowa pomiędzy mężczyzną a kobietą, podróżującymi pociągiem na trasie Poznań – Kraków. Opowiadają sobie o swoim życiu. Oboje nie mieli szczęścia w miłości. Jeszcze jednym wspólnym doświadczeniem jest praca w Niemczech. Główny bohater Karol Tracz, pracował tam od 1987 roku, w korporacji reklamowej. Absolwent ASP, grafik. Pobyt kobiety był krótszy, doraźny, pracowała jako pomoc domowa w niemieckiej rodzinie. Tracz doznał udaru i musiał wyleczyć się z afazji. Okazało się, że mimo iż jego język nabył już niemieckiego akcentu, po tym wydarzeniu w większości przypominały mu się polskie słowa. Autor pisze: ”że każde słowo mieści w sobie jakiś kawałek świata – jakieś barwy, zapachy, dźwięki - że słowa mogą być pachnące, kolorowe [...]” s.50. Przypominając słowa i związane z nimi obrazy, poznaje swoją przeszłość, jakby na nowo buduje swoją tożsamość. W Niemczech zabija go samotność. Zdrowiejąc dziwi się, jak mógł „pracować w korporacji, która wyciska ostatnie resztki wolności?, [...]żyć tylko pracą, podróżami, tylko dla siebie, bez związku z ludźmi, z Polską i tylko dla pieniędzy?” s. 80. Pomimo, że nowa ojczyzna po wielu latach pracy zapewniła mu godne warunki leczenia i bytowania (co prawda „z przygodami”, ale nie wiadomo jakby to było z naszym kraju) ciągnie go do Polski w której nie ma już najbliższej rodziny i właściwie zerwał wszelkie kontakty. Dwoje przedstawicieli polskiej emigracji zarobkowej ostatnich lat. I dwa spojrzenia na wkład Polaków w codzienność naszych zachodnich sąsiadów. Zapewne nie jedyne. Aby zachęcić do tej lektury przytoczę jeszcze słowa z okładki „Powieść Kudyby stawia pytania, które są dziś ważne nie tylko dla Polaków, ale i dla Niemców” - prof. dr hab. Michael Düring.

Powieść napisana piękną polszczyzną, niełatwa, kameralna, bardzo smutna i pełna nostalgii. Właściwie jest to rozmowa pomiędzy mężczyzną a kobietą, podróżującymi pociągiem na trasie Poznań – Kraków. Opowiadają sobie o swoim życiu. Oboje nie mieli szczęścia w miłości. Jeszcze jednym wspólnym doświadczeniem jest praca w Niemczech. Główny bohater Karol Tracz, pracował tam...